ΕΔΩ:
Παραίτηση
Ν. Νικολόπουλου- Ν. Παναγιωτόπουλος στη
θέση του
Κρίμα(ς)!..
Απ' αυτούς τους ηλιθίους, ρε παιδιά,
περιμένουμε να δούμε άσπρη μέρα;
Αυτοί
οι πολιτικοί... στουρνο-δικτάτωρες που
μας κάθισαν στο σβέρκο και πάλι ελέω
"δημοκρατικών" εκλογών, αναλογίστηκαν
ποτέ πόσα λεφτά έκαναν ή κάνουν φτερά
κάθε μέρα από την Ελληνική οικονομία,
λόγω ληστειών αρπαγών βιαιοπραγιών,
που πηγαίνουν αυτά τα λεφτά, και πότε
θα ξαναγυρίσουν, αν ξανά γυρίσουν στην
Ελλάδα;
Δεν
βλέπουν πλέον ότι οι ληστείες έχουν
ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής ή υπολογισμού,
η Ελληνική Αστυνομία είναι ή διαλυμένη
ή εντελώς ανύπαρκτη, ανίκανη να τις
αντιμετωπίσει, ότι αυτές δεν είναι του
κοινού ποινικού δικαίου (από κατσικοκλέφτες,
δηλαδή), αλλά κατευθύνονται από ξένα
κέντρα, τα οποία σκοπό έχουν την διάλυση
και την καταστροφή της Ελλάδος;
Μήπως ο Ελληνικός στρατός, ήρθε η ώρα να βάλει ένα τέλος σε όλη αυτή την παρωδία δημοκρατίας που ζούμε τα τελευταία 3 χρόνια, γιατί και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ τρίτος στην ιεραρχία μετά τον Πρόεδρο Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό, θα θεωρηθεί συνυπεύθυνος στην προδοσία και την διάλυση του Έθνους; Τον περιμένει, λίαν επιεικώς, ένα νέο Γουδί, και την κεφάλα του καρφωμένη σε κανένα παλούκι;
Μήπως ο Ελληνικός στρατός, ήρθε η ώρα να βάλει ένα τέλος σε όλη αυτή την παρωδία δημοκρατίας που ζούμε τα τελευταία 3 χρόνια, γιατί και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ τρίτος στην ιεραρχία μετά τον Πρόεδρο Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό, θα θεωρηθεί συνυπεύθυνος στην προδοσία και την διάλυση του Έθνους; Τον περιμένει, λίαν επιεικώς, ένα νέο Γουδί, και την κεφάλα του καρφωμένη σε κανένα παλούκι;
Όταν
ο Μάνος Χατζηδάκης έγραφε, ή έκανε λόγο
για πορνογραφία του Ελληνικού λόγου,
της Ελληνικής γραφής, αυτό ακριβώς
εννοούσε.
Απολαύστε παρακάτω ένα καθαρά πορνογραφικό κείμενο για τη Χαλκιδική, το οποίο "παίζει" σε τίτλους σοβαρών ειδήσεων και σε επίσημες, σοβαρές κατά τα άλλα ιστοσελίδες, ιστοχώρους του διαδικτύου.
Να σας ενημερώσουμε ακόμα για το άγριο, βάρβαρο, και άκρως ανθελληνικό τελευταίο χτύπημα του τρισαθλίου Υπουργείου μας της α-Παιδείας, το οποίο εισήγαγε την καινούργια Ελληνική γραμματική στην ΣΤ' Τάξη του Δημοτικού Σχολείου για τους ελληνόπαιδες της νέας γενιάς, η οποία στην ουσία καταργεί την Ελληνική γλώσσα, την υποβαθμίζει σε βάρβαρη Αγγλική, γιατί όχι, και ελληνοποιημένη... αλβανική.
Είναι θέμα χρόνου, πλέον, οι Έλληνες να μην καταλαβαίνουν γρι από τη γλώσσα τους όταν την χρησιμοποιούν ο ένας για τον άλλον, μια γλώσσα την οποία διατήρησε, κράτησε ζώσα (προφορικά), για χιλιετίες, ο θαυματουργός πλην "αγράμματος" Ελληνικός λαός!..
Απολαύστε παρακάτω ένα καθαρά πορνογραφικό κείμενο για τη Χαλκιδική, το οποίο "παίζει" σε τίτλους σοβαρών ειδήσεων και σε επίσημες, σοβαρές κατά τα άλλα ιστοσελίδες, ιστοχώρους του διαδικτύου.
