Η νοηματική μετάλλαξη της λέξης δαίμων θυμίζει κάτι από τα λάφυρα των νικητών. Θυμίζει τους αρχαίους αριστοκράτες που κατέληξαν στις γαλέρες των νικητών Ρωμαίων. Θυμίζει, θυμίζει… αναρίθμητες περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι ο νικητής ποτέ δε σέβεται «τα ιερά και τα όσια» των ηττημένων.
****************************************************************************************
ΚΑΛΑ Ω ΡΕ, ΠΑΣΟΚΤΣΗΔΕΣ... ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΛΛΟ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΣΙ, ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΑΤΕ ΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ; ΤΟ ΚΟΥΤΕΛΟ ΣΑΣ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ;
ΑΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝΕ ΠΑΡΕΙ ΠΡΕΦΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΟΙ "ΟΡΧΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ", ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ "ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ), ΑΛΛΑ "ΕΛΛΗΝΕΣ" (ΕΛΛΑΔΑ)!..
ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΡΣΕΝΙΚΟΘΥΛΗΚΗ... ΚΟΤΑ, ΠΩΣ ΚΑΚΑΡΙΣΕ; ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΝ "ΠΗΓΑΙΝΑ", ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΔΙΕΚΡΙΝΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ, ΑΝΟΗΣΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΨΙΛΟ...
ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΔΟΥΣΤΑΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ, ΤΟΝ ΞΕΡΕΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΝΑΣ ΩΡΑΙΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥ - ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥΣΤΑΡΑ- ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΤΟ "ΓΥΑΛΙ", ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟΪΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ!.. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟΝ ΣΥΣΤΗΣΩ...
****************************************************************************************
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων (αρσ. και θηλ.) ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρ. δαίω (: μοιράζω στον καθένα την τύχη του). Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη
Επίσης, στη λ. Δαίμονα απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου «κατά φύλακα δαίμονα». Απ' εδώ και η λέξη ευδαιμονία (: ευτυχία, προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος) 24grammata.com
Όμως, στου χρόνου τα γυρίσματα καθιερώνεται η νέα θρησκεία: ο Χριστιανισμός. Η λέξη που δήλωνε τον αγνό θεό των Αρχαίων έπρεπε να αποκτήσει αρνητική σημασία και από συνώνυμο του Θεού γίνεται συνώνυμο του Διαβόλου. Ο καλός άγγελος γίνεται κακό δαιμόνιο. Οι δαίμονες, πλέον, είναι τα κακά πνεύματα,( … ουαί τοις ηττημένοις… ) ο άγγελος του κακού, ο έκπτωτος άγγελος που έχει ως αρχηγό του τον σατανά (< satana στα εβραϊκά: ο αντίπαλος). Έτσι, δημιουργήθηκαν οι λέξεις: δαιμόνιος, δαιμονισμένος, δαιμονόπληκτος, δαιμονιστής, δαιμονολατρία, πανδαιμόνιο κ. α. Μ΄ αυτή τη σημασία μεταφέρθηκε και στην Εσπερία (Ιταλ: demoniaco, demonomania, pandemonio. Γαλλ.: demon. Αγγλ.:daemon, daimon. Γερμ: Damon)
Φαίνεται ότι η λέξη δε στέριωσε ούτε και στην ελληνική πόλη Ευδαίμων, στην Ερυθρά θάλασσα, 1ο αιων. π.Χ. Οι Ρωμαίοι θα την μετονομάσουν/μεταφράσουν σε “Arabia Felix”. Σήμερα, είναι το λιμάνι Aden (Υεμένη). 24grammata.com
Οι τελευταίες «εστίες αντίστασης» καταγράφονται στη λέξη: ευδαιμονία, όπου ο δαίμων μεταφέρεται με την έννοια του θεού. Έτσι, για να θυμίζει ότι εκεί που τώρα φτύνουμε εμείς (π.χ. “φτου σου δαιμονισμένε”), κάποιοι είχαν εναποθέσει τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι τραβάνε και αυτές οι λέξεις…
Παραπομπές
α) Ηράκλειτος “ήθος ανθρώπω δαίμων” (: Δαίμων/θεός για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του),
β) Δημόκριτος (είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία),
γ) Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια (η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια με τους κανόνες της τέλειας αρετής),
δ) Λυσίας, επιτάφιος, 78, «ο δαίμων ο την ημητέραν μοίραν ειληχώς απαραίτητος»,
ε) Ξενοφών, απομνημονεύματα, Α,1, «ως φαίη ο Σωκράτης το δαιμόνιον εαυτω σημαίνειν».
Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
24γραμματα© 2011. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
24γραμματα© 2011. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
