Άλλα καταφέρονταν εναντίον των διοδίων αναφανδόν, και άλλα, πιο λαϊκά, τάσσονταν με το δόγμα κάποιων αραχτών του δημοσίου τεμπέληδων, στις καρέκλες τους, οι οποίοι βγήκαν βαρύγδουπα και μας “πληροφόρησαν” πριν από λίγες μέρες: “Μα, εμείς είμαστε κερδοφόρα επιχείρηση, γιατί να πουληθούμε;”.
Ο υπογράφων του άρθρου τυχαίνει να έχει δουλέψει στην Εγνατία Οδό στο παρελθόν, στην κατασκευή της, και ως επιβλέπων μηχανικός για λογαριασμό του δημοσίου, συγκεκριμένα στο κομμάτι “Κομοτινή-Στρύμη-Αλεξανδρούπολη”. Κάποιες παράγραφοι από αυτό το άρθρο έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς, αλλά επειδή κανείς δεν ακούει τίποτα, και κανείς δεν διαβάζει τίποτα, ας τις ξαναγράψουμε, και ας τις ξανά πούμε.
Παίρνοντας από την αρχή τα πράγματα, και σύμφωνα με την σειρά που έγιναν, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Εγνατία Οδός, ήταν ένα από τα μεγάλα έργα που εξήγγειλαν ΟΛΕΣ οι Ελληνικές Κυβερνήσεις από το 1966 και μετά, με πρώτη και καλύτερη την “7ετία της Δικτατορίας” 1967-1974.
Αυτή άρχισε να κατασκευάζει την Εγνατία Οδό στην ουσία, αλλά από τον πρώτο κάθετο άξονά της, “ΠΑΘΕ” (Πειραιάς-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι) κόμβος Αξιού ποταμού λίγα χιλιόμετρα πριν από το Δέλτα του.
Το κομμάτι 15 χιλιομέτρων από Ευζώνους έως κόμβο Κιλκίς, το παρέδωσε στην κυκλοφορία με πλήρη φωτισμό στη νησίδα πολύ γρήγορα, είναι το καλύτερο τμήμα αυτοκινητοδρόμου στην Ελλάδα, το οποίο έχει πραγματική διαχωριστική νησίδα επί των δύο ρευμάτων ευρωπαϊκών προδιαγραφών πλάτους 3,0 μ., και 2,5 διαδρόμους κινήσεως των οχημάτων μεγάλους ανά κατεύθυνση.
Σ’ αυτό το κομμάτι λειτουργεί και ένας υποδειγματικός οδικός κόμβος στο Πολύκαστρο με πλευρικά διόδια καμωμένα από τότε, καθώς και ένας πληρέστατος, άψογος κόμβος στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, πλήρης, με τον κάθετο αυτοκινητόδρομο που οδηγεί προς Χαλκηδόνα, ο μοναδικός ίσως, πραγματικός κόμβος αυτοκινητοδρόμου στην Ελλάδα που λειτουργεί, αυτός με τα “τέσσερα αυτάκια” να το πούμε έτσι, λίγο λαϊκά.
Στο κομμάτι από Πολύκαστρο Κιλκίς, έως διασταύρωση με “ΠΑΘΕ” Αξιού, έκανε μόνον το ένα ρεύμα, με πλήρη ηλεκτροφωτισμό και σ’ αυτό (σ.σ. εδώ και χρόνια δεν λειτουργεί ο φωτισμός αυτός, αλλά ούτε και των άλλων διασταυρώσεων, κόμβων), το άλλο δεν πρόλαβε να το κάνει, το άφησε απαλλοτριωμένο όμως και περιφραγμένο τον χώρο καθ’ όλο το μήκος του, τα τεχνικά έτοιμα, τους καθέτους ανισόπεδους κόμβους, γέφυρες κ.α., τελειωμένα και στα δύο ρεύματα! Άφησε να γίνει μόνον η εξυγίανση της λεκάνης του οδοστρώματος, και ο ασφαλτοτάπητας στο ρεύμα προς Ευζώνους, από “ΠΑΘΕ” Αξιού έως Πολύκαστρο. Δηλαδή, το 25-30% του συνόλου του έργου.
