"Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ' ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καὶ οὕστινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως· καὶ ἂν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. ἵστορες τούτων Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη."(Αραγε, γνωρίζει κανείς των Ελληνων στρατιωτών, τι θέλει να πει αυτός ο όρκος, ο οποίος δόθηκε σε καθεστώς Αθηναϊκής Δημοκρατίας;).
Να ξεκινήσω πρώτα από το “Κάζους Μπέλι” της τουρκιάς. Το οποίο σημαίνει ότι αυτή η χώρα, βρίσκεται σε πόλεμο με την Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό. Κάτι που, τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική -δυστυχώς- ηγεσία σ’ αυτή την ταλαίπωρη πατρίδα, δεν φαίνεται να λαμβάνει, όχι σοβαρά, αλλά καθόλου υπ’ όψιν! Απλά και οι δυο, σφυρίζουν... κλέφτικα ή παίζουν τις πιτσικουλιές!
Σύμφωνα με το “Κάζους Μπέλι” της τουρκίας, οι δυο... παραστρατημένοι Έλληνες στρατιώτες και όχι “στρατιωτικοί”, οι “αθώοι” φαντάροι μας που προτιμούν την ειρήνη από τον πόλεμο, και οι οποίοι δεν είναι στρατεύσιμοι αλλά μόνιμοι, συνεπώς ξέρουν πολύ καλά σε ποια εργασία, εφόσον βλέπουν μόνον σαν εργασία την δουλειά τους και όχι αξίωμα, πήγαν να δουλέψουν, να υπηρετήσουν, έπρεπε να δηλώσουν στο πολιτικό δικαστήριο της τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη από την αρχή, πως είναι αιχμάλωτοι πολέμου.
Ούτε κατάσκοποι, ούτε χάθηκαν, ούτε μπουρδουκλώθηκαν, ούτε παραπλανήθηκαν. Ούτε οι αρβύλες τους πάτησαν κάποια χόρτα στη γη που τους φώναξαν από κάτω, μη μας πατάτε είμαστε τουρκικά! Και ως αιχμάλωτοι πολέμου, να περίμεναν, όταν γενικοποιούνταν ο πόλεμος, να επιστρέψουν στην πατρίδα ως ανταλλασσόμενοι με τους τούρκους αιχμαλώτους τους οποίους θα συλλαμβάναμε εμείς!
[Αλήθεια; Γιατί δεν μπήκαν ακόμα τρεις κομάντος Έλληνες, αφού οι τούρκοι είναι σε πόλεμο με την Ελλάδα (κάζους μπέλι), να πάρουν δυο τούρκους στρατιώτες από ένα περίπολο ή φυλάκιο... Όχι τίποτις άλλο δηλαδής, αλλά για να διαπιστώναμε πως θα τους “συμπεριφέρονταν” οι τούρκοι, μπας και μαθαίναμε κάτι, έστω, από τους εχθρούς μας!]
Ο διασυρμός τους με κουκούλες από τους τούρκους “τσιαρντιμάδες” (σ.σ.: οι Έλληνες της υπαίθρου μπορούν να θυμούνται ακόμα, έστω και από διηγήσεις, τι σημαίνει αυτή η σιχαμερή λέξη “τσιαντιρμάς” στην περίοδο της τουρκοκρατίας στη Μακεδονία και Θράκη), σαν κοινοί λαθρέμποροι ναρκωτικών ή το ηπιότερο σαν λυκοτόμαρα παλιά που σκότωναν τους λύκους οι τσομπάνηδες και τα περιέφεραν με καμάρι στα χωριά, οι εικόνες αυτές να κάνουν τον γύρω του κόσμου (πολύ περισσότερο από τα ελληνόφωνα ΜΜΕ εδώ, στην Ελλάδα), πέρα από το καταρράκωμα του κύρους των Ενόπλων μας δυνάμεων, ζημιώνει τη συνείδηση, το ηθικό των Ελλήνων πατριωτών που θα πολεμήσουν σύν-το-μα, γι αυτόν τον δύσμοιρο τόπο ξανά, και όχι φυσικά, τα ελληνόφωνα παράσιτα και τους κομμουνιστές, οι οποίοι αφενός μεν, δεν πολέμησαν ποτέ για τίποτα το ιερό και όσιο της Ελλάδος, αφ’ ετέρου με τις δηλώσεις τους που κάνουν, φαίνεται να ετοιμάζουν ήδη τις βαλίτσες τους για τη νέα φυγή στο “παραπέτασμα”, και επειδή αυτό δεν υπάρχει, θα πρέπει να ψάξουν πιθανώς, να βρουν κάποιο άλλο, μια και η βόρειος Κορέα είναι πάρα πολύ μακρυά να παν, η κοντινότερη Κίνα, μάλλον δεν δείχνει το πράγμα, να τους κάνει δεκτούς.
