«Πιστεύω ὅτι ἡ Ἑλλὰς δύναται νὰ ἀλλάξει μορφή, καὶ ὁ λαὸς της μοῖρα»...
Αὐτὴ τὴ φράση ἀπέκοψε ἀπὸ πολιτικὸ λόγο του στὴ Θεσσαλονίκη τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1956 ὁ ἀδελφὸς Ἀχιλλέας Γ. Καραμανλής, ὁ ἐμπνευστὴς καὶ χρηματοδότης τοῦ ἀνδριάντα τοῦ Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, γιὰ νὰ τὴν ἐντοιχίσει στὸ μαρμάρινο παραπέτασμα τοῦ μνημείου, πίσω ἀπὸ τὸν ἀνδριάντα του, τὸ ὁποῖο ἔγινε ὕστερα ἀπὸ ὁμόφωνη παραχώρηση τοῦ χώρου τοῦ Δ.Σ. τῆς Πρώτης, στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς κωμοπόλεως. Καὶ τὸν χάρτη τῶν κρατῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Προσωπικά, ὄχι μόνον δὲν μπορῶ νὰ φανταστῶ, ποιὰ; θὰ ἦταν ἡ μοῖ- ρα τῆς Ἑλλάδος χωρὶς τὴν παρουσία της στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση σήμερα, ἀλλὰ καὶ τρομάζω… Θὰ σᾶς τὸ πῶ… Θὰ ἦταν αὐτὴ τῆς Ἀλβανίας, ἢ τῆς διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας τοῦ μεγάλου Τίτου, ποὺ εἶχαν καὶ ὡς πρότυπο γιὰ δεκάδες χρόνια οἱ Ἕλληνες κομμουνιστές, μὲ τὶς ὀλέθριες συνέπειες ποὺ δοκίμασε ἡ Σερβία στὸ Κοσσυφοπέδιο, τὴν «Ἀλιξά-ντρά» νὰ συνεχίζει νὰ «γαυγίζει» τὸ ἴδιο τροπάριο, κασέτα στὸ παλιὸ κρετσέντο τοῦ Ἀντρέα, καὶ τὶς ἄλλες πολιτικὲς δυνάμεις (δημοκρατικές, τὴν τύφλα τους τὴ μαύρη), διατελώντας εν πλήρη ἀποχαύνωση και συγχύση, νὰ μὴν ξέρουν, στὴν κυριολεξία τῆς λέξεως, ποὺ πᾶν τὰ τέσσερα! «Παιδιὰ τοῦ σωλῆνα», καὶ «τσοῦπρες» ποὺ κατέκτησαν ἢ θὰ κατακτήσουν στὸ ἐγγὺς μέλλον, τὸ Ἑλληνικὸ καὶ σὲ πλήρη σήψη, τῶν τελευταίων χρόνων, Ελληνικό κοινοβούλιο. Δέκα χρόνια μετὰ τὸ θάνατό του, καὶ 50 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ τὸ εἶπε αὐτὸ ὁ Κ. Γ. Καραμανλής, σήμερα εἶναι ἐπίκαιρο ὅσο ποτέ ἄλλοτε… Ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ ἀλλάξει μορφή; Καὶ πῶς; Ποιὸς δὲν τὸ θέλει; Ὅταν τὰ δύο μεγάλα κόμματα, ἕρμαια τῆς μικροπολιτικῆς τῶν ἄλλων παρασιτικῶν, τσιμπουριῶν στὴν πλάτη τους, οὔτε τόλμη διαθέτουν πλέον, οὔτε κανενὸς εἴδους ὅραμα -πέραν τῶν τυχοδιωκτικῶν διαθέσεών τους- ὅπως διέθετε ἐκεῖνος. Τὸ ὅραμα τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο, ἀπὸ τὸ 3ο ἢ 4ο φτωχικὸ φιλέτο στὸ πιάτο του (ποὺ θὰ τὸ πετάξει ἀφάγωτο στὰ σκουπίδια – δὲν ἔχετε παρὰ νὰ ρῖξτε μια ματιὰ στὰ τραπέζια ποὺ καθαρίζουν οἱ σερβιτόροι στὶς ταβέρνες), ἢ στὸ 3ο - 4ο αὐτοκίνητο, στὸν κανακάρη ἢ στὴ σεβνταλοὺ θυγατέρα καὶ αἰώνια φοιτήτρια, ποὺ θὰ ἀγοράσει ὁ ὡραῖος πατήρ μὲ τὸν πενιχρὸ μισθὸ τῶν... 400 εὐρώ, ἢ τῆς ἀν- τίστοιχης συντάξεως ποὺ παίρνει τὸν μήνα. Καὶ τὶς συνδικαλιστικὲς ἀνοησίες-ἀηδίες, ποὺ τοῦ ἔμαθαν ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια οἱ ἐργατοπατέρες ποὺ δὲ δούλεψαν οὔτε μία μέρα στὴ ζωή τους, τῶν διαφόρων συντεχνιῶν καὶ ἐργατικῶν συνδικάτων. Τὸ ξαναγράφουμε, ἂν ἀθροίσουμε τὶς ἀπεργίες καὶ τὶς καταστροφὲς τῶν βανδαλισμῶν ποὺ χάθηκαν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά, μὲ τὸ Κράτος (ὅλων τῶν κομμάτων), νὰ παρακολου- θεῖ μὲ ἐγκληματικὴ ἀπάθεια ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς καὶ ἐκ τοῦ μακρόθεν, οἱ Ἕλληνες σήμερα θὰ ἔπρεπε, ΟΛΟΙ, νὰ παίρνουμε μεγάλες ἀργομισθίες, γιὰ νὰ μὴ χαλάσουμε τὴν, ὑψηλῆς ποιότητος, κοινωνία, στὴν ὁποία θὰ ἀπολαμβάναμε τὰ πολλά ἀγαθά της. Σύσσωμος ἡ οἰκογένεια Γεωργίου -διδασκάλου μακεδονομάχου, τὸ παλιό, καταπληκτικὸ κτίριο τοῦ δημοτικοῦ σχολείου τῆς Πρώτης καὶ νῦν ἀνακαινιθέντος Δημαρχείου, εἶναι ἔργο δικό του- καὶ Φωτεινῆς Καραμανλῆ, μέχρι τρίτης γενεᾶς, τίμησαν τὰ ἀποκαλυπτήρια του ἀνδριάντος τοῦ πρωτότοκου γιοῦ τους Κωνσταντίνου, Πρωθυπουργοῦ καὶ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς δημοκρατίας γιὰ 25 χρόνια, ἀφοῦ καὶ ἡ ἰδέα-δαπάνη κατασκευῆς του, δὲν ἦταν τῆς Πολιτείας, ἀλλὰ τῆς οἰκογενείας. Μὲ ἕναν ἐν ἐνεργεῖᾳ πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀνεψιὸ παρών, ὅπως παρὸν ἦταν, καὶ τὸ μισὸ ἴσως, ὑπουργικὸ συμβούλιο. Τῶν στενῶν συνεργατῶν τοῦ Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλῆ, ἀλλὰ καὶ πλῆθος κόσ- μου ἀπὸ τὴν γύρω περιοχὴ καὶ μακριά, ποὺ ἦρθαν νὰ τιμήσουν τὸ μεγάλο ἄνδρα τοῦ Σερραϊκοῦ Παγγαίου, στοὺς πρόποδες καὶ τὶς χαμηλὲς ὑπώρειες τοῦ ὁποίου φιλοξενεῖται καὶ τὸ χωριὸ Πρώτη, διατηροῦντος ἀκόμα, ἀρκετὰ ἀρχιτεκτονικὰ χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα, ἀπὸ ἐκείνη τὴν ταραγμένη ἐποχή τῶν τελευταίων χρόνων τοῦ 19ου, καὶ τῶν πρώτων του 20ου, αἰῶνα. Ἡ δουλειὰ τοῦ γλύπτη θεϊκή, στὶς πραγματικὲς διαστάσεις τοῦ μπρουτζίνου ἀγάλματος ἔλειπαν μόνον ἡ μιλιά καὶ ἡ ἀνάσα τοῦ εἰκονιζομένου. Προσωπικά, σᾶς τὸ ἐκμυστηρευόμαστε μὲ κάθε εἰλικρίνεια, πρώτη φορὰ εἴδαμε τέτοια ταύτιση ὁμοιότητος τοῦ πραγματικοῦ προσώπου μὲ τὸ ἀγαλμάτινο γλυπτὸ, ποὺ δημιούργησε ὁ πανάξιος γλύπτης-καλλιτέχνης! Ἀξίζει τὸν κόπο ὅσοι βρεθεῖτε στὴν περιοχή νὰ πάτε καὶ νὰ θαυμάσετε το ἄγαλμα, και ὡς ἔργο τέχνης, πέραν τοῦ ὁποιουδήποτε ἄλλου λόγου, ἐνδεχομένως, ποὺ θὰ ἔχετε νὰ πάτε νὰ τὸ δεῖτε. Καὶ, ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἑξῆς, ἡ Πρώτη ἀπέκτησε καὶ τὸ πρώτο ἀξιοθέατό της, στὴν κεντρικὴ πλατεῖα της ποὺ, ἔτσι κι ἀλλιῶς εἶναι θαυμάσια, πολλοὶ τῶν Ἑλλήνων θὰ πάνε ἐκεῖ νὰ πιοῦν ἕναν καφέ, ἢ νὰ ἀφήσουν ἕνα λουλοῦδι... <Χ>
