 |
Αυτός ο παχύσαρκος ανθρωπάκος, δείγμα καλοπέρασης και καλοζωίας το σώμα του, τις προάλλες όταν απειλήθηκε -και μάλλον, απειλείται συνεχώς η ζωή του- θυμήθηκε και την οικογένειά του! Αφού πριν, δεν έκανε απολύτως, τίποτα, να την υπερασπιστεί, ούτε αυτήν, ούτε την πατρίδα του! Προδίδοντας ΌΛΟΥΣ στην λεγόμενη και συμφωνία των Πρεσπών για το σκέτο “Μακεδονία”!
Αυτός, λοιπόν, ο δυστυχής, χωρίς ίχνος τσίπας και ντροπής θα το γράφουμε συνέχεια, μετά τον διεθνή σάλο-αποδοχή, απροκάλυπτα πλέον του γεωγραφικού όρου της “Μακεδονίας” των Σκοπιανών σλαβοβουλγάρων από όλα τα κράτη της Ευρωπο-Αμερικής πλην της Ελλάδος, μας παρέδωσε αδιάντροπος άλλη μια φορά μαθήματα φιλολογίας συμπεριφοράς, από ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών λέγοντας επί λέξει τα εξής: “Κάνουν ως μωρές παρθένες ότι το λέει ο Τραμπ Μακεδονία, αφού έτσι τους έχει αναγνωρίσει, έτσι τους λέει. Κάνουν σαν να μην γνωρίζουν ότι εδώ και 15 χρόνια όλοι την ονομάζουν Μακεδονία. Ο Τραμπ ονοματίζει τη χώρα όπως την έχει ονοματίσει επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ... Εμείς πήραμε πίσω το όνομα και δεν το παραδώσαμε με τη συμφωνία».
Σ’ αυτό το ασυνάρτητο, αλλά γεμάτο ουσία γι’ αυτόν κείμενο, το μυξιάρικο παχύδερμο πέραν των άλλων ανοησιών που μας τσαμπουνάει, βγάζει μάτι και με το “ονοματίζει, ονοματίσει”! Δείχνει έναν άνθρωπο που δεν έχει καμιά σχέση με τα Ελληνικά, την Ελληνική γλώσσα, σύνταξη και γραφή, πράγμα που ένας διπλωμάτης στην άσκηση των καθηκόντων του, και όχι ένας καραγκιόζης μπόγος από κρέας σαν αυτόν, πρέπει να γνωρίζει καλύτερα και από καθηγητή φιλόλογο!
Όλοι ξέρουμε πως στη σύνταξη ενός κειμένου ή μιας συμφωνίας διεθνούς, πόση σημασία μπορεί να έχει αυτή, η σύνταξη, ως και το τελευταίο σημείο στίξεως!
Μήπως, μπορεί, να μας πει αυτός ο γελοίος κολλυβογράμματος ή αγράμματος διπλωμάτης-υπουργός, στο πιο νευραλγικό υπουργείο της χώρας, που στο διάολο, στα τσακίδια, ή σε πιο ελληνικό λεξικό, παλιό και νέο, βρήκε αυτές τις βλακώδεις λέξεις “ονοματίζει ονοματίσει”; Το ρήμα “ονοματίζω”;
Αν μας το πει αυτό, τότε κι εμείς μπορεί να συναινέσουμε στις... ανοησίες του, σαχλαμάρες του. Αν όχι... Άει σιχτίρ... Σιχτίρ!