Έκτοτε πέρασαν 42 χρόνια, και καμιά μα καμιά, από τις σιχαμένες επόμενες Ελληνικές Κυβερνήσεις που ανέλαβαν να χρεοκοπήσουν την Ελλάδα, δεν αξιώθηκε να αποπερατώσει αυτόν τον αυτοκινητόδρομο για λογαριασμό του “Έλληνος Πολίτου” και στην υπηρεσία αυτού, που χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα ΟΛΟΙ μαζί!
Οι χλεμπονιάρηδες και μυξιάρηδες πολιτικοί, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, κομμουνιστές και... κομμουνιστιζόμενοι, ή και όπως επί ΣΥΡΙΖΑ μετονομάστηκαν αυτοί κατά το απλοϊκότερον, “κουμμούνια”!
Στο έργο αυτό, στη Μακεδονία και Θεσσαλονίκη από την Δικτατορία του ‘67, αν εξαιρέσει κανείς τον νέο σιδηροδρομικό σταθμό που έφτιαξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος στην πόλη, είχαν να γίνουν σοβαρά έργα από την άλλη Δικτατορία, την “4η Αυγούστου του Ιωάννου Μεταξά”! Από δικτατορία σε δικτατορία δηλαδή, βλέπει μεγάλα έργα η Θεσσαλονίκη. Να προστεθεί όμως και ο δρόμος “Θεσσαλονίκης-Χαλκηδόνας”, ιδίων προδιαγραφών με αυτόν των “Ευζώνων-Πολυκάστρου”, ο οποίος θα αποτελούσε τμήμα της Εγνατίας οδού πιθανώς, η οποία θα έρχονταν από άλλη κατεύθυνση, την αρχαία, μέσω Εδέσσης, και όχι αυτήν που επιλέχθηκε αργότερα, μέσω του Αλιάκμονος ποταμού και Βεροίας. Αφού, προς Αθήνα (Θεσσαλονίκη-Αθήνα) ο εθνικός αυτοκινητόδρομος Α1 ήταν ήδη σε λειτουργία, το ένα όμως ρεύμα και αυτού από Αξιό ποταμό και κάτω, μέχρι την Κατερίνη.
Σ’ αυτό το κομμάτι μάλιστα, ο υπογράφων έκανε και πάλι μάθημα οδοποιίας ως σπουδαστής Δομικών έργων της Μέσης τεχνικής σχολής “Προμηθεύς” Θεσσαλονίκης το 1970, ιδιοκτησίας Νικολάου Ακριτίδη, χαϊδεμένου παιδιού της δικτατορίας, και αργότερα επί ληστρικού Πασόκ, χαϊδεμένου λαμόγιου και υπουργού του... Αντρίκουλα Γαμίκουλα!
Μάλιστα, όπως διαβάζω σε δημοσίευμα του 2010, ο πρώην υπουργός αυτός του ληστρικού Πασόκ, φέρεται να έχει 180 οφσόρ επιχειρήσεις, είναι σε στενό κλοιό από το ΣΔΟΕ, και το κυριότερο, όταν επί υπουργίας του δημοσίων έργων (το υπουργείο της μάσας και της μίζας), πήγε στην Αλβανία του ανατριχιαστικού κόκκινου δικτάτορα Εμβέρ Χότζα, ευχαριστήθηκε τόσο πολύ την “σοσιαληστρική δημοκρατία του”, έφαγε μάλιστα και αλογοουρά σούπα, πρώτο πιάτο, για το οποίο είχε να λέει επί μήνες, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα! Σημειωτέον, ότι ο Ν. Ακριτίδης ήταν και κάποια κιλά αλλά Πάγκαλου και άλλων σοσιαληστών, όπως όλοι οι καλοί και ενάρετοι “δημοκρατικοί” αριστεροί, με δεξιές τσέπες!
