Από το 1971 λοιπόν, και τον γιορτασμό των 150 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα, με ένα εξ’ ίσου δυνατό και πρωτάκουστο γεγονός, τον “Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου”, στο 2016, και στον παλίκαρο που βλέπετε στην φωτογραφία, το πρώτο ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιό μας στα 10.000 μέτρα ανοικτής θαλάσσης, πέρασαν ακριβώς 45 χρόνια!
Κι εμείς οι τρεις που οραματιστήκαμε, σχεδιάσαμε, και οργανώσαμε εκείνο το παράτολμο σχέδιό μας, το είδαμε να εξελίσσεται έτσι!
Θα το ξαναπούμε και πάλι, ενώ οι ομάδες μας γυναικών και ανδρών της υδατοσφαιρήσεως διαπρέπουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τα ψοφίμια μας στην πισίνα δεκαετίες τώρα, σέρνονται στις τελευταίες θέσεις, διασύροντας πέραν τους εαυτούς τους, και την πατρίδα ολόκληρη.
Η Ελλάς με τον ασημένιο αυτόν Ολυμπιονίκη μας, παίρνει το αίμα πίσω, και στην κολύμβηση πλέον. Γιατί κολύμβηση χωρίς θάλασσα, μέσα σε μπανιέρες και χαβούζες των 500 τ.μ., είναι σαν... αλατόνερο χωρίς αλάτι!