Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα!.. Τόσο χειρότερα, που δεν πάει άλλο! Έχω να κάνω τουριστικό ρεπορτάζ πάνω από 8 χρόνια, ενώ για περισσότερο από 15 χρόνια, ήταν η μερίδα του λέοντος στα άρθρα μου και τα γραπτά μου.
Δυστυχώς, ότι ακούγονταν πριν από μια 15ετία στη Χαλκιδική, το ίδιο ακούγεται και τώρα. Η επιμήκυνση της περιόδου, η αύξηση των τουριστών (προσοχή, των τουριστών, όχι του τουριστικού συναλλάγματος), η αύξηση των αφίξεων, η αύξηση των διανυκτερεύσεων, και γενικώς η αύξηση, η οποία εκεί που δεν ήρθε ποτέ, ήταν στα πορτοφόλια και τα χρηματοκιβώτια των ξενοδόχων, τα κασέ των ετησίων δραστηριοτήτων τους. Δηλαδή, το χρήμα!
Το 2000, περίπου, συν πλην, όταν πρωτοεμφανίστηκε αυτό το πανάθλιο και καταστρεπτικό ολινκλούσιβ, κάποιοι λίγοι ξενοδόχοι της Χαλκιδικής χρεοκοπημένοι που το εφάρμοσαν, αντιμετώπισαν την μήνιν και την οργήν των υπολοίπων συναδέλφων τους, μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς έδιναν και όρκο τιμής ότι δεν θα το εφάρμοζαν, ποτέ, στα πολυτελή ξενοδοχεία τους, όποια κι αν ήταν η τουριστική κίνηση σ’ αυτά. Τρίχες!
Πέρασαν λίγα χρόνια, και άρχισαν να ενδίδουν σ’ αυτή τη χλέμπα σιγά-σιγά όλοι! Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να μην ξεχνούν και τον παλιό τους όρκο, χρυσώνοντας το χάπι, το ονόμασαν “ούλτρα ολινκλούσιβ”, “μάξιμουμ ολινκλούσιβ”, “5στερο ολινκλούσιβ”, και πολλές-πολλές άλλες τέτοιες λεκτικές αηδίες, ανοησίες. Η ίδια η λέξη ολινκλούσιβ είναι αρλουμποεγγλέζικη, και κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει να πει!
Και γιατί να ξέρει εξ’ άλλου, όσο ποιο λίγα γνωρίζει το χαϊβάνι ο πελάτης, τόσο το καλύτερο για τους απατεώνες επιχειρηματίες, και τα σοφίσματα που σκαρφίζονται κατά εποχές. Η ίδια η λέξη στα ελληνικά μεταφράζεται “περιέχονται όλα”. Ή “εσωκλείονται όλα”. Στην τιμή του “πακέτου” που αγοράζουμε. Με ότι συνεπάγεται σ’ αυτές τις δυο λέξεις, δυο είναι και στα αγγλικά, αλλά κατέληξαν να προφέρονται μία.
Για να κατανοήσουμε, όμως, καλύτερα, αυτήν την χολέρα του τουρισμού, σε όλες τις χώρες του κόσμου όχι μόνον στην Ελλάδα, πρέπει να πάμε λίγο πίσω, και να δούμε πως ξεκίνησε αυτό το ελεεινό κατάντημα, τουριστικό προϊόν, που μόνο τουρισμός δεν είναι!
Το ολινκλούσιβ, κατ’ αρχάς, ξεκίνησε από τα κρουαζιερόπλοια. Εκεί ο πελάτης-τουρίστας νοιώθει σαν ζώο στο παχνί, και προκειμένου να τους κυνηγάνε τα γκαρσόνια από τραπέζι σε τραπέζι να πληρωθούν, ή από κατάστρωμα σε κατάστρωμα, σοφίστηκαν τα πρακτορεία αυτήν την αηδία, φάτε πιείτε ξεράστε όσο θέλετε, αλλά θα μας τα ακουμπήσετε προκαταβολικά. Έτσι απαλλάχτηκαν, και οι πελάτες να κρύβονται στους διαδρόμους του πλοίου γλυτώνοντας στη ζούλα την πληρωμή κάποιου ποτού, και τα γκαρσόνια να τους κυνηγούν από πίσω, προσπαθώντας να εισπράξουν τα φέσια που προσπαθούσαν να τους βάλουν οι πελάτες ταξιδιώτες τουρίστες τους.
