ΑΠΕΒΊΩΣΕ ΥΠΕΡ ΠΛΉΡΗΣ ΗΜΕΡΏΝ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΗΣ “ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ 1967”, ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ.

Σε ηλικία 104 ετών. Τους εκδικήθηκε ΟΛΟΥΣ. 
Το πολυτιμότερο αγαθό στον άνθρωπο, είναι η ζωή. Όλα τα άλλα που μας συμβαίνουν, είναι απλώς, τα καρυκεύματά της.
Μόλις δυο μέρες πριν, και ενώ κοιμόταν στο σπίτι του αμέριμνος, δέχτηκε ληστεία μιας  των συμμοριών, που εγκατέστησαν στην Αθήνα η “Μπανανία-Δικτατορία” των “Ψυριζανέλ Καμένο-Τσίπουρα”, αυτή που μας διαπομπεύει κιόλας, σ’ ανατολή και δύση, κάπου δυο χρόνια!

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ

• Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή της επαρχίας Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου στην Κρήτη.
• Γόνος Βυζαντινής οικογενείας των Σκορδιλών.
• Φοίτησε αρχικά στις Σχολές Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ' όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού Ιππικού).
• Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο ως Διοικητής Ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού. Ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος».
• Έλαβε μέρος στα "Δεκεμβριανά του ΄44" του Γεωργίου Παπανδρέου.
• Συμμετείχε στον Συμμοριτοπόλεμο ως διοικητής της Ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με
• Τρία αριστεία ανδρείας,
• Επτά πολεμικούς σταυρούς,
• Δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων 
• Καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα.

Στη συνέχεια

• Σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του Ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδή.
• Έφυγε από τον στρατό, όντας Υποστράτηγος.

Ο "αδέκαστος", ένας "άκαπ-
νος", πιθανώς και ανυπό-
τακτος, λιποτάκτης (που-
θενά στο βιογραφικό του 
δεν βιαβάσαμε τίποτα για 
την στρατιωτική του θητεία) ,
 γραφειοκράτης, που κατα-
δίκασε  τον Παττακό σε θά-
νατο και αμείφθηκε πλου-
σιοπαρόχως!..

Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ "7ΕΤΙΑΣ 67-74"

Ο Στυλιανός Παττακός με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο, ανέτρεψαν την κυβέρνηση χαοτικής καταστάσεως της εποχής -όπως σήμερα- εγκαθιδρύοντας Στρατιωτική στην Ελλάδα το 1967.
Βασικό άρθρο του Συντάγματος της εποχής εκείνης αλλά και σήμερα, "όταν η πολιτική ακυβερνησία, η αναρχία και  το χάος επικρατήσουν στη χώρα, την Κυβέρνηση αναλαμβάνει ο Στρατός".
Από τον Απρίλιο του 1967, ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών, μέχρι το 1971, οπότε και ανέλαβε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως ως το 1973.
Το 1971 μετέφερε την πρωτεύουσα την Κρήτης από τα Χανιά στο Ηράκλειο, γι’ αυτό οι Ηρακλιώτες υποστήριξαν το Πασόκ, όπως είπε σε μια ειρωνική του δήλωση.
Ο ρόλος του Παττακού ήταν πάρα πολύ σημαντικός στην 7ετία, αφού ήλεγχε όλες τις μονάδες Τεθωρακισμένων που ήταν εγκατεστημένες στην Αττική. Στη θέση αυτή ήταν από το 1966, και ως έμπιστος εθνικόφρων στους “αποστάτες”, οι οποίοι φοβούνταν την ανάμιξη του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος πάντα παπατζής και ψεύτης, ήθελε να μετατρέψει την Ελλάδα σε “Σοβιετία”,  και τον εαυτό του στη θέση του... Παπαδόπουλου!  
Συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974, στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε, και ο "κόκκινος" Πρόεδρος Γιάννης Ντεγιάννης που τον καταδίκασε σε θάνατο, εξαργύρωσε την ποινή αυτή με ένα βουλευτιλίκι στο Πασόκ του Αντρίκουλα Γαμίκουλα, και ισόβιος Πρόεδρος του “Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου”. 
Ενώ ο αδερφός του ναύαρχος Ντεγιάννης, ήταν ο άχρωμος άγευστος και άοσμος Α/ΓΕΕΘΑ επί Κυβερνήσεως Παπανδρέου, και εικονικός υπουργός Άμυνας επί κυβερνήσεως Ζολώτα.
Αλλά η θανατική ποινή του Στυλιανού Παττακού δεν εκτελέστηκε, μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη από τους έντρομους και χέστες να την εκτελέσουν, πολιτικούς.
Οι πολιτικοί πάντοτε είναι χέστες.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990, βγήκε από την φυλακή λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του, και την υποχρέωση να δίνει παρόν ανά 15 ημέρες στο Α.Τ. της περιοχής του, ανά 5 μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. 
Σ' αυτό, ή σ' αυτούς αν θέλετε, που απάλλαξαν από όλα τα κακουργήματα που διέπραξαν (Ζήμενς, υποβρύχια, μίζες όπλων κλπ.), πολιτικούς-κακούργους από το 1974 και μετά, συνεχίζουν ακάθεκτοι τα συγχωροχάρτια (ξεπέρασαν και τον Πάπα), μαζί και την διάλυση-πώληση της Ελλάδος. Τελευταία μάλιστα, ξέσπασε μεταξύ τους και θηριώρης εμφύλιος σπαραγμός, για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα; Θα δούμε.
Παρέμεινε ακλόνητος στις θέσεις του και υποστήριζε ότι η 7ετία έσωσε την Ελλάδα (πράγματι), από την σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου, που θα την έβαζε στο τότε Ανατολικό Μπλοκ.
Επίσης, έλεγε (αληθέστατα), ότι η κυβέρνησή τους έβαλε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό σε όλα τα ελληνικά  σπίτια, και ότι έκαναν πάρα πολλά δημόσια έργα (κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο), ακόμα πιο αληθέστατα.
Αρνήθηκε κατ' επανάληψη ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων επί 7ετίας, με εξαίρεση  Παναγούλη και Μουστακλή, οι οποίοι κατά την θέση του: «Ήθελαν και τα έπαθαν».

Δυο μέρες πριν.

Όσο ζούσε, και σε ότι τον ρωτούσαν, έδινε με μια στρατιωτική ψυχρότητα πάντοτε τη δική του άποψη, χωρίς να ντρέπεται, αλλά και χωρίς να κομπάζει.
Πέθανε τελείως φτωχός, όπως όλοι οι ευεργέτες της πατρίδος, σε σχέση με τους κλέφτες και τους απατεώνες πολιτικούς σήμερα, που πεθαίνουν πάμπλουτοι από το κλέψιμο, την μάσα, και την μίζα. 
Αφού αυτή, η πατρίδα του στέρησε ακόμα και το συσσίτιο πινακίου φακής. Όμως ο Παττακός, ούτε γι’ αυτό παραπονέθηκε ποτέ.
Την θέση του Παττακού στην ελληνική ιστορία θα την κρίνει ο ιστορικός του 2500. 
Όταν τότε για τα σημερινά καθάρματα που κατέχουν θέσεις κλειδιά στη Δημόσια Διοίκηση και πίνουν τον ιδρώτα μας, το αίμα μας, καταβροχθίζουν το βιος μας ανελέητα, η ιστορία δεν θα τους καταδεχτεί, “ούτε μισή σελίδα τόπο”, που είπε ο μοναδικός και αθάνατος εκείνος, Χαρίλαος Τρικούπης.-