Η
προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης των
διακρατικών σχέσεων Ελλάδας και Ρωσίας
και η εμβάθυνσή τους σε οικονομικό
επίπεδο βρέθηκε στο επίκεντρο της
συνάντησης που είχαν σήμερα (Τετάρτη
27 Νοεμβρίου 2013) στο Διοικητήριο ο
Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης, κ.
Θεόδωρος Καράογλου, με τον Πρόεδρο του
Παγκόσμιου Οικονομικού Συμβουλίου των
Ρώσων Μεταναστών Δρ. Νικόλα Ζντάνοφ Λουτσένκο.
O
κ. Λουτσένκο, ο οποίος μεταξύ
άλλων διευθύνει το τμήμα των διεθνών
και οικονομικών σχέσεων των Ρώσων
μεταναστών «Σπίτι της Μόσχας»
στο Δήμο της Μόσχας, τόνισε στον κ.
Καράογλου ότι η Ρωσία τιμά τις σταθερές
και μακροχρόνιες διακρατικές σχέσεις
με την Ελλάδα, εκφράζοντας παράλληλα
τη βεβαιότητα ότι οι επιχειρηματικές
κοινότητες των δυο χωρών θα συνεργαστούν
ακόμη πιο στενά, για την αξιοποίηση των
επιχειρηματικών ευκαιριών που
αναδεικνύονται και την εξασφάλιση ροής
επενδύσεων προς την πατρίδα μας.
Από
την πλευρά του, ο Υπουργός Μακεδονίας
και Θράκης σημείωσε ότι η παρουσία του
κ. Λουτσένκο στο Διοικητήριο
αποτυπώνει τη βελτίωση του επενδυτικού
κλίματος στην Ελλάδα και ότι υπό
προϋποθέσεις η Β. Ελλάδα μπορεί να
καταστεί χώρος πρώτης επιλογής για την
εισροή ρωσικών κεφαλαίων.
«Ελλάδα
και Ρωσία συνδέονται με άρρηκτους
αδελφικούς δεσμούς και μπορούν να κάνουν
ακόμη μεγαλύτερα βήματα προόδου σε
επιχειρηματικό επίπεδο τα επόμενα
χρόνια» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ.
Καράογλου, εκφράζοντας τη βεβαιότητά
ότι ο ζωτικός χώρος της Μακεδονίας και
της Θράκης μπορεί να αποτελέσει την
απαρχή της αναπτυξιακής αναδόμησης της
πατρίδας μας.
ΕΔΩ: Ανχελ Γκουρία: Πρώτη στον κόσμο στις διαρθωτικές μεταρρυθμίσεις ...
Εύσημα και αριστεία από την διεθνιστική χλέμπα στον Άδωνη, αριστεία της ανοιχτής παλάμης και κατάρες από τον δεξιό και αριστερό λαό των "Ελλήνων Προσφύγων", στον τόπο τους που τους κατάντησε!.. Δεν είναι χάρμα;
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Εξετάζεται η αξιοποίηση εγκαταλειμμένων κτιρίων για τη στέγαση...
Και γελάστε με την ψυχή σας. Αυτοί που πέταξαν δια νόμου Σαμαρά με τις κλωτσιές το ΣΔΟΕ (δηλαδή το ελληνικό Κράτος), από τα θησαυροφυλάκιά τους, τα ψευτο-Ιδρύματά τους, τις οικονομικές λοβιτούρες τους (τους μαυροφούστανούς τους δεν τους πληρώνουν αυτοί, αλλά εμείς, ο σκλαβωμένος Λαός) δεν απολογούνται σε κανέναν για το μαυρό χρήμα, προϊόν εγκλήματος που συσσωρεύουν εκεί, απολογούνται μόνο στον... Θεό και τον... Αγ(ρ)ιο Πέτρο, πως κόπτονται εδώ και χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα μισο-Χριστιανοί μισο-Εβραίοι και ΠΟΤΕ Έλληνες, παρέα με το δεξί χέρι του κουμμουνιστή Σαμαρά, τον Μιχελάκη, για τους άστεγους και τους κατατρεγμένους!
