51ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 3-12 Δεκεμβρίου 2010
ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Δημιουργοί που επιμένουν να ονειρεύονται, όπως κι οι ήρωές τους, προτείνουν ένα σινεμά που σφύζει από ταλέντο και εφευρετικότητα, που αντιστέκεται στις συμβάσεις και τους περιορισμούς. Η νέα διεθνής ανεξάρτητη κινηματογραφική σκηνή αφηγείται ιστορίες οικουμενικής απήχησης, διεισδύοντας στις διαπροσωπικές σχέσεις, απαντώντας στις προκλήσεις των καιρών. Στο 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκπρόσωποι του ανεξάρτητου κινηματογράφου από όλο τον κόσμο αποτελούν τους πρωταγωνιστές του τμήματος Ημέρες Ανεξαρτησίας.
Φέτος, εκτός από την πλήρη ρετροσπεκτίβα στο έργο του ταϊλανδού σκηνοθέτη Απίτσατπονγκ Βιράσετάκουν, οι Ημέρες Ανεξαρτησίας παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα ταινιών πρόσφατης παραγωγής που έχει κάνει αίσθηση στην παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα, ενώ παράλληλα, μέσα απ’ την ενότητα Νέοι Αμερικανοί συστήνουν την αφρόκρεμα των ανερχόμενων νέων αμερικανών δημιουργών. Ακολουθεί μια επιλογή των ταινιών που θα προβληθούν στο πλαίσιο του τμήματος.
Διασκευάζοντας το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γουατζί Μουαουάντ, ο πολυβραβευμένος καναδός σκηνοθέτης Ντενί Βιλνέβ αφηγείται μια πολυεπίπεδη, συνταρακτική ιστορία που διατρέχει ηπείρους, γενιές, λαούς και πολιτισμούς στο οικογενειακό δράμα «Incendies», τιμημένο με το βραβείο της Πόλης του Τορόντο για καλύτερη καναδική ταινία, στο πρόσφατο Φεστιβάλ Τορόντο και επίσημη πρόταση του Καναδά για τα επερχόμενα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στην ταινία, η αινιγματική κληρονομιά που λαμβάνουν δύο αδέλφια από τη μητέρα τους πυροδοτεί μια αλληλουχία γεγονότων που συνθέτουν το μυστηριώδες παζλ ενός τραγικού πεπρωμένου, απόρροια του φαύλου κύκλου βίας στη Μέση Ανατολή. Μια μοντέρνα τραγωδία με απροσδόκητο, σοκαριστικό φινάλε.
Η πρώτη μεξικάνικη ταινία που βραβεύτηκε ποτέ στο Φεστιβάλ Βενετίας, το «Summer of Goliath» του Νικολά Περέντα (βραβείο Orizzonti), αποτελεί ένα υβρίδιο μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ και αφηγείται τις ιστορίες των κατοίκων του Ουιλοτεπέκ, στην επαρχία του Μεξικό. Μια άμεση, διεισδυτική ματιά σε μια εξαθλιωμένη κοινωνία που κυριαρχείται απ’ το μίσος και το φόβο, μια σπουδή στον τρόπο με τον οποίο κυοφορούνται και εκφράζονται τα πρωτόγονα ένστικτα, μέσα απ’ τη νατουραλιστική κινηματογραφική γραφή του Περέντα.
Στον επίγειο παράδεισο της μεξικάνικης Καραϊβικής, ο σκηνοθέτης Πέδρο Γκονζάλες-Ρούμπιο καταγράφει εν είδει ψευδοντοκιμαντέρ το αληθινό αποχαιρετιστήριο ταξίδι ενός πατέρα και του πεντάχρονου γιου του. Στην ταινία «Alamar», βραβευμένη με Χρυσή Τίγρη στο φεστιβάλ του Ρότερνταμ, ξετυλίγεται μια απίστευτης ομορφιάς τελετουργικού ρυθμού μύηση σε μια γοητευτική κουλτούρα, αλλά και στην αξιοθαύμαστη αρμονία ανθρώπου-φύσης.