Στα πλοία, λοιπόν, το ολινκλούσιβ τους βόλεψε ΌΛΟΥΣ! Αφού και ο μαντρωμένος χώρος του κρουαζιεροπλοίου, δεν τους επέτρεπε να διαλέξουν που θα αποδράσουν το πρωί ή το απόγευμα, το πρωί έβλεπαν το φουγάρο του πλοίου, και το απόγευμα το αμπάρι του στην εσχάτη των περιπτώσεων. Οπτικές εναλλαγές; Ουρανός - θάλασσα. Ούτε δέντρο ούτε βουνό, ούτε δρόμος ούτε πεδιάδα. Πάνω κάτω στο ασανσέρ του κρουαζιεροπλοίου, όσο μεγάλο και αν ήταν αυτό, θυμηθείτε το Κόστα Κονκόρντια όσοι το είδατε, στο οποίο είχα την τύχη να φιλοξενηθώ και να ξεναγηθώ επισήμως στον Πειραιά, μιαν ολόκληρη μέρα! Και δεν μας έφτασε!..
Έτσι, περνώντας τα βράδια και κάποια καλοκαίρια, το ολινκλούσιβ μετακόμισε και στη στεριά, στα ξενοδοχεία, στην αρχή μάλιστα διατυμπανίστηκε τόσο, που αν άκουγες, έδινες βάση στα λεγόμενα αυτών που το πουλούσαν, όσο και αυτών που το αγόραζαν, σου δίνονταν η εντύπωση πως το ακανθώδες πρόβλημα πάντα, το τουριστικό, ήρθε η χρυσή λύση του, όπως στη διαφήμιση κάποτε που έλεγε: “Έτρεξα, πρόλαβα, σώθηκα!.. Δεν θα γίνω ποτέ φαλακρός!”.
Οι πρώτοι πελάτες του ολινκλούσιβ στη Χαλκιδική ήταν Γερμανοί και Άγγλοι. Κι αυτό γιατί αυτοί οι μπεκρούλιακες αλκοολικοί από γεννησιμιού τους, το μόνο που σκέφτονταν πριν φύγουν για διακοπές στις πατρίδες τους, ήταν τι θα πιουν, τι θα ξεράσουν, μια και το φαγητό, πρωινό μεσημεριανό, τους το εξασφάλιζαν, σχεδόν, όλα τα τουριστικά πακέτα που αγόραζαν στις χώρες τους. Το ποτό ήταν το αγκάθι, το ολινκλούσιβ τους το πρόσφερε -και αυτό- τζάμπα, άρα, φύγαμε! Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πληρώσουμε! Ζώα στα παχνιά εκεί που θα πάμε, αλλά τι μας νοιάζει; Εμείς θα τρώμε, θα πίνουμε 8 ή 10 μέρες, μη σώσουμε και βγούμε απ’ το ξενοδοχείο, αλλά και να βγούμε, τέτοια ντογάνια που είμαστε, που στο διάολο να πάμε, και γιατί;
Στα Ψακούδια πριν λίγα χρόνια, και στο ξενοδοχείο “Φιλίππειο” στο μπαρ μια βραδιά, κρυφάκουσα δυο γερμαναρο-ναζί να υπερηφανεύονται ο ένας στον άλλον -την επομένη θα έφευγαν... Έλεγε ο ένας: Εγώ ξόδεψα 7 ευρώ στις οχτώ μέρες που είμαι εδώ! Και απαντούσε ο άλλος, εγώ 3! Τόση ήταν η τουριστική... ζημιά που κάνανε στη χώρα μας αυτά τα τουριστικά κατακάθια, τρώγοντας πίνοντας και χέζοντας τζάμπα, για 8 μέρες! Έξω απ’ το ξενοδοχείο; Ούτε στην Ορμύλια δεν πήγαν!
Φυσικά, αυτοί οι δήθεν παμπόνηροι, όταν επέστρεψαν στο Ντόιτσλαντ το πλήρωσαν ακριβά! Γιατί ότι έφαγαν ήπιαν το σκασμό εδώ, δεν ήταν και η αφρόκρεμα των... βιολογικών προϊόντων μας! Οι περισσότεροι κατέληξαν στα νοσοκομεία με ελαφρά έως άκρως γαστρεντερικά προβλήματα, πέρα που κάποιοι κατέστρεψαν ανεπανόρθωτα την υγεία τους από τα πετρέλαια ή τα πετρελαιοειδή φαγώσιμα, που τους πότισαν, τους ντερλίκωσαν οι “πανέξυπνοι” ξενοδόχοι μας εδώ. Αθώο παράδειγμα; Αρνάκι Ν. Ζηλανδίας δεκαετίας, που ούτε στον στρατό δεν φάγαμε τέτοιο! Ή, παγοκολώνα χυμού Βραζιλίας -στην ελαχίστη των περιπτώσεων το πλοίο για να έρθει στην Ευρώπη κάνει 25 με 30 μέρες- ληγμένες μπύρες και ποτά μπόμπες... Άδεια η Ελληνική αγορά από τη σαβούρα και το στοκ, ας ειν’ καλά το ολινκλούσιβ!.. Τι να τα λέμε τώρα;
Να σημειώσουμε ακόμα, εδώ, πως, η κοινωνική θέση, εργατική τάξη αυτών που έρχονται στην Ελλάδα και δη στη Χαλκιδική, Γερμανών Εγγλέζων, είναι κατηγορίας ανθρώπων από καθαρίστρια παντός είδους, μέχρι το πολύ, προϊσταμένη αδελφή νοσοκομείου! Άντε και κανένας επιστάτης εργοστασίου! Πάνω από αυτήν τη βαθμίδα των επαγγελμάτων, ΟΥΔΕΊΣ! Το έλεγα μια βραδιά αυτό στη Γερακινή σε μια ομήγυρη Γερμανών που έτρωγαν κάποιο φαγητό της προκοπής σε μία ταβέρνα, οι οποίοι τσιτώθηκαν ΌΛΟΙ, πως το ήξερα; Ναι, αυτό ήταν αλήθεια!