Δράττομαι δε της ευκαιρείας εδώ, να σας διηγηθώ μια ιστοριούλα γι' αυτούς τους αγ(ρ)ίους που σηνέβη πριν λίγα χρόνια στη Χαλκιδική, την έχω ξαν' αναφέρει και αλλού, όχι όμως εδώ.
Στον Στανό - ο Στανός βρίσκεται στα βόρεια της Χαλκιδικής, το χωριο είναι γνωστό και ως χωριό πολυτέκνων, ο μικρότερος οικογειάρχης εκεί έχει τέσσερα παιδιά- υπήρχε μια γριούλα της οποίας το ριζικό, άφησε να ζει έρημη και μόνη! Δεν είχε όμως πρόβλημα ζωής η γιαγιά, αφού η γειτονιά στο σπιτάκι της την φρόντιζε εκ περιτροπής, σαν να ήταν δική τους γιαγιά, των οικογενειών τους.
Κάποια μέρα οι νεώτεροι, σοφά σκεπτόμενοι και μη γνωρίζοντας πότε θα πεθάνει η γιαγιά, αποφάσισαν να την παν στο βαρύγδουπο "Σπίτι της Αγάπης" στην Αρναία, λέγε με ωμά και σκέτα γηροκομείο. Όχι γιατί τους ήταν βάρος η γιαγιά, αλλά γιατί πίστευαν ότι εκεί, θα βρει και άλλους γέρους, θα έχει συντροφιά (που δεν είχε στο Στανό), θα περνούσε καλύτερη ζωή. Για την δική της καλοπέραση δηλαδή, σκέφθηκαν οι νέοι του χωριού να την παν εκεί.
Πηγαίνει λοιπόν, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού του Στανού στο "Σπίτι της Αγάπης" (ιδιοκτησία και νομή της Μητροπόλεως Αρναίας, του εκάστοτε Μητροπολίτου), βρίσκει έναν μούργκο κοσμικό να κάθεται αραχτός σε μια "πρωθυπουργική" γραφειάρα, και του λέει "το και το" με την γιαγιά. Αυτός χωρίς να τον κοιτάξει καθόλου, να του δώσει σημασία, λέει στον πρόεδρο:
-Αυτά δεν μας ενδιαφέρουν... Η γριά, έχει να μας γράψει κανένα χωραφάκι;
Προσέξτε την συνέχεια.
Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού του Στανού, γραπώνει απ' τον γιακά το θρασίμι τον κοσμικό της "πρωθυπουργικής" γραφειάρας, παραλίγο να τον πνίξει. Τον κουνάει πέρα-δώθε, και του λέει:
-Γαμημένε μπάσταρδε, η γριά έχει χωραφάκι, αλλά δεν το έχει για τα μούτρα σου... Ου να χαθείς, να χαθείς... Κοπρόσκυλο!.. Του δίνει μια να πάει στον τοίχο, και φεύγει αφήνοντάς τον να ξεπνίγεται βήχοντας άγρια, απ' τον βρόχο που είχε δημιουργηθεί λίγο πριν, στο λαιμό του.
Αποτέλεσμα, η γιαγιά πέθανε πανευτυχής στο σπιτάκι της, και η γειτονιά την κοίταξε μέχρι την τελευταία της πνοή! Να μην της λείψει, τίποτα. Σαν να ήταν η "μάνα" της!.. Αλλά, δεν ήταν;
ΕΔΩ: Ανχελ Γκουρία: Πρώτη στον κόσμο στις διαρθωτικές μεταρρυθμίσεις ...
Εύσημα και αριστεία από την διεθνιστική χλέμπα στον Άδωνη, αριστεία της ανοιχτής παλάμης και κατάρες από τον δεξιό και αριστερό λαό των "Ελλήνων Προσφύγων", στον τόπο τους που τους κατάντησε!.. Δεν είναι χάρμα;
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Εξετάζεται η αξιοποίηση εγκαταλειμμένων κτιρίων για τη στέγαση...
