- Στον παλιό καλό κινηματογράφο για τον Αυλωνίτη, ευτυχία ήταν να βρει γαμπρό η Ευτυχία (Γεωργία Βασιλειάδου).
- Για έναν μέτριο προς το κακό ηθοποιό και κομπάρσο, αίφνης σε μία θεατρική παράσταση, ευτυχία θα ήταν, να παραφρονήσει το φιλοθεάμον κοινό από κάτω, και να τον χειροκροτήσει στην αυλαία ακατάσχετα.
- Για τον Αρχιμήδη, να είχε βρει ένα μέρος να σταθεί, για να ξαπλώσει τη γη... ανάσκελα!
- Για τον Μπετόβεν, ο άνθρωπος να μην είχε δημιουργηθεί με αυτιά.
- Για τον Ιούλιο Βερν, να κάνει ένα ταξίδι στον κόσμο σε λιγότερο από 80 μέρες.
- Για τον Θωμά Έντισον, να είχε ανακαλύψει μια λάμπα για τους τυφλούς.
- Για τον Θανάση Βέγγο, να σταματήσει κάποτε να τρέχει.
- Για έναν ονειροπαρμένο, να μην ξυπνήσει ποτέ από τα όνειρά του.
- Για τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, να μην είχε γεννηθεί ο κοπρο-Γεννάδιος.
- Για τον Χριστό, να μην τον είχε προαγάγει η μάνα του σε... θεό, προκειμένου να σκεπάσει τα τσιλιμπουρδήματά της.
- Για τον Μωησή και τους Εβραίους, να μην υπήρχε η Αίγυπτος και οι Φαραοί της.
- Για τον Ξέρξη και το συνάφι του, να μην είχε γεννηθεί ο Λεωνίδας.
- Για τον Αλέξανδρο, η γη να τελείωνε στις Ινδίες.
- Για τον Κάσσανδρο, τη Θεσσαλονίκη να την έλεγαν... Κασσάνδρα.
- Για τον Διογένη, η Κόρινθος να ήταν... πόντια!
- Για τον Πλάτωνα, ο έρωτας να είχε όλα του τα... όργανα.
- Για τον Αριστοτέλη, ο ορισμός της τραγωδίας να ήταν το “Σύμβολο της Πίστεως” των σημερινών Ελλήνων.
- Για τον Φίλιππο, να μην είχε πάει ποτέ στη Σαμοθράκη.
- Για τον Άρη, να μην είχε γεννηθεί ο Δημάδης.
- Για τον Δία, να μην είχε συν-Ζυγό στον Όλυμπο την Ηρα.
- Για τον Ηρακλή, να ήταν συνεχώς με τις Αμαζόνες (τις είχε σπάσει στο ξύλο όλες, αλλά ο μεγαλύτερός του άθλος, ήταν ότι της γάμησε μία-μία, ΟΛΕΣ!..).
- Για τον Έκτωρα, να μην είχε γεννηθεί ο Αχιλλέας.
- Για τον Αγαμέμνωνα, να μην είχε αδερφό τον κερατωμένο Μενέλαο.
- Για τον Ορφέα, να μην ήταν τόσο καλός οργανοπαίχτης.
- Για τον Οδυσσέα, να μην υπήρχε η Πηνελόπη.
- Για την Ιουλιέτα, ο Ρωμαίος να ήταν πούστης.
- Για τον Οιδίποδα, να γνώριζε τη μάνα του.
- Για τη Μήδεια, να ήταν στείρα.
- Για την Αθηνά, κάποιος, κάπου, κάποτε, να την ξεπαρθένιαζε, επιτέλους.
Αλλά,
Υπέρτατη ευτυχία θα ήταν, αν μια γυναίκα στα εξήντα δύο της χρόνια, ξανάβρισκε μετά από σαράντα χρόνια την, κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη και χαμένη, μοναδική της αγάπη, και έκανε έρωτα σαν έφηβη, σε κόντρα και σε πείσμα, της παγκόσμιας βιβλιογραφίας, της ανθρώπινης ιατρικής και βιολογίας!
"Χ.Δ."