Αν υπήρχε, έστω, πολιτική Εισαγγελία στην Ελλάδα και όχι στρατιωτική, έπρεπε πολλούς από αυτούς τους κυρίους και τις χαριτωμένες “πεταλουδίτσες” που κάνουν τις πρωινές εκπομπές στα “ελληνικά”, πλην τουρκικά βοθροκάναλα, να τους είχαν ήδη μπαγλαρώσει με πολύ βαριές κατηγορίες, αφού κατά τη διάρκεια των εκπομπών αυτών, τόσο από αυτούς, όσο και από τους συνεντευξιαζομένους, θίγονται ή αποκαλύπτονται κρατικά και εθνικά μυστικά, απόρρητα, ικανά να επιφέρουν τον τρόμο, τον αποπροσανατολισμό, ή να δοκιμάσουν το λιγότερο, το ηθικό του Ελληνικού λαού σε ανεπανόρθωτο σημείο!
Με τις ενδελεχείς αναλύσεις λεπτομέρειες που κάνουν, είναι να καθοδηγούν σε καθημερινή βάση την τουρκική πλευρά, πως να συνεχίσει, ή πως να εξελίξει την “δράση” της στη συνέχεια, στην υπόθεση των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου.
Η εικόνα που δείχνει ο Ελληνικός στρατός σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που προσπαθούν να εξάγουν οι γαλονάδες-καραβανάδες του σε μας, στάχτη στα μάτια μας (αξιόμαχο, ετοιμότητα, τόλμη και... γοητεία, γιατό όχι και αλητεία), θυμίζει πάρα πολύ την εικόνα του “Μεγάλου Πολέμου”, του Εθνικού Διχασμού, όπου ο μισός Στρατός μας, έπαιζε μπριτζ και χόρευε Φοξ-τροτ στα “σαλόνια” των Αθηνών κρατώντας και τα μπόσικα κάποιων πολιτικών κερχελέδων, και ο άλλος μισός λιανίζονταν στα αμπριά και τα χαρακώματα της Μακεδονίας, για την τιμή και δόξα του λεγομένου και “Μακεδονικού Μετώπου”.
Δεν εξηγείται αλλιώς πως; η αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισε το Γ.Ε.Σ. την περίπτωση αυτού του καθαρώς πολεμικού συμβάντος, μετά πάροδο ημερών και όχι αστραπιαία, την στιγμή μάλιστα που λίγες μέρες πριν, σ’ ένα άλλο πολεμικό επεισόδιο, ένα τουρκικό πολεμικό πλοίο προσπάθησε να εμβολίσει ελληνικό, σε μια καθαρώς πολεμική ζώνη, και γι’ αυτό ο Αρχηγός του Σώματος (Λιμενικού), εισέπραξε... τα εύσημα της κυβερνήσεως πήρε προαγωγή!
Κλασική περίπτωση γελοιότητος δηλαδή, στην οποία η ίδια η γελοιότητα ξεπερνάει τον εαυτό της!