Να σας ενημερώσουμε ακόμα για το άγριο, βάρβαρο, και άκρως ανθελληνικό τελευταίο χτύπημα του τρισαθλίου Υπουργείου μας της α-Παιδείας, το οποίο εισήγαγε την καινούργια Ελληνική γραμματική στην ΣΤ' Τάξη του Δημοτικού Σχολείου για τους ελληνόπαιδες της νέας γενιάς, η οποία στην ουσία καταργεί την Ελληνική γλώσσα, την υποβαθμίζει σε βάρβαρη Αγγλική, γιατί όχι, και ελληνοποιημένη... αλβανική.
Είναι θέμα χρόνου, πλέον, οι Έλληνες να μην καταλαβαίνουν γρι από τη γλώσσα τους όταν την χρησιμοποιούν ο ένας για τον άλλον, μια γλώσσα την οποία διατήρησε, κράτησε ζώσα (προφορικά), για χιλιετίες, ο θαυματουργός πλην "αγράμματος" Ελληνικός λαός!..
Αυτήν
την γλώσσα, αυτόν τον θησαυρό, καταστρέφουν
συστηματικά οι ξένοι πράκτωρες και
κατάσκοποι ελληνόφωνοι, αγράμματοι με
ντοκτορά επιστήμωνες πανεπιστημίων
της αλλοδαπής, οι οποίοι παρεισέφρησαν
λάθρα
και νυκτός(;), σε θέσεις κλειδιά της
Δημοσίας διοικήσεως, του νέου
"Ποντικομεταναστευτικού και
Λαθρομεταναστευτικού Ελληνικού
Κράτους"!
Το κράτος που εγκαθίδρυσε από το 1981 και εντεύθεν, το εγκληματικό και κακουργηματικό Πασόκ! Το προδοτικό Πασόκ, με τους νεο-γενιτσάρους του αρχηγούς, τον πορνο-Αντρίκο, τον Γκαπ, τον Σημίτη (Μαρδοχάι), και τον ξυγκατοβουζαράτο Τούρκογλου!
Το κράτος που εγκαθίδρυσε από το 1981 και εντεύθεν, το εγκληματικό και κακουργηματικό Πασόκ! Το προδοτικό Πασόκ, με τους νεο-γενιτσάρους του αρχηγούς, τον πορνο-Αντρίκο, τον Γκαπ, τον Σημίτη (Μαρδοχάι), και τον ξυγκατοβουζαράτο Τούρκογλου!
ΔΕΙΤΕ
ΚΙ ΕΔΩ:http://www.syllogosdelmouzos.gr/012/elgl12.pdf
Μια
φορά κι έναν καιρό η Χαλκιδική...
Ο
Γιώργος
Τούλας γράφει
ένα εκπληκτικό
νοσταλγικό κείμενο για τη Χαλκιδική
μέσα στο πέρασμα
των δεκαετιών και πώς από κρυφός
παράδεισος για λίγους, έγινε ο αγαπημένος
προορισμός των πολλών και πλέον το...
παλιό άλμπουμ των αναμνήσεων για όλους!
Η Χαλκιδική αποτελούσε από πάντα για τη Θεσσαλονίκη τη μοναδική διέξοδο για τις καλοκαιρινές της διακοπές. Μη έχοντας την πολυτέλεια της απόδρασης σε νησιά, καθώς κοντινά νησιά δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και καλές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για να τα προσεγγίσει κανείς, η πόλη έχτισε τα καλοκαιρινά της όνειρα από τη δεκαετία του εξήντα στα δύο πόδια της Χαλκιδικής, τα οποία νωρίτερα, αν δεν ήταν βαλτότοποι, ήταν παρατημένα στη μοίρα τους. Σε σημείο που οι ντόπιοι που δεν είχαν ανακαλύψει την αξία του τόπου τους έδιναν τα παραθαλάσσια οικόπεδα στους γιους, κρατώντας για τις κόρες τα βουνίσια, ως πιο χρήσιμα μήπως τις καλοπαντρέψουν. Ο δρόμος έφτανε με τη βία στα Μουδανιά, που τότε ήταν ένα ψαροχώρι και από κει και πέρα μέσα από χωματόδρομους, ή δια θαλάσσης, οι πρώτοι παραθεριστές άρχισαν να ανακαλύπτουν ένα πραγματικό παράδεισο, άγριο και ανεκμετάλλευτο. Μερικές από τις ωραιότερες θάλασσες της χώρας, απίστευτες παραλίες με λευκή άμμο, λιμανάκια απομονωμένα, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Και Χαλκιδικιώτες. Αφιλόξενοι και καχύποπτοι για το καινούργιο. Στα πρώτα χρόνια του 60 ο μύθος αρχίζει να φτάνει και στα αυτιά των Αθηναίων. Κότερα με συντροφιές επωνύμων καταφθάνουν, μεταξύ των οποίων και μια παρέα με τον εφοπλιστή Γιάννη Καρρά και τη Μελίνα, θαυμάζουν από μακριά το Άγιο Όρος και τη Σιθωνία, επιλέγοντας τον μελλοντικό τόπο εγκατάστασης του μυθικού Πόρτο Καρράς.