Και γελάστε με την ψυχή σας. Αυτοί που πέταξαν δια νόμου Σαμαρά με τις κλωτσιές το ΣΔΟΕ (δηλαδή το ελληνικό Κράτος), από τα θησαυροφυλάκιά τους, τα ψευτο-Ιδρύματά τους, τις οικονομικές λοβιτούρες τους (τους μαυροφούστανούς τους δεν τους πληρώνουν αυτοί, αλλά εμείς, ο σκλαβωμένος Λαός) δεν απολογούνται σε κανέναν για το μαυρό χρήμα, προϊόν εγκλήματος που συσσωρεύουν εκεί, απολογούνται μόνο στον... Θεό και τον... Αγ(ρ)ιο Πέτρο, πως κόπτονται εδώ και χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα μισο-Χριστιανοί μισο-Εβραίοι και ΠΟΤΕ Έλληνες, παρέα με το δεξί χέρι του κουμμουνιστή Σαμαρά, τον Μιχελάκη, για τους άστεγους και τους κατατρεγμένους!
Δράττομαι δε της ευκαιρείας εδώ, να σας διηγηθώ μια ιστοριούλα γι' αυτούς τους αγ(ρ)ίους που σηνέβη πριν λίγα χρόνια στη Χαλκιδική, την έχω ξαν' αναφέρει και αλλού, όχι όμως εδώ.
Στον Στανό - ο Στανός βρίσκεται στα βόρεια της Χαλκιδικής, το χωριο είναι γνωστό και ως χωριό πολυτέκνων, ο μικρότερος οικογειάρχης εκεί έχει τέσσερα παιδιά- υπήρχε μια γριούλα της οποίας το ριζικό, άφησε να ζει έρημη και μόνη! Δεν είχε όμως πρόβλημα ζωής η γιαγιά, αφού η γειτονιά στο σπιτάκι της την φρόντιζε εκ περιτροπής, σαν να ήταν δική τους γιαγιά, των οικογενειών τους.
Κάποια μέρα οι νεώτεροι, σοφά σκεπτόμενοι και μη γνωρίζοντας πότε θα πεθάνει η γιαγιά, αποφάσισαν να την παν στο βαρύγδουπο "Σπίτι της Αγάπης" στην Αρναία, λέγε με ωμά και σκέτα γηροκομείο. Όχι γιατί τους ήταν βάρος η γιαγιά, αλλά γιατί πίστευαν ότι εκεί, θα βρει και άλλους γέρους, θα έχει συντροφιά (που δεν είχε στο Στανό), θα περνούσε καλύτερη ζωή. Για την δική της καλοπέραση δηλαδή, σκέφθηκαν οι νέοι του χωριού να την παν εκεί.
Πηγαίνει λοιπόν, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού του Στανού στο "Σπίτι της Αγάπης" (ιδιοκτησία και νομή της Μητροπόλεως Αρναίας, του εκάστοτε Μητροπολίτου), βρίσκει έναν μούργκο κοσμικό να κάθεται αραχτός σε μια "πρωθυπουργική" γραφειάρα, και του λέει "το και το" με την γιαγιά. Αυτός χωρίς να τον κοιτάξει καθόλου, να του δώσει σημασία, λέει στον πρόεδρο:
-Αυτά δεν μας ενδιαφέρουν... Η γριά, έχει να μας γράψει κανένα χωραφάκι;
Προσέξτε την συνέχεια.
Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού του Στανού, γραπώνει απ' τον γιακά το θρασίμι τον κοσμικό της "πρωθυπουργικής" γραφειάρας, παραλίγο να τον πνίξει. Τον κουνάει πέρα-δώθε, και του λέει:
-Γαμημένε μπάσταρδε, η γριά έχει χωραφάκι, αλλά δεν το έχει για τα μούτρα σου... Ου να χαθείς, να χαθείς... Κοπρόσκυλο!.. Του δίνει μια να πάει στον τοίχο, και φεύγει αφήνοντάς τον να ξεπνίγεται βήχοντας άγρια, απ' τον βρόχο που είχε δημιουργηθεί λίγο πριν, στο λαιμό του.
Αποτέλεσμα, η γιαγιά πέθανε πανευτυχής στο σπιτάκι της, και η γειτονιά την κοίταξε μέχρι την τελευταία της πνοή! Να μην της λείψει, τίποτα. Σαν να ήταν η "μάνα" της!.. Αλλά, δεν ήταν;