Άρωμα από Λατινική Αμερική διαθέτει και το εξπρεσιονιστικού στυλ ντεμπούτο μεγάλου μήκους των αδελφών Ντανιέλ και Ντιέγκο Βέγκα με τίτλο «Octubre», που τιμήθηκε με το βραβείο επιτροπής στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών. Η πλοκή διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου, του «μήνα των θαυμάτων», όταν εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί προσέρχονται στη Λίμα για τις περίφημες θρησκευτικές τελετές. Οι νεαροί σκηνοθέτες, με εμφανείς επιρροές από το σινεμά των Μπρεσόν, Καουρισμάκι και Τζάρμους, προσεγγίζουν με σκηνοθετική οικονομία και χωρίς μελοδραματισμούς τους ήρωές τους: δύο μοναχικούς, ετερώνυμους χαρακτήρες -έναν ψυχρό ενεχυροδανειστή και τη θεοσεβούμενη γειτόνισσά του- οι οποίοι, αναζητώντας την προσωπική τους λύτρωση, βιώνουν πρωτόγνωρα συναισθήματα και αναθεωρούν μια για πάντα τις σχέσεις τους με τους άλλους.
Μια λεπτομερής μελέτη επάνω στον ψυχισμό του μοντέρνου ανθρώπου, τις συναισθηματικές κρίσεις και την αστάθεια των σχέσεων και των θεσμών αποτελεί η ταινία «Αt Ellen’s age» της γερμανίδας Πία Μαρέ. Πρωταγωνίστρια της δημιουργού είναι η τέσσερις φορές υποψήφια για βραβείο Σεζάρ γαλλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Ζαν Μπαλιμπάρ, στο ρόλο μιας μεσήλικης αεροσυνοδού η οποία πραγματοποιεί ένα προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας και ωρίμανσης, επαναστατώντας ενάντια στην αποξένωση και τη μοναξιά της.
Ο θρίαμβος της ανθρωπιάς αποτυπώνεται με άμεσο, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο, τρόπο στην ταινία «Los labios» των Ιβάν Φουντ και Σαντιάγκο Λόζα. Τρεις ιδεαλίστριες κοινωνικές λειτουργοί (ειδικό βραβείο ερμηνείας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών, για τις τρεις πρωταγωνίστριες) αφομοιώνονται με τους κατοίκους μιας πάμφτωχης κοινότητας στα ενδότερα της Αργεντινής και πασχίζουν στωικά και ηρωικά να τους βοηθήσουν. Η ταινία δεν χάνει λεπτό την αυθεντικότητα και την αληθοφάνειά της σε επίπεδο δραματουργικό και αφηγηματικό, κάνοντας τον θεατή κοινωνό ενός εξαθλιωμένου και βαθιά ανθρώπινου κόσμου.
Η τελευταία μέρα των σχολικών χειμερινών διακοπών γίνεται η αφορμή για τον κινέζο σκηνοθέτη Λι Χονγκί για να διηγηθεί στο «Winter vacation» τα έργα και τις ημέρες των κατοίκων ενός χωριού της Νότιας Κίνας, όπου κυριαρχούν το χιόνι και η πλήξη. Η ταινία, η οποία απέσπασε την Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, τοποθετεί στο κέντρο βάρους της τους εφήβους, τις σκέψεις και τα διλήμματά τους. Παράλληλα, σκιαγραφεί μινιμαλιστικά ένα ειρωνικό αλλά και σοβαρό ταυτόχρονα, προφίλ της κινεζικής υπαίθρου, ενορχηστρωμένο ιδανικά από αργούς ρυθμούς, στυλιστική ακρίβεια και εσωτερικές παύσεις.
