ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2008

Τα Ελληνικά Μετάλλια Ολων των Εποχων

Απο το “Γκαζετα Τζι-Ερ”

Έχουμε μπει στην τελική ευθεία των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου με την Ελληνική αποστολή να θέλει να επιστρέψει στις αποσκευές της με μετάλλια. Διαβάστε στο gazzetta.gr όλα τα ελληνικά μετάλλια στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων! 

ΣΤΙΒΟΣ

Σπύρος Λούης - 10 Απριλίου 1986- Μαραθώνιος χρυσό μετάλλιο

Ο Λούης, πρώτος νικητής στην ιστορία του μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων, πέτυχε χρόνο στα 40 χιλιόμετρα, κάτω από τρεις ώρες, 2 ώρες 58.50 και ήταν ο μοναδικός που έσπασε αυτό το φράγμα. Στο 37ο χλμ ο Ελληνας πρωταθλητής από το Μαρούσι με το νούμερο 17 στη φανέλα, μόλις κατάλαβε βαριά την ανάσα του μέχρι τότε επικεφαλής της κούρσας, Έντουιν Φλάκ, αύξησε το ρυθμό του και «πέταξε» προς τη νίκη. Εκατό χιλιάδες φίλαθλοι τον υποδέχθηκαν νικητή στο Παναθηναϊκό στάδιο με απίστευτες εκδηλώσεις ενθουσιασμού.

Κωνσταντίνος Τσικλητήρας Χρυσό Μετάλλιο, 8 Ιουλίου 1912, Μήκος άνευ φοράς

Ο Τσικλητήρας προερχόταν από πανελλήνιο ρεκόρ με 3.47, ελάχιστα πίσω από το παγκόσμιο ρεκόρ του περίφημου Αμερικανού Ρέι Ιούρι 3.475, Μπήκε λοιπόν στον τελικό με τους Αμερικανούς αδελφούς Πλάτ Άνταμς και Μπέν Άνταμς. Ο πρώτος είχε καλύτερη προσπάθεια 3.32 και ο δεύτερος 3.28. Ο Τσικλητήρα προηγούταν με 3.37. Ο Πλατ στην τέταρτη προσπάθειά του τον πλησίασε με 3.36, αλλά δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει. Έτσι αναδείχθηκε Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Βούλα Πατουλίδου Χρυσό Μετάλλιο, 6 Αυγούστου 1992, 100μ. εμπόδια

Η Βούλα Πατουλίδου ταξίδεψε στη Βαρκελώνη, για τη δεύτερη Ολυμπιακή της συμμετοχή, με ατομική επίδοση 12.96 (1991) στα 100μ εμπόδια και 13.14 ατομικό ρεκόρ εκείνης της χρονιάς. Στα ημιτελικά δημιουργεί νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 12.88(3η θέση) και γίνεται η πρώτη Ελληνίδα στην ιστορία που μετέχει σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων. Εκεί, με χρόνο 12.64 χρίζεται χρυσή Ολυμπιονίκης, εκμεταλλευόμενη και το ότι η Ντίβερς που ήταν πρώτη, σκόνταψε στο τελευταίο εμπόδιο.

Κώστας Κεντέρης Χρυσό Μετάλλιο 28 Σεπτεμβρίου 2000 200μ.

Ο Κεντέρης πήγε στους Αγώνες του Σίδνεϊ με με ατομική επίδοση στα 200μ 20.25, που βέβαια δεν προμήνυε ότι θα μπορούσε να του χαρίσει το χρυσό μετάλλιο. Στα προκριματικά πέτυχε χρόνο 20.57 και πήρε τη πρώτη θέση ενώ στα προημιτελικά αν και τερμάτισε δεύτερος, κατέρριψε το δικό του πανελλήνιο ρεκόρ με 20.14. Στον τελικό, μέχρι τα 100μ της κούρσας βρισκόταν στην 5η θέση αλλά αμέσως μετά άρχισε μία απίστευτη αντεπίθεση. Η νίκη ήρθε με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 20.09.

Χρυσό Μετάλλιο, 23 Αυγούστου 2004, Αθανασία Τσουμελέκα, 20χλμ. βάδην

Μία απίστευτη κατάκτηση από μία αθλήτρια μόλις 22 ετών. Από το 6χλμ βρισκόταν συνεχώς στην πρώτη δεκάδα και στο 10χλμ είχε την 6η θέση με χρόνο 45.16. Στο 14χλμ εμφανίστηκε η κούραση αλλά οι παροτρύνσεις των Ελλήνων φιλάθλων στους δρόμους της έδωσαν ώθηση. Ετσι λοιπόν, στο 16χλμ ανέβηκε στην τρίτη θέση και στο 18χλμ βρίσκοντας μέσα της αποθηκευμένες τρομερές δυνάμεις, προσπέρασε την έμπειρη Ρωσίδα Ιβάνοβα και πέρασε μπροστά. Με εκπληκτική αντοχή στο φινάλε άντεξε στις επιθέσεις και κατέκτησε ένα απρόσμενο μετάλλιο, υψηλής αξίας, με χρόνο 1 ώρα 29.12, νέο ατομικό ρεκόρ.

Χρυσό Μετάλλιο, 25 Αυγούστου 2004, Φανή Χαλκιά, 400μ. εμπ.

Η Φανή Χαλκιά είχε τρομερή εξέλιξη μέσα σε μόλις ένα χρόνο και στους Αγώνες της Αθήνας έδειξε από την αρχή ότι βάζει ψηλά τον πήχη. Στα προκριματικά πέτυχε νέο πανελλήνιο ρεκόρ 53.85. Στα ημιτελικά κατέρριψε το Ολυμπιακό ρεκόρ του αγωνίσματος με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 52.77. Το χρυσό μετάλλιο ήρθε με επίδοση 52.82 στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο, ενώ η Ελληνίδα αθλήτρια έχει το ρεκόρ των δύο πιο γρήγορων αγώνων στο αγώνισμά της στην ιστορία των Ολυμπαικών Αγώνων.

Αργυρό μετάλλιο, 6 Απριλίου 1896, Παναγιώτης Παρασκευόπουλος, Δισκοβολία

Ο Παρασκευόπουλος μαζί με τον Σωτήρη Βερσή είχαν ελπίδες είσοδο στην τριάδα, με τον πρώτο να έχει επίδοση 27.81, η οποία, σύμφωνα με τις πηγές της εποχής, αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ. Ο δίσκος ήταν κατασκευασμένος από ξύλο και περιφερειακά ήταν καλυμμένος από σίδηρο. Ο Παρασκευόπουλος πέρασε γρήγορα επικεφαλής με βολή στα 28.955 Στην προτελευταία προσπάθεια, ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκάρετ έστειλε το δίσκο στα 29.15, νέο παγκόσμιο ρεκόρ, επίδοση που του χάρισε και τη πρώτη θέση και έστειλε τον Έλληνα αθλητή δεύτερο.

Αργυρό Μετάλλιο, 7 Απριλίου 1896, Μιλτιάδης Γούσκος, Σφαιροβολία

Στους Αγώνες της εποχής, οι αθλητές εκτέλεσαν τις βολές του μέσα από ένα τετράγωνο πλαίσιο που αποτέλεσε ουσιαστικά και τη πρώτη βαλβίδα της σφαιροβολίας. Ο Μιλιτάδης Γούσκος από τη Ζάκυνθο ε/ίχε καλύτερη βολή 11.03 και τον πέρασε μόνο ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκάρετ που πέταξε τη σφαίρα στα 11.22 από την πρώτη του κιόλας βολής. Ο Γούσκος πάλεψε μέχρι τέλους, αλλά δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει.

Αργυρό Μετάλλιο, Μαραθώνιος, 10 Απριλίου 1896, Χαρίλαος Βασιλάκος

O Bασιλάκος συγκέντρωνε από την αρχή αρκετές πιθανότητες για νίκηστο Μαραθώνιο. Ξεκίνησε συντηρητικά τον αγώνα, προκειμένου να δει και τα χαρακτηιριστικά των αντιπάλων του. Μετά τα μισά της διαδρομής, είχαμε τους Λερμιζιό (Γαλλία) και Φλάκ (Αυστραλία) να προηγούνται και πίσω τον Βασιλάκο επικεφαλής του γκρουπ των Ελλήνων αθλητών. Κανείς, ούτε ο ίδιος, δεν περίμενε την απίστευτη προσπάθεια του Σπύρου Λούη. Ο Βασιλάκος τελικά ήρθε δεύτερος με επίδοση 3 ώρες και 06.03 λεπτά, με δύο Έλληνες να μπαίνουν πρώτοι στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Αργυρό Μετάλλιο, 15 Ιουλίου 1908, Μιχάλης Δώριζας, Ελεύθερος ακοντισμός

Ο Δωρίζας ενσωματώθηκε στην αποστολή λίγο πριν την αναχώρηση, αφού έμενε μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι ήταν σε καλή φόρμα και ο πίνακας προγνωστικών που είχε κυκλοφορήσει στην Αθήνα προέβλεπε ότι μπορούσε να κερδίσει τη πρώτη θέση. Ο Μιχάλης Δώριζας πήρε τελικά το ασημένιο μετάλλιο (51.36), αφού ο Σουηδός Έρικ Λέμιγκ, κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ με 57.33, ήταν ανίκητος.

Αργυρό Μετάλλιο, 23 Ιουλίου 1908, Κωνσταντίνος Τσικλητήρας,Ύψος άνευ φοράς

Στον αγώνα δηλώθηκαν 23 αθλητές αλλά τελικά παρουσιάστηκαν 18, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Αμερικανοί. Φαβορί ήταν ο παλαίμαχος και έμπειρος Αμερικανός Ρέι Ιούρι και οι συμπατριώτες του Τζόν Μπίλερ και Λιρόι Χόλμς που με μοναδική ευκολία περνούσαν συνέχεια το 1.55. Τη καλύτερη επίδοση στον κόσμο εκείνη την εποχή είχε ο Ιούρι με 1.65. Ο Κώστας Τσικλητήρας είχε ατομικό ρεκόρ 1.50 αλλά επέδειξε υψηλό πνεύμα συναγωνισμού. Δεν φοβήθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα, παρά την απειρία του, δημιούργησε νέο ρεκόρ, 1.55 και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.

Αργυρό Μετάλλιο, 20 Ιουλίου 1908, Κωνσταντίνος Τσικλητήρας, Μήκος άνευ φοράς

Το μήκος άνευ φοράς ήταν το αγαπημένο αγώνισμα του Κώστα Τσικλητήρα. Ταξίδεψε λοιπόν στο Λονδίνο με την ελπίδα ότι θα κατακτήσει ένα από τα τρία μετάλλια. Μάλιστα ήταν τέτοια η αισιοδοξία στην Ελλάδα, που κυκλοφόρησε και πίνακας προγνωστικών στην Αθήνα που προέβλεπε νίκη του πρωταθλητή μας. Στον αγώνα πήραν μέρος 24 αθλητές από 11 χώρες. Φαβορί θεωρείτο ο Αμερικανός Ρέι Ιούρι που επιβεβαίωσε τη φήμη του κατακτώντας τη πρώτη θέση με άλμα 3.335. Ο Τσικλητήρας ύστερα από θαυμάσιο αγώνα πήρε το ασημένιο μετάλλιο και ουσιαστικά ήταν ο μοναδικός που απείλησε τον χρυσό νικητή.

Αργυρό Μετάλλιο, 3 Αυγούστου 1996, Νίκη Μπακογιάννη, Ύψος

Η αθλήτρια από τη Λαμία είχε ήδη δείξει τι μπορεί να κάνει με το πανελλήνιο ρεκόρ του 1.97, νωρίτερα το 1996. Ο πήχυς ανέβηκε στα 2.01 και μόνο τρείς αθλήτριες πέρασαν αυτό το ύψος, με αποτέλεσμα να κριθούν οριστικά τα τρία μετάλλια και να παραμείνει σε εκκρεμότητα το χρώμα τους. Κοσταντίνοβα και Μπαμπακόβα πέρασαν με την πρώτη προσπάθεια, η Μπακογιάννη με την δεύτερη. Στα 2.03, η Κοσταντίνοβα πέρασε και πάλι, η Μπαμπακόβα δεν τα κατάφερε και η Μπακογιάννη έφθασε σε ένα ονειρικό άλμα στη Τρίτη της προσπάθεια κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο. Το χρυσό κατέκτησε η Κοσταντίνοβα με 2.05, ύψος που δεν κατάφερε να υπερπηδήσει η Νίκη.

