Τίτλος άρθρου Ελληνικής εφημερίδος!.. Η απόλυτη λεκτική-φραστική παραφροσύνη των Ελληνικών, στον κόσμο του θεάματος και των (δήθεν) τεχνών!..
Όταν θέλεις να “σκοτώσεις” έναν λαό, αν είσαι μορφωμένος, “σκοτώνεις” πρώτα τη γλώσσα του. Και αν είσαι αγράμματος, αστοιχείωτος ή τσοπάνης που κατέβηκες από τα βουνά, Γουλιμής, βρέθηκες συμπτωματικά σε ένα έντυπο γραπτό ή ηλεκτρονικό, τον “σκοτώνεις” με τις ανοησίες σου, ή τις ξενικές λεκτικές μπούρδες που του αμολάς!
Τα ζιαλαμάν-κατραμάν που έλεγε κι ο ανεπανάληπτος Φωτόπουλος, ότι είδους άλλη φράγκικη αρλούμπα ή μπούρδα, να μην καταλαβαίνει τίποτα, κανείς, για να αισθανθείς εσύ την ανωτερότητά σου -ως συγγραφέας- και πόσο τιποτένιος είναι αυτός, ο αναγνώστης σου, που δεν μπορεί να σε καταλάβει!
Οι Ελληνικές εφημερίδες έπαψαν προ πολλού να ασχολούνται με τους αναγνώστες τους. Την πληροφόρησή τους ή την επιμόρφωσή τους. Βγάζουν φύλλα για να ξαναγίνουν χαρτοπολτός από τους κάδους των σκουπιδιών, αφού αυτοί που τις αγοράζουν, το 99%, τις ρίχνουν στα σκουπίδια, λίγα μέτρα μετά από το περίπτερο που τις αγόρασαν! Αν κάποιο φύλλο καταλήξει συμπτωματικά στο σπίτι, εκεί θα είναι και πάλι για άλλη χρήση, και όχι για ανάγνωση!
Ως Έλληνας κάποιος, που έμαθε πέντε κλούτσες γράμματα στο απώτερο παρελθόν, δεν θα καταδεχτεί να διαβάσει ούτε τους τίτλους των Ελληνικών εφημερίδων, και όχι τα άρθρα τους, τα οποία είναι γραμμένα σε μια χυδαία, και πέρα για πέρα πορνογραφική γλώσσα, δεν έχουν να του πουν, απολύτως, τίποτα! Και η πιο σοβαρή ελληνική εφημερίδα σήμερα, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά διάνοια με κάποια παλιά, στην οποία αρθρογραφούσαν άνθρωποι λόγιοι, με μυαλό, και προπαντός με μια γλώσσα που καθοδηγούσε τον αγράμματο πληθυσμό της Ελλάδος, τον μόρφωνε πέρα για πέρα, του μάθαινε ανάγνωση ή γραφή, που λόγω εποχής ο έρμος, δεν είχε καταφέρει να μάθει!
Σήμερα κάποιοι κουφιοκέφαλοι, και μάλιστα γονείς, καμαρώνουν χωρίς ίχνος τσίπας που τα παιδιά τους μαθαίνουν ξένες γλώσσες από τα... νήπια!
Τις συνεχίζουν στο Γυμνάσιο, το Λύκειο, φροντιστηριακά, και με λεφτά κολοβά που έλεγε η μάνα μου... Λόουερ... Προφίσενσι... Μπακαλορά... Αλλά αν πας να κάνεις μια συζήτηση μ’ αυτά τα... πολύγλωσσα ντογάνια στα Ελληνικά, δεν θα ακούσεις τίποτα άλλο, παρά ένα λεκτικό τενεκεδένιο, ξύλινο, το οποίο θα αρχίζει αποκλειστικά από την λέξη “μαλάκας”, οπωσδήποτε, θα κεντράρεται στο “δικέ μου, με κούλανες” ή “μεγάλε, κουλάρησε”, και θα καταλήξει στο “πούστη ή πούστη μου” η συζήτηση, για να αλλάξει θέμα, να θυμηθούμε και τον Χάρυ Κλην στους ανεπανάληπτους δίσκους του!
Στο μεταξύ, όλα αυτά τα “λόουερ” και τα “προφίσενσι”, όταν κάνουν το πρώτο τους ταξίδι στο εξωτερικό και έλθουν σε επαφή με τους λαούς ή την γλώσσα που διδάχθηκαν, δήθεν, διαπιστώνουν έντρομα, αυτά τα αμόρφωτα παιδάρια, ότι δεν ξέρανε απολύτως, τίποτα!
Οι γλώσσες μαθαίνονται από την οικογένεια. Το σπίτι, τους γονείς. Γι’ αυτό και λέγονται “μητρικές”. Διαφέρουν σταδίους εβδομήκοντα από όλες τις άλλες, τις διδασκόμενες.
Κανείς από αυτούς που έμαθε, δήθεν μια γλώσσα για να καλυτερέψει την ζωή του ή το επαγγελματικό του μέλλον, δεν κέρδισε ποτέ, τίποτα από αυτήν! Περιστασιακά και συμπτωματικά, ίσως. Και ως προσόν, σε κάποιο βιογραφικό του σημείωμα, ο υποψήφιος εργοδότης του άλλα θα δει -εδώ στα περισσότερα βιογραφικά σήμερα, κατέληξε να πετούν οι εργοδότες στα σκουπίδια βασικά προσόντα γνώσεων ή πτυχίων- αφού πλέον οι μορφωμένοι που δεν χρειαζόμαστε είναι εκατομμύρια, και οι χειρωνάκτες, ή απλοί εργατοϋπάλληλοι που χρειαζόμαστε, δυσεύρετοι!