Με τούτα και με κείνα λοιπόν, από το 1974, και μετά από βαρύγδουπες ανακοινώσεις επί των ανακοινώσεων των σιχαμερών Κυβερνήσεων, το ξαναλέμε, που πέρασαν καταστροφή της Ελλάδος, η κατασκευή της Εγνατίας Οδού όπως είναι σήμερα, μπήκε σε κανονική τροχιά το 1994 ως “Εγνατία Οδός Α.Ε.”, αφού κάποια κομμάτια της σποραδικά, είχαν κατασκευαστεί σ’ αυτό το χρονικό διάστημα των 20 ετών, αλλά με προδιαγραφές πρώην Διευθύνσεων Τεχνικών Υπηρεσιών Νομαρχιών, για τους Μηχανικούς και τους Αρχιτέκτονες που καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό!
Το 1995, ο υπογράφων και για ένα δίμηνο-τρίμηνο, δούλεψε ως επιβλέπον μηχανικός για λογαριασμό του Δημοσίου στο κομμάτι “Κομοτηνή-Στρύμη-Αλεξανδρούπολη. Την εποχή εκείνη στο κομμάτι αυτό γίνονταν το έλα να δεις. Ουδείς γνώριζε τι θα κάνει; Ουδείς γνώριζε τι κάνει; Αλλά και με έναν “αγά” του δημοσίου, επικεφαλής της Επιβλέψεως, πρώην Διευθυντή της Διευθύνσεως Τεχνικών Υπηρεσιών Κομοτηνής, ένα ζώον και μισό, με μισθό επίσης... ζωώδη της τάξεως των 2,5 εκατομ. δραχμών το μήνα, οι τεχνικές εταιρείες είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά, αφού η μία γκάφα διαδέχονταν την άλλη στον κατασκευαστικό τομέα, με ζημία της τάξεως δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομ. δραχμών, από υπαιτιότητα του δημοσίου φυσικά, την οποία καλούνταν πάντα να πληρώσουν οι ίδιες οι Εταιρείες, κατ’ απαίτηση και εξαναγκασμό του ελληνικού δημοσίου και των δραγουμάνων του.
Όλα αυτά τα λάθη, ήταν αιτία κακίστων μελετών, κακίστων προδιαγραφών, και ακόμα πιο κακίστων εκτιμήσεων του δημοσίου, που άλλαζε συνεχώς σκέψεις και ιδέες. Όσο περισσότερες αλλαγές και παλινδρομήσεις, τόσο περισσότερες και μεγαλύτερες μίζες!
Το μόνο τεχνολογικό επίτευγμα, πραγματικά, σ’ αυτό το κομμάτι της Εγνατίας Οδού, “Κομοτηνή-Αλεξανδρούπολη”, ήταν η κατασκευή της γέφυρας του ποταμού Λίσσου, στην οποία από κάτω έπρεπε να περνάει το τρένο, και η οποία κατασκευάστηκε με “προώθηση”, τα καταστρώματά της, τεχνολογία την εποχή εκείνη, πρώτη φορά εφαρμοζομένη στην Ελλάδα.
Κατά τα άλλα, στο κομμάτι ανηφόρες Στρύμης έως Αλεξανδρούπολη, διατηρήθηκε η παλιά εθνική με διαπλατύνσεις άθλιες, άθλιες προδιαγραφές, για την μία κατεύθυνση αυτήν προς Αλεξανδρούπολη, και έγινε μόνον το ρεύμα προς Θεσσαλονίκη καινούργιο, το οποίο διαφέρει και πάρα πολύ από το παλιό.
Κανονικά, το κομμάτι αυτό προς Αλεξανδρούπολη, είναι εντελώς ακατάλληλο για αυτοκινητόδρομο, πρέπει να γίνει από την αρχή, όπως και αντί των σηράγγων της Καβάλας, επιλέχθηκε η αθλιότητα επίσης, για αυτοκινητόδρομο υψηλής ταχύτητος της κατωφέρειας πίσω από το βουνό της πόλεως της Καβάλας, στην οποία το όριο ταχύτητος είναι 70 χιλιόμετρα την ώρα, εντελώς απαράδεκτο και εξωφρενικό για προδιαγραφές αυτοκινητοδρόμου! Αλλά και άκρως επικινδύνου, αφού αν πάθει βλάβη στα φρένα κάποιο φορτηγό ή νταλίκα από τον Άγιο Σύλλα και μετά, θα σταματήσει κατρακυλώντας μόνο στη... Ν. Καρβάλη, ή στο παλιό αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα!