Αργυρό Μετάλλιο, 23 Σεπτεμβρίου 2000, Κατερίνα Θάνου, 100μ.

Η Θάνου ήταν φαβορί για μετάλλιο πριν την έναρξη τον αγώνων. Στον τελικό, η Κατερίνα Θάνου είχε άκυρη εκκίνηση και στη συνέχεια δεν μπορούσε να ρισκάρει δεύτερο άκυρο, οπότε αναγκαστικά περίμενε το σήμα.

Αντέδρασε καθυστερημένα στην πιστολιά, όλις 0.206 έναντι 0.163 της Λόρενς από την Τζαμάικα.. Μέχρι τα 20μ ήταν μπροστά η Λόρενς αλλά στα 60μ έχασε τη πρωτοπορία από την Τζόουνς (*) και λίγο αργότερα από την Θάνου. Έτσι ήρθε το ασημένιο μετάλλιο με επίδοση 11.12, σε μια κούρσα που έγινε με αντίθετο αέρα -0.4.

Αργυρό Μετάλλιο, 27 Σεπτεμβρίου 2000, Τασούλα Κελεσίδου, Δισκοβολία

Η Τασούλα Κελεσίδου προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό της δισκοβολίας με ευκολία. Πέτυχε βολή 63.64 με το όριο πρόκρισης να έχει οριστεί στα 63.00. Στον τελικό, χωρίς άγχος αυτή τη φορά και με τρομερή αίσθηση σιγουριάς, ξεκίνησε δυνατά και έστειλε στη πρώτη της κιόλας βολή, το δίσκο στα 65.71. Επίδοση που έμελλε να της χαρίσει και το ασημένιο μετάλλιο.

Ασημένιο Μετάλλιο, 21 Αυγούστου 2004, Αναστασία Κελεσίδου, Δισκοβολία

Στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας, η Τασούλα Κελεσίδου για δεύτερη συνεχή διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο , κάτω από τις επευφημίες των Ελλήνων φιλάθλων. Εγινε χρονικά μάλιστα, η πρώτη ελληνίδα αθλήτρια, σε οποιοδήποτε άθλημα, στην ιστορία του θεσμού, που κατακτά δύο Ολυμπιακά μετάλλια. Η βολή που την οδήγησε στο θρίαμβο ήταν 66.68 και αρχικά την είχε φέρει στην πρώτη θέση. Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε τελικά η Ρωσίδα Νατάλια Σάντοβα με βολή 67.02.

Αργυρό Μετάλλιο, 30 Σεπτεμβρίου 2000, Μιρέλα Μανιάνι, Ακοντισμός

Η Μιρέλα Μανιάνι πήγε στο Σίδνεϊ έχοντας ήδη στεφθεί παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Η αυτοπεποίθηση λοιπόν, ήταν ψηλά. Πέρασε εύκολα το όριο πρόκρισης στον τελικό με βολή 63.34. Ωστόσο, το ξεκίνημα της ήταν άσχημο, άκυρη βολή η ίδια, μεγάλη βολή η Νορβηγία Τρίνε Χάτεσταντ που τέθηκε αμέσως επικεφαλής. Η Μιρέλα πέρασε στην επίθεση, δημιούργησε νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 67.51(3η προσπάθεια) και απείλησε μέχρι το τέλος τη Χάτεσταντ, που δεν είχε καλύτερη βολή. Στην τελευταία της προσπάθεια, η ελληνίδα πρωταθλήτρια έστειλε το ακόντιο της πάλι στα 67.51. Οι έξι βολές της ήταν: άκυρη, 65.56, 67.51, 61.96, 65.34, 67.51.

Ασημένιο Μετάλλιο, 23 Αυγούστου 2004, Πηγή Δεβετζή, Τριπλούν

Στόχος ήταν από την αρχή το μετάλλιο για την Δεβετζή, η οποία δεν το έκρυβε. Στον τελικό ήταν αγχωμένη, με αποτέλεσμα τα δύο πρώτα της άλματα να είναι κάτω από τα 15 μέτρα. Ηταν 14.96 και 14.59 για να αρχίσει αμέσως μετά η επίθεση της με άλματα 15.14, 15.25, που της έδιναν το ασημένιο μετάλλιο. Τίποτα δεν άλλαξε μέχρι το τέλος, αφού το 15.30 της Μπάνγκο από το Καμερούν –2η και 6η προσπάθεια- στάθηκε αρκετό για την νίκη ενώ το 15.14 της Ρωσίδας Λεμπέντεβα απλά την έφερε πιο κοντά στις δύο πρώτες θέσεις.

Χάλκινο Μετάλλιο, 6 Απριλίου 1896, Γιάννης Περσάκης, Τριπλούν.

Ο τελικός του τριπλούν στους Αγώνες του 1896 έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι το αγώνισμα που πρώτο έδωσε νικητές στα νέα βήματα του θεσμού. Ο Γιάννης Περσάκης είχε καλύτερη επίδοση πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων 12.44 από τους πανελλήνιους αγώνες αλλά στον τελικό βελτιώθηκε. Πήρε την 3η θέση με άλμα 12.52 και έγινε ο πρώτος Έλληνας χρονικά στην ιστορία που κατετάγη στη πρώτη τριάδα.

Χάλκινο Μετάλλιο, 6 Απριλίου 1896, Σωτήρης Βερσής, Δισκοβολία.

Στον μεγάλο τελικό της δισκοβολίας, πέρα του Παναγιώτη Παρασκευόπουλου, που από πολλούς θεωρείτο φαβορί για τη πρώτη θέση, βρέθηκε και ο Σωτήρης Βερσής, που μετείχε και στους αγώνες της άρσης βαρών. Ο Έλληνας πρωταθλητής είχε καλύτερη βολή 27.78 και μέχρι το τέλος του αγώνα πάσχιζε να βρεθεί πιο πάνω από την 3η θέση. Η κατάσταση δεν άλλαξε, ούτε και η κατάταξη και έτσι έμεινε τρίτος.

Χάλκινο Μετάλλιο, 7 Απριλίου 1896, Γιώργος Παπασιδέρης, Σφαιροβολία.

Στον τελικό της σφαιροβολίας η Ελλάδα είχε διπλή συμμετοχή καθόσον μετά τον Μιλτιάδη Γούσκο και ο Γιώργος Παπασιδέρης είχε ξεπεράσει το όριο πρόκρισης που είχε οριστεί στα 10.00. Ο Ελληνας πρωταθλητής κατετάγη τρίτος με βολή 10.36, πίσω από τους Γκάρετ (ΗΠΑ) 11.22 και Γούσκο (Ελλάς) 11.03. Ο ίδιος μετείχε και σε ένα δεύτερο άθλημα, στην ίδια διοργάνωση, την άρση βαρών με δύο χέρια, όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση με 90κ.

Χάλκινο Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Δημήτρης Γολέμης, 800μ.

Ο Γολέμης πήρε το εισιτήριο πρόκρισης στον ως δεύτερος, με επίδοση 2.16.8 έναντι 2.16.6 του νικητή Αλμπέν Λερμιζιό από την Γαλλία. Την ημέρα του τελικού, παρουσιάστηκαν στην αφετηρία μόνο τρεις από τους τέσσερις δρομείς που είχαν πάρει την πρόκριση. Απουσίαζε ο Λερμιζιό που θέλησε να κρατήσει δυνάμεις για τον μαραθώνιο δρόμο. Ο Φλακ πήρε τη νίκη στα τελευταία μέτρα από τον Ούγγρο Νάντορ Ντάνι με επίδοση 2.11.0 έναντι 2.11.8. Στη τρίτη θέση ακολούθησε ο Δημήτρης Γολέμης με χρόνο 2.28.0, επίδοση που όμως δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη.

Χάλκινο Μετάλλιο, 10 Απριλίου 1896, Ευάγγελος Δαμάσκος και Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Επί κοντώ.

Δύο Έλληνες μοιράζονται την τρίτη θέση σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές και την επίσημη πληροφόρηση από την ΔΟΕ και την ΙΑΑF. Ο Ευάγγελος Δαμάσκος πήρε την 3η θέση με άλμα στα 2.60, όπως και ο Γιάννης Θεοδωρόπουλος που πέρασε το ίδιο ύψος. Οι δύο Αμερικανοί, οι Γουίλιαμ Χόιτ και Αλμπερτ Τάιλερ ξεκίνησαν τις προσπάθειες τους τελευταίοι και η μονομαχία τους έκρινε τη πρωτιά. Νικητής τελικά αναδείχθηκε ο πρώτος με άλμα 3.30 έναντι 3.20 του συμπατριώτη του.

Χάλκινο Μετάλλιο, 3 Σεπτεμβρίου 1904, Νικόλαος Γεωργαντάς, Δισκοβολία

Ο Νίκος Γεωργαντάς είχε δημιουργήσει τον δικό του μύθο στην Ελλάδα, αφού σε ανεπίσημο αγώνα ου είχε διεξαχθεί σε επίπεδη έκταση της Ν. Φιλαδέλφειας, στη θέση «Ποδονίφτης», είχε στείλει το δίσκο του στα 38.03. Τελικά, πήρε το χάλκινο μετάλλιο με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 37.68, επιτυχία που δεν ικανοποίησε τους Έλληνες. Ο Πανελλήνιος ΓΣ χάρισε στον Γεωργαντά, μετά την επιστροφή στην Ελλάδα, ένα χρυσό ρολόι που έφερε χαραγμένη την ημερομηνία του αγώνα του, 3 Σεπτεμβρίου 1904.

Χάλκινο Μετάλλιο 13 Ιουλίου 1912 Κωνσταντίνος Τσικλητήρας Ύψος άνευ φοράς.

Μόλις πέντε μέρες είχαν περάσει από την κατάκτηση του χρυσού στο μήκος άνευ φόρας και οι αντίπαλοί του, τα αδέλφια από τις ΗΠΑ, Πλάτ Άνταμς και Μπέν Άνταμς τον περίμεναν για να πάρουν τη ρεβάνς, γνωρίζοντας πως το ύψος άνευ φόρας δεν είναι το καλύτερό του άγώνισμα. Ο Τσικλητήρας έχει καλύτερη επίδοση 1.55, που την πέτυχε και το 1910, 1911 και 1912. Την επαναλαμβάνει και κατακτά το χάλκινο μετάλλιο. Πλάτ και Μπεν Άνταμς κατακτούν τις δύο πρώτες θέσεις με 1.63 και 1.60 αντίστοιχα.

Χάλκινο Μετάλλιο, 26 Νοεμβρίου 1956, Γιώργος Ρουμπάνης, Επί κοντώ

Ο Ρουμπάνης σπούδαζε στις ΗΠΑ και πήγε από νωρίς στην Αυστραλία προκειμένου να προπονηθεί. Το μετάλλιο του, ήρθε έπειτα από 44 χρόνια χωρίς δάκριση για τη χώρα μας. Ο τελικός ήταν συγκλονιστικός, αν και υπήρχε έντονος αέρας και πολλοί συμμετέχοντες, λόγω του χαμηλού ορίου πρόκρισης. Ρουμπάνης ξεκίνησε από χαμηλά, μόλις 4.00, προκειμένου να βρεί ρυθμό και αργότερα υπερέβη τα 4.45 και 4.50, επίδοση που του χάρισε τελικά και το χάλκινο μετάλλιο, μπροστά σε 120.000 θεατές.

Χάλκινο Μετάλλιο. Μιρέλα Μανιάνι, 27 Αυγούστου 2004, Ακοντισμός

Στους Αγώνες της Αθήνας, η Μανιάνι έγινε η δεύτερη ελληνίδα αθλήτρια, στην ιστορία του θεσμού, μετά την Κελεσίδου, που κατέκτησε ένα δεύτερο σερί Ολυμπιακό μετάλλιο. Η εξέλιξη στον τελικό ήταν τρομερή, αφού στην τελευταία προσπάθεια η Γερμανίδα Στέφι Νέριους έστειλε το ακόντιο της στα 65.82 και ανέβηκε στην δεύτερη θέση, αφήνοντας εκτός βάθρου την ελληνίδα πρωταθλήτρια. Εκείνη, απάντησε με μία υπερπροσπάθεια, ρίχνοντας το ακόντιο στα 64.29 και ξεπερνώντας την Τσέχα Μπρεισκόβα, που έμεινε στα 64.23.