Η Κασσάνδρα της λάμψης
Το πρώτο πόδι, κοντινότερο στη Θεσσαλονίκη σε εποχές που δεν υπήρχαν εθνικές οδοί αποτελεί για τα χρόνια του εξήντα και του εβδομήντα τον απόλυτο προορισμό των καλοκαιριών. Το άνοιγμα του Ξενία Παλιουρίου από τον ΕΟΤ γίνεται το must της καλής κοινωνίας της πόλης. Φτάνοντας μέχρις ενός σημείου με αυτοκίνητο και από κει φορτώνοντας σε ξύλινη εξέδρα τα οχήματα μέχρι το ξενοδοχείο, οι πιο γνωστές οικογένειες της πόλης μετακόμισαν εκεί για πολλά καλοκαίρια. Κρατώντας κάθε χρόνο τους ίδιους αριθμούς δωματίων για τα μέλη των οικογενειών τους, για να μην αισθάνονται το σοκ των μετακομίσεων, τα μεγάλα τζάκια της εποχής, πέρασαν αξέχαστες διακοπές σε ένα περιβάλλον μεγάλης διακριτικότητας καθώς σπάνια παρεισέφρησαν ξένοι. Θα αποσυρθώ στην καμπάνα μου, έρχεται νέος εξαιρετικός σεφ, το βραδάκι κουμ-καν, ήταν φράσεις που στοίχειωσαν εκείνα τα χρόνια. Η στήλη του Λευτέρη Κογκαλίδη στον Ελληνικό Βορρά, η πρώτη καλοκαιρινή-τουριστική- κοσμική στήλη, μετέδιδε κάθε Δευτέρα τα τεκταινόμενα και ο ανυποψίαστος λαός παρακολουθούσε αποσβολωμένος. Το άνοιγμα του ξενοδοχείου Μένδη και του Άμων Ζεύς και αργότερα του τεράστιου συγκροτήματος Παλλήνη, στην Καλλιθέα σκορπίζουν σιγά σιγά τις παρέες. Η μόδα των εξοχικών σπιτιών αρχίζει να ανθεί στα τέλη των 70ς. Η Φλέγρα, συγκρότημα αξιώσεων λίγο μετά την Παλλήνη, γίνεται αντικείμενο έριδας επιχειρηματιών της εποχής που συναγωνίζονται να αποκτήσουν το σωστό εξοχικό. Το άνοιγμα της Ελάνης, ενός συγκροτήματος στο οποίο αποκτούν σπίτι μερικές από τις γνωστότερες οικογένειες της πόλης, σχηματίζοντας τις λεγόμενες γειτονιές, που κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα, ανεβάζει τις τιμές στα ύψη και δημιουργεί κοσμική υστερία. Στη δεκαετία του 90 το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στις βίλες που βρίσκονται στα όρια του συγκροτήματος Σάνη, όπου δημιουργείται ένας αληθινός κοσμικός παράδεισος. Το συγκρότημα Σταυρονικήτα γίνεται ο πόθος της απόλυτης καταξίωσης.
