Ένας τίτλος άρθρου που τους αξίζει είναι αυτός, γι’ αυτό και τους τον δίνουμε εδώ, με... μεγάλη αγάπη και λατρεία!
Πρόκειται κυριολεκτικά για τα ψοφίμια της Ελληνικής κολυμβητικής ομάδος των Ο.Α. του Ρίο, τα οποία απορούμε και γιατί πήγαν; γιατί ξοδευτήκαν τόσα λεφτά γι’ αυτούς; γιατί πρέπει να ασχολείται η Ελληνική πολιτεία με ένα άθλημα; στο οποίο πάντοτε οι πρωταγωνιστές της αγωνίζονται για τις τελευταίες θέσεις, όχι της δωδεκάδας, αλλά του συνόλου των αθλητών του κόσμου;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπω, να παρακολουθώ Ο.Α. στην τηλεόραση, και κάποιοι κύκλοι των Αθηνών όπου εδρεύει αυτή η αθλία ομοσπονδία (κολυμβήσεως), να μας μιλούν πάντα για φαινόμενα, για ταλέντα του αθλήματος, για... σούπερ αθλητές, που πήγαιναν να σαρώσουν τα πάντα στις κατατάξεις των αγώνων, πλην όμως, όπως είπα και παραπάνω, από το τέλος του καταλόγου των κατατάξεων μέχρι σήμερα, ήταν ΟΛΕΣ τους οι επιτυχίες.
Έτσι έγινε και φέτος, ενώ ΟΛΑ τα άλλα παιδιά μας αγωνίζονται με ελληνική ψυχή και τόλμη, θράσος θάρρος και πείσμα που διακρίνουν τον Έλληνα, αυτά τα ψοφίμια -μέχρι τώρα είχαμε τα εσωτερικά, τώρα έχουμε και τα εισαγόμενα- μένουν πάντοτε τελευταία, με διάφορες και ανόητες δικαιολογίες, ή ακόμα και ξεπερνώντας τον εαυτό τους, έστω, αλλά με ατομικές επιδόσεις μαθητών δημοτικού σχολείου, γελοίες.
Ένας τέτοιος αθλητής μας ήταν και ο (εισαγόμενος) σημερινός Γκολομέεφ, ο οποίος αν και τερμάτισε 3ος στην 3η προκριματική σειρά του, η επόμενη σειρά, των κατέταξε ήδη 12ο, άρα εκτός αγώνος. Ενώ έπρεπε να γίνει ακόμα μία σειρά προκριματική, η οποία πιθανότατα τον έστειλε στην... 30η θέση!
Έίναι απορίας άξιον, λοιπόν, πως μια χώρα με χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών, έχουσα και από τις καλύτερες ομάδες πόλο ανδρών και γυναικών παγκοσμίως, αλλά και την μοναδική θάλασσα στον κόσμο, να μην μπορεί να βγάλει έναν κολυμβητή της προκοπής όλα αυτά τα χρόνια της νεώτερης ιστορίας των Ο.Α., και να στέλνει πάντα αυτά τα “ψοφίμια”, τα οποία τα χρυσοπληρώνουμε κι όλας από το υστέρημα και το πενιχρότατο βαλάντιό μας.
Η Ελλάς θα πρέπει να σταματήσει να... πατρονάρει αυτό το άθλημα, της κολυμβήσεως, να κόψει κάθε επιχορήγηση στα κολυμβητήρια και την Ομοσπονδία, μέχρι που να φτιάξει μια ομάδα της προκοπής, να αποσυρθεί από όλους αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι μόνον διασυρμό μπορούν να προκαλέσουν στην πατρίδα και όχι υπερηφάνεια.
Καμαρώσαμε την κωπηλασία, πήραμε ήδη ένα μετάλλιο στην σκοποβολή, ακόμα και ο πρόωρος αποκλεισμός στο τζούντο του πρωταθλητού μας στα 80 κιλά -έχασε από επιπολαιότητα, σίγουρα δεν είναι αυτή η αξία του- η κολύμβηση, το επαναλαμβάνουμε και πάλι, μόνον τουρισμό πήγε να κάνει στο Ρίο τζάμπα, και να μας διασύρει, να μας χλευάσει, να μας γεμίσει ακόμα μια φορά σκληρή απογοήτευση.
Βεβαίως, θ’ ακούσουμε και πάλι για “ντοπαρισμένους” ξένους αθλητές που δεν μπορούν να τους συναγωνιστούν οι δικοί μας φλουφληδες, για υπέρ-αθλητές και άλλες παπαριές...