Και αν όλα αυτά, ένας στρατός δεν τα βλέπει ως πράξεις πολέμου ή δεν τα αξιολογεί έτσι, ώστε ανάλογα να πράξει, τότε ο στρατός αυτός παύει να είναι στρατός, μετατρέπετε σε ασκέρι ή μπανανία επιπέδου “επαναστατικής” αφρικανικής χώρας!
Μόλις μια εβδομάδα μετά διαβάσαμε ότι καθαιρέθηκαν (πολύ σωστά) οι διοικητές των μονάδων στις οποίες υπηρετούσαν οι αιχμάλωτοι φαντάροι, και δεν ξέρουμε ακόμα τι γίνεται με το στρατοδικείο που πρέπει να περάσουν εδώ, στην Ελλάδα, οι δύο αιχμάλωτοι πολέμου στις τουρκικές φυλακές, έστω και εν απουσία τους, οι οποίοι με την συμπεριφορά τους (κατέθεσαν, και δεν αμύνθηκαν των όπλων τους), παραδόθηκαν (πιθανώς και να λιποτάκτησαν), στον εχθρό, ο οποίος δεν πίστευε στα μάτια του, έτσι όπως κατέληγε το συμβάν!
Να σημειώσουμε όλως ιδιαιτέρως, ότι ο ένας στρατιώτης μας είναι μόνιμος ανθυπολοχαγός του Ελληνικού στρατού, ηγέτης μάχης δηλαδή, απόφοιτος της σχολής Ευελπίδων, και όταν έπαιρνε το ξιφάκι του, ήξερε πολύ καλά, πως και για τι το έπαιρνε;
Εάν οι δυο Έλληνες στρατιώτες είχαν θυσιαστεί στο καθήκον στην εσχάτη των περιπτώσεων (πιθανότατα, άγνωστη λέξη γι’ αυτούς, τι ήταν διακόσια μέτρα να τρέξουν προς τα ελληνικά φυλάκια πίσω τους, την στιγμή που είδαν μπροστά τους τους τούρκους στρατιώτες), σήμερα εμείς, θα είχαμε να μιλούμε, όχι για τους τούρκους τσιαντιρμάδες και τα “λάφυρά” τους που περιφέρουν κουκουλωμένα με παρτάλια, αλλά για νέους αθανάτους ήρωες του ελληνικού πανθέου, και κάθε λόγο φυσικά, να μπούμε κανονικά μέσα στο τουρκικό έδαφος, τουλάχιστον μέχρι την Καλλίπολη. Την “Καλιμπουλού” που λένε και οι τούρκοι ελληνικότατα. Όπου και η στρατηγική θέση των στενών των Δαρδανελίων!
Και όχι να δεσμεύσουμε κατόπιν εορτής, όλη την ανατολική μας μεθόριο για πολεμικές ασκήσεις, ή να μυξοκλαίμε μέρες τώρα, να δηλώνουμε ιταμώς πως τα σύνορά μας είναι... ευρωπαϊκά, και πρέπει να μας τα φυλάξουν τρεις ευρωπέοι μεθύστακες, και άλλες τρεις κοκότες πολυτελείας της Ε.Ε.!
Όλο αυτό το κάζο, το στραπάτσο, στραπατσάρισμα που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση (περί κάζου και στραπατσαρίσματος πρόκειται, μην αμφιβάλλετε καθόλου), ο Ελληνικός στρατός έμελλε να το πάθει με έναν Αρχηγό “ναύτη”, που αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν υπηρετούσα εγώ στο στρατό, ήταν απαγορευτικό από αυτό το Σώμα, να αναλαμβάνει ο νέος Α/ΓΕΕΘΑ!
Δεν ξέρω γιατί, μου φέρνει στην σκέψη και το γράμμα του Ανθυπολοχαγού Παύλου Μελά στη γυναίκα του, ο οποίος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Λάρισσα, είδε ολόκληρο τον Ελληνικό στρατό να λιποτακτεί, με κίνδυνο να χάσει και ο ίδιος, όχι τη ζωή του, αλλά... τα μυαλά του!
“Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω, είναι σχιζοφρενικό, πως ένας ολόκληρος στρατός, μπορεί έτσι εύκολα να λιποτακτήσει!..”, έγραψε ο Παύλος Μελάς στην Ναταλία, χωρίς το χωράει ο νους του!..
[σ.σ.: Όλα τα κύρια ονόματα ή επίθετα, γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, πλην της τουρκίας, τουρκιάς].
-*-
Σύμφωνα με το “Κάζους Μπέλι” της τουρκίας, οι δυο... παραστρατημένοι Έλληνες στρατιώτες και όχι “στρατιωτικοί”, οι “αθώοι” φαντάροι μας που προτιμούν την ειρήνη από τον πόλεμο, και οι οποίοι δεν είναι στρατεύσιμοι αλλά μόνιμοι, συνεπώς ξέρουν πολύ καλά σε ποια εργασία, εφόσον βλέπουν μόνον σαν εργασία την δουλειά τους και όχι αξίωμα, πήγαν να δουλέψουν, να υπηρετήσουν, έπρεπε να δηλώσουν στο πολιτικό δικαστήριο της τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη από την αρχή, πως είναι αιχμάλωτοι πολέμου.
Ούτε κατάσκοποι, ούτε χάθηκαν, ούτε μπουρδουκλώθηκαν, ούτε παραπλανήθηκαν. Ούτε οι αρβύλες τους πάτησαν κάποια χόρτα στη γη που τους φώναξαν από κάτω, μη μας πατάτε είμαστε τουρκικά! Και ως αιχμάλωτοι πολέμου, να περίμεναν, όταν γενικοποιούνταν ο πόλεμος, να επιστρέψουν στην πατρίδα ως ανταλλασσόμενοι με τους τούρκους αιχμαλώτους τους οποίους θα συλλαμβάναμε εμείς!
[Αλήθεια; Γιατί δεν μπήκαν ακόμα τρεις κομάντος Έλληνες, αφού οι τούρκοι είναι σε πόλεμο με την Ελλάδα (κάζους μπέλι), να πάρουν δυο τούρκους στρατιώτες από ένα περίπολο ή φυλάκιο... Όχι τίποτις άλλο δηλαδής, αλλά για να διαπιστώναμε πως θα τους “συμπεριφέρονταν” οι τούρκοι, μπας και μαθαίναμε κάτι, έστω, από τους εχθρούς μας!]
Ο διασυρμός τους με κουκούλες από τους τούρκους “τσιαρντιμάδες” (σ.σ.: οι Έλληνες της υπαίθρου μπορούν να θυμούνται ακόμα, έστω και από διηγήσεις, τι σημαίνει αυτή η σιχαμερή λέξη “τσιαντιρμάς” στην περίοδο της τουρκοκρατίας στη Μακεδονία και Θράκη), σαν κοινοί λαθρέμποροι ναρκωτικών ή το ηπιότερο σαν λυκοτόμαρα παλιά που σκότωναν τους λύκους οι τσομπάνηδες και τα περιέφεραν με καμάρι στα χωριά, οι εικόνες αυτές να κάνουν τον γύρω του κόσμου (πολύ περισσότερο από τα ελληνόφωνα ΜΜΕ εδώ, στην Ελλάδα), πέρα από το καταρράκωμα του κύρους των Ενόπλων μας δυνάμεων, ζημιώνει τη συνείδηση, το ηθικό των Ελλήνων πατριωτών που θα πολεμήσουν σύν-το-μα, γι αυτόν τον δύσμοιρο τόπο ξανά, και όχι φυσικά, τα ελληνόφωνα παράσιτα και τους κομμουνιστές, οι οποίοι αφενός μεν, δεν πολέμησαν ποτέ για τίποτα το ιερό και όσιο της Ελλάδος, αφ’ ετέρου με τις δηλώσεις τους που κάνουν, φαίνεται να ετοιμάζουν ήδη τις βαλίτσες τους για τη νέα φυγή στο “παραπέτασμα”, και επειδή αυτό δεν υπάρχει, θα πρέπει να ψάξουν πιθανώς, να βρουν κάποιο άλλο, μια και η βόρειος Κορέα είναι πάρα πολύ μακρυά να παν, η κοντινότερη Κίνα, μάλλον δεν δείχνει το πράγμα, να τους κάνει δεκτούς.