Νέοι Αμερικανοί:
Στην ενότητα Νέοι Αμερικανοί, κυριαρχούν ο πειραματισμός με τα κινηματογραφικά είδη και οι εκφραστικές καινοτομίες. Οι δημιουργοί αφουγκράζονται την εφηβική ψυχή και αποδίδουν τη δική τους οπτική επάνω στο ταξίδι της ενηλικίωσης, ενώ δεν παύουν να καταπιάνονται και με τις παθογένειες της σύγχρονης εποχής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ταινία Πάτυ Χιλ, ένα «κινηματογραφικό αντάρτικο», όπως την αποκαλεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης της, Ματ Πόρτερφιλντ. Πρόκειται για ένα – εφηβικό και όχι μόνο - αμάλγαμα παραδοσιακής ντοκιμαντερίστικης φόρμας και αφηγηματικού ρεαλισμού, το οποίο συνθέτει μια αινιγματική και αυθόρμητη σπουδή για την Αμερική στο πρότυπο του σινεμά βεριτέ, εξαιρετικά ριζοσπαστική στην σύλληψη και την αλήθεια της.
Από την άλλη, στο ντεμπούτο του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ, με τίτλο «The myth of the american sleepover» εκτυλίσσεται ένα ολοζώντανο, αισθητικά προχωρημένο και τρυφερό δράμα ενηλικίωσης με πρωταγωνιστές τέσσερις εφήβους, φιλτραρισμένο μέσα από κλασικές εφηβικές ταινίες και τη ματιά της Νουβέλ Βαγκ. Οι πρωτοεμφανιζόμενοι ηθοποιοί της ταινίας τιμήθηκαν με βραβείο στο Φεστιβάλ «SXSW».
Το φιλόδοξο «Cold weather» του Άαρον Κατζ, έχει ως πρωταγωνιστή, έναν ερασιτέχνη Σέρλοκ Χολμς ο οποίος, αφού εγκαταλείπει τις σπουδές του, επιστρέφει στο πατρικό του και ερευνά μια ανεξήγητη εξαφάνιση. Στην ταινία, η αναπάντεχη συνάντηση του (…) με το μυθιστορηματικό αστυνομικό σύμπαν του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, μετατρέπεται σε έναν ιδιαίτερα ελκυστικό συνδυασμό οικογενειακού δράματος και (…) μυστήριου, με ταιριαστό φόντο τον μουντό καιρό του Πόρτλαντ.
Πηγή «ΦΚΘ»
-*******-
ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Τρίτη, 2 Νοεμβρίου 2010
Έπειτα από ερώτηση Βουλευτων της Νέας Δημοκρατίας, που κατατέθηκε στη Βουλή στις 9/9/2010, επανασυστάθηκε η πενταμελής Επιτροπή Προσφυγών του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, με απόφαση του αρμόδιου υπουργού στις 21/9/2010.
Η σχετική απόφαση επαναφέρει σε λειτουργία τη διαδικασία ελέγχου των προσφυγών των τουριστικών επιχειρήσεων κατά των κυρώσεων που επιβάλλουν οι Περιφερειακές Υπηρεσίες Τουρισμού του ΕΟΤ.
Η δεκάμηνη «απουσία» της διαδικασίας αυτής, είχε καταστήσει τους ελέγχους αλυσιτελείς. Λόγω της μη έκδοσης αποφάσεων, διαιωνιζόταν η αναστολή των επιβληθεισών κυρώσεων.
Συνακόλουθα, διατηρούνταν οι παρανομίες και οι αυθαιρεσίες από τις παραβαίνουσες το νόμο ξενοδοχειακές μονάδες.
Πηγή «ΝΔ»
ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΥΒΑΛΑ ΤΟΥ «ΓΚΑΠ»: ΑΧΕΛΩΟΣ ΕΔΩ, ΑΧΕΛΩΟΣ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ;
Τρίτη, 2 Νοεμβρίου 2010
Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Δημοσίων Έργων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Ημαθίας κ. Μιχάλης Χαλκίδης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Χαρακτηριστικό μιας παραπαίουσας Κυβέρνησης είναι η διγλωσσία. Τελευταίο παράδειγμα διγλωσσίας είναι η έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης για το σημαντικότατο, στρατηγικής σημασίας έργο της Μερικής Εκτροπής του Άνω Ρου του Αχελώου.