Το ολινκλούσιβ δεν θα αγόραζε κανείς έχων σώας τας φρένας ταξιδιώτης. Αν διάβαζε κάπως καλύτερα το “πακέτο”, ή αν πρόσεχε αυτό που λέμε στα συμβόλαια τα ψιλά γράμματα!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό τι θέλω να πω, θα σας διηγηθώ μια ιστορία πρόσφατα στη Βουλγαρία που μας έγινε, την οποία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουμε οργώσει οριζοντίως και καθέτως με έναν επιστήθιο φίλο.
Είμαστε στο Μπάνσκο. Έχουμε πάει για μια-δυο μέρες, έτσι, από ανία και για πλάκα, πάμε στη υποδοχή πολυτελεστάτου ξενοδοχείου αργά το απόγευμα να κλείσουμε δωμάτια.
Εκεί, μια χαριτωμένη Βουλγάρα και τσαχπίνα, όταν ακούει τι θέλουμε, μας προτείνει για δυο μέρες το ολινκλούσιβ του ξενοδοχείου, για καμιά εικοσαριά λέβα παραπάνω (10 ευρώ, δηλαδή). Που θα κοιμόμασταν όπως θέλαμε εμείς, μια βραδιά με πρωινό. Επειδή πήγαμε απόγευμα, βράδυ, είχαμε την άλλη μέρα δικαίωμα να φάμε και το τελευταίο βραδινό φαγητό, να πιούμε έως τις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα ότι θα μας ποτίζανε! Το πρόγραμμα περιελάμβανε. Πρωινό – πρόγευμα – γεύμα – απογευματινό – δείπνο, και στο ενδιάμεσο όλα τα “φρούτα” και τα “ποτά” που θα τραβούσε η όρεξή μας. Ξεγελαστήκαμε και το πήραμε. Τι κάναμε, όμως;
Την άλλη μέρα που σηκωθήκαμε και φάγαμε πρωινό, όπως συνήθως, την κοπανήσαμε για το Βέλινγκραντ όπου περάσαμε μία μέρα καταπληκτική, τρώγοντας και πίνοντας διάφορα πέραν του ταξιδιού. Πήγαμε και μια βόλτα για καφέ στο Πάζαρτζικ.
Όταν γυρίσαμε το απόγευμα στο Μπάνσκο, και αφού είχαμε χάσει όλα τα “καλούδια” του ολινκλούσιβ όλη μέρα, πήγαμε να φάμε το δείπνο, τουλάχιστον, που δικαιούμασταν ακόμα, αλλά μόλις μπήκαμε στο εστιατόριο, μας χτύπησε εκείνη η μπόχα του μαδημένου και μισοβρασμένου κοτόπουλου τόσο δυνατά και έντονα στα ρουθούνια, που παραλίγο να κάνουμε εμετό. Την κοπανήσαμε άρον-άρον!.. Άπραγοι! Από το ολινκλούσιβ μας των δυο ημερών, δεν καταναλώσαμε ούτε το 1/5! Πήγαν στράφι και τα 20 λέβα (10 ευρώ) που δώσαμε παραπάνω!.. Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι!
Ναι, αυτό είναι το ολινκλούσιβ. Βόδια στα παχνιά. Πρέπει να είσαι όλη μέρα μέσα στο ξενοδοχείο, με την καραβάνα και το πιρούνι, το κουτάλι στο χέρι, έτοιμος να καμακώσεις κάτι, να τρέχεις στην ουρά κάθε που χτυπάει το καμπανάκι συσσίτιο... Αξιοπρέπεια, μηδέν... Να τρως σαν ζώον ομαδικά, να πίνεις σαν νερόφιδο τα κατουρλιά τις μπύρες, και μετά αν δεν προλάβεις να κοιμηθείς βαρύς-βαρύς όπως θα είσαι, να μπεις στον απόπατο και να ξερνοβολήσεις, επίσης τον αγλέουρα! Τον σκασμό!