Αν υπήρχε, έστω, πολιτική Εισαγγελία στην Ελλάδα και όχι στρατιωτική, έπρεπε πολλούς από αυτούς τους κυρίους και τις χαριτωμένες “πεταλουδίτσες” που κάνουν τις πρωινές εκπομπές στα “ελληνικά”, πλην τουρκικά βοθροκάναλα, να τους είχαν ήδη μπαγλαρώσει με πολύ βαριές κατηγορίες, αφού κατά τη διάρκεια των εκπομπών αυτών, τόσο από αυτούς, όσο και από τους συνεντευξιαζομένους, θίγονται ή αποκαλύπτονται κρατικά και εθνικά μυστικά, απόρρητα, ικανά να επιφέρουν τον τρόμο, τον αποπροσανατολισμό, ή να δοκιμάσουν το λιγότερο, το ηθικό του Ελληνικού λαού σε ανεπανόρθωτο σημείο!
Με τις ενδελεχείς αναλύσεις λεπτομέρειες που κάνουν, είναι να καθοδηγούν σε καθημερινή βάση την τουρκική πλευρά, πως να συνεχίσει, ή πως να εξελίξει την “δράση” της στη συνέχεια, στην υπόθεση των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου.
Η εικόνα που δείχνει ο Ελληνικός στρατός σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που προσπαθούν να εξάγουν οι γαλονάδες-καραβανάδες του σε μας, στάχτη στα μάτια μας (αξιόμαχο, ετοιμότητα, τόλμη και... γοητεία, γιατό όχι και αλητεία), θυμίζει πάρα πολύ την εικόνα του “Μεγάλου Πολέμου”, του Εθνικού Διχασμού, όπου ο μισός Στρατός μας, έπαιζε μπριτζ και χόρευε Φοξ-τροτ στα “σαλόνια” των Αθηνών κρατώντας και τα μπόσικα κάποιων πολιτικών κερχελέδων, και ο άλλος μισός λιανίζονταν στα αμπριά και τα χαρακώματα της Μακεδονίας, για την τιμή και δόξα του λεγομένου και “Μακεδονικού Μετώπου”.
Δεν εξηγείται αλλιώς πως; η αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισε το Γ.Ε.Σ. την περίπτωση αυτού του καθαρώς πολεμικού συμβάντος, μετά πάροδο ημερών και όχι αστραπιαία, την στιγμή μάλιστα που λίγες μέρες πριν, σ’ ένα άλλο πολεμικό επεισόδιο, ένα τουρκικό πολεμικό πλοίο προσπάθησε να εμβολίσει ελληνικό, σε μια καθαρώς πολεμική ζώνη, και γι’ αυτό ο Αρχηγός του Σώματος (Λιμενικού), εισέπραξε... τα εύσημα της κυβερνήσεως πήρε προαγωγή!
Κλασική περίπτωση γελοιότητος δηλαδή, στην οποία η ίδια η γελοιότητα ξεπερνάει τον εαυτό της!
Και αν όλα αυτά, ένας στρατός δεν τα βλέπει ως πράξεις πολέμου ή δεν τα αξιολογεί έτσι, ώστε ανάλογα να πράξει, τότε ο στρατός αυτός παύει να είναι στρατός, μετατρέπετε σε ασκέρι ή μπανανία επιπέδου “επαναστατικής” αφρικανικής χώρας!
