Ο θάνατος του συνταγματάρχη Παπακυριαζή (με την σημαία), από τον χρωστήρα του κενάν Μεσαρέ. |
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος με το επιτελείο του στον Εμίν Αγά (Ιω. Μεταξάς, Δούσμανης, Δαγκλής κ.α.) |
Όπως θα δείτε παρακάτω στο κατασκευασμένο αυτό δημοσίευμα, αποσιωπάται το “βασιλιάς” στο όνομα του στρατηλάτου-αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου, και το “τηλεγράφημα” στον Μπενύ Σελόν και Μέγα Διχαστή της Ελλάδος στη συνέχεια, επιλέγεται να το στέλνει ο Δούσμανης (εφευρετικότητα του αρθρογράφου).
Αυτές οι ιστορικές αθλιότητες, από Έλληνες, δυστυχώς, αρθρογράφους, προς χάριν των άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων και αθλιοτήτων, κατέληξαν σήμερα στο φασιστερό χάλι, και στο εν ψυχρώ ΞΕΠΟΎΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ στους σκοπιανοβούλγαρους “μακεδόνες”. Έκαναν και τους Έλληνες Μακεδόνες, “Νοτιομακεδόνες”.
Το παρατηρητήριό του ο βασιλιάς Κωνσταντίνος στη Μάχη του Κιλκίς και του Λαχανά, όπου ηρωικό θάνατο είχε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Παπακυριαζής εφ’ όπλου λόγχη, το είχε στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει δυτικά του Λαγκαδά, και ο οποίος κινδυνεύει σήμερα να ισοπεδωθεί από το τεράστιο λατομείο θραυστών υλικών που λειτουργεί στη βάση του.
Λέει, λοιπόν, η πηγή “Σαν Σήμερα”:
Ελληνοβουλγαρική ένοπλη σύγκρουση σε τρεις τομείς, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου.
Το βιογραφικό του συνταγματάρχη Ιωαννη Παπακυριαζή από την Υπάτη. |
Κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, οι Βούλγαροι κατέλαβαν το Κιλκίς (Κουλκούτς), όπως το ονόμαζαν (σ.σ.: και γενέτειρα του Ντέλτσεφ “πρωτεπαναστάτη” του Ίλιντεν) στις 26 Οκτωβρίου 1912, την ημέρα που ο ελληνικός στρατός έμπαινε νικηφόρα στη Θεσσαλονίκη. Σκόπευαν να το χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριο των επιχειρήσεών τους στη Μακεδονία και ειδικότερα για την πραγματοποίηση του μεγάλου τους ονείρου, την κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Το Κιλκίς κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα ήταν άντρο κομιτατζήδων, ενώ στην πόλη είχαν απομείνει μόνο 30 ελληνικές οικογένειες.
Από την ημέρα της κατάληψής του, οι Βούλγαροι πραγματοποίησαν ένα εκτεταμένο δίκτυο οχυρωματικών έργων και δημιούργησαν μία αμυντική γραμμή που εκτεινόταν από το Καλίνοβο (σήμερα Σουλτογιαννέικα Κιλκίς) μέχρι το χωριό Λαχανάς στα βόρεια του σημερινού Νομού Θεσσαλονίκης. Ειδικά τα οχυρωματικά έργα στην περιοχή του Κιλκίς είχαν ανάπτυγμα γύρω στα 10 χιλιόμετρα και βάθος έξι χιλιόμετρα.
Η Μάχη του κιλκίς από πίνακα εποχής. |
Η ελληνική επίθεση εκδηλώθηκε το πρωί της 19ης Ιουνίου 1913, σύμφωνα με το επιτελικό σχέδιο. Η 1η Μεραρχία με διοικητή τον αντιστράτηγο Μανουσογιαννάκη και η 6η Μεραρχία με διοικητή τον συνταγματάρχη Δελαγραμάτικα ενήργησαν επίθεση στον ορεινό τομέα του Λαχανά, οι Μεραρχίες 2η (διοικητής υποστράτηγος Καλάρης), 3η (διοικητής Υποστράτηγος Δαμιανός), 4η (υποστράτηγος Μοσχόπουλος), 5η (Συνταγματάρχης Γεννάδης) διατέθηκαν για τη βασική επιθετική ενέργεια στο Κιλκίς. Η 10η Μεραρχία υπό τον συνταγματάρχη Παρασκευόπουλο επιτέθηκε κατά των υψωμάτων του Καλίνοβου. Η ταξιαρχία του Ιππικού υπό τον συνταγματάρχη Ζαχαρακόπουλο συνέδεε τις τέσσερεις μεραρχίες του «κέντρου» με την 10η. Η συνολική δύναμη των ελληνικών δυνάμεων ανερχόταν σε 117.861 άνδρες και 176 κανόνια. Την αμυντική γραμμή των Βουλγάρων υπερασπιζόταν η 2η Στρατιά υπό τον στρατηγό Ιβανώφ, με δύναμη άνω των 40.000 ανδρών.