Χάλκινο Μετάλλιο, 17 Αυγούστου 2008, Πηγή Δεβετζή, Τριπλούν

Στο Πεκίνο η Δεβετζή ανέβηκε στο βάθρο για δεύτερη συνεχόμενη Ολυμπιακή διοργάνωση. Πέρασε στον τελικό με με επίδοση 14μ92. Με άλμα στα 15μ23, στη δεύτερη της προσπάθεια, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο αν και κύριος στόχος της ήταν η νίκη. Προσπάθησε να κάνει καλύτερη επίδοση, αλλά είχε τέσσερις άκυρες προσπάθειες. Νικήτρια, όπως και το 2004, αναδείχθηκε η Ετόρε Μπάνγκο από το Καμερούν με άλμα στα 15μ39. Μετά τον αγώνα, εξέφρασε το παράπονό της που δεν άκουσε τον Εθνικό Ύμνο.

ΤΕΝΙΣ

Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Διονύσης Κάσδαγλης Τένις, μονό

Η Ελλάδα είχε στον αγώνα τένις στο μονό διπλή επιτυχία. Ο Διονύσης Κάσδαγλης πήρε τη 2η θέση και ο Κώστας Πασπάτης την 3η στους αγώνες που έγιναν στις εγκαταστάσεις του Ομίλου Αντισφαίρισης.

Ο Κάσδαγλης έφτασε στον τελικό με τρεις νίκες, επί Ντεφέρτ (Γαλλία), Α. Ακρατόπουλου (Ελλάς) και Ταπάβιτσα (Ουγγαρία). Εκεί αντιμετώπισε τον Βρετανό Τζον Μπόλαντ όπου έχασε με 2-0 (6-3, 6-1).

Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Διονύσης Κάσδαγλης – Δημήτρης Πετροκόκκινος, Τένις, διπλό

Οι αγώνες ξεκίνησαν με τον αγώνα Κάσδαγλη-Πετροκόκκινου εναντίων Πασπάτη-Ράλλη, αγώνα που κέρδισε το πρώτο ζευγάρι που πήρε και το εισιτήριο πρόκρισης στα ημιτελικά. Εκεί συνάντησαν τους Φλακ (Αυστραλία) και Ρόμπερτσον (Μ. Βρετανία) τους οποίους επίσης νίκησαν για να φθάσουν στον μεγάλο τελικό που έγινε την ίδια μέρα με τον τελικό στο απλό ανδρών αντιμετωπίζοντας τους Μπόλαντ (Βρετανία) και Τράουν (Γερμανία). Ο Μπόλαντ, που διαμαρτυρήθηκε έντονα γιατί για την νίκη του στο απλό, υψώθηκε η βρετανική σημαία και όχι η ιρλανδική βοήθησε τα μέγιστα στη νίκη.Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896,

Αριστείδης Ακρατόπουλος – Κώστας Ακρατόπουλος, Τένις, διπλό

Στα ημιτελικά, έχασαν από τους Μπόλαντ (Μ. Βρετανία) και Τράουν (Γερμανία) και τέθηκαν εκτός τελικού όπως αποκλείστηκαν και οι Φλακ (Αυστραλία) – Ρόμπερτσον (Βρετανία) που έχασαν από τους Κάσδαγλη - Πετροκόκκινο. Τελικά οι αδερφοί Ακρατόπουλοι μοιράστηκαν την τρίτη θέση με τους Φλακ – Ρόμπερτσον αφού δεν υπήρξε μικρός τελικός.

Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Κώστας Πασπάτης Τένις, μονό

Εκτός από το αργυρό μετάλλιο του Διονύση Κάσδαγλη μετάλλιο πήρε και ο Κώστας Πασπάτης. Ο Πασπάτης επικράτησε στα προκριματικά των Ρόμπερτσον (Μ. Βρετανία) και Κ. Ακρατόπουλου (Ελλάς) αλλά έχασε στα ημιτελικά από τον Βρετανό, ιρλανδικής καταγωγής Τζον Μπόλαντ και τέθηκε εκτός τελικού. Δεν έγινε μικρός τελικός και μοιράστηκε την 3η θέση με τον Ούγγρος Ταπάβιτσα.

ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ

Χρυσό Μετάλλιο, 7 Σεπτεμβρίου 1960, Διάδοχος Κωνσταντίνος, Οδυσσέας Εσκιτζόγλου, Γιώργος Ζαϊμης, Κατ. Ντράγκον

Ο διάδοχος Κωνσταντίνος και οι Γιώργος Ζαϊμης και Οδυσσέας Εσκιτζόγλου είχαν προετοιμαστεί πολύ σκληρά την Ολυμπιακή χρονιά. Το σκάφος τους έφερε την ονομασία «Νηρεύς» και ήταν ένα από τα 27 που συνολικά πήραν μέρος στον αγώνα. Η ιστιοπλοΐα διεξαγόταν στη Νάπολη. Η θαλάσσια περιοχή σύμφωνα με τους Έλληνες ιστιοπλόους είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον κόλπο του Φαλήρου και αυτό βοήθησε τα μέγιστα. Δύο κούρσες πριν το τέλος, η Ελλάδα είχε εξασφαλίσει ένα από τα τρία μετάλλια και όλη η προσπάθεια στράφηκε στο χρυσό.

Χρυσό μετάλλιο, 29 Ιουλίου 1996, Νίκος Κακλαμανάκης, Ιστιοσανίδα

Ο Κακλαμανάκης πήγε στη διοργάνωση ως φαβορί, αφού είχε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή,ενώ είχε προπονηθεί σκληρά στη Σαβάνα, στον χώρο διεξαγωγής της ιστιοπλοΐας των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα. εκίνησε με μία 5η θέση στη πρώτη ιστιοδρομία αλλά στις επόμενες δύο συνέχισε με μία πρώτη και μία δεύτερη, κάτι που τον έστειλε απευθείας στη κορυφή της κατάταξης. Ποτέ δεν έπεσε από εκεί μέχρι το τέλος. Με την ολοκλήρωση της 8ης ιστιοδρομίας, ο Νίκος Κακλαμανάκης είχε ήδη εξασφαλίσει το χρυσό μετάλλιο.

Χρυσό Μετάλλιο, 21 Αυγούστου 2004, Σοφία Μπεκατώρου – Αιμιλία Τσουλφά, Κατ. 470

Οι δύο αθλήτριες ήταν το φαβορί, ωστόσο η Μπεκατώρου είχε ένα πρόβλημα στη μέση, γεγονώς που είχε ως αποτέλεσμα ελλιπή προετοιμασία και ανησυχία για πιθανή υποτροπή. Ωστόσο, οι Ελληνίδες δεν επηρεάστηκαν και πήρα τον χρυσό μετάλλιο. Μάλιστα δεν χρειάστηκε να φθάσουν μέχρι την τελευταία ιστιοδρομία για να μάθουν την τελική τους θέση. Πήραν το χρυσό μετάλλιο από την παραμονή της ολοκλήρωσης της κατηγορίας 470.

Αργυρό μετάλλιο Ηλίας Χατζηπαυλής, 1972, Finn

Σε ηλικία μόλις 23 χρονών, Ο Ηλίας Χατζηπαυλής πρωταγωνιστεί στους ιστοπλοϊκούς αγώνες που διεξάγονταν στο Κίελο. Αν και προηγούταν και μάλιστα με διαφορά δύο ιστιοδρομίες πριν το τέλος, στην προτελευταία ο άνεμος εξασθενεί και δεν τερματίζει, αφού μόνο οι τρεις πρώτοι πρόλαβαν το όριο και ήταν τέταρτος. Στην τελευταία ιστιοδρομία του αρκούσε μία θέση στη 10άδα για να μην χάσει το μετάλλιο. Τερματίζει έβδομος και παίρνει το αργυρό μετάλλιο, με τον κόσμο να του επιφυλάσει θερμή επιστροφή στην επιστροφή στην Αθήνα.

Ασημένιο Μετάλλιο, 25 Αυγούστου 2004, Νίκος Κακλαμανάκης Ιστιοσανίδα

Οκτώ χρόνια μετά του Αγώνες της Ατλάντα, ο Νίκος Κακλαμανάκης ήθελε ένα ακόμα μετάλλιο στη χώρα του και παρά τα προβλήματα, τα κατάφερε. Το μετάλλιο κρίθηκε στην τελευταία ιστιοδρομία στα Μιστράλ. Στην προτελευταία σημαδούρα , ο 36χρονος Έλληνας πρωταθλητής ήταν στην 17η θέση, πολύ πίσω και μακριά από το βάθρο των νικητών. Με μία απίστευτη προσπάθεια όμως, ανέβηκε 10ος και πήρε το ασημένιο μετάλλιο. Ο Νίκος Κακλαμανάκης ήταν τελευταίος λαμπαδηδρόμος στην τελετή έναρξης και ο αθλητής που άναψε τον βωμό στο Ολυμπιακό στάδιο.

Σόλινγκ - Χάλκινο Μετάλλιο, 29 Ιουλίου 1980, Τάσος Μπουντούρης, Τάσος Γαβρίλης, Αριστείδης Ραπανάκης, Κατ. Σόλινγκ

Στον αγώνα πήραν μέρος εννιά σκάφη αλλά ο συναγωνισμός , ιδιαίτερα για τα μετάλλια ήταν τρομερά σκληρός και με διάρκεια. Οι Έλληνες ιστιοπλόοι ξεκίνησαν άσχημα στις πρώτες ιστιοδρομίες αλλά στη συνέχεια υπήρξε σημαντική βελτίωση από κούρσα σε κούρσα. Μέχρι το φινάλε, υπήρχαν ουσιαστικά ελπίδες ακόμα και για το χρυσό μετάλλιο, αφού κανείς δεν είχε αποκτήσει απόλυτο προβάδισμα. Τελικά, η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, πολύ κοντά στους δύο πρώτους, με τους Δανούς να πανηγυρίζουν το δεύτερο χρυσό τους σε δύο σερί διοργανώσεις.

Υνγκλινγκ- Χάλκινο Μετάλλιο, 29 Ιουλίου 1980, Τάσος Μπουντούρης, Τάσος Γαβρίλης, Αριστείδης Ραπανάκης, Κατ. Σόλινγκ

Στον αγώνα πήραν μέρος εννιά σκάφη αλλά ο συναγωνισμός , ιδιαίτερα για τα μετάλλια ήταν τρομερά σκληρός και με διάρκεια. Οι Έλληνες ιστιοπλόοι ξεκίνησαν άσχημα στις πρώτες ιστιοδρομίες αλλά στη συνέχεια υπήρξε σημαντική βελτίωση από κούρσα σε κούρσα. Μέχρι το φινάλε, υπήρχαν ουσιαστικά ελπίδες ακόμα και για το χρυσό μετάλλιο, αφού κανείς δεν είχε αποκτήσει απόλυτο προβάδισμα. Τελικά, η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, πολύ κοντά στους δύο πρώτους, με τους Δανούς να πανηγυρίζουν το δεύτερο χρυσό τους σε δύο σερί διοργανώσεις.

ΠΑΛΗ

Χρυσό Μετάλλιο, 22 Ιουλίου 1980, Στέλιος Μυγιάκης Κατ. 62κ.

Ο Στέλιος Μυγιάκης φέρνει την Ελλάδα ξανά στο δρόμο του χρυσαφιού, με την μεγάλ διάκρισή του στη κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης. Κέρδισε τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 1976 Πολωνό Κάζιμιερς Λίπιεν και στη συνέχεια τον Γκουλάμ από το Αφγανιστάν και τον Σουηδό Μάλκβιστ. Αντιμετώπισε τον Σοβιετικό Μπόρις Κραμορένκο, το θεωρητικό φαβορί και περνάει στον τελικό με τον Ούγγρο Ιστβαν Τότ. Ο Τοτ προσπάθησε να βγουν και οι δύο ηττημένοι με τρεις παρατηρήσεις επειδή είχε καλύτερη τεχνική βαθμολογία αλλά δεν τα κατάφερε.

Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιώργος Τσίτας Κατ. βαρέα βάρη

Ο αγώνας έγινε σε αμμώδες έδαφος και μετείχαν συνολικά πέντε αθλητές, δύο Έλληνες και τρεις ξένοι. Ο Γιώργος Τσίτας από την Αθήνα, έπαιξε τον πρώτο του αγώνα κόντρα στον Έλληνα Στέφανο Χριστόπουλο. Ο αγώνας ήταν πολύ θεαματικός και αμφίρροπος και τελικά κρίθηκε όταν σε μια λαβή του Τσίτα, ο Χριστόπουλος χτύπησε στην άκρη του σκάμματος και τέθηκε εκτός μάχης. Η πρώτη θέση θα κρινόταν πλέον μεταξύ του Τσίτα και του Γερμανού Κάρλ Σούμαν. Ο Σούμαν, που είχε ύψος μόλις 1.59 κέρδισε τον αγώνα ύστερα από σκληρή μάχη που κράτησε περίπου 20 λεπτά.