Ακούσαμε αυτές τις μέρες από επίσημα χείλη ειδήμονα περί των τουριστικών ξενοδόχο, ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα δεν πάει καλά (μήπως, και πότε πήγε;). Χάσαμε -λέει- τους Ρώσους, από 1,0 εκατομ. αφήξεις πέρυσι που είχαμε, φέτος δεν θα πιάσουμε ούτε τις 100.000 χιλιάδες!.. Πήγαν στην τουρκία... Αλλά και γιατί να μην παν; “Ορθόδοξοι” (ισλάμιδες) οι τούρκοι, Ορθόδοξοι και οι Ρώσοι... Πέραν της αεροπορικής γραμμής που είχαμε “Θεσσαλονίκη – Μόσχα” τρεις φορές την εβδομάδα φουλ, αλλά την πουλήσαμε σε έναν γκάνγκστερ ο οποίος για να σε βάλει στο αεροπλάνο του σήμερα, πρέπει να σου κάνει... “προσωπο-έλεγχο”! Συν του υψηλού ΦΠΑ, της αντιστοιχίας νομίσματος, της θεωρήσεως βίζας, κλπ, κλπ. Δεν ξέρω αν τρέξαμε να μυξοκλαφτούμε και σε κείνον τον μεθύστακα τον Γιούνγκερ, αφού ότι κάνει η χαζο-Ευρώπη κάνουμε κι εμείς! Πάντως έτσι είναι, μπήκαμε στην Ευρώπη, αυτοί που μας έβαλαν, και αυτοί που θα μας έβγαζαν, αλλά και μόνοι μας να ήμασταν, πάλι έτσι θα τα κάναμε, μέχρι και ο παρλαπίπας, ο αραχνιασμένος ψευτο-Κουβέλης βγήκε να μας πει ότι “είχαμε υποψίες και έπρεπε να απελάσουμε τους Ρώσους διπλωμάτες”... Διπλωματία του κώλου, δηλαδή. Και εξωτερική πολιτική της πούτσας!.. Της πούτσας το χαβά! Που λέμε και λαϊκιστί! Αυτό γίνεται σήμερα στην Ελλάδα... Και η Μακεδονία στα κάγκελα!
Ακούσαμε, λοιπόν, από έναν μεγαλόσχημο, πρωτοκλασάτο του τουρισμού στη Χαλκιδική με το χειρότερο ξενοδοχείο -το λέει 5στερο αλλά δεν είναι ούτε 3στερο, κι αυτό γιατί δεν ξέρει πως είναι τα 5στερα, τη στιγμή μάλιστα που σε άλλες χώρες κυκλοφόρησαν τα 7στερα- πως το αποτέλεσμα θα το δούμε τον Σεπτέμβριο για το “5στερο ολινκλούσιβ”, το τελευταίο τουριστικό ξέρασμα της Χαλκιδικής! Οι αφίξεις μπορεί να είναι ίδιες με πέρυσι, αλλά το συνάλλαγμα που θα εισρεύσει στα ταμεία αυτών των αχρήστων, θα είναι, ίσως, μηδέν. Μηδέν από μηδέν, μηδέν! Και οι δόσεις των δανείων στις τράπεζες, ατέλειωτες και με... καπέλο!
Δεν θα είναι πρωτόγνωρο αυτό για φέτος, έτσι ήταν όλα τα χρόνια, αν βάλεις μάλιστα και την ταλαιπωρία των δρόμων, οι ίδιοι για πάνω από 50κονταετία με τα λεωφορεία διπλάσια σε όγκο, αριθμό, τα γιωταχί στο 20πλάσιο, την αθλιότητα των ενοικιαζομένων που εισπράττουν όσο και τα ξενοδοχεία για παροχές ανύπαρκτες, τον εσωτερικό τουρισμό ελαχιστοποιημένο -ανύπαρκτες κι εκείνες οι παλιές ουρές τα Παρασκευοσαββατοκύριακα- μπορείτε να καταλάβετε, ποιος θα είναι ο φετινός τουριστικός τζίρος της Χαλκιδικής, το 2018, χαμηλότερος όλων των εποχών υποθέτουμε... Και πάμε για του... χρόνου!
Του χρόνου τι θ΄ αλλάξει; Σκατά!.. Τίποτα δεν θ΄ αλλάξει! ! Δεν άλλαξε τόσα χρόνια... Γιατί να αλλάξει του χρόνου; Του χρόνου, τάχα... Τι θα γίνει; Το πολύ-πολύ, να πάμε στο... ούλτρα-ούλτρα ολινσκλούσιβ!.. Ιστορίες για αγρίους και υπανάπτυκτους, από υπανάπτυκτη που έχει καταντήσει ξανά η χώρα!
Ήμασταν υπανάπτυκτοι, δουλέψαμε, ματώσαμε για πάνω από 40 χρόνια να γίνουμε ανεπτυγμένοι, τελευταία μας έδωσαν μια κλωτσιά στα πισινά, τα εξωτερικά και τα εσωτερικά κοπρόσκυλα, καθίκια της πολιτικής, μας πήγαν πάλι πίσω, δυο φορές στην υπανάπτυξη και την καταραμένη φτώχεια!
Ναι, αυτό είμαστε. Μια χώρα που τρέχουμε με καλπάζοντα ρυθμό στην υπανάπτυξη και την ανυπαρξία!..
