Πάντως, εμείς, το κατοχυρώσαμε και παλιότερα, μη βγει καμιά «κυρία» αργότερα, στο μέλλον όταν θα έχει γίνει, και μας πει ότι ήτανε δική
Στη συγχώνευση του «Καποδίστρια» που είναι επιτακτική ανάγκη και
Μετά και το άγριο καπέλωμα που τρώει ο νομός Χαλκιδικής από την Περιφέρεια, δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ, απολύτως, λόγο υπάρξεως.
Αλλά και στην πράξη είναι ανύπαρκτος ο νομός μας, η Νομαρχία μας, αφού αυτοί οι κύριοι εκεί στο ερείπιο της πλατείας Διοικητηρίου, είναι ανίκανοι, όχι να κάνουν έργα, αλλά να μαζέψουν πέντε πλαστικές σακούλες από τους δρόμους που κατάντησαν χωματερές, να αλλάξουν τις κατεστραμμένες από τη μουτζούρα των βανδάλων και την πολυκαιρία πινακίδες των οδών, να μαζέψουν τρία πατημένα σκυλιά και πέντε γάτες, σκοτωμένες από τα αυτοκίνητα.
«Ο καθρέφτης μιας χώρας και ο πολιτισμός της, συνοψίζεται στην εμφάνιση των δρόμων της».
Ότι είδους βρομερή και άθλια εμπορική δραστηριότητα υπάρχει, θα την δει κανείς στις παρειές των δρόμων αυτών, κι ο «βλάχος» θα ψάχνει και τα επόμενα 50 χρόνια το «χωροταξικό», το οποίο θα βάλει σε τάξη
Όλοι οι δρόμοι από Θεσσαλονίκη έως Πολύγυρο, αλλά και στα κυκλώματα της Σιθωνίας και της Κασσάνδρας, είναι γεμάτοι από μπάζα, κοπριές, παλιοσίδερα, εμπορικές χωματερές του κερατά, βρομοκαντίνες, και ο νομάρχης Χαλκιδικής… «Μπουρ-μπουρ-μπουρ», «μπουρ-μπουρ-μπουρ», «μπουρ-μπουρ-μπουρ»!.. Αλήθεια, κατάλαβε ποτέ
Υπάρχουν τρία-τέσσερα σημεία στα όρια του νομού Χαλκιδικής, στα βόρεια, με το νομό Θεσσαλονίκης, τα οποία είναι σκάνδαλο, αν όχι απορίας άξιον, το λιγότερο, πως; μπορούν να είναι έτσι!
Η, γιατί κανείς δε βάζει το χεράκι του; να διορθωθούν όλες αυτές οι κακοτεχνίες, οι οποίες ταλαιπωρούν για 10ετιες τώρα, χρόνια, κόσμο και κοσμάκη!
Πέντε χρόνια έφτιαχναν εκείνο το παλιογέφυρο στη Μαραθούσα, και άλλα τρία τώρα, το… μπαζώνουν! Ούτε το γεφύρι της Άρτας να ήταν!..
Το πρώτο και κυριότερο όμως πρόβλημα στον οδικό άξονα αυτόν, είναι το μικρό κομμάτι του δρόμου ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί και διεθνής, από στροφή Ν. Απολλωνίας για Πολύγυρο, έως όρια νομού Χαλκιδικής -Μαραθούσα.
Το κομμάτι αυτό (τέσερα-πέντε χιλιόμετρα;), από την πλευρά του νομού Θεσσαλονίκης είναι άκρως απαράδεκτο και άθλιο, αφού ο δρόμος κάθε άλλο εκεί, παρά διεθνή θυμίζει.
Ένας δεν σκέφθηκε, τόσα χρόνια (50), να κάνει μία διάνοιξη η διόρθωση στη χάραξη, ούτος ώστε ο δρόμος αυτός, να αποτελέσει πραγματικά τη βόρεια είσοδο του νομού, όλων των οχημάτων που κινούνται από ανατολική Μακεδονία - Θράκη, αλλά και Βουλγαρία Τουρκία προς Χαλκιδική;
Την ανατολική Θεσσαλονίκη, κ. Ψωμιάδη; Που πας και για Δήμαρχος της πόλεως, τόσο μεγάλη ήταν βλέπεις η επιτυχία σου ως Νομάρχης;
Να γιατί ρωτούμε στον τίτλο του παρόντος άρθρου, αν ο νομός Θεσσαλονίκης βρίσκεται στα μαχαίρια με το νομό Χαλκιδικής!
ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΙΝΔΟΙΩΝ – ΔΗΜΟΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ
Αλλά και δήμος Ανθεμούντα. Τρεις δήμοι με κοινά συμφέροντα. Κοινές επιδιώξεις. Στην οριογραμμή τους, που αρχίζει από τα Πετροκέρασα με τον Αμμίτη ποταμό (η αλλιώς το μεγάλο ρέμα της Βασμούρας), και καταλήγει στην πανέμορφη, και μοναδική σε ομορφιά, βορειοελλαδική λίμνη Βόλβη.
Το πρόβλημα είναι μεταξύ τεσσάρων χωριών, τα Σανά, τα Δουμπιά, την Καλαμωτού και τα Πετροκέρασα.
Μεταξύ «Σανών - Καλαμωτούς», και «Δουμπιών - Πετροκεράσων», υπάρχει οδικό πρόβλημα μεγάλο, το οποίο ακούει στο όνομα «αποχαρακτηρισμός αγροτικών, δασικών δρόμων, χαρακτηρισμός νέων».
Πρόκειται για δύο κομμάτια δασικού (Δουμπιά – Πετροκέρασα), και αγροτικού δρόμου (Σανά – Καλαμωτού), στο σύνολό τους πιθανώς, όχι πάνω από
Με ποιά κριτήρια ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος «Κατής – Παλαιόχωρα» στον Χολομώντα, και γιατί εξαιρέθηκε ο δρόμος, «Δουμπιά - Πετροκέρασα»;
Μήπως, γιατί είναι η οριογραμμή, η οποία εμπλέκει τις αρμοδιότητες των δύο νομών; Και ο ένας νομάρχης, κάνει πολιτικό σαμποτάζ, η αντίπραξη στον άλλο;
Με το κομμάτι «Σανά - Καλαμωτού», τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, αφού κάποια άλλα, πιο σημαντικά και πιο σοβαρά πράγματα, τρέχουν εκεί δίχως να ρωτούν κανέναν.
Ως γνωστόν, στα όρια του Δήμου Καλινδοίων και του Δήμου Πολυγύρου, στη θέση της αρχαίας πόλεως των Καλινδοίων (εξ’ ου και η ονομασία του ενός Δήμου), η αρχαιολογική σκαπάνη του αόκνου, αξίου και πείσμωνα αρχαιολόγου κ. Κώστα Σισμανίδη (ΙΣΤ Ἐφορεία Κλασικών αρχαιοτήτων), φέρνει στο φως τα τελυταία χρόνια… σημεία και τέρα-τα!
Στη Χαλκιδική σήμερα, έχουμε τρεις αρχαίες πόλεις να επιδείξουμε. Του «Κοινού των Χαλκιδέων» (Χαλκιδικιωτών). Σημαντικά ερείπια, αποτέλεσμα συγχρόνων, αλλά και παλαιών ανασκαφών. Την Όλυνθο, τα Στάγιρα, και τα Καλίνδοια. Στις δύο τελευταίες, έχουμε και τον ίδιο αρχαιολόγο ανασκαφέα.
Από τη πλευρά των Καλινδοίων, με την δυνατή, πατριωτική, αλλά και συνεχή συμπαράσταση του Δημάρχου για πολλές 4ετιες, κ. Σταύρου Καμαρούδη, προχωρούν βιαστικά κάποια έργα, τα οποία αναδεικνύουν την περιοχή σε πόλο έλξεως, τόσο των Ελλήνων τουριστών, όσο και των ξένων, αλλοδαπών.
Πρόσφατη επιτυχία ήταν η ασφαλτόστρωση του κομματιού από το χωριό της Καλαμωτούς, έως τον αρχαιολογικό χώρο των Καλινδοίων. Ο οποίος είναι σχεδόν στο σύνολό του, και μέρος του Επαρχιακού δρόμου που αναλογεί στο τμήμα του νομού Θεσσαλονίκης, στην επαρχιακή -για μας είναι ήδη, επαρχιακή- οδό «Σανών – Καλαμωτούς».
Από τη πλευρά του Δήμου Πολυγύρου -ο οποίος μετέτρεψε και τον Πολύγυρο σε… Βαγδάτη, βομβαρδισμένη πόλη, μια και αυτοκίνητο εκεί είναι αδύνατο να περπατήσει στους χιλιομπαλωμένους και γεμάτους «σαμαράκια» δρόμους του- η παρουσία στο χώρο της περιοχής των Καλινδοίων, είναι ανύπαρκτη! Και ποτέ ο δήμος αυτός, δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει, όχι για την πολιτισμική, ιστορική κληρονομιά που του ανήκει (η πόλις ήταν κτισμένη ένθεν κακείθεν του ποταμού (Αμμίτη), αλλά ούτε και κατά που… πέφτει!