Αργυρό Μετάλλιο, 10 Σεπτεμβρίου 1972, Πέτρος Γαλακτόπουλος Κατ. 74κ

Ο Έλληνας Πρωταθλητής προερχόταν από το χάλκινο μετάλλιο στους Αγώνες του Μεξικού και ήθελε να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Κέρδισε τον Βέλγο Μπένς, τον Αυστριακό Μπέργκερ, τον Φινλανδό Τάπιο και ήρθε ισοπαλία 3-3 στα σημεία με τον περίφημο Σοβιετικό Ιγουμένοβ, στο ματς που άνοιξε το δρόμο για ένα μετάλλιο, στόχος που βοηθήθηκε σημαντικά και από τη πρόκριση του με μπάι σε ένα γύρο. Στον τελικό, αντίπαλος του ήταν ο Τσεχοσλοβάκος Βίτσεσλαβ Μάχα, ο οποίος επικράτησε με 5-3 στα σημεία και ο Έλληνας πρωταθλητής πήρε το ασημένιο μετάλλιο.

Ασημένιο Μετάλλιο, 3 Αυγούστου 1984, Δημήτρης Θανόπουλος Κατ. 82κ.

Στον αγώνα της κατηγορίας 82κ μετείχαν 15 παλαιστές και ελάχιστοι πίστευαν ότι ο Έλληνας Δημήτρης Θανόπουλος θα μπορούσε να κερδίσει ένα μετάλλιο. Ξεκίνησε τους αγώνες του με νίκες επί των Μοριγιάμα (Ιαπωνία), Ρατσίνο (Ιταλία) και Ζάιπολντ (Δ.Γερμανία). Παρά την ήττα από τον Φινλανδό Όβερμαρκ ήξερε πώς μια νίκη επί του Γιουγκοσλάβου Μομίρ Πέτκοβιτς θα τον έστελνε στον μεγάλο τελικό. Έδωσε τον αγώνα της ζωής του και πέτυχε τη νίκη. Στον τελικό, έχασε 3-4 στα σημεία από τον Ρουμάνο Ίον Ντράικα.

Χάλκινο Μετάλλιο, 10 Απριλίου 1896, Στέφανος Χριστόπουλος Κατ. βαρέα βάρη

Ο Στέφανος Χριστόπουλος από την Πάτρα έπαιξε συνολικά δύο αγώνες για να φθάσει στη Τρίτη θέση της κατάταξης. Αρχικά συναντήθηκε με τον Ούγγρο Μ. Ταπόβισα και η μονομαχία τους συγκίνησε τους Έλληνες φιλάθλους. Προς στιγμήν φάνηκε ότι η νίκη έκλινε προς το μέρος του Ούγγρου παλαιστή αλλά τελικά το παιχνίδι έληξε ισόπαλο. Ο Ταπόβισα δεν θέλησε να συνεχίσει και σε επόμενο αγώνα, φανερά εξαντλημένος και έτσι ο Χριστόπουλος συναντήθηκε με τον Έλληνα Γιώργο Τσίτα για μια θέση στον τελικό. Έχασε τον αγώνα στις λεπτομέρειες και έμεινε τελικά στην 3η θέση.

Χάλκινο Μετάλλιο, 26 Οκτωβρίου 1968, Πέτρος Γαλακτόπουλος, Κατ. 70κ.

Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος στην κατηγορία 70κ. της ελληνορωμαϊκής πάλης πέτυχε συνολικά πέντε νίκες, μία ισοπαλία, μία ήττα και έτσι ήρθε το χάλκινο μετάλλιο. Κέρδισε κατά σειρά τούς Τοβάρ Γκονζάλες (Μεξικό), Κλάους Πολ (Α. Γερμανία), Βοργκάς Γκαλαντίνιο (Πορτογαλία), Σού Χού (Ν. Κορέα) και έφθασε στο κρίσιμο παιχνίδι με τον περίφημο Σοβιετικό παλαιστή Γκενάντι Σαπούνοβ, στο οποίο πήρε τη νίκη με 11-7. Με ισοπαλία πλέον στον επόμενο αγώνα, κόντρα στον Γιουγκοσλάβο Στέφαν Χόρβατ ο Πέτρος εξασφάλιζε ένα μετάλλιο, όπως τελικά και έγινε, το ματς ήρθε ισόπαλο. Η πρωτιά χάθηκε στον αγώνα με τον Ιάπωνα Μούνζι Μουνεμούρα.

Χάλκινο Μετάλλιο, 3 Αυγούστου 1984, Μπάμπης Χολίδης Κατ. 57κ.

Στους Αγώνες του 1984, ο Χολίδης ξεκίνησε με τρεις νίκες και ένα μπάι, ξεπερνώντας τα εμπόδια, κυρίως του Σουηδού Λιούνγκμπεκ και των Χαλάφ (Αίγυπτος) και Λασκάρ (Μαρόκο). Το κρίσιμο παιχνίδι ήταν πλέον κόντρα στον Ιάπωνα Μασάκι Ετο που αντιμετώπισε τον Έλληνα πρωταθλητή τελείως ξεκούραστος σε αντίθεση με τον Χολίδη. Προηγήθηκε με 6-0, αλλά με αντίπαλο και την κούραση η μάχη έγινε 6-6. Ο Ιάπωνας πέρασε επειδή είχε πάρει τα καλύτερα σημεία και ο Χολίδης κέρδισε στο μικρό τελικό τον Ρουμάνο Νικολάε Ζαμφίρ με 2-1 στα σημεία.

Χάλκινο Μετάλλιο, 22 Σεπτεμβρίου 1988, Μπάμπης Χολίδης Κατ. 57κ.

Τέσσερα χρόνια μετά το χάλκινο μετάλλιο και έχοντας κάνει επέμβαση έναν χρόνο πριν στο γόνατο, το οποίο συνέχιζε να τον ταλαιπωρεί. Παρά τη δύσκολη κλήρωση έφτασε με υπέρβαση μέχτι τον ημιτελικό, όπου έχασε από τον Βούλγαρο Στόγιαν Μπάλοφ και έτσι ο στόχος είναι το χάλκινο μετάλλιο. Αντίπαλος, ο Κινέζος Γιάνγκ Ζαν Λίνγκ που δεν καταφέρνει να αντισταθεί στην εμπειρία του Χολίδη (6-1 σημεία). Με τη λήξη του μικρού τελικού, μπαίνει στο γήπεδο ο πρωταθλητής της άρσης βαρών Παύλος Σαλτσίδης και σηκώνει στα χέρια τον δύο φορές χάλκινο Ολυμπιονίκη.

Χάλκινο Μετάλλιο, Ιουλίου 1980, Γιώργος Χατζηιωαννίδης, Κατ. 62κ. ελευθέρα πάλη

Ο Χατζηιωαννίδης ταξίδεψε στη Μόσχα για τους Αγώνες, με στόχο να μείνει μετά στη Ρωσία για να τον δει εξειδικευμένος γιατρός, επειδή πονούσε στο πόδι. Η κλήρωση βοήθησε αρκετά και ο Έλληνας πρωταθλητής ξεκίνησε με τρείς νίκες. Η συνέχεια δεν ήταν ευχάριστη. Έχασε από τους Κασκαρέρ (Κούβα), Αμπούσεβ (Σ. Ένωση) και Ντούκοφ (Βουλγαρία). Στα τελευταία παιχνίδια, αν ο Αμπούσεβ κέρδιζε τον Κασκαρέτ και ο Ντούκοφ τον Ρουμάνο Σουτέου, τότε ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης θα κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο. Και οι δύο ήταν τα φαβορί, κέρδισαν και η Ελλάδα πρόσθεσε άλλο ένα μετάλλιο στη συλλογή της.

Χάλκινο Μετάλλιο, 28 Σεπτεμβρίου 2000, Αμιράν Καρντάνοφ Κατ. 54κ ελευθέρα πάλη

Ύστερα από 12 ολόκληρα χρόνια, η ελληνική πάλη, επέστρεψε στα μετάλλια χάρις στον Αμιράν Καρντάνοφ που αγωνίστηκε στη κατηγορία 54 κιλών . Κέρδισε αρχικά κατά σειρά τους Βιτάλι Ραιλέαν (Μολδαβία) με 4-1 σημεία, Μπάχμαν Ταγιεμπί Κερμάνι από το Ιράν με 7-0 σημεία και Ζουνουμπαγιάν Τουμεντεμπερέλ (Μογγολία) με 10-0 σημεία. Έχασε 5-3 από τον Ναμίκ Αμπντουλαγέφ και δεν προκρίθηκε στον τελικό. Στον μικρό τελικό κέρδισε με 5-4 τον Λευκορώσο Χέρμαν Κοντόεφ και πήρε το μετάλλιο.

Χάλκινο Μετάλλιο, 25 Αυγούστου 2004, Αρτιόμ Κιουρεγκιάν Κατ. 55κ

Ο μικροκαμωμένος παλαιστής έφθασε στην επιτυχία με τέσσερις νίκες και μία ήττα στο ενεργητικό του. Μάλιστα, στους τρείς πρώτους αγώνες του, δεν παραχώρησε ούτε σημείο στους αντιπάλους του.

Κέρδισε κατά σειρά τους Νίμπλομ (Δανία) 3-0, Χαλίλοφ (Κιργιστάν) 4-0 και Σένγκ (Κίνα) 3-0 και πήρε τη πρώτη θέση στο γκρούπ του. Στον ημιτελικό έπαιξε , σχεδόν από την αρχή, με πρόβλημα τραυματισμού, κόντρα στον Ρώσο Γκαιντάρ Μαμενταλίεφ, όπου και έχασε με 3-1 σημεία. Στον μικρό τελικό αγωνίστηκε με τρομερή ψυχή και δύναμη αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο του, τον Ουκρανό Αλεξέι Βακουλένκο.

Το τελικό σκορ 6-1 στα σημεία μαρτυρεί την καταφανή ανωτερότητα του Έλληνα πρωταθλητή.

ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ

Χάλκινο Μετάλλιο, 7 Απριλίου 1896, Αλέξανδρος Νικολόπουλος, Άρση βαρών με ένα χέρι

Μετείχαν μόλις τέσσερις αθλητές από τρεις χώρες, Ελλάδα, Δανία και Μ. Βρετανία.

Ο Βρετανός Λότσεστον Ελιοτ παρουσιάστηκε πολύ δυνατός για τους αντιπάλους του. Πήρε εύκολα και με διαφορά τη νίκη με επίδοση 71 κιλών. Η δεύτερη θέση κρίθηκε στις λεπτομέρειες, ο Δανός Βίγκο Γιένσεν και ο Έλληνας Αλέξανδρος Νικολόπουλος ολοκλήρωσαν τις πετυχημένες προσπάθειες τους με ισοβαθμία στα 57 κιλά.

Οι κανονισμοί εκείνη την εποχή έδιναν την ευχέρεια στους κριτές, σε περίπτωση ισοβαθμίας, να αποφασίζουν για τη κατάταξη με βάση τη καλύτερη τεχνική και στιλ κάθε αθλητή και προτίμησαν το στιλ του Γιένσεν.

Χάλκινο Μετάλλιο, 7 Απριλίου 1896, Σωτήρης Βερσής, Άρση με δύο χέρια

Ο Σωτήρης Βερσής πριν συμμετάσχει στην άρση βαρών, μια μέρα πριν είχε πάρει την 3η θέση στη δισκοβολία. Ο Έλληνας πρωταθλητής έμεινε στη τρίτη θέση και πάλι με επίδοση 90κ αν και υπάρχουν πληροφορίες που ομιλούν και για άρση 95κ. Ο Βερσής ήταν το 1896 μόλις 20 χρονών, αθλητής του Πανελληνίου και σπουδαστής της εμπορικής ακαδημίας Αθηνών. Συνολικά μετείχαν έξη αθλητές από πέντε χώρες.

Χρυσό μετάλλιο, 3 Σεπτεμβρίου 1904, Περικλής Κακούσης, Κατηγορία βαρέα βάρη

Ο Περικλής Κακούσης ταξίδεψε τη τελευταία στιγμή στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ, μαζί με τον δισκοβόλο Γεωργαντά, ως οι δύο μοναδικές συμμετοχές της χώρας μας. Ο Έλληνας πρωταθλητής από την πρώτη στιγμή έδειξε την ανωτερότητα του και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με απίστευτη άνεση. Ο αθλητής του Πανελληνίου ΓΣ σήκωσε 111 κιλά και 700 γραμμάρια με τον δεύτερο, τον Αμερικανό Όσκαρ Οστχοφ να μένει μακριά πίσω του με επίδοση 84κ και 370 γραμμάρια.