“Έτσι έχει το πράγμα”, που θά ΄λεγε και ο Ευριπίδης!..
Δυστυχώς, ότι ακούγονταν πριν από μια 15ετία στη Χαλκιδική, το ίδιο ακούγεται και τώρα. Η επιμήκυνση της περιόδου, η αύξηση των τουριστών (προσοχή, των τουριστών, όχι του τουριστικού συναλλάγματος), η αύξηση των αφίξεων, η αύξηση των διανυκτερεύσεων, και γενικώς η αύξηση, η οποία εκεί που δεν ήρθε ποτέ, ήταν στα πορτοφόλια και τα χρηματοκιβώτια των ξενοδόχων, τα κασέ των ετησίων δραστηριοτήτων τους. Δηλαδή, το χρήμα!
Το 2000, περίπου, συν πλην, όταν πρωτοεμφανίστηκε αυτό το πανάθλιο και καταστρεπτικό ολινκλούσιβ, κάποιοι λίγοι ξενοδόχοι της Χαλκιδικής χρεοκοπημένοι που το εφάρμοσαν, αντιμετώπισαν την μήνιν και την οργήν των υπολοίπων συναδέλφων τους, μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς έδιναν και όρκο τιμής ότι δεν θα το εφάρμοζαν, ποτέ, στα πολυτελή ξενοδοχεία τους, όποια κι αν ήταν η τουριστική κίνηση σ’ αυτά. Τρίχες!
Πέρασαν λίγα χρόνια, και άρχισαν να ενδίδουν σ’ αυτή τη χλέμπα σιγά-σιγά όλοι! Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να μην ξεχνούν και τον παλιό τους όρκο, χρυσώνοντας το χάπι, το ονόμασαν “ούλτρα ολινκλούσιβ”, “μάξιμουμ ολινκλούσιβ”, “5στερο ολινκλούσιβ”, και πολλές-πολλές άλλες τέτοιες λεκτικές αηδίες, ανοησίες. Η ίδια η λέξη ολινκλούσιβ είναι αρλουμποεγγλέζικη, και κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει να πει!
Και γιατί να ξέρει εξ’ άλλου, όσο ποιο λίγα γνωρίζει το χαϊβάνι ο πελάτης, τόσο το καλύτερο για τους απατεώνες επιχειρηματίες, και τα σοφίσματα που σκαρφίζονται κατά εποχές. Η ίδια η λέξη στα ελληνικά μεταφράζεται “περιέχονται όλα”. Ή “εσωκλείονται όλα”. Στην τιμή του “πακέτου” που αγοράζουμε. Με ότι συνεπάγεται σ’ αυτές τις δυο λέξεις, δυο είναι και στα αγγλικά, αλλά κατέληξαν να προφέρονται μία.
Για να κατανοήσουμε, όμως, καλύτερα, αυτήν την χολέρα του τουρισμού, σε όλες τις χώρες του κόσμου όχι μόνον στην Ελλάδα, πρέπει να πάμε λίγο πίσω, και να δούμε πως ξεκίνησε αυτό το ελεεινό κατάντημα, τουριστικό προϊόν, που μόνο τουρισμός δεν είναι!
Το ολινκλούσιβ, κατ’ αρχάς, ξεκίνησε από τα κρουαζιερόπλοια. Εκεί ο πελάτης-τουρίστας νοιώθει σαν ζώο στο παχνί, και προκειμένου να τους κυνηγάνε τα γκαρσόνια από τραπέζι σε τραπέζι να πληρωθούν, ή από κατάστρωμα σε κατάστρωμα, σοφίστηκαν τα πρακτορεία αυτήν την αηδία, φάτε πιείτε ξεράστε όσο θέλετε, αλλά θα μας τα ακουμπήσετε προκαταβολικά. Έτσι απαλλάχτηκαν, και οι πελάτες να κρύβονται στους διαδρόμους του πλοίου γλυτώνοντας στη ζούλα την πληρωμή κάποιου ποτού, και τα γκαρσόνια να τους κυνηγούν από πίσω, προσπαθώντας να εισπράξουν τα φέσια που προσπαθούσαν να τους βάλουν οι πελάτες ταξιδιώτες τουρίστες τους.
Στα πλοία, λοιπόν, το ολινκλούσιβ τους βόλεψε ΌΛΟΥΣ! Αφού και ο μαντρωμένος χώρος του κρουαζιεροπλοίου, δεν τους επέτρεπε να διαλέξουν που θα αποδράσουν το πρωί ή το απόγευμα, το πρωί έβλεπαν το φουγάρο του πλοίου, και το απόγευμα το αμπάρι του στην εσχάτη των περιπτώσεων. Οπτικές εναλλαγές; Ουρανός - θάλασσα. Ούτε δέντρο ούτε βουνό, ούτε δρόμος ούτε πεδιάδα. Πάνω κάτω στο ασανσέρ του κρουαζιεροπλοίου, όσο μεγάλο και αν ήταν αυτό, θυμηθείτε το Κόστα Κονκόρντια όσοι το είδατε, στο οποίο είχα την τύχη να φιλοξενηθώ και να ξεναγηθώ επισήμως στον Πειραιά, μιαν ολόκληρη μέρα! Και δεν μας έφτασε!..