Άλλο κακότεχνο και κακοκατασκευασμένο κομμάτι της Εγνατίας Οδού σήμερα, είναι από τον “κόμβο 26” έως και την γέφυρα του ποταμού Στρυμόνα, στην οποία γέφυρα όταν ο ποταμός “αφρίζει” -όπως πέρυσι- το νερό είναι δυνατόν να... περάσει πάνω από την γέφυρα, αλλά και χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν το ύψος της από την στάθμη του νερού του ποταμού οι προδιαγραφές, ότι ο ποταμός αυτός έως και την λίμνη του Αχινού, είναι πλωτός σε μικρά και μεγαλούτσικα σκάφη από το λιμάνι της Αμφιπόλεως.
Στους αρχαίους χρόνους μάλιστα, τα πλοία του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα δεν ελλιμενίστηκαν στο αρχαίο λιμάνι της Ηιόνος, αλλά ανεβαίνοντας τον ποταμό αυτόν, ελλιμενίστηκαν σ’ αυτήν την λίμνη -της οποίας τα νερά προς νότον πλησίαζαν την Αμφίπολη- για περισσότερη ασφάλεια και σιγουριά.
Η Εγνατία οδός, ή αρχαία, περνούσε από την απολιθωμένη γέφυρα την Αμφιπόλεως πάνω στον Στρυμόνα ποταμό, λίγα μέτρα έξω από τα τείχη της αρχαίας πόλεως.
Στο κομμάτι αυτό της “Ασπροβάλτας-Στρυμόνος” όπου θα μπουν και τα νέα διόδια της Εγνατίας Οδού, η κατάσταση των οδοστρωμάτων είναι φρικτή και στα δύο ρεύματα τώρα, γεμάτα λακκούβες, “σαμαράκια”, καθιζήσεις και ρωγμές, στα 110 χιλιόμετρα, και όχι στα 130 που είναι είναι το νόμιμο όριο ταχύτητος του δρόμου, το αυτοκίνητο από τα πηδηματάκια που κάνει όπως ο βάτραχος, σου φεύγει από τα χέρια!
Οι άνθρωποι της Εγνατίας Οδού, αυτοί που κυκλοφορούν στην πιάτσα την “είδηση” ότι είναι “κερδοφόροι”, και ζητούν τη συμπαράστασή μας για να μη θιχθεί η ζαχαρένια τους, άρα και ευτυχείς δημόσιοι υπάλληλοι που εκτελούν κανονικά τα κοινωνικά τους... φρονήματα, είναι ανίκανοι, όχι να αλλάξουν τον ασφαλτοτάπητα ΟΛΟΝ, σ’ αυτό το κομμάτι της Ασπροβάλτας, αλλά και να τον διορθώσουν! Και φυσικά, μη βάζοντας ούτε μία δραχμή στον δρόμο για είκοσι και πλέον χρόνια, πως να μην είναι... κερδοφόροι; Ή, γιατί να μην είναι κερδοφόροι;
Τα διόδια που εισπράττουν, πάνε ατόφια στις τσεπούλες τους... Ε, αν μείνει και κάτι παραπάνω, ας πάει στο καημένο, το φτωχό το κράτος, έτσι για να λέμε και να διατυμπανίζουμε, ότι “είμαστε κερδοφόροι”, σώστε μας, που χάνουμε τις αραχτές δουλίτσες μας!