Η Σιθωνία των εστέτ
Αν η Κασσάνδρα αποτέλεσε το cosmic boom των 70ς, ο απομονωμένος επίγειος παράδεισος της Σιθωνίας θα γινόταν η σωτήρια εναλλακτική λύση για τα χρόνια του 80. O δρόμος για την αξιοποίηση του ποδιού άνοιξε με την επένδυση του εφοπλιστή Γιάννη Καρρά, ο οποίος έπεισε τον Καραμανλή να φέρει το ηλεκτρικό και την άσφαλτο μέχρι το Μαρμαρά. Το άνοιγμα του θρυλικού συγκροτήματος το 79 φέρνει την ολοκληρωτική μετακόμιση επιχειρηματιών, καλλιτεχνών και διανοούμενων στις εγκαταστάσεις του. Η μαρίνα που ανοίγει εδώ γίνεται αντικείμενο έλξης για τα κότερα, οι εμφανίσεις το βράδυ στο λιμανάκι συναγωνίζονται σε λάμψη εκείνες των Κανών και τα ελληνικά και ξένα celebrities, από βασίλισσες μέχρι άραβες μεγιστάνες και από πρωθυπουργούς που παίζουν γκολφ μέχρι τον Σαλβαντόρ Νταλί, συνωστίζονται στα γεύματα του εφοπλιστή στη μυθική βίλα Γαλήνη, όπου δίνεται μάχη για μια πρόσκληση.
Το πρώτο πόδι περνά σε δεύτερο πλάνο, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της Χαλκιδικής αρχίζουν πια να καταφθάνουν μαζικά άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης για να επισκεφτούν το Άγιο Όρος. Αυτοί είναι που επιλέγουν πιο ήσυχους προορισμούς, όπως το μυθικό Eagles Palace στην Ουρανούπολη, δίνοντας λάμψη και στις παρυφές του τρίτου ποδιού. Οι οικισμοί του δεύτερου ποδιού που γίνονται μόδα είναι στην αρχή η Γερακινή, τα περίφημα συγκροτήματα των 70ς Καλαμάρα-Πάγκαλου, που μαζεύουν ένα μεγάλο μέρος της αριστοκρατίας μαζί με το γειτονικό ξενοδοχείο Γερακίνα Beach, αλλά και ο περιβόητος οικισμός των καθηγητών του πανεπιστημίου στη Βουρβουρού, χαμένος μέσα σε ένα πευκοδάσος, με τη λογική ενός λαβύρινθου από όπου δύσκολα βγαίνεις αν ξαναμπείς. Εκτός από τους γνωστούς Θεσσαλονικείς τη Χαλκιδική επέλεξαν κατά καιρούς πολλοί αστέρες της τηλεόρασης και του θεάματος για να φτιάξουν βίλες αλλά και αθλητές και παράγοντες του ποδοσφαίρου που στέγασαν τις καλοκαιρινές ανέμελες μέρες τους σε χλιδάτους οικισμούς που ακούν σε ονόματα όπως Αγκίστρι, Πυροφάνια, Ακρωτήρι, Δύχτια, Αιγαιοπελαγίτικα ή Περσέας. Οι πιο προχωρημένοι εγκαταστάθηκαν στα νησιά του Διάπορου, χτίζοντας παλάτια μακριά από τα αχόρταγα βλέμματα.
Σήμερα πολλά από τα όνειρα εκείνων των εποχών έχουν εκλείψει. Τα πωλητήρια σε βίλες είναι συνηθισμένα πια παντού και σπουδαία ξενοδοχεία που έγραψαν ιστορία, όπως το Gerakina Beach έβαλαν λουκέτο. Παράλληλα η ασφυκτική κατάσταση στο Πόρτο Καρά με τις 20 απολύσεις της προηγούμενης Παρασκευής θέτει σε αμφιβολία τη λειτουργία τους. Η κρίση έπληξε την παλιά Χαλκιδική ανεπανόρθωτα και το άλμπουμ τον αναμνήσεων μοιάζει πια ένα κιτρινισμένο θησαυροφυλάκιο...
