Δεν
λογαριάζουν τίποτα, πέρα για πέρα ασυνείδητοι και ξεπλυμένοι, βρώμικοι
και νερόβραστοι, επιμένουν στο γνωστό τροπάρι μόνο και μόνο για να
κάνουν ντόρο ή κακό, να φρενάρουν ή να ακυρώνουν κάθε τι το σημαντικό
και καινούργιο, που προσπαθεί να γίνει σ' αυτή την άμοιρη πόλη!
Αυτοί οι ίδιοι κούφιοι και ανιστόρητοι, “αγράμματοι” οι περισσότεροι αλλά με... πτυχίο, δεν ενδιαφέρθηκαν ή δεν έκαναν κιχ, για την ανάδειξη της Ελληνιστικής, και όχι Ρωμαϊκής Θεσσαλονίκης, τον Ναό της Αφροδίτης που σαπίζει στα αζήτητα, επίσης λίγο πιο πάνω στην Πλατεία Αντιγονιδών, το μοναδικό μέχρι στιγμής και πραγματικό μνημείο Κλασικό-Ελληνιστικό, θέλουν να μας πείσουν για την ανύπαρκτη αρχαιολογική αξία πέντε “ακανονίστων πλακών πεζοδρομίου”, που ένας γνήσιος και φιλότιμος, με πολλά παπάρια όμως Έλληνας αρχαιολόγος, θα είχε πετάξει με μίσος, στα σκουπίδια!
Έχουμε σιχαθεί να διαβάζουμε άρθρα και άρθρα ανιστορήτων και αναξίων δημοσιογραφίσκων των λαχανοεφημερίδων που δεν διψούν για γνώση, ή την μετάδοσή της στον λαό, παρά για αίμα, στην κυριολεξία της λέξεως, βρικόλακες του κονδυλοφόρου, χωρίς κανείς από αυτούς ή και τους ψευτο-επιστήμονες της μύξας, να μπορεί να μας πει ή να μας κατατοπίσει, ποια είναι η αξία της λειτουργίας του Μετρό για μια πόλη του 1,0 εκατομ. κατοίκων, που το κωλοβάρεσαν 10 χρόνια πίσω, ή την αξία των εμπορικών επιχειρήσεων που καταστράφηκαν γύρω από αυτόν, τον καταραμένο και μισητό κατ' επέκταση, Σταθμό!
Ο γράφων έχει εργαστεί σε αρχαιολογικές υπηρεσίες αρκετές φορές, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και ως απλός εργάτης ανασκαφέας, ξέρει πως δουλεύουν, ή αν δουλεύουν αυτά τα τεμπελχανεία, την νοοτροπία τους, τον απύθμενο εγωισμό τους, και πως αντιμετωπίζουν τα μνημεία για τα οποία χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα, την περιφρόνηση και την απέχθειά τους γι' αυτά πάρα πολλές φορές, την κατοχυρωμένη οκνηρία τους εν γένει κάτω από την “τέντα” του Κράτους και της Πολιτείας, μόλις χθες πήγα να επισκεφθώ τον Βυζαντινό Πύργο του Αγίου Βασιλείου για πολλοστί φορά, αλλά τον βρήκα και πάλι κατάκλειστο, τα χρήματα όμως, δεκάδες εκατομ. δραχμές που ξοδεύτηκαν για την ανάδειξή του, είναι από τις πλάτες μας, τους φόρους μας, τον ιδρώτα μας, για να παριστάνουν αυτά τα αχυρένια ανθρωπάκια της κρατικής νομενκλατούρας, τους δικτάτορες-αρχαιολόγους και τους καμπόσους!
Αλλά εκεί έμαθα και ό,τι πέραν του ιδιοκτησιακού καθεστώτος που απολαμβάνουν αυτοί οι επαγγελματίες ξαπλαδώροι της καθεστηκυίας τάξεως (στο σβέρκο μας), πήγαν και δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Λαγκαδά στα δικαστήρια “για καταστροφή αρχαιολογικού χώρου”, επειδή έσπασε το λουκέτο μιας βρωμο-σκουριασμένης βρωμο-καγκελόπορτας που είχε να ανοίξει χρόνια, μπήκε μέσα και έκοψε τα χόρτα βουνό, ο άνθρωπος, αφού είχαν γεμίσει και όλα τα γειτονικά σπίτια του Πύργου ερπετά, φίδια!
Ναι, τον πήγαν στα δικαστήρια, αυτοί οι λεχρίτες της επιστήμης, γιατί μπήκε μέσα και έκοψε τα χόρτα! Άνθρωπος της Δημοτικής Αρχής παρακαλώ, και όχι τυχαίος, ο οποίος εν κατακλείδι, έκανε και τη δική τους δουλειά!
Αυτοί είναι, και αυτή η ποιότητά τους, η αξία της προσωπικότητός τους, όλων αυτών που αρθρογραφούν αφ' υψηλού, βλέποντας και όλους εμάς που αρθρώνουμε άλλη γνώμη σαν μιάσματα στην ξάπλα τους και καλοπέρασή τους, ή το λιγότερο, σαν εξωγήινους από άλλους πλανήτες!
Φθάνει λοιπόν, η κοροϊδία... παντός καιρού για τις παλιόπετρες του Σταθμού της Βενιζέλου, οι οποίες θα ξαναμπούν στη θέση τους, ενώ θα έπρεπε πιθανώς, να την πετάξουν στις χειρότερες χωματερές! Μπάζα!
Πέντε παλιόπετρες ευτελούς αξίας, έκαναν και κάνουν μιαν ολόκληρη μεγαλούπολη-Πόλη, όχι όποια κι όποια, αλλά την “Συμβασιλεύουσσα”, γιατί έτσι γουστάρει, και έτσι αρέσει της Αθήνας.
Του τουρκομαχαλά για αιώνες, που αν δεν μετέφερε ο Όθωνας τον οποίο κακίζουν κιόλας, την πρωτεύουσα της χώρας μας εκεί, σήμερα θα είχαν κάνει όλον τον βράχο της Ακροπόλεως με τον Παρθενώνα, αν όχι τσιμέντο στις υψικαμίνους της Ελευσίνος, τροφή για ασβέστη στα πάρα πολλά ασβεστοκάμινα, που λειτουργούσαν στην περιοχή!
ΑΕΙ ΣΙΧΤΊΡ, τουρκιστί!
[Σ.Σ. Οι φωτογραφίες που απολαμβάνετε, είναι ΟΛΕΣ από τον εμπορικότατο για την εποχή του παράλληλο δρόμο με δεκάδες καταστήματα, της Ρωμαϊκής Αγοράς. Πολύ πιο αρχαιολογικό, και πολύ πιο άξιο!]
