
Τελευταίο σκαλί εξευτελισμού! Ούτε στην περίοδο του «΄63» που έφερε τη δικτατορία στην Ελλάδα, δεν ακούστηκε τέτοιος πρόστυχος πολιτικός λόγος, εξ’ όσων θυμόμαστε, οι πολιτικοί μας έχουν χάσει κάθε μέτρο και κάθε έξωθεν (έσωθεν) καλή μαρτυρία, το Ελληνικό Κοινοβούλιο από θέατρο ιδεών, κατέληξε σε αρένα θηριομαχιών.
Τριακόσια άγρια θηρία επί μονίμου βάσεως τα τελευταία χρόνια, φτύνονται, βρίζονται, ειρωνεύονται μεταξύ τους και λοιδορούνται, ανάξια να ομονοήσουν στο παραμικρό, και μπροστά σε ένα κοινό, το Ελληνικό, που τα έχει ολότελα χαμένα!
Αν τους πάρει κανείς στα σοβαρά, ή θα πάθει κατάθλιψη επί της εθνικής μας τύχης, ή θα τινάξει τα μυαλά του στον αέρα, αφού τίποτα το ευοίωνο δεν υπάρχει στον ορίζοντα, όλα βαίνουν ολοταχώς, προς την καταστροφή και τον αφανισμό της Ελλάδος!
Κάποτε, οι βουλευτές στο Ελληνικό κοινοβούλιο ήταν ρήτορες, ήταν φιλόσοφοι, ήταν ποιητές. Σήμερα, ακούγοντας, ή και βλέποντας κάποιος τον, αιωνίως αξούριστο και αγραβάτοτο, πλην καλοχορτάτο Αλαβάνο, θλίβεται εκ βαθέων, την Παπαρήγα που αράχνιασε στη θέση της με τη γνωστή και πανάθλια, καλοπαιγμένη κασέτα της, τον Καρατζαφέρη στο μονοπώλιο της εθνικοφροσύνης του, και της τύφλας του της μαύρης, τον Παπανδρέου με τις πέντε κλούτσες εμιγκρέδικα ελληνικά που του ’μαθε ο πατέρας του. Και θέλει τα ίδια… να μάθουμε να μιλούμε κι εμείς!
Έχουμε πει πολλές φορές ότι στην εποχή μας, της πολυγλωσσίας, της Βαβέλ, το πιο δύσκολο πράγμα τελικώς, μεταξύ των ανθρώπων, κατέληξε η λεκτική επικοινωνία. Ο κίβδηλος και σκοπίμως στρεβλός λόγος, οι άθλιες ξενικούρες, και οι ακόμα πιο άθλιες, επιστημονικούρες ορολογίες.
Με τέτοιες προσπαθούν να μας παραπλανήσουν και να μας «κοιμίσουν» οι πολιτικοί μας, αλλά το κυριότερο, να κλέψουν ή να αρπάξουν στο σκοτάδι της εντίμης πληροφορήσεώς μας, την πολύτιμη ψήφο μας!..
Στους ίδιους παραλλήλους δρόμους, συντεταγμένη και η Ελληνική εκκλησία. Ο Κλήρος. Τους συναγωνίζεται στην προστυχιά, την κλεψιά, την απατεωνία!.. «Όμοιος ομοίω, κ’ η κοπριά στα λάχανα»… Με το χριστεπώνυμο πλήθος, και εδώ, να έχει φρικάρει, να τα έχει ολότελα, χαμένα!..
<Χ>