Η Χαλκιδική αποτελούσε από πάντα για τη Θεσσαλονίκη τη μοναδική διέξοδο για τις καλοκαιρινές της διακοπές. Μη έχοντας την πολυτέλεια της απόδρασης σε νησιά, καθώς κοντινά νησιά δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και καλές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για να τα προσεγγίσει κανείς, η πόλη έχτισε τα καλοκαιρινά της όνειρα από τη δεκαετία του εξήντα στα δύο πόδια της Χαλκιδικής, τα οποία νωρίτερα, αν δεν ήταν βαλτότοποι, ήταν παρατημένα στη μοίρα τους. Σε σημείο που οι ντόπιοι που δεν είχαν ανακαλύψει την αξία του τόπου τους έδιναν τα παραθαλάσσια οικόπεδα στους γιους, κρατώντας για τις κόρες τα βουνίσια, ως πιο χρήσιμα μήπως τις καλοπαντρέψουν. Ο δρόμος έφτανε με τη βία στα Μουδανιά, που τότε ήταν ένα ψαροχώρι και από κει και πέρα μέσα από χωματόδρομους, ή δια θαλάσσης, οι πρώτοι παραθεριστές άρχισαν να ανακαλύπτουν ένα πραγματικό παράδεισο, άγριο και ανεκμετάλλευτο. Μερικές από τις ωραιότερες θάλασσες της χώρας, απίστευτες παραλίες με λευκή άμμο, λιμανάκια απομονωμένα, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Και Χαλκιδικιώτες. Αφιλόξενοι και καχύποπτοι για το καινούργιο. Στα πρώτα χρόνια του 60 ο μύθος αρχίζει να φτάνει και στα αυτιά των Αθηναίων. Κότερα με συντροφιές επωνύμων καταφθάνουν, μεταξύ των οποίων και μια παρέα με τον εφοπλιστή Γιάννη Καρρά και τη Μελίνα, θαυμάζουν από μακριά το Άγιο Όρος και τη Σιθωνία, επιλέγοντας τον μελλοντικό τόπο εγκατάστασης του μυθικού Πόρτο Καρράς.
Η Κασσάνδρα της λάμψης
Το πρώτο πόδι, κοντινότερο στη Θεσσαλονίκη σε εποχές που δεν υπήρχαν εθνικές οδοί αποτελεί για τα χρόνια του εξήντα και του εβδομήντα τον απόλυτο προορισμό των καλοκαιριών. Το άνοιγμα του Ξενία Παλιουρίου από τον ΕΟΤ γίνεται το must της καλής κοινωνίας της πόλης. Φτάνοντας μέχρις ενός σημείου με αυτοκίνητο και από κει φορτώνοντας σε ξύλινη εξέδρα τα οχήματα μέχρι το ξενοδοχείο, οι πιο γνωστές οικογένειες της πόλης μετακόμισαν εκεί για πολλά καλοκαίρια. Κρατώντας κάθε χρόνο τους ίδιους αριθμούς δωματίων για τα μέλη των οικογενειών τους, για να μην αισθάνονται το σοκ των μετακομίσεων, τα μεγάλα τζάκια της εποχής, πέρασαν αξέχαστες διακοπές σε ένα περιβάλλον μεγάλης διακριτικότητας καθώς σπάνια παρεισέφρησαν ξένοι. Θα αποσυρθώ στην καμπάνα μου, έρχεται νέος εξαιρετικός σεφ, το βραδάκι κουμ-καν, ήταν φράσεις που στοίχειωσαν εκείνα τα χρόνια. Η στήλη του Λευτέρη Κογκαλίδη στον Ελληνικό Βορρά, η πρώτη καλοκαιρινή-τουριστική- κοσμική στήλη, μετέδιδε κάθε Δευτέρα τα τεκταινόμενα και ο ανυποψίαστος λαός παρακολουθούσε αποσβολωμένος. Το άνοιγμα του ξενοδοχείου Μένδη και του Άμων Ζεύς και αργότερα του τεράστιου συγκροτήματος Παλλήνη, στην Καλλιθέα σκορπίζουν σιγά σιγά τις παρέες. Η μόδα των εξοχικών σπιτιών αρχίζει να ανθεί στα τέλη των 70ς. Η Φλέγρα, συγκρότημα αξιώσεων λίγο μετά την Παλλήνη, γίνεται αντικείμενο έριδας επιχειρηματιών της εποχής που συναγωνίζονται να αποκτήσουν το σωστό εξοχικό. Το άνοιγμα της Ελάνης, ενός συγκροτήματος στο οποίο αποκτούν σπίτι μερικές από τις γνωστότερες οικογένειες της πόλης, σχηματίζοντας τις λεγόμενες γειτονιές, που κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα, ανεβάζει τις τιμές στα ύψη και δημιουργεί κοσμική υστερία. Στη δεκαετία του 90 το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στις βίλες που βρίσκονται στα όρια του συγκροτήματος Σάνη, όπου δημιουργείται ένας αληθινός κοσμικός παράδεισος. Το συγκρότημα Σταυρονικήτα γίνεται ο πόθος της απόλυτης καταξίωσης.
