24 χρόνια μετά το Βατερλώ των Ιμίων των Ααρών Αβούρι και του Απανγκ-κάκαλου Κτήνους, η ιστορία επαναλαμβάνεται 200 χιλιόμετρα νοτίως της Καρπάθου (πολύ μακρυά για την Ελλάδα!), με τους προδότες του Ελληνικού στρατού να συνεχίζουν την παράδοση στο ανέκδοτο του "Ποντίου και του Κουμπάρου", να παρακολουθεί δηλαδή, εκ του ασφαλούς και εκ του μακρόθεν.
Ήταν, λέει, μια φορά κι έναν καιρό, ένας Κουμπάρος του Ποντίου, ο οποίος καλαφάτιζε την κουμπάρα, αλλά ο Πόντιος ο οποίος το είχε “κρυφό καμάρι” ενώ “ο κόσμος τούμπανο”, κρύφτηκε στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαράς του, για να δει επιτέλους, “ντο θα φτάει ο Κουμπάρον;”.
Ήγγικεν η ώρα 1η μεταμεσονύκτια, και ο “κουμπάρον” άνοιξε σιγά-σιγά την πόρτα της κρεβατοκάμαρας της κουμπάρας. Αλλά ο Πόντιος που ήταν κρυμμένος στην ντουλάπα, από την κλειδαρότρυπα, περίμενε να δει “ντο θα φτάει ο Κουμπάρον;”.
Κάθισε στο κρεβάτι “ο κουμπάρον”, έβγαλε τα παπούτσια του, το παντελόνι του το σακάκι του, το πουκάμισο... Το βρακί του... Ο “κουμπάρον”... Αλλά ο Πόντιος καλά κρυμμένος στην ντουλάπα από την κλειδαρότρυπα, περίμενε να δει “ντο θα φτάει ο κουμπάρον;”.
Μπήκε κάτω απ’ το πάπλωμα ο κουμπάρον, έκανε καβάλα την κουμπάρα, το κρεβάτι άρχισε να κουνιέται πέρα-δώθε, αλλά ο Πόντιος εκειειεί!.. Μέσα στη ντουλάπα, περίμενε να δει “ντο θα φτάει ο κουμπάρον”;
Τελείωσε ο “κουμπάρον”, σηκώθηκε έβαλε τα ρούχα του τα παπούτσια του, στις μύτες, βγήκε από την κρεβατοκάμαρα κλείνοντας σιγά-σιγά την πόρτα, με τον Πόντιο κρυμμένο στην ντουλάπα, να περιμένει ακόμα να δει, “ντο θα γτάει ο κουμπάρον;”...
Κάθε ομοιότητα τον δύο περιστατικών, είναι απλή σύμπτωσις, και οφείλεται στις... καιρικές συνθήκες! Υπερβολική ζέστη στο δωμάτιο, άνοδος θερμοκρασίας, κακοκαιρία στη θάλασσα, πτώση!
Εις ανώτερα του Πολεμικού μας Ναυτικού... Το οποίο χρυσοπληρώνουμε κιόλας!.. Κάτι κόπροι βρωμο-προδότες να “παίζουνε” τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς, “τον κακό τους τον καιρό” δηλαδή, κι εμείς εδώ αγέρωχοι και ωραίοι στο Ελλαδιστάν, το μέτωπο ν’ αστράφτει από υπερηφάνεια: “Περνάει ο Στρατός, της Ελλάδος φρουρός”... Ταρατατάμ!.. Ταρατατάμ!..
Και να αποπατεί στους τάφους των ηρώων μας, υποπλοιάρχου Χριστοδούλου Καραθανάση, υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και ο αρχικελευστού Έκτορα Γιαλοψού!
Άααφεριμ’!.. Που θα λέγανε και τα μογγόλια οι μεμέτηδες χαϊδεύοντας τις κοιλάρες τους, πίνοντας ραχατλίδικα και τον καφέ τους!
Ρε, ουουούστ!.. Ρε, ουουούστ!.. Ούτε το σάλιο μας δεν σας αξίζει!..