Χρυσό Μετάλλιο, 31 Ιουλίου 1992, Πύρρος Δήμας, Κατηγορία 82.5 κιλών

Στη Βαρκελώνη στη κατηγορία 82.5κ μετείχαν 31 αθλητές από 26 χώρες και ο συναγωνισμός αναμενόταν ιδιαίτερα σκληρός. Πύρρος Δήμας και Κριστόφ Σιέμιον είχαν ζυγιστεί ακριβώς το ίδιο σε σωματικό βάρος ενώ ο Ιμπραχίμ Σαμάντοφ, χρυσός παγκόσμιος πρωταθλητής το 1991, βρέθηκε 50 γραμμάρια βαρύτερος τους.

Η κίνηση του αρασέ ολοκληρώθηκε με τρεις αθλητές να έχουν σηκώσει τα 167.5 κιλά. Στο ζετέ ο Πύρρος ξεκίνησε πετυχημένα στα 202.5 κιλά. Ομως υπήρξε τριπλή ισοβαθμία στα 370 κιλά σύνολο. Ο Δήμας στέφθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης επειδή συμπλήρωσε πρώτος χρονικά το νικητήριο σύνολο, μετά τη πετυχημένη του προσπάθεια στα 202.5 κιλά.

Αργυρό Μετάλλιο, 21 Ιουλίου 1996, Λεωνίδας Σαμπάνης, Κατηγορία 59 κιλών

Ο Λεωνίδας Σαμπάνης στην Ατλάντα ήταν από τα φαβορί για μετάλλιο. Ο Έλληνας πρωταθλητής στο αρασέ έχασε τα 140 κιλά στη 3η του προσπάθεια και παράλληλα το αβαντάζ που θα είχε σε σχέση με τους αντιπάλους του στο ζετέ. Ο Σαμπάνης σήκωσε 162.5κ στη πρώτη του προσπάθεια ενώ λίγο αργότερα οι αντίπαλοι του τα κατάφεραν περίφημα στα 165κ. Η δεύτερη προσπάθεια του στα 167.5κ ήταν ανεπιτυχής και στην τελευταία τα σήκωσε ανεβαίνοντας στην δεύτερη θέση του βάθρου.

Χρυσό Μετάλλιο, 26 Ιουλίου 1996, Πύρρος Δήμας, Κατηγορία 83 κιλών

Ο Πύρρος Δήμας τελείωσε την υπόθεση χρυσό μετάλλιο από νωρίς καθώς στο αρασέ έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 180 κιλά. Ο Ελληνας πρωταθλητής δημιούργησε με 213 κιλά νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο ζετέ, στη τελευταία του προσπάθεια αλλά και στο σύνολο με 392.5 κιλά. Ο Πύρρος πήρε το χρυσό μετάλλιο με μία από τις μεγαλύτερες διαφορές στην επίδοση από τον δεύτερο και τρίτο νικητή.

Αργυρό Μετάλλιο, 22 Ιουλίου 1996, Βαλέριος Λεωνίδης, Κατηγορία 64 κιλά

Ο Βαλέριος Λεωνίδης στην Ατλάντα ολοκλήρωσε το αρασέ με τον Ναίμ να προηγείται κατά 2.5 κιλά αφού σήκωσε 147.5, βάρος που έχασε ο Έλληνας πρωταθλητής. Στο ζετέ, οι δύο αντίπαλοι ξεκίνησαν πετυχημένα από τα 180 κιλά και ο Τούρκος σήκωσε και τα 185, όμως,, ο Βαλέριος προκειμένου να καλύψει τη διαφορά των δυόμισι κιλών από το αρασέ, ζήτησε να μπει η μπάρα στα 187.5 κιλά και τα σήκωσε κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Ναίμ έπρεπε να σηκώσει και αυτός τα ίδια κιλά κάτι που το κατάφερε με υπερπροσπάθεια. Ο Λεωνίδης έβαλε την μπάρα στα 190 κιλά αλλά τελικά του έπεσε και στα χέρια του έμεινε το ασημένιο μετάλλιο.

Χρυσό Μετάλλιο, 28 Ιουλίου 1996, Ακάκιος Καχιασβίλης, Κατηογρία 99 κιλά

Ο Ακάκιος Καχιασβίλης στην Ατλάντα ξεκίνησε στο αρασέ βρισκόμενος πίσω 2,5 κιλά, αφού είχε μείνει στα 185. Ομως, στο ζετέ που ήταν πολύ καλύτερος ξεκίνησε με 220 κιλά και συνέχισε πετυχημένα και εύκολα με 225 ενώ ο Χράπατι ολοκλήρωσε με αποτυχημένη προσπάθεια στα 227.5 κιλά. Ο Καχιασβίλης ήταν χρυσός νικητής με ισοβαθμία, επειδή ήταν ελαφρύτερος σε σωματικό βάρος. Αντί να ζητήσει να μπει η μπάρα στα 228.5κ για νέο παγκόσμιο ρεκόρ, ανέβασε τα κιλά στα 235 και τα σήκωσε με αποτέλεσμα να γίνει ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο ζετέ αλλά και στο σύνολο με 420 κιλά.

Αργυρό Μετάλλιο, 27 Ιουλίου 1996, Λεωνίδας Κόκας, Κατηγορία 91 κιλών

Ο Λεωνίδας Κόκας πήγε στην Ατλάντα για το χρυσό μετάλλιο που κρίθηκε από το αρασέ. Ο Ρώσος Αλεξέι Πετρόφ πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ 187.5κ και πήρε διαφορά δέκα κιλών από τον Τούρκο Μπουλούτ και 12.5κ από τους Κόκα και Καρούζο (Γερμανία). Ο Έλληνας πρωταθλητής είχε ένα πλεονέκτημα και ο Ιακώβου φρόντισε να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο με την τακτική του.

Ήταν ελαφρύτερος σε σωματικό βάρος και από τους δύο αντιπάλους του και πραγματικά εκεί κρίθηκαν όλα. Στη τελευταία του προσπάθεια στο ζετέ, αν σήκωνε τα 175κ θα έπαιρνε το ασημένιο μετάλλιο και τα κατάφερε με σύνολο 390 κιλά.

Αργυρό Μετάλλιο, 17 Σεπτεμβρίου 2000, Λεωνίδας Σαμπάνης, Κατηγορία 62 κιλών

Ο Λεωνίδας Σαμπάνης στο Σίδνεϊ χρίστηκε ασημένιος Ολυμπιονίκης για δεύτερη φορά στη καριέρα του. Ξεκίνησε με πλεονέκτημα το χαμηλό σωματικό του βάρος, όπου υπερίσχυε όλων των αντιπάλων του πλην του Μάο. Στο αρασέ σήκωσε147.5 κιλά και στο ζετέ 170 κιλά. Με σύνολο 317.5 κιλά υπερίσχυσε του Λευκορώσου Γκενάντι Ολετσουκ, που ήταν 380 γραμμάρια βαρύτερος σε σωματικό βάρος, όπως και του Μίντσεφ, πριν βέβαια ανακοινωθούν τα αποτελέσματα ντόπιγκ.

Ο Σαμπάνης, στη δεύτερη του προσπάθεια στο αρασέ, δημιούργησε πρόσκαιρα με 147.5κ, νέο Ολυμπιακό ρεκόρ.

Χρυσό Μετάλλιο, 23 Σεπτεμβρίου 2000, Πύρρος Δήμας, Κατηγορία 85 κιλά

Ο Πύρρος Δήμας σήκωσε στην τρίτη του προσπάθεια στο αρασέ 175 κιλά. Είχε μείνει όμως πέντε κιλά πίσω από τον Γεωργιανό Γκεόργκι Ασανίτζε και δυόμισι κιλά πίσω από τον Γερμανό Μάρκ Χούστερ. Ο Έλληνας πρωταθλητής ξεκίνησε το ζετέ και στην πρώτη του προσπάθεια σήκωσε τα 210 κιλά και αμέσως μετά τα 215 παίρνοντας στην πρώτη θέση. Ο Πύρρος στην τρίτη του προσπάθεια θέλησε να κάνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ στα 217.5 κιλά, γνωρίζοντας ότι ήταν ο νικητής, όμως δεν τα κατάφερε.

Χρυσό Μετάλλιο, 24 Σεπτεμβρίου 2000, Ακάκιος Καχιασβίλης, Κατηγορία 94 κιλά

Ο Ακάκιος Καχιασβίλης ετοιμαζόταν να κατακτήσει το τρίτο του σερί χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και να ισοφαρίσει τον Ναίμ Σουλειμάνογλου και τον Πύρρο Δήμα σε αυτό το μοναδικό ρεκόρ.

Στη κίνηση του αρασέ, ο Ελληνας πρωταθλητής σήκωσε 185 κιλά, έχασε τα 187.5 κιλά. Ο Ακάκιος που ένοιωθε πόνους στο πόδι, ξεκίνησε το ζετέ με 220 κιλά και στη συνέχεια αφέθηκε στην στρατηγική του Χρήστου Ιακώβου που διέλυσε τους αντίπαλους προπονητές στη παρτίδα της τακτικής. Ο Ελληνας προπονητής ανέβασε τη μπάρα στα 227.5κ και εκμεταλλεύτηκε το παρελθόν του Ακάκιου. Όλοι γνώριζαν πόσο δυνατός είναι στο ζετέ , έτσι η επιλογή του να δοκιμάσει στα 227.5κ, κρίθηκε φυσιολογική από όλους. Ο Κολέτσκι δοκίμασε ανεπιτυχώς μόνο μία φορά, ο Πετρόφ απέτυχε άλλη μία και ο Καχιασβίλης δεν χρειάστηκε ποτέ να δοκιμάσει σε αυτό το βάρος.

Ήταν ήδη χρυσός Ολυμπιονίκης με ισοβαθμία, καθόσον ελαφρύτερος του νεαρού Πολωνού.

Ποτέ πριν στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, ένα χρυσό μετάλλιο δεν έχει κριθεί με μόλις μία προσπάθεια στο ζετέ.

Αργυρό Μετάλλιο, 22 Σεπτεμβρίου 2000, Βίκτωρας Μήτρου, Κατηγορία 77 κιλών

Ο Βίκτωρ Μήτρου στο Σίδνεϊ ήταν ελαφρύτερος από όλους τους αντιπάλους του, πλην ενός, του Κινέζουν Χου Γκάνγκ Ζαν. Ο Ασιάτης και ο Μήτρου σήκωσαν 367.5κ στο σύνολο. Στο αρασέ, με 165κ, ο Μήτρου είχε διαφορά πέντε κιλών από τον Ζαν αλλά βρισκόταν πίσω 2.5κ από τους Μελικιάν (Αρμενία) και Φιλιμόνοφ (Καζακστάν). Στο ζετέ, ο Μήτρου ξεκίνησε με 195 κ και συνέχισε με 200κ και 202.5κ, όλες οι προσπάθειες του πετυχημένες. Μελικιάν και Φιλομόνοφ τέθηκαν νοκ - αουτ στη μάχη για το χρυσό και ο Ζαν, αν ήθελε τη νίκη, έστω και με ισοβαθμία, θα έπρεπε να σηκώσει 207.5κ στη τελευταία προσπάθεια του αγώνα. Τα κατάφερε και χρίστηκε χρυσός Ολυμπιονίκης.

Χάλκινο Μετάλλιο, 19 Σεπτεμβρίου 2000, Ιωάννα Χατζηιωάννου, Κατηγορία 63 κιλών

Η Γιάννα Χατζηιωάννου πήγε ως αουτσάιντερ στην Αυστραλία καθώς οι δύο πρώτες θέσεις ήταν... καπαρωμένες από την Κινέζα Χσιάο Τσέν και την Ρωσίδα Βαλεντίνα Πόποβα που ξέφυγαν 15 και 10 κιλά αντίστοιχα από την ελληνίδα πρωταθλήτρια. Ετσι, η Γιάννα έδινε μάχη για το βάθρο με την αθλήτρια από την Ταιλάνδη, Σαιπάν Ντετσαένγκ που είχε πάρει προβάδισμα δυόμιση κιλών στο αρασέ. Η Ελληνίδα σήκωσε 97.5κ και η πρώτη προσπάθεια στο ζετέ ήταν στα 117.5 κιλά. Η Ταιλανδέζα απάντησε γρήγορα με 120κ όμως η Γιάννα σήκωσε τα 125κ και στη συνέχεια είδε την αντίπαλο της να αποτυγχάνει στα 125κ και στα 127.5κ με την Ελληνίδα να είναι ελαφρύτερη κατά 560 γραμμάρια σε σωματικό βάρος.