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια της κερδοφορίας της Εγνατίας Οδού, ένας δρόμος-αυτοκινητόδρομος 700 χιλιομέτρων στον οποίο οι νταλίκες ξενυχτούν στα ερείσματα των οδοστρωμάτων και των δύο ρευμάτων, και, δεν υπάρχει:
- Ούτε ένα πάρκινγκ,
- Ούτε ένας σταθμός αναψυχής,
- Ούτε ένα βενζινάδικο, που σύμφωνα με τις προδιαγραφές των αυτοκινητοδρόμων, έπρεπε κατά μήκος της Εγνατίας να υπάρχουν δέκα (10)! Ανά 75 χιλιόμετρα. Αν θέλει κάποιος οδηγός που πληρώνει αυτά τα διόδια-χαράτσια να βάλει βενζίνη στην Εγνατία, πρέπει να βγει έξω από τον δρόμο, σε κανένα βενζινάδικο χωριού όπως των Κερδυλίων, ή να πάει στον “Χρυσανθίδη” αβανταδόρικα, μετά ή πριν τα διόδια της Μουσθένης, να βάλει βενζίνη, να φάει το... λουκούμι του, και να ξαναγυρίσει στο δρόμο, να συνεχίσει το ταξίδι του.
Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, βγήκε ένας γάιδαρος της Εγνατίας οδού που τό ΄παιζε και “Πρόεδρος” στον Ρ/Σ Μακεδονίας της ΕΡΤ, και είπε... Τι δεν είπε!.. Για την Εγνατία, όποιος τον άκουγε και δεν ήξερε, θα σκέφτονταν ότι δρόμους σαν την Εγνατία, μόνον σε εξωγήινους γαλαξίες κάνουν ή υπάρχουν!
Όταν όμως άρχισαν να τον κοπανούν οι ακροατές σαν άδειο σακί με ερωτήσεις απλές, πραγματικές, όπως τα πάρκινγκ και τα βενζινάδικα, τότε αρκέστηκε να ψελλίσει μαϊμού, “ναι, τώρα ψάχνουμε να βρούμε χώρους να απαλλοτριώσουμε, και θα τα κάνουμε σύντομα...”. Πέρασαν δέκα-δεκαπέντε χρόνια, όμως, κι αντί να γίνουν τα πάρκινγκ και τα βενζινάδικα, οι χώροι εστιάσεως-αναψυχής, μπαίνουν τα διόδια... που θα τα κάνουν, αν τα κάνουν και αυτά! Δηλαδή, εμείς τα κορόιδα!
Τις προάλλες οι τροχονόμοι μάζευαν τα αυτοκίνητα από τους παράδρομους των αυτοκινητοδρόμων, κοκκινοφασιστικά-κοκκινοδικτατορικά, να μπουν μέσα σ’ αυτούς (τους αυτοκινητοδρόμους), γιατί -λέει- έτσι προέβλεπαν οι “διατάξεις”!.. Σ' όλες τις δικτατορίες, τα πάντα τα προβλέπουν... οιδιατάξεις!
Αυτές είναι οι αλήθειες για την Εγνατία Οδό, έναν αυτοκινητόδρομο, τον μεγαλύτερο μεν, στην Ελλάδα, τον χειρότερο δε, σε ποιότητα και προσόντα, τον πιο κακότεχνο.
Όταν δούλευα στην Εγνατία Οδό, έρχονταν ένας συνταξιούχος εργοδηγός -κι αυτός την Διευθύνσεως Τεχνικών Υπηρεσιών Κομοτηνής- με ένα σφυράκι πέντε πόντους στο χέρι, και χτυπούσε χαμηλά το χώμα στην λεκάνη του δρόμου... Επειδή τον είχαμε πάρει στο ψιλό... Του λέγαμε:
-Τι κάνεις εκεί ρε παππού;
-Παίρνω συμπύκνωση του εδάφους, μας απαντούσε, για την καλή ποιότητα της κατασκευής του δρόμου!..
-Και την παίρνεις μ’ αυτό το μαραφέτι; Μ’ αυτό το τσαγκάρικο σφυράκι; Φοβερό εργαλείο, ε; Και μια και μιλάμε για αυτοκινητοδρόμους, ο καλύτερος αυτοκινητόδρομος στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι μόνον ο “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου”. Στον οποίο αν τελειώσουν και οι σήραγγες των Τεμπών και του Πλαταμώνα, ίσως δεν θα ήταν υπερβολή, να πούμε ότι θα είναι ο καλύτερος και ασφαλέστερος αυτοκινητόδρομος της Ευρώπης!