Έτσι, περνώντας τα βράδια και κάποια καλοκαίρια, το ολινκλούσιβ μετακόμισε και στη στεριά, στα ξενοδοχεία, στην αρχή μάλιστα διατυμπανίστηκε τόσο, που αν άκουγες, έδινες βάση στα λεγόμενα αυτών που το πουλούσαν, όσο και αυτών που το αγόραζαν, σου δίνονταν η εντύπωση πως το ακανθώδες πρόβλημα πάντα, το τουριστικό, ήρθε η χρυσή λύση του, όπως στη διαφήμιση κάποτε που έλεγε: “Έτρεξα, πρόλαβα, σώθηκα!.. Δεν θα γίνω ποτέ φαλακρός!”.
Οι πρώτοι πελάτες του ολινκλούσιβ στη Χαλκιδική ήταν Γερμανοί και Άγγλοι. Κι αυτό γιατί αυτοί οι μπεκρούλιακες αλκοολικοί από γεννησιμιού τους, το μόνο που σκέφτονταν πριν φύγουν για διακοπές στις πατρίδες τους, ήταν τι θα πιουν, τι θα ξεράσουν, μια και το φαγητό, πρωινό μεσημεριανό, τους το εξασφάλιζαν, σχεδόν, όλα τα τουριστικά πακέτα που αγόραζαν στις χώρες τους. Το ποτό ήταν το αγκάθι, το ολινκλούσιβ τους το πρόσφερε -και αυτό- τζάμπα, άρα, φύγαμε! Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πληρώσουμε! Ζώα στα παχνιά εκεί που θα πάμε, αλλά τι μας νοιάζει; Εμείς θα τρώμε, θα πίνουμε 8 ή 10 μέρες, μη σώσουμε και βγούμε απ’ το ξενοδοχείο, αλλά και να βγούμε, τέτοια ντογάνια που είμαστε, που στο διάολο να πάμε, και γιατί;
Στα Ψακούδια πριν λίγα χρόνια, και στο ξενοδοχείο “Φιλίππειο” στο μπαρ μια βραδιά, κρυφάκουσα δυο γερμαναρο-ναζί να υπερηφανεύονται ο ένας στον άλλον -την επομένη θα έφευγαν... Έλεγε ο ένας: Εγώ ξόδεψα 7 ευρώ στις οχτώ μέρες που είμαι εδώ! Και απαντούσε ο άλλος, εγώ 3! Τόση ήταν η τουριστική... ζημιά που κάνανε στη χώρα μας αυτά τα τουριστικά κατακάθια, τρώγοντας πίνοντας και χέζοντας τζάμπα, για 8 μέρες! Έξω απ’ το ξενοδοχείο; Ούτε στην Ορμύλια δεν πήγαν!
Φυσικά, αυτοί οι δήθεν παμπόνηροι, όταν επέστρεψαν στο Ντόιτσλαντ το πλήρωσαν ακριβά! Γιατί ότι έφαγαν ήπιαν το σκασμό εδώ, δεν ήταν και η αφρόκρεμα των... βιολογικών προϊόντων μας! Οι περισσότεροι κατέληξαν στα νοσοκομεία με ελαφρά έως άκρως γαστρεντερικά προβλήματα, πέρα που κάποιοι κατέστρεψαν ανεπανόρθωτα την υγεία τους από τα πετρέλαια ή τα πετρελαιοειδή φαγώσιμα, που τους πότισαν, τους ντερλίκωσαν οι “πανέξυπνοι” ξενοδόχοι μας εδώ. Αθώο παράδειγμα; Αρνάκι Ν. Ζηλανδίας δεκαετίας, που ούτε στον στρατό δεν φάγαμε τέτοιο! Ή, παγοκολώνα χυμού Βραζιλίας -στην ελαχίστη των περιπτώσεων το πλοίο για να έρθει στην Ευρώπη κάνει 25 με 30 μέρες- ληγμένες μπύρες και ποτά μπόμπες... Άδεια η Ελληνική αγορά από τη σαβούρα και το στοκ, ας ειν’ καλά το ολινκλούσιβ!.. Τι να τα λέμε τώρα;
Να σημειώσουμε ακόμα, εδώ, πως, η κοινωνική θέση, εργατική τάξη αυτών που έρχονται στην Ελλάδα και δη στη Χαλκιδική, Γερμανών Εγγλέζων, είναι κατηγορίας ανθρώπων από καθαρίστρια παντός είδους, μέχρι το πολύ, προϊσταμένη αδελφή νοσοκομείου! Άντε και κανένας επιστάτης εργοστασίου! Πάνω από αυτήν τη βαθμίδα των επαγγελμάτων, ΟΥΔΕΊΣ! Το έλεγα μια βραδιά αυτό στη Γερακινή σε μια ομήγυρη Γερμανών που έτρωγαν κάποιο φαγητό της προκοπής σε μία ταβέρνα, οι οποίοι τσιτώθηκαν ΌΛΟΙ, πως το ήξερα; Ναι, αυτό ήταν αλήθεια!