Χάλκινο Μετάλλιο, 21 Αυγούστου 2004, Πύρρος Δήμας, Κατηγορία 85 κιλών

Ο Πύρρος Δήμας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στη κατηγορία 85κ. και έγινε ο πρώτος της λίστας των αθλητών που έχουν κατακτήσει τέσσερα σερί Ολυμπιακά μετάλλια. Στο αρασέ σήκωσε 175κ και στο ζετέ ξεκίνησε με 202.5κ και στη συνέχεια έχασε μια προσπάθεια στα 205κ για να ζητήσει στο φινάλε 207.5κ στη μπάρα, προκειμένου να κερδίσει για τέταρτη φορά το χρυσό μετάλλιο δεν τα κατάφερε και με 377.5κ στο σύνολο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Χρυσό Αργυρό Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιάννης Μαλοκίνης, Σπύρος Χαζάπης, Δημήτρης Δρίβας, 100μ. ναυτών

Μετείχαν αποκλειστικά ναύτες του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, τα πλοία των οποίων ήταν ελλιμενισμένα στον Πειραιά. Συγκεκριμένα, στη θάλασσα ρίχθηκαν μόλις τρείς ναύτες και τη νίκη πήρε ο Γιάννης Μαλοκίνης από τις Σπέτσες, που υπηρετούσε τότε τη θητεία του στο θωρηκτό «Υδρα» με χρόνο 2.20.4! Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Σπύρος Χαζάπης από την Άνδρο και στη τρίτη ο Δημήτρης Δρίβας. Ανάλογο αγώνισμα δεν διεξήχθη ποτέ ξανά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αργυρό – Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιάννης Ανδρέου, 1200μ. ελεύθερο

Στο αγώνισμα πήραν μέρος 9 κολυμβητές από τέσσερις χώρες. Ο Ούγγρος Αλφρεντ Χάγιος ήταν ασυναγώνιστος για τους αντιπάλους του. Ο χρόνος του ήταν 18.22.1, περίπου τρία λεπτά καλύτερος από την επίδοση του δεύτερου νικητή, του Έλληνα Γιάννη Ανδρέου (21.03.4).

Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, 500μ. ελεύθερο, Στάθης Χωραφάς

Αποτέλεσε την αρχή του σημερινού αγωνίσματος των 400μ ελεύθερο.

Μετείχαν μόλις τρεις αθλητές από δύο χώρες, Αυστρία και Ελλάδα. Ο καιρός και η απόσταση δεν επέτρεψε προφανώς μεγαλύτερη συμμετοχή. Τη νίκη κατέκτησε ο Αυστριακός Πάουλ Νόιμαν με επίδοση 8.12.6 και αρκετά πίσω του ακολούθησαν οι δύο Έλληνες, ο Αντώνης Πέπανος της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών με 9.57.6 και ο Στάθης Χωραφάς από την Κεφαλονιά. Ο Χωραφάς είχε αγωνιστεί προηγουμένως στα 100μ. ελεύθερο. Επίδοση για τον Χωραφά δεν υπάρχει και αυτό διότι στους Ολυμπιακούς του 1896 υπήρχαν μόνο δύο μετάλλια – ασημένιο και χάλκινο – για τον πρώτο και δεύτερο κάθε αγωνίσματος

Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, 1200μ. ελεύθερο, Στάθης Χωραφάς

Στο αγώνισμα πήραν μέρος 9 κολυμβητές από τέσσερις χώρες και όλοι τους συνάντησαν σημαντικά εμπόδια τόσο από το κρύο όσο και από τον κυματισμό της θάλασσας. Ο Ούγγρος Αλφρεντ Χάγιος κέρδισε μια διαφορά ασφαλείας από την αρχή και δεν απειλήθηκε ποτέ μέχρι τον τερματισμό. Ο Στάθης Χωραφάς κατάφερε να πάρει τη τρίτη θέση στο αγώνισμα αν και βρέθηκε αρκετά μακριά από τους δύο πρώτους αθλητές. Άγνωστη παραμένει και η επίδοση του.

Αργυρό – Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, 500μ. Ελεύθερο, Αντώνης Πέπανος

Μετείχαν μόλις τρεις αθλητές από δύο χώρες, Αυστρία και Ελλάδα. Τη νίκη κατέκτησε ο Αυστριακός Πάουλ Νόιμαν με επίδοση 8.12.6 και αρκετά πίσω του ακολούθησαν οι δύο Έλληνες, ο Αντώνης Πέπανος της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών με 9.57.6 και ο Στάθης Χωραφάς από την Κεφαλονιά. Ο Χωραφάς είχε αγωνιστεί προηγουμένως στα 100μ. ελεύθερο. Επίδοση για τον Χωραφά δεν υπάρχει και αυτό διότι στους Ολυμπιακούς του 1896 υπήρχαν μόνο δύο μετάλλια – ασημένιο και χάλκινο – για τον πρώτο και δεύτερο κάθε αγωνίσματος.

Χρυσό Μετάλλιο, 16 Αυγούστου 2004, Θωμάς Μπίμης – Νίκος Συρανίδης, Συγχρονισμένη κατάδυση 3μ.

Το πρώτο μας μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν και απρόσμενο και χρυσό.

Ο Θωμάς Μπίμης και ο Νίκος Συρανίδης στην τέταρτη τους προσπάθεια από τις πέντε ήταν η καλύτερη και ουσιαστικά τους χάριζε μία θέση στο βάθρο. Τα λάθη όμως των Κινέζων και των Ρώσων στο φινάλε, τους έστειλαν στην κορυφή και στο χρυσό μετάλλιο. Είναι το πρώτο μετάλλιο στις καταδύσεις, στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και το πρώτο μετά το 1896 για τα αθλήματα του υγρού στίβου.

Ασημένιο Μετάλλιο, 26 Αυγούστου 2004, Εθνική Ομάδα Γυναικών, Υδατοσφαίριση

Ύστερα από 108 χρόνια ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα κατέκτησε στην Αθήνα το πρώτο της μετάλλιο σε ομαδικό άθλημα. Στον μεγάλο τελικό, αντίπαλος μας βρέθηκε η Ιταλία, που είχε κερδίσει στα ημιτελικά τις ΗΠΑ με 6-5. Ο τελικός εξελίχθηκε σε ντέρμπι για γερά νεύρα και η κανονική διάρκεια του έφερε ισόπαλο σκορ 7-7. Στην παράταση, η Ελλάδα βρέθηκε κοντά στο χρυσό μετάλλιο , αφού προηγήθηκε με 9-7 αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει το προβάδισμα. Ετσι η νίκη κατέληξε στην ιταλική ομάδα με 9-10.

ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ

Χρυσό, Αργυρό, Χάλκινο Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Παντελής Καρασεβδάς, Παύλος Παυλίδης, Νίκος Τρικούπης, Στρατιωτικό Τυφέκιο, 200μ.

Η βολή με στρατιωτικό τυφέκιο από απόσταση 200μ ήταν το πρώτο αγώνισμα της σκοποβολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες και διεξήχθη στο σκοπευτήριο της Καλλιθέας. Το σύνολο των αθλητών έφθασε τους 42 με προέλευση επτά χώρες. Βάσει των κανονισμών, κάθε σκοπευτής είχε δικαίωμα 40 βολών που πραγματοποιούντο σε τέσσερις σειρές από δέκα. Η Ελλάδα κατέκτησε συνολικά έξι θέσεις στη πρώτη οκτάδα. Νικητής αναδείχθηκε ο Παντελής Καρασεβδάς από τον Αστακό, που συγκέντρωσε 2320 βαθμούς και ακολούθησαν οι Παύλος Παυλίδης με 1978 και Νικόλαος Τρικούπης με 1713.

Χάλκινο Μετάλλιο, 10 Απριλίου 1896, Νίκος Μωράκης, Στρατιωτικό περίστροφο, 25μ.

Στο αγώνισμα βολής με στρατιωτικό περίστροφο από απόσταση 25μ μετείχαν συνολικά 16 σκοπευτές από τέσσερις χώρες με τους περισσότερους Ελληνες, όμως, τα περίστροφα των Αμερικανών αδελφών Τζόν και Σάμερ Πέιν. Ήταν τελειότατου τύπου και φυσικά πρόσφεραν τεράστιο πλεονέκτημα στους δύο αθλητές σε αντίθεση με τα όπλα των Ελλήνων που είχαν ηλικία 10 τουλάχιστον χρόνων. Οι αδελφοί Πέιν, ο Τζόν ήταν υπολοχαγός του στρατού, πήραν εύκολα και με μεγάλη διαφορά βαθμών τις δύο πρώτες θέσεις ενώ στη τρίτη θέση βρέθηκε ο Νίκος Μωράκης που πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση από ελληνικής πλευράς.Συγκέντρωσε 205 βαθμούς σε 30 βολές.

Χρυσό, Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιάννης Φραγκούδης – Γιώργος Ορφανίδης, Αυτόματο πιστόλι, 25μ.

Ξεκίνησαν τον αγώνα τέσσερις αθλητές και ολοκλήρωσαν τις προσπάθειες τους οι τρεις αφού εγκατέλειψε ο Βρετανός Σίντνει Μέρλιν. Νικητής αναδείχθηκε ο Γιάννης Φραγκούδης, λοχαγός του πυροβολικού που συγκέντρωσε 344 βαθμούς σε 30 βολές. Μια άνετη πραγματικά νίκη αφού ξεχώρισε νωρίς από τον κύριο αντίπαλο του, τον δικηγόρο Γιώργο Ορφανίδη από την Αθήνα (249 βαθμοί).

Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιάννης Φραγκούδης, Ελεύθερο πιστόλι, 30μ.

Η συμμετοχή στο αγώνισμα ήταν πολύ μικρή και μετείχαν τελικά μόλις πέντε αθλητές από τρεις χώρες, Ελλάδα, ΗΠΑ και Δανία. Αρχικά είχε δηλωθεί στο αγώνισμα και ο Αμερικανός Τζόν Πέιν, που ήταν και το φαβορί για τη νίκη αλλά μετά τη πρώτη θέση που κατέλαβε στο στρατιωτικό περίστροφο αποσύρθηκε και άνοιξε έτσι τον δρόμο στον αδελφό του Σάμερ να απολαύσει και τον δικό του θρίαμβο. Ο Σάμερ, επικράτησε με τεράστια ευκολία απέναντι στον Δανό Χόλγκερ Νίλσεν ενώ η Ελλάδα κατέκτησε άλλη μια διάκριση με την τρίτη θέση του πρωταθλητή μας Γιάννη Φραγκούδη.

Χρυσό, Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Γιάννης Φραγκούδης – Γιώργος Ορφανίδης, Αυτόματο πιστόλι, 25μ.

Ξεκίνησαν τον αγώνα τέσσερις αθλητές και ολοκλήρωσαν τις προσπάθειες τους οι τρεις αφού εγκατέλειψε ο Βρετανός Σίντνει Μέρλιν. Νικητής αναδείχθηκε ο Γιάννης Φραγκούδης, λοχαγός του πυροβολικού που συγκέντρωσε 344 βαθμούς σε 30 βολές. Μια άνετη πραγματικά νίκη αφού ξεχώρισε νωρίς από τον κύριο αντίπαλο του, τον δικηγόρο Γιώργο Ορφανίδη από την Αθήνα (249 βαθμοί).

Χρυσό, Αργυρό Μετάλλιο, 12 Απριλίου 1896, Γιώργος Ορφανίδης, Ιωάννης Φραγκούδης, Ελεύθερο τυφέκιο, 300μ.

Ο αγώνας ολοκληρώθηκε σε δύο μέρες επειδή στη διάρκεια του, εμφανίστηκαν στο σκοπευτήριο κάποιοι νέοι σκοπευτές που ζήτησαν να πάρουν μέρος, κάτι που αποδέχθηκε η ελλανόδικος επιτροπή με σεβασμό στο αθλητικό πνεύμα. Ο Γιάννης Φραγκούδης που προηγείτο, δεν έφερε αντίρρηση. Στον αγώνα μετείχαν 20 αθλητές από τρεις χώρες αλλά το χρυσό μετάλλιο έμεινε στην Ελλάδα, χάρις στον 35χρονο δικηγόρο Γιώργο Ορφανίδη που ξεπέρασε τον Φραγκούδη τη δεύτερη μέρα. Στη τρίτη θέση του αγωνίσματος, που ήταν και το τελευταίο της σκοποβολής, βρέθηκε ο Δανός Βίγκο Γιένσεν.