Η «παιδική χαρά» του δήμου Πολυγύρου περί άλλων τυρβάζει, να κάνουμε ίσως κανένα αβανταδόρικο φεστιβάλ χορού… “Σιουμ-ντουμ-ντουμ, τα βραχιόλια
Μια και ο δήμος Πολυγύρου λοιπόν, δηλώνει ευθαρσώς και αγερώχως, απών, από όλη αυτή την ιστορία, καιρός να ανασκουμπωθεί η Νομαρχία, να χαρακτηρίσει το κομμάτι από Σανά έως ρέμα Καλινδοίων (αυτό είναι το όριο, η δυτική όχθη του ρέματος είναι νομός Θεσσαλονίκης, και η ανατολική κτηματολόγιο Σανών, άρα νομός Χαλκιδικής), επαρχιακή οδό, και στη συνέχεια, με διαδικασίες εξπρές, να προχωρήσει στη στοιχειώδη διάνοιξη, και ασφαλτόστρωση αυτού του δρόμου. Όσο για το κοινό γεφύρι μέσα στο ποτάμι, αυτό να αποτελέσει ξεχωριστή εργολαβία, την οποία ας χρεωθεί όποιος θέλει.
Η δημιουργία αυτή, θα ανοίξει και νέες αγορές για τα παράλια της Χαλκιδικής (Γερακινή), κυρίως το καλοκαίρι, αφού ένα ολόκληρο χωριό, το χωριό της Καλαμωτούς, θα βγει από την απομόνωση, το επικοινωνιακό σκοτάδι, και θα θεωρήσει δικές του τις παραλίες μας, η παραλία του Σταυρού που αυτή τη στιγμή θεωρείται η πιο κοντινή σ’ αυτό το χωριό, απέχει πολύ μεγαλύτερη απόσταση, από αυτήν της Γερακινής.
Το κομμάτι για το οποίο μιλούμε, «Σανά - Καλαμωτού», δεν απαριθμεί μήκος ούτε
Για μας, όμως, το κυριότερο είναι ότι ο αρχαιολογικός χώρος των Καλινδοίων γίνεται προσβάσιμος από την πλευρά της Χαλκιδικής, άρα και επισκέψιμος. Μπορούμε να τον γράψουμε στα διαφημιστικά μας έντυπα, το τουριστικό μέλλον της Χαλκιδικής, αφού όλοι οι άλλοι έχουν πεθάνει, συνοψίζεται σε δύο στόχους. Στον πολιτισμικό τουρισμό (ιστορικό), και στον αθλητικό.
Αν ο νομός καταλάβει τη σημασία αυτών των δύο στόχων και τους προβάλει, τότε στο τουριστικό γίγνεσθαι της Χαλκιδικής θ’ αλλάξουν άρδειν κάποια πράγματα, θα ξεφύγουμε, θα απαλλαχτούμε και από την κατάρα που μας θρονιάστηκε για τα καλά στο σβέρκο μας τα τελευταία χρόνια, το χολεριασμένο «Ολινκλούσιβ». Στο οποίο εδώ στο «Χ», όλα αυτά τα χρόνια, ήμαστε φανατικά αντίθετοι.
Είναι απορίας άξιον, πως; μία χώρα με τέτοια πολιτισμική παράδοση, ιστορία όπως η Ελλάς, της οποίας τα τοπωνύμια και μόνον, η κάποιων άλλων κυρίων ονομάτων, είναι τα ίδια ιστορικο-τουριστικό κεφάλαιο, δείχνει τέτοια αδιαφορία, και τέτοια περιφρόνηση προς αυτά!
Περιμένουμε λοιπόν, και είμαστε περίεργοι να δούμε, πότε θα γίνουν κάποια από αυτά που γράφουμε, παρότι και στο παρελθόν, για τα ίδια, έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές.
Τόσο στη Νομαρχία όμως, όσο και στους λοιπούς Δήμους της Χαλκιδικής, η εφημερίδα μας δεν «κυκλοφορεί», είναι επαξίως «κομμένη», αφού εκεί, όλοι αυτοί οι κύριοι που παρεπιδημούν, χωρίς κανένα «κάπα», προτιμούν να διαβάζουν άλλες εφημερίδες, οι οποίες τους κάνουν τζάμπα και το… προφίλ, τις επιθυμίες τους, γράφουν αυτά που τους αρέσουν, όλα τα «γκόλντεν αυτοκόλλητα», οι παρατρεχάμενοι και οι παρακεντέδες!