Ε, ας ντοπαριστούν και αυτοί, ποσώς μας ενδιαφέρει. Τώρα θα μου πείτε, μα θα τους “πιάσουν”!.. Και τους άλλους, τους Αμερικανούς”, πως δεν τους πιάνουν, τόσο χρόνια, τάχα;
Πρόκειται κυριολεκτικά για τα ψοφίμια της Ελληνικής κολυμβητικής ομάδος των Ο.Α. του Ρίο, τα οποία απορούμε και γιατί πήγαν; γιατί ξοδευτήκαν τόσα λεφτά γι’ αυτούς; γιατί πρέπει να ασχολείται η Ελληνική πολιτεία με ένα άθλημα; στο οποίο πάντοτε οι πρωταγωνιστές της αγωνίζονται για τις τελευταίες θέσεις, όχι της δωδεκάδας, αλλά του συνόλου των αθλητών του κόσμου;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπω, να παρακολουθώ Ο.Α. στην τηλεόραση, και κάποιοι κύκλοι των Αθηνών όπου εδρεύει αυτή η αθλία ομοσπονδία (κολυμβήσεως), να μας μιλούν πάντα για φαινόμενα, για ταλέντα του αθλήματος, για... σούπερ αθλητές, που πήγαιναν να σαρώσουν τα πάντα στις κατατάξεις των αγώνων, πλην όμως, όπως είπα και παραπάνω, από το τέλος του καταλόγου των κατατάξεων μέχρι σήμερα, ήταν ΟΛΕΣ τους οι επιτυχίες.
Έτσι έγινε και φέτος, ενώ ΟΛΑ τα άλλα παιδιά μας αγωνίζονται με ελληνική ψυχή και τόλμη, θράσος θάρρος και πείσμα που διακρίνουν τον Έλληνα, αυτά τα ψοφίμια -μέχρι τώρα είχαμε τα εσωτερικά, τώρα έχουμε και τα εισαγόμενα- μένουν πάντοτε τελευταία, με διάφορες και ανόητες δικαιολογίες, ή ακόμα και ξεπερνώντας τον εαυτό τους, έστω, αλλά με ατομικές επιδόσεις μαθητών δημοτικού σχολείου, γελοίες.
Ένας τέτοιος αθλητής μας ήταν και ο (εισαγόμενος) σημερινός Γκολομέεφ, ο οποίος αν και τερμάτισε 3ος στην 3η προκριματική σειρά του, η επόμενη σειρά, των κατέταξε ήδη 12ο, άρα εκτός αγώνος. Ενώ έπρεπε να γίνει ακόμα μία σειρά προκριματική, η οποία πιθανότατα τον έστειλε στην... 30η θέση!
Έίναι απορίας άξιον, λοιπόν, πως μια χώρα με χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών, έχουσα και από τις καλύτερες ομάδες πόλο ανδρών και γυναικών παγκοσμίως, αλλά και την μοναδική θάλασσα στον κόσμο, να μην μπορεί να βγάλει έναν κολυμβητή της προκοπής όλα αυτά τα χρόνια της νεώτερης ιστορίας των Ο.Α., και να στέλνει πάντα αυτά τα “ψοφίμια”, τα οποία τα χρυσοπληρώνουμε κι όλας από το υστέρημα και το πενιχρότατο βαλάντιό μας.
Η Ελλάς θα πρέπει να σταματήσει να... πατρονάρει αυτό το άθλημα, της κολυμβήσεως, να κόψει κάθε επιχορήγηση στα κολυμβητήρια και την Ομοσπονδία, μέχρι που να φτιάξει μια ομάδα της προκοπής, να αποσυρθεί από όλους αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι μόνον διασυρμό μπορούν να προκαλέσουν στην πατρίδα και όχι υπερηφάνεια.
Καμαρώσαμε την κωπηλασία, πήραμε ήδη ένα μετάλλιο στην σκοποβολή, ακόμα και ο πρόωρος αποκλεισμός στο τζούντο του πρωταθλητού μας στα 80 κιλά -έχασε από επιπολαιότητα, σίγουρα δεν είναι αυτή η αξία του- η κολύμβηση, το επαναλαμβάνουμε και πάλι, μόνον τουρισμό πήγε να κάνει στο Ρίο τζάμπα, και να μας διασύρει, να μας χλευάσει, να μας γεμίσει ακόμα μια φορά σκληρή απογοήτευση.
Βεβαίως, θ’ ακούσουμε και πάλι για “ντοπαρισμένους” ξένους αθλητές που δεν μπορούν να τους συναγωνιστούν οι δικοί μας φλουφληδες, για υπέρ-αθλητές και άλλες παπαριές...
Ε, ας ντοπαριστούν και αυτοί, ποσώς μας ενδιαφέρει. Τώρα θα μου πείτε, μα θα τους “πιάσουν”!.. Και τους άλλους, τους Αμερικανούς”, πως δεν τους πιάνουν, τόσο χρόνια, τάχα;