Άνετα πάρκινγκ με αφοδευτήρια πολύ συχνά, τέλεια οδοστρώματα στα οποία δεν νοιώθεις καν τα λάστιχα του αυτοκινήτου σου όταν τρέχεις, ακόμα και σε πολύ μικρά αυτοκίνητα, άψογους σταθμούς “ΣΕΑ”, υποδειγματικές σημάνσεις κλπ, κλπ!
Στον αυτοκινητόδρομο αυτόν πληρώνεις τα διόδια και δεν σου καίγεται καρφί, αν και εδώ, τα διόδια αυτά είναι αρκετά τσουχτερά, υπέρ του δέοντος μάλιστα, σε σχέση με το καύσιμο του αυτοκινήτου, βενζίνη ή αέριο που χρησιμοποιεί. Ενδεικτικά σας λέμε, ότι τα διόδια από Θεσσαλονίκη για Αθήνα και επιστροφή πάλι Θεσσαλονίκη, για ένα “χιλιοδιακοσάρι” αυτοκίνητο που κινείται με αέριο, είναι πάνω από το διπλάσιο των καυσίμων! Ενώ τα περισσότερα από αυτά, τα πληρώνεις στην πανάθλια “Κεντρική Οδό” ολίγων χιλιομέτρων (Λαμία), και στην ακόμα πιο άθλια “Νέα Οδό” (γελοίες ονομασίες), από Τραγάνα μέχρι Αθήνα!
Βλέποντας κανείς τον χάρτη που δημοσιεύτηκε και τα μέρη που θα μπουν τα νέα διόδια της Εγνατίας με τους καθέτους δρόμους, είναι να γελάει όταν πρέπει να πληρώσει διόδια για έναν αυτοκινητόδρομο μέχρι την Καστοριά -από Καστοριά μέχρι Κρυσταλλοπηγή δεν είναι αυτοκινητόδρομος- όπως και “Εύζωνοι-ΠΑΘΕ Αξιού”, μόνον ο κάθετος δρόμος “Προμαχώνα-Λαγκαδά” είναι αυτοκινητόδρομος, που θα, τελειώσει όμως και αυτός, ευτυχώς σύντομα. Δηλαδή, εμείς θα τους χρηματοδοτήσουμε εν περιλήψει, ο ιδιώτης που θα πάρει τον δρόμο της Εγνατίας, ΔΕΝ θα βάλει ποτέ, ούτε μία δραχμή! Μ’ αυτές τις συνθήκες, γιατί να μην είμαι κι εγώ ο ανάδοχος; Πέραν του ότι, μέσα στην Εγνατία οδό θα υπάρχουν 13 διόδια, δηλαδή μέσω όρο, ανά 50 χιλιόμετρα!
Ανά 50 χιλιόμετρα λοιπόν, θα σταματούν το ταξίδι μας οι δραγουμάνοι των διοδίων, και θα μας λεν: “Κύριοι... Πέστε το χρήμα... Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν”! Συν του ότι αυτά τα 13 διόδια, θα μας επιβραδύνουν το ταξίδι μας κατά μισή ώρα το λιγότερο, ακόμα και με ηλεκτρονικό πέρασμα, επί πληρωμή δε στις μπάρες των διοδίων, πάνω από 50 λεπτά της ώρας σε όλη τη διαδρομή. Πληρώνουμε δηλαδή, αλλά το... ευχαριστιόμαστε, για να οδηγούμε σε δρόμο υψηλής ταχύτητος... χελώνες όμως και βραδυπορούντες!
Αυτά τα γελοία εγκάρσια διόδια στους Ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους, τα καινούργια, δεν τα κατάλαβα ποτέ, αφού σε όλους τους ευρωπαϊκούς δρόμους έχουν καταργηθεί, δουλεύουν μόνο τα πλευρικά, η αιτία ακριβώς αυτή! Επιβραδύνουν το ταξίδι του οδηγού αναλόγως προορισμού, από πολύ έως πάρα πολύ!
Στο τέλος, θα μείνει μόνον η Ελλάς να έχει τέτοια αηδιαστικά διόδια!.. Τόσο στην τιμή, όσο και στον τρόπο κατασκευής.-