<Χ>
-*****-
400 ΡΩΣΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ... «ΕΟΤ», ΞΕΦΑΝΤΩΣΑΝ ΣΤΟ «ΠΟΡΤΟ ΚΑΡΡΑ» 6 ΜΕΡΕΣ
Ένοχος, το μοσχοβίτικο τουριστικό γραφείο «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ», στο οποίο οι περισσότεροι ήταν, και είναι εργαζόμενοι.
Το «Λαμπιρίντ» στα ρώσικα, είναι το γραφείο που συντονίζει όσους
Από ελληνικής πλευράς, στο Ελληνικό Φόρουμ» αλλά ρωσικά
● Χαλκιδική
● Κρήτη
● Κέρκυρα
● Ρόδας
● Κως
● Αθηνά
● Σάμος
● Μύκονος
● Θήρα
● Λέσβος
Πέρυσι το φόρουμ έγινε στην Κρήτη, φέτος επιλέχθηκε το Πόρτο Καρρά, του χρόνου θα γίνει στην Κω.
Της οποίας ο Δήμαρχος την Δευτέρα το βράδυ, στο μεγάλο γκαλά ήταν παρών, και πήρε την καθιερωμένη σημαία, δίκην Ολυμπιακών Αγώνων, από τα χέρια της κυρίας Τατιάνας, της ψυχής του «Λαβυρίνθου», ως επισημοποίηση της υποσχέσεως αυτής, το «Ελληνικό Φόρουμ» του χρόνου, θα ταξιδέψει αυτή την εποχή στην πανέμορφη Κω.
Στα συν της εκδηλώσεως, καταγράφουμε:
● Τη μεγάλη συμμετοχή των Ρώσων, αλλά και των Ελληνικών τουριστικών γραφείων-ξενοδοχείων,
● Τα τουριστικά βραβεία που δόθηκαν την Τρίτη το βράδυ στο συνεδριακό κέντρο «Ολύμπιον» του Πόρτο Καρρά, και τα δώρα που δόθηκαν επίσης, σ’ αυτούς που διακρίθηκαν σε διαφόρους διαγωνισμούς.
● Το άφθονο κέφι που επικράτησε μεταξύ των μετεχόντων και στις τρεις βραδιές της φιέστας. Μία στο κεντρικό εστιατόριο του «Μελίτωνα», την πρώτη βραδιά, και δύο στο μεγάλο συνεδριακό κέντρο. Εκεί που έγινε και η τελευταία σύνοδος κορυφής της «ΕΕ», το 2002.
Οι Ρώσοι είναι παθιασμένοι με την ιστορική Ελλάδα, την Ελληνική Ιστορία, και όχι αδίκως, αφού ένα μεγάλο κομμάτι και της δικής τους
Σε σχέση με τους αξέστους και αμορφώτους, πολλές φορές Αμερικανούς,
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, που τώρα τρέχουν με ταχύτητες φωτός, για να τα προλάβουν όλα!
Η Ελλάδα βρίσκεται στην καρδιά του Ρώσου πολίτη, θέλει να τη
Γι’ αυτό, στα μείον των ρωσικών βραδιών του Πόρτο Καρρά, καταγράφουμε:
● Την, όχι και τόσο απαραίτητη, εμφάνιση του χορευτικού του Πολυγύρου, οι «μπούλες» και τα πλαστικά «γιαταγάνια» των Πολυγυρινων χορευτών, ομού με τις άναρθρες βαρβαρικές κραυγές που εκστόμιζαν, πολεμικές ιαχές του «ντούμπρε», σίγουρα δεν ήταν απαραίτητα!.. Ούτε σε πόλεμο ήμασταν, ούτε πηγαίναμε να πάρουμε την… Τροπολιτσά! Τουριστική γιορτή είχαμε, και επί τέλους, αυτά τα παιδιά, θα
πρέπει να καταλάβουν κάποια στιγμή, ότι δεν είναι ο ομφαλός της... Χαλκιδικής, ούτε τα αυτοκόλλητά της, για να την ἐκπροσωποῦν ἐπὶ παντός πνεύματος, και παντός επιστητού!.. Φτάνει!..
