Στην Δημοκρατία των Πολλαπλών Αδιεξόδων
Ναπολέων Λιναρδάτος
Εάν κάτι είναι ξεκάθαρο σε αυτές τις εκλογές είναι η αλληλεξάρτηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Παρά το ότι έχει κάνει η ΝΔ, υπάρχει ακόμα λόγω του φόβου που γεννά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται κοντά στην εξουσία επειδή θεωρείται ο πιο ασφαλής τρόπος για να τιμωρηθεί η ΝΔ.
Η κυβέρνηση αλλάζει την Ελλάδα είπε στην (ας την πούμε) συνέντευξη που έδωσε στην ΝΕΡΙΤ ο κ. Σαμαράς. Αλλάζει τόσο πολύ την Ελλάδα, που έκλεισε την κυβερνητική του θητεία με δεκάδες σκανδαλώδεις τροπολογίες, τα 150.000 ευρώ για το χριστουγεννιάτικο πάρτι των υπαλλήλων της Βουλής, και την νομιμοποίηση των 285 υπεράριθμων και παράνομων διορισμών στο Μετρό.
Ο τελευταίος λόγος που έχει απομείνει σε κάποιο λογικό άνθρωπο για να ψηφίσει ΝΔ είναι ο φόβος που του προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζει ότι με το πρόγραμμα της ελεγχόμενης κατάρρευσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση κάποια στιγμή ένα θαύμα θα σώσει την Ελλάδα από την πορεία προς την πλήρη καλαβριοποίηση της.
Κλέβοντας το παλαιότερο σλόγκαν του Κώστα Σημίτη, ο κ. Τσίπρας μας ανακοίνωσε ότι «το μέλλον ξεκίνησε.» Είναι ένα περίεργο μέλλον που βάζει κασέτες στο walkman για να ακούσει μουσική (που πρώτα άκουσε στο Μουσικόραμα), θα βγει το βράδυ με την χιλιάρα να δει ταινία του Ψάλτη και οραματίζεται την επαγγελματική του αποκατάσταση στην κλαδική. Είναι ένα ιδιαίτερο μέλλον στο οποίο δεν ελπίζεις, αλλά που νοσταλγείς.
Ο κ. Τσίπρας στην πρώτη του ομιλία προειδοποίησε την απερχόμενη κυβέρνηση να μην τολμήσει να εξαφανίσει έγγραφα και emails. Για όσους δεν γεννήθηκαν χθες, αυτή η πάντοτε προεκλογική προειδοποίηση θα είναι ιδιαίτερα γνώριμη. Είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίο τα κόμματα εξουσίας διαφήμιζαν στους πελάτες τους κράτους το ερχομό τους στην εξουσία στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ο κ .Τσίπρας που προσπαθεί η φωνή να μοιάζει με αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, που επαναλαμβάνει τα τσιτάτα της 40ετιας με θρησκευτική ευλάβεια, που υπερασπίζεται μέχρι τέλους και τις πιο εξωφρενικές αδικίες του συστήματος, αυτοπροβάλλεται ως φορέας αλλαγής. Οι νοσταλγοί του προσφάτως χρεοκοπημένου μέλλοντος μας, δεν έχουν ιδέα ότι η όλη πολιτική ύπαρξη τους είναι ένα μεταπολιτευτικό κλισέ.
Μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι αδυναμίες τους ενός είναι τα μόνα προτερήματα του άλλου. Το 2015 μόλις άρχισε και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, μαζί με τα πολλά μικρά ΠΑΣΟΚ που τους ακολουθούν, συμπληρώνουν την γκάμα των αδιεξόδων που αντιμετωπίζουμε.
Ναπολέων Λιναρδάτος
Εάν κάτι είναι ξεκάθαρο σε αυτές τις εκλογές είναι η αλληλεξάρτηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Παρά το ότι έχει κάνει η ΝΔ, υπάρχει ακόμα λόγω του φόβου που γεννά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται κοντά στην εξουσία επειδή θεωρείται ο πιο ασφαλής τρόπος για να τιμωρηθεί η ΝΔ.Η κυβέρνηση αλλάζει την Ελλάδα είπε στην (ας την πούμε) συνέντευξη που έδωσε στην ΝΕΡΙΤ ο κ. Σαμαράς. Αλλάζει τόσο πολύ την Ελλάδα, που έκλεισε την κυβερνητική του θητεία με δεκάδες σκανδαλώδεις τροπολογίες, τα 150.000 ευρώ για το χριστουγεννιάτικο πάρτι των υπαλλήλων της Βουλής, και την νομιμοποίηση των 285 υπεράριθμων και παράνομων διορισμών στο Μετρό.
Ο τελευταίος λόγος που έχει απομείνει σε κάποιο λογικό άνθρωπο για να ψηφίσει ΝΔ είναι ο φόβος που του προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζει ότι με το πρόγραμμα της ελεγχόμενης κατάρρευσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση κάποια στιγμή ένα θαύμα θα σώσει την Ελλάδα από την πορεία προς την πλήρη καλαβριοποίηση της.
Κλέβοντας το παλαιότερο σλόγκαν του Κώστα Σημίτη, ο κ. Τσίπρας μας ανακοίνωσε ότι «το μέλλον ξεκίνησε.» Είναι ένα περίεργο μέλλον που βάζει κασέτες στο walkman για να ακούσει μουσική (που πρώτα άκουσε στο Μουσικόραμα), θα βγει το βράδυ με την χιλιάρα να δει ταινία του Ψάλτη και οραματίζεται την επαγγελματική του αποκατάσταση στην κλαδική. Είναι ένα ιδιαίτερο μέλλον στο οποίο δεν ελπίζεις, αλλά που νοσταλγείς.
Ο κ. Τσίπρας στην πρώτη του ομιλία προειδοποίησε την απερχόμενη κυβέρνηση να μην τολμήσει να εξαφανίσει έγγραφα και emails. Για όσους δεν γεννήθηκαν χθες, αυτή η πάντοτε προεκλογική προειδοποίηση θα είναι ιδιαίτερα γνώριμη. Είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίο τα κόμματα εξουσίας διαφήμιζαν στους πελάτες τους κράτους το ερχομό τους στην εξουσία στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ο κ .Τσίπρας που προσπαθεί η φωνή να μοιάζει με αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, που επαναλαμβάνει τα τσιτάτα της 40ετιας με θρησκευτική ευλάβεια, που υπερασπίζεται μέχρι τέλους και τις πιο εξωφρενικές αδικίες του συστήματος, αυτοπροβάλλεται ως φορέας αλλαγής. Οι νοσταλγοί του προσφάτως χρεοκοπημένου μέλλοντος μας, δεν έχουν ιδέα ότι η όλη πολιτική ύπαρξη τους είναι ένα μεταπολιτευτικό κλισέ.
Μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι αδυναμίες τους ενός είναι τα μόνα προτερήματα του άλλου. Το 2015 μόλις άρχισε και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, μαζί με τα πολλά μικρά ΠΑΣΟΚ που τους ακολουθούν, συμπληρώνουν την γκάμα των αδιεξόδων που αντιμετωπίζουμε.