Χάλκινο Μετάλλιο, 11 Αυγούστου 1908, Αναστάσιος Μεταξάς, Τυφέκιο κατά πήλινων στόχων

Στον αγώνα πήραν μέρος 31 αθλητές από 6 χώρες/ Εκτός από τους δύο πρώτους που ξεχώρισαν και ήταν οι Καναδοί Βάλτερ Έβινγκ και Τζόρτζ Μπίτι, στις υπόλοιπες θέσεις είχαμε ισοβαθμίες. Ο Αναστάσιος Μεταξάς, αρχιτέκτονας της ανακατασκευής του Παναθηναϊκού Σταδίου πήρε την τρίτη θέση με 57 επιτυχίες όσες είχε και ο Βρετανός Αλεξάντερ Μάουντερ.

Αργυρό Μετάλλιο, 3 Αυγούστου 1920, Αλέξανδρος Θεοφυλάκης, Γιάννης Θεοφυλάκης, Γιώργος Μωραϊτίνης, Ιάσων Σαππάς, Αλέξανδρος Βρασιβανόπουλος, Αυτόματο πιστόλι ομαδικό

Οι σκοπευτές Αλέξανδρος Θεοφυλάκης, Γιάννης Θεοφυλάκης, Γιώργος Μωραϊτίνης, Ιάσων Σαππάς και Αλέξανδρος Βρασιβανόπουλος λειτούργησαν άριστα ως σύνολο και με 1285 βαθμούς συνολικά πήραν το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό του αυτόματου πιστολιού από απόσταση 30μ. Μετείχαν στην τελική φάση εννιά ομάδες σκοπευτών από ισάριθμες χώρες. Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η ομάδα των ΗΠΑ και το χάλκινο η ομάδα της Ελβετίας.

ΞΙΦΑΣΚΙΑ

Χρυσό Μετάλλιο, 7 Απριλίου 1896, Λέων Πύργος, Ξίφος ασκήσεως οπλοδιδασκάλων

Στο αγώνισμα μετείχαν δύο μόνο αθλητές, ο Γάλλος Ζαν Περονέ και ο Έλληνας Λέων Πύργος.

Ο πρώτος βρισκόταν στην Ελλάδα ως καθηγητής ξιφασκίας στην Αθηναϊκή Λέσχη ενώ ο Λέων ήταν γιός του επίσης δασκάλου της ξιφασκίας Νίκου Πύργου. Οι δύο αθλητές συναντήθηκαν στο Ζάππειο, λίγη ώρα μετά τον αγώνα του ξίφους ασκήσεως και πραγματικά έγινε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Ο Έλληνας πρωταθλητής πήρε τη πρωτιά με τρία χτυπήματα υπέρ και ένα κατά και αποτέλεσε τον πρώτο Ολυμπιονίκη της χώρας στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Χάλκινα Μετάλλια, 7 Απριλίου 1896, Περικλής Πιερράκος Μαυρομιχάλης, Ξίφος ασκήσεως

Συνολικά πήραν μέρος οκτώ αθλητές από δύο χώρες, Γαλλία και Ελλάδα. Οι αθλητές χωρίστηκαν σε ζευγάρια και ο Περικλής Πιερράκος Μαυρομιχάλης νίκησε με 3-1 τον Γάλλο Ανρί ντε Λαμπορντέ. Στο δεύτερο του αγώνα είχαμε ελληνική μάχη με τον Μαυρομιχάλη να κερδίζει τον Γιάννη Πούλο. Στα ημιτελικά λοιπόν, ο Έλληνας ξιφομάχος έχασε από τον Γάλλο Ανρί Καλό και με δύο νίκες, μία ήττα κατέκτησε τη τρίτη θέση. Στους τρείς αγώνες του είχε συνολικά επτά χτυπήματα υπέρ και τέσσερα κατά.

Αργυρό Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Τηλέμαχος Καράκαλος, Σπάθη

Στο αγώνισμα της σπάθης, η ελληνική επιτυχία ήταν διπλή και πανηγυρίστηκε έντονα μάλιστα από τους φιλάθλους στο Ζάππειο. Ο Τηλέμαχος Καράκαλος πήρε τη δεύτερη θέση με τρεις νίκες και μία ήττα που προήλθε από τον συμπατριώτη του Γιάννη Γεωργιάδη (2-3).

Συγκεκριμένα κέρδισε τους Σμάλ (Αυστρία) 3-0, Νίλσεν (Δανία) 3-2 και τον επίσης Έλληνα Γ. Ιατρίδη 3-0. Τα χτυπήματα του συνολικά ήταν 11 υπέρ και πέντε κατά.

Οι αγώνες του με τους Γεωργιάδη (Ελλάς) και Νίλσεν (Δανία) ήταν συγκλονιστικοί και κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλάθλων.

Χρυσό Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Γιάννης Γεωργιάδης, Σπάθη

Μετείχαν δύο ξένοι αθλητές και τρεις Έλληνες, όπου χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Ο Γιάννης Γεωργιάδης κέρδισε στο πρώτο παιχνίδι τον Γ. Ιατρίδη 3-0 και αμέσως μετά τον Αυστριακό Αντολφ Σμαλ με 3-2. Το τρίτο του ματς ήταν κόντρα στον Τηλέμαχο Καράκαλο όπου η νίκη κρίθηκε υπέρ του πρώτου με ελαφρά υπεροχή στα χτυπήματα 3-2. Η νίκη του στον επόμενο αγώνα επί του Δανού Χόλγκερ Νίλσεν ήταν μεν δύσκολη 3-2 αλλά αναμενόμενη. Τερμάτισε αήττητος τους αγώνες του. Τα χτυπήματα του συνολικά ήταν 12 υπέρ και έξι κατά.

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

Χρυσό Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Γιάννης Μητρόπουλος, Κρίκοι

Στον αγώνα πήραν μέρος οκτώ αθλητές από τρεις χώρες, Ελλάδα, Γερμανία και Ουγγαρία.

Ο 22χρονος φοιτητής της νομικής σχολής Γιάννη Μητρόπουλο συναγωνίστηκε τον Γερμανό Χέρμαν Βάινγκερτνερ. Σύμφωνα με τον Αμερικανό ιστορικό του αθλητισμού Ντέιβιντ Ουαλεσίνσκι, ο αγώνας κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Αναφέρει πώς τρεις κριτές έδωσαν τη νίκη στον Έλληνα πρωταθλητή και οι υπόλοιποι τρείς στον Γερμανό, οπότε είχαμε ισοβαθμία. Τη λύση έδωσε ο πρίγκηπας Γεώργιος της Ελλάδας που έδωσε τον ψήφο προτίμησης του στον Γιάννη Μητρόπουλο.

Χρυσό Μετάλλιο, 10 Απριλίου 1896, Νίκος Ανδριακόπουλος, Αναρρίχηση επί κάλω

Αργυρό Μετάλλιο, 10 Απριλίου 1896, Θωμάς Ξενάκης, Αναρρίχηση επί κάλω

Στο αγώνισμα είχαμε διπλή ελληνική επιτυχία. Πρώτος αναδείχθηκε ο Νίκος Ανδριακόπουλος και δεύτερος ο Θωμάς Ξενάκης, ύστερα από τρομερό συναγωνισμό. Το ύψος του σχοινιού ήταν 14 μέτρα , στη κορυφή έφθασαν και οι δύο αλλά ο Ξενάκης έμεινε δεύτερος επειδή, βάσει κανονισμών, είχε πιο αργό χρόνο αναρρίχησης.

Τόσο ο Νίκος Ανδριακόπουλος όσο και ο Θωμάς Ξενάκης, εξάντλησαν και τα 14 μέτρα του σχοινιού ενώ οι υπόλοιποι έμειναν πιο χαμηλά.

Νικητής αναδείχθηκε ο πρώτος που ανέβηκε με μεγαλύτερη ταχύτητα στη κορυφή και συγκεκριμένα σε 23 δευτερόλεπτα και τέσσερα δέκατα.

Αργυρό Χάλκινο Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Πανελλήνιος ΓΣ – Εθνικός ΓΣ, Δίζυγο ομαδικό

Συνολικά μετείχαν τρεις ομάδες, η Γερμανία και δύο ελληνικές (μία από αθλητές του Πανελληνίου ΓΣ και η άλλη από έφηβους του Εθνικού ΓΣ). Ο Πανελλήνιος ΓΣ κατέλαβε την δεύτερη θέση και ο Εθνικός ΓΣ την τρίτη. Οι πηγές αναφέρουν πώς ο Πανελλήνιος παρέταξε συνολικά 35 γυμναστές και ο Εθνικός 18.

Από την ομάδα του Πανελληνίου ΓΣ γνωρίζουμε (σύμφωνα με τον συγγραφέα Ντέιβιντ Ουαλεσίνσκι) ότι μετείχαν οι Νίκος Ανδριακόπουλος, Πέτρος Περσάκης, Σωτήρης Αθανασόπουλος, ενώ από την ομάδα του Εθνικού οι Γιάννης Χρυσάφης, Θωμάς Ξενάκης Γιάννης Μητρόπουλος, Φίλιππος Καρβελάς και Δημήτρης Λούνδρας.

Ο τελευταίος ήταν τότε μόλις 10 χρονών και κατέχει ακόμα και σήμερα το ρεκόρ του μικρότερου σε ηλικία αθλητή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κατέκτησε Ολυμπιακό μετάλλιο.

Χάλκινο Μετάλλιο, 9 Απριλίου 1896, Πέτρος Περσάκης, Κρίκοι

Στο αγώνισμα των κρίκων από τους οκτώ αθλητές, οι δύο ήταν Έλληνες, ο Γιάννης Μητρόπουλος που πήρε την πρώτη θέση και ο Πέτρος Περσάκης του Πανελληνίου ΓΣ. Ο Περσάκης, που μετείχε και στους αγώνες του 1906, κατέλαβε την τρίτη θέση στον αγώνα ενώ ήταν και δεύτερος στο δίζυγο ατομικό. Πληροφορίες από κείμενα της εποχής αναφέρουν πώς πραγματοποίησε εξίσου καλή εμφάνιση με τους δύο πρώτους, τον Μητρόπουλο και τον Γερμανό Χέρμαν Βάινγκερτνερ.

Χάλκινο Μετάλλιο, 1896, Αριστόβουλος Πετμεζάς, μονόζυγο

Ο Αριστόβουλος Πετμεζάς γεννήθηκε στα Καλάβρυτα και ήταν αθλητής του Παναχαϊκού. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896, πήρε μέρος στη γυμναστική, στο αγώνισμα του μονόζυγου και κατέκτησε την τρίτη θέση, πίσω από τους Γερμανούς αθλητές Χέρμαν Βεϊνγκάρντνερ και Αλφρεντ Φλάτοου. Στο μονόζυγο μετείχαν 17 αθλητές και ο Πετμεζάς ήταν ο μοναδικός Έλληνας .

Χρυσό Μετάλλιο, 28 Ιουλίου 1996, Ιωάννης Μελισσανίδης, Ασκήσεις εδάφους

Ο Ιωάννης Μελισσανίδης έκλεψε τις εντυπώσεις, έστω και αν όλοι είχαν στραμμένη τη προσοχή τους στον Κινέζο Λι Χσιάο Ξουάγκ, στον Ρώσο Αλεκσέι Νέμοφ και στον Λευκορώσο Βιτάλι Σέρμπο. Ο Ελληνας πρωταθλητής με τις ασκήσεις του στη διαγώνιο και τα σάλτα του στο αέρα έκανε τους κριτές να τον ανεβάσουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, βαθμολογώντας τον με 9.850 βαθμούς.

Αργυρό Μετάλλιο, 28 Σεπτεμβρίου 2000, Δημοσθένης Ταμπάκος, Κρίκοι

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος είχε το μειονέκτημα να αγωνίζεται τρίτος στη σειρά και πριν τους κύριους αντιπάλους του. Με βαθμολογία 9.762, ο Ελληνας περίμενε να ολοκληρώσουν οι Ιβάνκοφ (Λευκορωσία), Γιόβτσεφ (Βουλγαρία) και Τσολάνι (Ουγγαρία). Γιόβτσεφ και Ιβάνκοφ εκτέλεσαν τα προγράμματα τους αλλά δεν μπόρεσαν να απειλήσουν. Απέμενε μόνο ο Ούγγρος Σιλβέστερ Τσολάνι που ρίσκαρε και εκτέλεσε με επιτυχία ένα απίστευτα δύσκολο πρόγραμμα, που του χάρισε και τη νίκη. Η βαθμολογία των κριτών ήταν 9.850 έναντι 9.762 του Ταμπάκου και 9.737 του Γιόβτσεφ.