Η παρουσία των χορευτικών πασπαρτού πρέπει να σταματήσει ως
Τα ξενοδοχεία να εξωπετάξουν όλες αυτές τις «φουστανέλες» και
Η απόδειξη των όσων ισχυριζόμαστε, ήλθε ευθύς αμέσως, όταν η ψυχαγωγία της βραδιάς πέρασε και πάλι στα χέρια των Ρώσων διοργανωτών. Οι οποίοι ξεδίπλωσαν στη σκηνή άλλου είδους θεάματα, με
Όσο για τη μουσική προτίμηση των Ρώσων, κι αυτή εκδηλώθηκε με ασυγκρίτως περισσότερη θέρμη στον καταπληκτικό και νεαρό σολίστ (βιολί), Γιώργο Κιουρτζόγλου, ο οποίος έπαιξε διεθνείς και ελληνικές επιτυχίες με απαράμιλλη δεξιοτεχνία στο βιολί του, παρά στο «Μπαίνω μεσ’ τ’ αμπέλι, σα νοικοκυρά», η την «Καραγκούνα» η τον «Αητό», που επέμενε σε σημείο βασάνου, να μας σερβίρει καταναγκαστικά έργα το χορευτικό!
Κάθε Τρίτη βράδυ ο Γιώργος, εμφανίζεται στο «Νιους Καφέ» του «Μελίτωνα», αξίζει τον κόπο να πάτε να τον ακούστε.
Ανύπαρκτη, κι αυτό στα μείον του «Ελληνικού Φόρουμ» από τους Ρώσους τουριστικούς πράκτορες και παράγοντες, ήταν και η εκπροσώπηση της Ελλάδος, της Χαλκιδικής... Είχανε και έναν Έλληνα δήμαρχο μαζί τους οι Ρώσοι, τον Δήμαρχο της Κω, και, μόνο γι’ αυτόν, επιβάλλονταν από το πρωτόκολλο στο τραπέζι μαζί του να κάθονταν, και ο Δήμαρχος Σιθωνίας.
Τώρα θα μου πείτε, ποιός δήμαρχος Σιθωνίας... Και τρίχες κατσαρές... Αυτόν τον ψάχναμε στα σακουλάκια των γαριδακίων δύο χρόνια, και με
απόλυτο κενό εξουσίας τεσσάρων μηνών στο δήμο, τρομάξανε, οι άθλιες και επαγγελματικές πολιτικές συντεχνίες, να βγάλουμε έναν νέο, τον οποίο στη συνέχεια, θα τον εμφανίσουμε και πουθενά; Η θα καταντήσει κι αυτός φάντασμα, σημείο αναφοράς, κακό παράδειγμα προς αποφυγήν, όπως κι ο προκάτοχός του;
Έτσι λοιπόν, κανέναν ομοτράπεζο Έλληνα επίσημο δεν διακρίναμε να συντρώγει και να συμπίνει με τους υψηλούς Ρώσους φιλοξενουμένους μας, εκτός κάποιων καταχωνιασμένων σε μία γωνία, οι οποίοι μάλλον πεινασμένοι άμοιαζαν, πήγαν να φαν, παρά να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα, τη Χαλκιδική, σε κάτι σημαντικό και ουσιαστικό!
Επειδή πολλές φορές ακούγεται εντελώς ανόητα και επιπόλαια, ότι τάχα κάποια από τα διάφορα γεγονότα της Χαλκιδικής, είναι θέληση των διαφόρων διοργανωτών, να μην τυγχάνουν δημοσιότητος η προβολής -το μόνο «ΜΜΕ» της Χαλκιδικής, αλλά και της Ελλάδος ολόκληρης που στάθηκε στο πλευρό των Ρώσων όλο το 4ημερο ήταν το «Χάος»- λάθος… Δεν ευσταθεί… Ακόμα κι αν είναι έτσι, εμείς θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους και τεχνάσματα, να τα προβάλλουμε και να τα παρακολουθούμε, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο, αν μη τι άλλο, δείχνουμε πόσο τιμούμε, και πόσο υποληπτόμαστε, τους υψηλούς,
Και παίρνουμε την ευκαιρία να σας ξαναθυμίσουμε, γιατί πρέπει να τα θυμόμαστε συνεχώς, μήπως και διορθωθούμε κάποτε, την τρισάθλια εκείνη περσινή και επισημότατη δεξίωση που έγινε στο «Σιθωνία», προς τιμήν των Ευρωπαϊκών Ποδηλατικών Ομοσπονδιών, στον «Α’ Πανευρωπαϊκό Ποδηλατικό γύρο της Χαλκιδικής», ένα τουρνουά που στόχευε να γίνεται κάθε χρόνο, αλλά φέτος, αυτούς του ποδηλάτες, όσο τους είδατε εσείς, άλλο τόσο τους είδαμε, κι εμείς!..
Και πως να τους δούμε, όταν πέρυσι σ’ αυτή τη δεξίωση, ψάχναμε το Νομάρχη να τους βραβεύσει!
<Χ>