Το παρατηρητήριο του βασιλιά Κωνσταντίνου, με ζουμ φακό από τον αυχένα της "Κερασιάς" (Σανά) |
Το παρατηρητήριο του βασιλιά Κωνσταντίνου, με ζουμ φακό από τον αυχένα της "Κερασιάς" (Σανά) |
Οι Βούλγαροι είχαν δημιουργήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο ορυγμάτων, τα οποία ήταν ενισχυμένα με πρόχειρα, αλλά καλοφτιαγμένα πυροβολεία. Ήταν βέβαιο ότι μία κατά μέτωπο επίθεση θα στοίχιζε στους επιτιθέμενους σημαντικές απώλειες και θα τους καθήλωνε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό, το επιτελείο διέταξε την 2α Μεραρχία να εκτελέσει πλευρικό νυχτερινό αιφνιδιασμό, που ήταν απολύτως επιτυχημένος. Μόλις ξημέρωσε η 21η Ιουνίου επιτέθηκαν και οι υπόλοιπες τρεις μεραρχίες του κεντρικού τομέα. Στις 11 το πρωί οι Βούλγαροι άρχισαν να υποχωρούν σε όλο το μήκος του μετώπου με κατεύθυνση τη Δοϊράνη και τον Στρυμώνα. Ο αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος διέταξε την 4η και 5η Μεραρχία να τους καταδιώξουν. Το ισοπεδωμένο Κιλκίς ήταν υπό ελληνικό έλεγχο.
Αμέσως σχεδόν ξέσπασε οξεία αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για τις εκτεταμένες καταστροφές, που προκλήθηκαν στο Κιλκίς. Η βουλγαρική πλευρά κατηγόρησε τον ελληνικό στρατό ότι πυρπόλησε την πόλη, ενώ το ελληνικό στρατηγείο υποστήριξε ότι την πόλη πυρπόλησαν οι υποχωρούσες βουλγαρικές μονάδες. Ο ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου Κρόφορντ Πράις θα γράψει: «Η πόλις του Κιλκίς εκαίετο ήδη όταν είχον εισέλθει εις αυτήν οι Έλληνες, συνεπεία του πυρός του πυροβολικού - γεγονός άξιον ιδιαιτέρας προσοχής, αφού ακολούθως υπεστηρίχθη ότι δήθεν επυρπολήθη υπό του νικηφόρου στρατού».
Βούλγαροι αιχμάλωτοι μετά τη μάχη του Κιλκίς και του Λαχανά. |
Στον τομέα του Καλίνοβου, η 10η Μεραρχία είχε απέναντί της την 3η Ταξιαρχία της 3ης Μεραρχίας του Βουλγαρικού στρατού, η οποία ήταν οχυρωμένη στα δύσβατα υψώματα της περιοχής. Στις 8 το πρωί της 19ης Ιουνίου επιχείρησε επίθεση εναντίον των εχθρικών θέσεων, αλλά αποκρούστηκε. Την επομένη απόσπασμα της 10ης Μεραρχίας κατέλαβε τη Γευγελή, που είχε εγκαταλειφθεί από τους Βουλγάρους και βρήκε άθικτη τη γέφυρα του Αξιού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η ίδια μονάδα κατέλαβε τους Ευζώνους και στη συνέχεια διατάχθηκε να μεταβεί στο Κιλκίς, όπως και η υπόλοιπη μεραρχία. Όμως, η αντίσταση των Βουλγάρων συνεχιζόταν στα υψώματα του Καλίνοβου, μέχρι το απόγευμα της 21ης Ιουνίου, οπότε υποχώρησαν μετά τη διάσπαση του μετώπου στο Κιλκίς.
Μετά την επικράτηση των ελληνικών όπλων, ο Έλληνας επιτελάρχης αντιστράτηγος Βίκτωρ Δούσμανης τηλεγράφησε στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο:
«Μετά χαράς αναγγέλλω την κατάληψιν του Κιλκίς, μετά τριήμερον σφοδρόν αγώνα. Ο εχθρός καταδιώκεται κατά πόδας. Ηθικόν στρατού μας έκτακτον».
Η ελληνική νίκη ήταν σπουδαία, από κάθε άποψη, αλλά το κόστος σε αίμα βαρύ. Οι νεκροί και οι τραυματίες ανήλθαν σε 8.828 άνδρες. Ιδιαίτερα υψηλές ήταν και οι απώλειες σε αξιωματικούς, καθώς ηγούνταν των μονάδων τους για να εμψυχώσουν τους άνδρες τους, πολλοί από τους οποίους ήταν νεοσύλλεκτοι.
Τραυαμτίες της Μάχης του Κιλκίς στον Σ.Σ. Αθηνών. |
«Οι Βούλγαροι είχαν ορίσει καλούς σκοπευτές για να χτυπούν ειδικά τους αξιωματικούς που φαίνονταν γιατί γυάλιζαν τα χρυσά γαλόνια στο καπέλο και τις επωμίδες. Ύστερα από αυτό διατάχτηκε όλοι οι βαθμοφόροι να βγάλουν τα διακριτικά τους για να μην γνωρίζονται από μακριά». Οι απώλειες από τη βουλγαρική πλευρά ήταν 6.971 άνδρες νεκροί και τραυματίες, καθώς και 2.500 αιχμάλωτοι.
Η επόμενη πολεμική αναμέτρηση Ελλήνων και Βουλγάρων θα γίνει στις 23 Ιουνίου 1913 στη Δοϊράνη.
Όλα τα παραπάνω του έθνους ΜΗΔΕΝΊΣΤΗΚΑΝ, από τους εθνοπροδότες εθνοδιαλυτές της Φασιστεράς και των “Τυχοδιωκτών της Καρέκλας” (εσχάτη προδοσία) των ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ.
Πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό, να δικαστούν και να καταδικαστούν εις θάνατον. Αυτή είναι η ποινή για τους προδότες, μη μετατρέψιμη από κανέναν και για κανένα λόγο.
Το ίδιο ισχύει και για τον Πρόεδρο Δημοκρατίας, ή αλλιώς και “Βολεμένο Πάκη”. Εφόσον μέχρι στιγμής, δεν έχει βγάλει άχνα!.. Κιχ!
Τον Α/ΓΕΕΘΑ, τον περιμένει κανονικό -και ίσως έκτακτο- στρατοδικείο. Ακόμα και αν έχει αποστρατευτεί;