Η Ελληνική γλώσσα, αυτή που δημιούργησε όλες τις πολιτισμένες γλώσσες του κόσμου, αλλά και στις απολύτως, πρωτόγονες θα βρεις πάμπολλα στοιχεία της, βάλεται από παντού. Κυρίως εκ των έσω. Εδώ, στην Ελλάδα πεθαίνει η γλώσσα μας καθημερινώς, και όχι από ξένο δάχτυλο που συνηθίζουμε πάντοτε να λέμε. Χωρίς να αποκλείεται ολωσδιόλου και αυτό. Αν παρακολουθήσει κανείς στα σχόλια των εφημερίδων την γλωσσική κατάντια αυτών που γράφουν -αλλά με άποψη, παρακαλώ- θα φρικάρει, ή θα... αυτοκτονήσει!
Οι άνθρωποι μαθαίνουν ξένες γλώσσες, μόνον όταν βρεθούν κάτω από ανάγκη. Και σ’ αυτή την περίπτωση, τις μαθαίνουν πάρα πολύ καλά. Παράδειγμα οι Βούλγαροι, οι οποίοι λόγω καλής γειτονίας πλέον με την Ελλάδα στα βόρεια σύνορά μας, από όλους τους άλλους λαούς, αλλά και επειδή με την ελεύθερη διακίνηση των συνόρων μέσα στην ΕΕ, καταφεύγουν στη χώρα μας, ακόμα και για το ημερήσιο μεροκάματο -επιστρέφοντας το βράδυ πίσω στη Βουλγαρία- μαθαίνουν τόσο γρήγορα και τόσο καλά τα Ελληνικά, που ακούγοντάς τους, ή λέγοντας οι ίδιοι πως τα έμαθαν; είναι να σου φεύγει το τσερβέλο! Πομάκοι, τελείως αγράμματοι, αλλά με τσαγανό και πείσμα που διαθέτουν υπέρ του δέοντος, Βούλγαροι επαγγελματίες μέσα από τις εμπορικές συναλλαγές, αλλά και γύφτοι, γυφτάκια που κάνουν πεζοδρόμιο εκεί, μιλούν τέτοια ελληνικά, που πραγματικά είναι ν’ απορείς και να θαυμάζεις. Πέραν του ότι στην Σόφια, λειτουργούν 50-60 επίσημα φροντιστήρια Ελληνικής, αλλά και σε όλες τις άλλες μεγάλες πόλεις της Βουλγαρίας, Φιλιππούπολη, Πύργο, Βάρνα, Στάρα Ζαγόρα.
Κάποτε, μέσα από τις Ελληνικές εφημερίδες και ως αρθρογράφοι πρώτα, ξεπήδησαν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, λόγιοι με παγκόσμιο κύρος και βραβεία Νόμπελ λογοτεχνίας... Παπαδιαμάντης, Ξενόπουλος, Μυριβήλης, ακόμα και ο Ελύτης, Σεφέρης. Υπήρξαν δημοσιογράφοι πριν γίνουν λογοτέχνες... Αν τολμήσει σήμερα κανείς από αυτά τα παπαρδελίστικα τσογλάνια της δημοσιογραφίας του “σοκ’, και του “βόμβα”, ή άλλων πεντ-έξι γελοίων και ηλιθίων λέξεων που χρησιμοποιούν, δήθεν για να εντυπωσιάσουν, και που διαθέτει η φτωχότατη, πλην φαντασιόπληκτη πένα τους, να συγκριθεί μαζί τους, είναι σαν να συγκρίνει κανείς τις μούσες με τις... πούτσες!
Νομίζουμε ότι το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλήρη γλωσσική καταστροφή της Ελληνικής γλώσσης, το γράφω έτσι πολύ καθαρευουσιάνικα, μετά και τα βαρύγδουπα νέα μαθητικά προγράμματα του Υπουργείου α-Παιδείας και... Αχρηστευμάτων -δεν αντιδρούν μόνον οι κομμουνιστές για τα θρησκευτικά, ούτε είναι αποκλειστικό τους προνόμιο, αλλά και 250.000 Έλληνες το ελάχιστον, Εθνικοί το θρήσκευμα, ή απλά Έλληνες- που στοχεύουν να βγάλουν αμορφώτους, αγραμμάτους εφήβους στην κοινωνία μας και όχι μορφωμένους, με τους πνευματικούς συλλόγους μας σε λήθαργο, λέγε με Ακαδημία Αθηνών. Κάποια ραμολιμέντα-απολιθώματα Παιδείας, μοναδικό προσόν τους που έχουν, είναι ότι είναι Αθηναίοι δημότες! Τίποτ΄ άλλο! Επέμβαση ή πρωτοβουλία, καμιά! Πέρα από την Πρωτοχρονιά, που θυμούνται να βραβεύσουν κάποιον, κάποιους, και μετά να παν να ξανά κοιμηθούν το ύπνο του δικαίου!.. Λίγα βήματα πριν από το λημόρι τους
Αλλά και πολλούς-πολλούς άλλους, από αυτούς που έχουν Μηδίσει, όπως θα έλεγαν απλά οι Αρχαίοι μας, οι οποίοι κι αυτοί μέλλεται τελικά να χαθούν, μαζί με τον αφανισμό τον δικό μας!..