Το ολινκλούσιβ δεν θα αγόραζε κανείς έχων σώας τας φρένας ταξιδιώτης. Αν διάβαζε κάπως καλύτερα το “πακέτο”, ή αν πρόσεχε αυτό που λέμε στα συμβόλαια τα ψιλά γράμματα!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό τι θέλω να πω, θα σας διηγηθώ μια ιστορία πρόσφατα στη Βουλγαρία που μας έγινε, την οποία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουμε οργώσει οριζοντίως και καθέτως με έναν επιστήθιο φίλο.
Είμαστε στο Μπάνσκο. Έχουμε πάει για μια-δυο μέρες, έτσι, από ανία και για πλάκα, πάμε στη υποδοχή πολυτελεστάτου ξενοδοχείου αργά το απόγευμα να κλείσουμε δωμάτια.
Εκεί, μια χαριτωμένη Βουλγάρα και τσαχπίνα, όταν ακούει τι θέλουμε, μας προτείνει για δυο μέρες το ολινκλούσιβ του ξενοδοχείου, για καμιά εικοσαριά λέβα παραπάνω (10 ευρώ, δηλαδή). Που θα κοιμόμασταν όπως θέλαμε εμείς, μια βραδιά με πρωινό. Επειδή πήγαμε απόγευμα, βράδυ, είχαμε την άλλη μέρα δικαίωμα να φάμε και το τελευταίο βραδινό φαγητό, να πιούμε έως τις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα ότι θα μας ποτίζανε! Το πρόγραμμα περιελάμβανε. Πρωινό – πρόγευμα – γεύμα – απογευματινό – δείπνο, και στο ενδιάμεσο όλα τα “φρούτα” και τα “ποτά” που θα τραβούσε η όρεξή μας. Ξεγελαστήκαμε και το πήραμε. Τι κάναμε, όμως;
Την άλλη μέρα που σηκωθήκαμε και φάγαμε πρωινό, όπως συνήθως, την κοπανήσαμε για το Βέλινγκραντ όπου περάσαμε μία μέρα καταπληκτική, τρώγοντας και πίνοντας διάφορα πέραν του ταξιδιού. Πήγαμε και μια βόλτα για καφέ στο Πάζαρτζικ.
Όταν γυρίσαμε το απόγευμα στο Μπάνσκο, και αφού είχαμε χάσει όλα τα “καλούδια” του ολινκλούσιβ όλη μέρα, πήγαμε να φάμε το δείπνο, τουλάχιστον, που δικαιούμασταν ακόμα, αλλά μόλις μπήκαμε στο εστιατόριο, μας χτύπησε εκείνη η μπόχα του μαδημένου και μισοβρασμένου κοτόπουλου τόσο δυνατά και έντονα στα ρουθούνια, που παραλίγο να κάνουμε εμετό. Την κοπανήσαμε άρον-άρον!.. Άπραγοι! Από το ολινκλούσιβ μας των δυο ημερών, δεν καταναλώσαμε ούτε το 1/5! Πήγαν στράφι και τα 20 λέβα (10 ευρώ) που δώσαμε παραπάνω!.. Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι!
Ναι, αυτό είναι το ολινκλούσιβ. Βόδια στα παχνιά. Πρέπει να είσαι όλη μέρα μέσα στο ξενοδοχείο, με την καραβάνα και το πιρούνι, το κουτάλι στο χέρι, έτοιμος να καμακώσεις κάτι, να τρέχεις στην ουρά κάθε που χτυπάει το καμπανάκι συσσίτιο... Αξιοπρέπεια, μηδέν... Να τρως σαν ζώον ομαδικά, να πίνεις σαν νερόφιδο τα κατουρλιά τις μπύρες, και μετά αν δεν προλάβεις να κοιμηθείς βαρύς-βαρύς όπως θα είσαι, να μπεις στον απόπατο και να ξερνοβολήσεις, επίσης τον αγλέουρα! Τον σκασμό!