Η Σιθωνία των εστέτ
Αν η Κασσάνδρα αποτέλεσε το cosmic boom των 70ς, ο απομονωμένος επίγειος παράδεισος της Σιθωνίας θα γινόταν η σωτήρια εναλλακτική λύση για τα χρόνια του 80. O δρόμος για την αξιοποίηση του ποδιού άνοιξε με την επένδυση του εφοπλιστή Γιάννη Καρρά, ο οποίος έπεισε τον Καραμανλή να φέρει το ηλεκτρικό και την άσφαλτο μέχρι το Μαρμαρά. Το άνοιγμα του θρυλικού συγκροτήματος το 79 φέρνει την ολοκληρωτική μετακόμιση επιχειρηματιών, καλλιτεχνών και διανοούμενων στις εγκαταστάσεις του. Η μαρίνα που ανοίγει εδώ γίνεται αντικείμενο έλξης για τα κότερα, οι εμφανίσεις το βράδυ στο λιμανάκι συναγωνίζονται σε λάμψη εκείνες των Κανών και τα ελληνικά και ξένα celebrities, από βασίλισσες μέχρι άραβες μεγιστάνες και από πρωθυπουργούς που παίζουν γκολφ μέχρι τον Σαλβαντόρ Νταλί, συνωστίζονται στα γεύματα του εφοπλιστή στη μυθική βίλα Γαλήνη, όπου δίνεται μάχη για μια πρόσκληση.
Το πρώτο πόδι περνά σε δεύτερο πλάνο, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της Χαλκιδικής αρχίζουν πια να καταφθάνουν μαζικά άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης για να επισκεφτούν το Άγιο Όρος. Αυτοί είναι που επιλέγουν πιο ήσυχους προορισμούς, όπως το μυθικό Eagles Palace στην Ουρανούπολη, δίνοντας λάμψη και στις παρυφές του τρίτου ποδιού. Οι οικισμοί του δεύτερου ποδιού που γίνονται μόδα είναι στην αρχή η Γερακινή, τα περίφημα συγκροτήματα των 70ς Καλαμάρα-Πάγκαλου, που μαζεύουν ένα μεγάλο μέρος της αριστοκρατίας μαζί με το γειτονικό ξενοδοχείο Γερακίνα Beach, αλλά και ο περιβόητος οικισμός των καθηγητών του πανεπιστημίου στη Βουρβουρού, χαμένος μέσα σε ένα πευκοδάσος, με τη λογική ενός λαβύρινθου από όπου δύσκολα βγαίνεις αν ξαναμπείς. Εκτός από τους γνωστούς Θεσσαλονικείς τη Χαλκιδική επέλεξαν κατά καιρούς πολλοί αστέρες της τηλεόρασης και του θεάματος για να φτιάξουν βίλες αλλά και αθλητές και παράγοντες του ποδοσφαίρου που στέγασαν τις καλοκαιρινές ανέμελες μέρες τους σε χλιδάτους οικισμούς που ακούν σε ονόματα όπως Αγκίστρι, Πυροφάνια, Ακρωτήρι, Δύχτια, Αιγαιοπελαγίτικα ή Περσέας. Οι πιο προχωρημένοι εγκαταστάθηκαν στα νησιά του Διάπορου, χτίζοντας παλάτια μακριά από τα αχόρταγα βλέμματα.
Σήμερα πολλά από τα όνειρα εκείνων των εποχών έχουν εκλείψει. Τα πωλητήρια σε βίλες είναι συνηθισμένα πια παντού και σπουδαία ξενοδοχεία που έγραψαν ιστορία, όπως το Gerakina Beach έβαλαν λουκέτο. Παράλληλα η ασφυκτική κατάσταση στο Πόρτο Καρά με τις 20 απολύσεις της προηγούμενης Παρασκευής θέτει σε αμφιβολία τη λειτουργία τους. Η κρίση έπληξε την παλιά Χαλκιδική ανεπανόρθωτα και το άλμπουμ τον αναμνήσεων μοιάζει πια ένα κιτρινισμένο θησαυροφυλάκιο...
Πηγή:
parallaximag.gr