Μόλις μια εβδομάδα μετά διαβάσαμε ότι καθαιρέθηκαν (πολύ σωστά) οι διοικητές των μονάδων στις οποίες υπηρετούσαν οι αιχμάλωτοι φαντάροι, και δεν ξέρουμε ακόμα τι γίνεται με το στρατοδικείο που πρέπει να περάσουν εδώ, στην Ελλάδα, οι δύο αιχμάλωτοι πολέμου στις τουρκικές φυλακές, έστω και εν απουσία τους, οι οποίοι με την συμπεριφορά τους (κατέθεσαν, και δεν αμύνθηκαν των όπλων τους), παραδόθηκαν (πιθανώς και να λιποτάκτησαν), στον εχθρό, ο οποίος δεν πίστευε στα μάτια του, έτσι όπως κατέληγε το συμβάν!
Να σημειώσουμε όλως ιδιαιτέρως, ότι ο ένας στρατιώτης μας είναι μόνιμος ανθυπολοχαγός του Ελληνικού στρατού, ηγέτης μάχης δηλαδή, απόφοιτος της σχολής Ευελπίδων, και όταν έπαιρνε το ξιφάκι του, ήξερε πολύ καλά, πως και για τι το έπαιρνε;
Εάν οι δυο Έλληνες στρατιώτες είχαν θυσιαστεί στο καθήκον στην εσχάτη των περιπτώσεων (πιθανότατα, άγνωστη λέξη γι’ αυτούς, τι ήταν διακόσια μέτρα να τρέξουν προς τα ελληνικά φυλάκια πίσω τους, την στιγμή που είδαν μπροστά τους τους τούρκους στρατιώτες), σήμερα εμείς, θα είχαμε να μιλούμε, όχι για τους τούρκους τσιαντιρμάδες και τα “λάφυρά” τους που περιφέρουν κουκουλωμένα με παρτάλια, αλλά για νέους αθανάτους ήρωες του ελληνικού πανθέου, και κάθε λόγο φυσικά, να μπούμε κανονικά μέσα στο τουρκικό έδαφος, τουλάχιστον μέχρι την Καλλίπολη. Την “Καλιμπουλού” που λένε και οι τούρκοι ελληνικότατα. Όπου και η στρατηγική θέση των στενών των Δαρδανελίων!
Και όχι να δεσμεύσουμε κατόπιν εορτής, όλη την ανατολική μας μεθόριο για πολεμικές ασκήσεις, ή να μυξοκλαίμε μέρες τώρα, να δηλώνουμε ιταμώς πως τα σύνορά μας είναι... ευρωπαϊκά, και πρέπει να μας τα φυλάξουν τρεις ευρωπέοι μεθύστακες, και άλλες τρεις κοκότες πολυτελείας της Ε.Ε.!
Όλο αυτό το κάζο, το στραπάτσο, στραπατσάρισμα που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση (περί κάζου και στραπατσαρίσματος πρόκειται, μην αμφιβάλλετε καθόλου), ο Ελληνικός στρατός έμελλε να το πάθει με έναν Αρχηγό “ναύτη”, που αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν υπηρετούσα εγώ στο στρατό, ήταν απαγορευτικό από αυτό το Σώμα, να αναλαμβάνει ο νέος Α/ΓΕΕΘΑ!
Δεν ξέρω γιατί, μου φέρνει στην σκέψη και το γράμμα του Ανθυπολοχαγού Παύλου Μελά στη γυναίκα του, ο οποίος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Λάρισσα, είδε ολόκληρο τον Ελληνικό στρατό να λιποτακτεί, με κίνδυνο να χάσει και ο ίδιος, όχι τη ζωή του, αλλά... τα μυαλά του!
“Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω, είναι σχιζοφρενικό, πως ένας ολόκληρος στρατός, μπορεί έτσι εύκολα να λιποτακτήσει!..”, έγραψε ο Παύλος Μελάς στην Ναταλία, χωρίς το χωράει ο νους του!..
[σ.σ.: Όλα τα κύρια ονόματα ή επίθετα, γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, πλην της τουρκίας, τουρκιάς].