Ακούσαμε αυτές τις μέρες από επίσημα χείλη ειδήμονα περί των τουριστικών ξενοδόχο, ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα δεν πάει καλά (μήπως, και πότε πήγε;). Χάσαμε -λέει- τους Ρώσους, από 1,0 εκατομ. αφήξεις πέρυσι που είχαμε, φέτος δεν θα πιάσουμε ούτε τις 100.000 χιλιάδες!.. Πήγαν στην τουρκία... Αλλά και γιατί να μην παν; “Ορθόδοξοι” (ισλάμιδες) οι τούρκοι, Ορθόδοξοι και οι Ρώσοι... Πέραν της αεροπορικής γραμμής που είχαμε “Θεσσαλονίκη – Μόσχα” τρεις φορές την εβδομάδα φουλ, αλλά την πουλήσαμε σε έναν γκάνγκστερ ο οποίος για να σε βάλει στο αεροπλάνο του σήμερα, πρέπει να σου κάνει... “προσωπο-έλεγχο”! Συν του υψηλού ΦΠΑ, της αντιστοιχίας νομίσματος, της θεωρήσεως βίζας, κλπ, κλπ. Δεν ξέρω αν τρέξαμε να μυξοκλαφτούμε και σε κείνον τον μεθύστακα τον Γιούνγκερ, αφού ότι κάνει η χαζο-Ευρώπη κάνουμε κι εμείς! Πάντως έτσι είναι, μπήκαμε στην Ευρώπη, αυτοί που μας έβαλαν, και αυτοί που θα μας έβγαζαν, αλλά και μόνοι μας να ήμασταν, πάλι έτσι θα τα κάναμε, μέχρι και ο παρλαπίπας, ο αραχνιασμένος ψευτο-Κουβέλης βγήκε να μας πει ότι “είχαμε υποψίες και έπρεπε να απελάσουμε τους Ρώσους διπλωμάτες”... Διπλωματία του κώλου, δηλαδή. Και εξωτερική πολιτική της πούτσας!.. Της πούτσας το χαβά! Που λέμε και λαϊκιστί! Αυτό γίνεται σήμερα στην Ελλάδα... Και η Μακεδονία στα κάγκελα!
Ακούσαμε, λοιπόν, από έναν μεγαλόσχημο, πρωτοκλασάτο του τουρισμού στη Χαλκιδική με το χειρότερο ξενοδοχείο -το λέει 5στερο αλλά δεν είναι ούτε 3στερο, κι αυτό γιατί δεν ξέρει πως είναι τα 5στερα, τη στιγμή μάλιστα που σε άλλες χώρες κυκλοφόρησαν τα 7στερα- πως το αποτέλεσμα θα το δούμε τον Σεπτέμβριο για το “5στερο ολινκλούσιβ”, το τελευταίο τουριστικό ξέρασμα της Χαλκιδικής! Οι αφίξεις μπορεί να είναι ίδιες με πέρυσι, αλλά το συνάλλαγμα που θα εισρεύσει στα ταμεία αυτών των αχρήστων, θα είναι, ίσως, μηδέν. Μηδέν από μηδέν, μηδέν! Και οι δόσεις των δανείων στις τράπεζες, ατέλειωτες και με... καπέλο!
Δεν θα είναι πρωτόγνωρο αυτό για φέτος, έτσι ήταν όλα τα χρόνια, αν βάλεις μάλιστα και την ταλαιπωρία των δρόμων, οι ίδιοι για πάνω από 50κονταετία με τα λεωφορεία διπλάσια σε όγκο, αριθμό, τα γιωταχί στο 20πλάσιο, την αθλιότητα των ενοικιαζομένων που εισπράττουν όσο και τα ξενοδοχεία για παροχές ανύπαρκτες, τον εσωτερικό τουρισμό ελαχιστοποιημένο -ανύπαρκτες κι εκείνες οι παλιές ουρές τα Παρασκευοσαββατοκύριακα- μπορείτε να καταλάβετε, ποιος θα είναι ο φετινός τουριστικός τζίρος της Χαλκιδικής, το 2018, χαμηλότερος όλων των εποχών υποθέτουμε... Και πάμε για του... χρόνου!
Του χρόνου τι θ΄ αλλάξει; Σκατά!.. Τίποτα δεν θ΄ αλλάξει! ! Δεν άλλαξε τόσα χρόνια... Γιατί να αλλάξει του χρόνου; Του χρόνου, τάχα... Τι θα γίνει; Το πολύ-πολύ, να πάμε στο... ούλτρα-ούλτρα ολινσκλούσιβ!.. Ιστορίες για αγρίους και υπανάπτυκτους, από υπανάπτυκτη που έχει καταντήσει ξανά η χώρα!
Ήμασταν υπανάπτυκτοι, δουλέψαμε, ματώσαμε για πάνω από 40 χρόνια να γίνουμε ανεπτυγμένοι, τελευταία μας έδωσαν μια κλωτσιά στα πισινά, τα εξωτερικά και τα εσωτερικά κοπρόσκυλα, καθίκια της πολιτικής, μας πήγαν πάλι πίσω, δυο φορές στην υπανάπτυξη και την καταραμένη φτώχεια!
Ναι, αυτό είμαστε. Μια χώρα που τρέχουμε με καλπάζοντα ρυθμό στην υπανάπτυξη και την ανυπαρξία!..
“Έτσι έχει το πράγμα”, που θά ΄λεγε και ο Ευριπίδης!..