Χάλκινο Μετάλλιο, 30 Σεπτεμβρίου 2000, Εθνική ομάδα ανσάμπλ

Η εθνική ομάδα του ανσάμπλ με τις Καρυάμη, Αινδινλή, Γεωργάτου, Πολλάτου, Χριστοδούλου και Πανταζή στόχευε στο χρυσό μετάλλιο στο Σίδνει.

Στον προκριματικό συγκέντρωσαν 39.400 βαθμούς και στον τελικό στις δέκα κορύνες δεν τα πήγαν καλά και ήρθαν οι πτώσεις και μοιραία η βαθμολογία ήταν χαμηλή, 19.550 έναντι 19.700 της Λευκορωσίας και Ρωσίας, που απέκτησαν πλεονέκτημα.

Στα δύο στεφάνια - τρεις κορδέλες, οι Ελληνίδες πρωταθλήτριες ξεδίπλωσαν το πλούσιο τους ταλέντο έχοντας βαθμολογία 19.733 και συνολικά 39.283 βαθμούς! Η Ρωσία με 39.500 πήρε το χρυσό μετάλλιο και η Λευκορωσία με τους ίδιους το ασημένιο.

Χρυσό Μετάλλιο, 22 Αυγούστου 2004, Δημοσθένης Ταμπάκος, Κρίκοι

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος ήταν ανάμεσα στο φαβορί και δύσκολα θα έμενε εκτός του βάθρου των νικητών. Στα προκριματικά πέτυχε την καλύτερη βαθμολογία με 9.850 και έδειξε σε όλους ότι βρίσκεται σε υπέροχη κατάσταση. Αν και αγωνίστηκε πρώτος στη σειρά, στον τελικό, ολοκλήρωσε τη προσπάθεια του με επίδοση 9.862 βαθμούς και πραγματικά ήταν πλέον πολύ δύσκολο για τους αντιπάλους του να ξεπεράσουν τον Έλληνα γυμναστή.

ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ

Αργυρό Μετάλλιο, 8 Απριλίου 1896, Γιώργος Κωλέττης, 100χλμ. σε στίβο

Οι ποδηλάτες έπρεπε να διανύσουν 300 στροφές στο ποδηλατοδρόμιο. Στα 50χλμ πέρασε πρώτος ο Γάλλος Λεόν Φλαμένζ και ο Έλληνας Γιώργος Κωλέττης, σταμάτησε προσωρινά λόγω βλάβης του ποδηλάτου. Ο Φλαμένζ διήνυσε πρώτος τις 300 στροφές, αν και έπεσε προς το τέλος στο έδαφος, ενώ στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Κωλέττης που την ώρα του τερματισμού του νικητή, είχε συμπληρώσει 289 στροφές.

Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Σταμάτης Νικολόπουλος, 2χλμ. σπριντ

Δήλωσαν συμμετοχή 21 ποδηλάτες και στην αφετηρία βρέθηκαν μόλις τέσσερις με τον Σταμάτη Νικολόπουλο να είναι ο μοναδικός Ελληνας. Την πρώτη θέση διεκδίκησαν ο Γάλλος Πολ Μασόν και ο Νικολόπουλος και μέχρι το τέλος είχαμε μια τρομερή μονομαχία. Όλα κρίθηκαν στα τελευταία μέτρα, όπου ο Γάλλος πρωταθλητής πήρε τη νίκη μόλις με δύο δευτερόλεπτα διαφορά, 4.58.2 έναντι 5.00.2.

Αργυρό Μετάλλιο, 11 Απριλίου 1896, Σταμάτης Νικολόπουλος, Μία στροφή

Το αγώνισμα προέβλεπε κούρσα ταχύτητας για μια στροφή του σταδίου και συγκεκριμένα για 333 μέτρα και 33 εκατοστά. Ο Γάλλος Πολ Μασόν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με επίδοση 24 δευτερόλεπτα. Ο Σταμάτης Νικολόπουλος και ο Αυστριακός Αντολφ Σμαλ ισοβάθμησαν στην δεύτερη θέση με 26 δευτερόλεπτα και οι κριτές αποφάσισαν να επαναλάβουν οι δύο τους την κούρσα προκειμένου να αναδειχθεί δεύτερος νικητής. Ο Έλληνας ποδηλάτης ήταν κατά τι πιο γρήγορος και νίκησε σε αυτόν τον επαναληπτικό αγώνα με χρόνο 25.4 έναντι 26.6 του κάπως κουρασμένου Σμαλ.

Χρυσό Μετάλλιο, 12 Απριλίου 1896, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, 87χλμ. επί δημοσίας οδού

Οι έξι ποδηλάτες που μετείχαν έπρεπε να διανύσουν την απόσταση Αθήνα - Μαραθώνας - Φάληρο.

Η εκκίνηση δόθηκε περίπου στο ύψος του νοσοκομείου Ευαγγελισμός και ο τερματισμός είχε οριστεί στο ποδηλατοδρόμιο του Παλαιού Φαλήρου. Ο Κωνσταντινίδης μία φορά χάλασε το ποδήλατο του και άλλες δύο έπεσε χάνοντας πολύτιμο χρόνο με αποτέλεσμα να τον προσπεράσει ο Μπατέλ. Δανείστηκε τελικά ποδήλατα φίλων του, που παρακολουθούσαν τη κούρσα και λίγο πριν το Φάληρο κατάφερε να βρεθεί ξανά επικεφαλής και να χριστεί Ολυμπιονίκης.

13 Απριλίου 1896, Χάλκινο Μετάλλιο, Γιώργος Παρασκευόπουλος, Αγώνας 12 ωρών

Δήλωσαν συμμετοχή 12 ποδηλάτες αλλά στην εκκίνηση εμφανίστηκαν οι μισοί ανάμεσα τους και τρεις Έλληνες. Ο Γιώργος Παρασκευόπουλος που πήρε την τρίτη θέση αν και δεν λείπουν από τη διεθνή βιβλιογραφία πληροφορίες που αναφέρουν πώς κάποια στιγμή εγκατέλειψε τον αγώνα αλλά και άλλες που ομιλούν για τερματισμό του αλλά χωρίς ακριβή κατάταξη.

Νικητής αναδείχθηκε ο Αυστριακός Αντολφ Σμαλ και δεύτερος ο Βρετανός Κίπιγκ. Εφημερίδες της εποχής μας πληροφορούν ότι ο Σμάλ διήνυσε 945 στροφές του ποδηλατοδρομίου στις 12 ώρες, ο Κίπιγκ μία λιγότερη και ο Παρασκευόπουλος 940.

ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ

Χρυσό Μετάλλιο, 27 Σεπτεμβρίου 2000, Μιχάλης Μουρούτσος, Κατηγορία 58 κιλών

Ο Μιχάλης Μουρούτσος σε ηλικία 20 ετών έφτασε στον μεγάλο τελικό με τρεις νίκες και μάλιστα στις δύο από αυτές ξεκίνησε τον αγώνα χάνοντας με 0-1 στα σημεία. Επικράτησε του Αιγύπτιου Αμπάντα με 5-0 σημεία και των Χουάγκ (Ταιπέι) και Ταραμπουρέλι (Αργεντινή) με 2-1. Στον τελικό συναντήθηκε με τον 27χρονο Ισπανό Γκαμπριέλ Εσπάρθα. Αν και πάλι ξεκίνησε με 0-1, ο Έλληνας τα κατάφερε περίφημα και νίκησε με 4-2 στα σημεία.

Ασημένιο Μετάλλιο, 28 Αυγούστου 2004, Έλλη Μυστακίδου, Κατηγορία 67 κιλών

Η Έλλη Μυστακίδου έφτασε στον μεγάλο τελικό με τρεις νίκες που ήρθαν επί των Γουιόνγκι (Ν.Ζηλανδία) 4-0, Χουάρες (Γουατεμάλα) 6-4 και Ριβέρο (Φιλιππίνες) 3-2. Το χρυσό μετάλλιο κρίθηκε στη συνάντηση εναντίον της Κινέζας Ουέι Λούο και χάθηκε με 7-6 στα σημεία αν και η Ελληνίδα πρωταθλήτρια προηγήθηκε στα σημεία, σε κάποια στιγμή του αγώνα.

Ασημένιο Μετάλλιο, 29 Αυγούστου 2004, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, Κατηγορία +80 κιλών

Ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης έφθασε στον τελικό με τρεις νίκες, που ήρθαν μάλιστα άνετα κόντρα στον Ριβέρα (Κολομβία) 7-3, στον Ζρούρι (Μαρόκο) 5-2 και στον Καμάλ (Ιορδανία) 6-3.

Αντίπαλος του στον τελικό ο Νοτιοκορεάτης Ντάε Μούν. Στο ξεκίνημα του αγώνα τους, ο Νικολαΐδης σε μια επίθεση του δέχθηκε ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από τον Μούν και με νοκ – άουτ έμεινε στην δεύτερη θέση, μια τεράστια επιτυχία.

Ασημένιο Μετάλλιο, 23 Αυγούστου 2008, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, Κατηγορία +80 κιλών

Στη τρίτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Έλληνας πρωταθλητής από τη Θεσσαλονίκη ανέβηκε για δεύτερη φορά στο βάθρο των νικητών.

Κατέκτησε και πάλι το ασημένιο μετάλλιο ύστερα από την ήττα του στον τελικό με 5-4 στα σημεία, από τον Νοτιοκορεάτη Ντονγκ Μιν Τσα, αν και οι ειδικοί τόνιζαν ότι θα μπορούσε να είχε φθάσει και στο χρυσό. Στη πορεία του κέρδισε τους Τσιλμάνοφ (Καζαχστάν) με 4-3 σημεία, Ζρούρι (Μαρόκο) με 5-4 και Τσουκουμερίτζε (Νιγηρία) με 3-2.

ΤΖΟΥΝΤΟ

Χρυσό Μετάλλιο, 17 Αυγούστου 2004, Ηλίας Ηλιάδης, κατηγορία 81 κιλών

Ο 18χρονος Ηλίας Ηλιάδης κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο του ελληνικού τζούντο στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Έδωσε πέντε αγώνες και μέχρι τον τελικό, κέρδισε κατά σειρά τους Μόργκαν Ντέιβις (Αυστραλία) με ιπόν, Ντανιέλ Σάνκα (Αργεντινή) επίσης με ιπόν, Γιουνκ Κουόν (Ν.Κορέα) με κόκα στην παράταση και Ντμίτρι Νόσοφ (Ρωσία) στα ημιτελικά με ιπόν και πάλι σε χρόνο 1 λεπτό και 42 δευτερόλεπτα. Στον μεγάλο τελικό κέρδισε με τρομερό πείσμα σε 1 λεπτό και 27 δευτερόλεπτα τον Ουκρανό Ρόμαν Γκόντιουκ, πάλι με ιπόν.

ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ

Χάλκινο μετάλλιο, 22 Αυγούστου 2004, Βασίλης Πολύμερος-Νίκος Σκιαθίτης, Διπλό σκιφ ελαφρών βαρών

Τα ελληνικά κουπιά κατέκτησαν στην Αθήνα το πρώτο τους μετάλλιο στον ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένα χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών με πρωταγωνιστές τους Βασίλη Πολύμερο και Νίκο Σκιαθίτη. Εκαναν μια τρομερή κούρσα στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά και στα τελευταία πεντακόσια μέτρα ξεπέρασαν με υπερπροσπάθεια τους Δανούς αθλητές και έφθασαν στην 3η θέση.

Ασημένιο Μετάλλιο, 17 Αυγούστου 2008, Βασίλης Πολύμερος – Δημήτρης Μούγιος, Διπλό σκιφ ελαφρών βαρών

Το πρώτο μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήρθε το 2004 στην Αθήνα.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Πεκίνο ήρθε και το δεύτερο –ασημένιο αυτή τη φορά- με κοινό παρανομαστή μάλιστα τον πρωταθλητή Βασίλη Πολύμερο. Στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών και τον Δημήτρη Μούγιο αντί του Νίκου Σκιαθίτη στο πλευρό του, το ελληνικό δίδυμο με θάρρος, πείσμα και δύναμη κέρδισε τη δεύτερη θέση.