Πόσο δύσκολο είναι για την Κυβέρνηση να μας απαντήσει:
• Θέλει ή δε θέλει να γίνει το έργο;
Από τη μια, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) δημιουργεί καθυστερήσεις, τρικλοποδιές και νομικά προσκόμματα. Η κυβέρνηση δεν λέει να καταλάβει ότι η κα Μπιρμπίλη δεν θέλει, σε καμία περίπτωση, το έργο. Και ούτε φυσικά την ενδιαφέρει αν καταρρεύσουν οι υποδομές (σήραγγα εκτροπής) που είναι ήδη έτοιμες.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος από την άλλη, υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν νομικά προσκόμματα, αναιρώντας την κα Μπιρμπίλη.
Τέλος, η ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, όταν φυσικά βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί με τα Δημόσια Έργα - διότι είναι συγχρόνως επιφορτισμένη με την οργάνωση της προεκλογικής κινητοποίησης και την προβολή των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ - υποστηρίζει ότι το έργο θα προχωρήσει.
Κατά την περιοδεία του στη Θεσσαλία ο Υφυπουργός κ. Μαγκριώτης, έχοντας δίπλα του τον κυβερνητικό υποψήφιο Περιφερειάρχη κ. Παπατόλια, έκανε δηλώσεις περί δήθεν ενιαίας κυβερνητικής γραμμής για το έργο του Αχελώου. Όμως, με την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας και την αίτηση άρσης του παγώματος των έργων του Αχελώου, αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα.
Η αίτηση για άρση του «παγώματος» των έργων, που κατατέθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου, στην Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ υπογράφτηκε αρχικά - εκτός από το υπουργείο Υποδομών και από το συναρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής - στη συνέχεια ανακλήθηκε.
Η αίτηση επανακατατέθηκε χωρίς τη συνυπογραφή του ΥΠΕΚΑ που δήλωσε άγνοια για την αρχική αίτηση.
Τι άλλο, δηλαδή, χρειάζεται για να αποδειχθεί ότι στην Κυβέρνηση υπάρχουν δύο γραμμές, δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Η κα Μπιρμπίλη, η οποία προφανώς διεκδικεί το μονοπώλιο της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, δεν έχει κανένα δικαίωμα να ακυρώνει αβασάνιστα αναπτυξιακές προσπάθειες εβδομήντα ετών, ούτε και να καταδικάζει σε απώλεια εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που έχουν διαχρονικά επενδυθεί από το Ελληνικό Δημόσιο.
Η Κυβέρνηση συνολικά και όλα τα συναρμόδια για το θέμα Υπουργεία, οφείλουν να κατέβουν στον κόσμο. Στον κόσμο του Θεσσαλικού κάμπου που «διψά» για νερό. Γιατί αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή χωρίς νερό δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί χωρίς νερό καταδικάζεται ολόκληρη η Θεσσαλία σε βέβαιη παρακμή.
Που βρίσκεται η «Πράσινη Ανάπτυξη»;
Διγλωσσία, φαρισαϊσμός και υποκρισία, παλαιοκομματικές απόπειρες εντυπωσιασμού του εκλογικού σώματος διά της περιφοράς υπουργών και υφυπουργών στις Περιφέρειες, είναι μόνο κάποια από τα χαρακτηριστικά του συστήματος ΠΑΣΟΚ τα οποία βγαίνουν στην επιφάνεια, τώρα που το κομματικό τους καράβι βουλιάζει.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί πια να κυβερνήσει τη χώρα.
Η ετυμηγορία του λαού, σε λίγες μέρες, θα το επιβεβαιώσει».
Πηγή «ΝΔ»
