Χριστιανικό ήταν το μαχαίρι που "χτύπησε" τον Ιουλιανό, κι εγώ αντιγράφω επί λέξη από εκπαιδευτικό εγχειρίδιο, την αντίδραση του κολλητού φίλου του Λιβανίου, μετά το τραγικό γεγονός του θανάτου του. Στην δολοφονία του φυσικά, συνέβαλε, τόσο ο πανεπιστημιακός "φίλος" του Βασίλειος, όσο και ο αφιονισμένος χριστιανοβάρβαρος, Γρηγόριος (Ναζιανζηνός).
"Όταν καταλύονται οι Νόμοι , γίνεται ότι και στις πόλεις των οποίων τα τείχη γκρεμίστηκαν από τον εχθρό".
Τάδε έφη εν θλίψη μεγάλη Ρωμαίος ΄Ελλην εθνικός: Λιβάνιος, ο μέγιστος της ύστερης αρχαιότητος ρήτωρ , μετά τη δολοφονία του αδελφικού του φίλου και μαθητή, Ελληνολάτρη Ρωμαίου αυτοκράτορα
Ιουλιανού του Επανορθωτού , του τελευταίου που ανεγνώρισαν οι εθνικοί, Ρωμαίοι και Έλληνες, πριν την εκ των έσω ολοσχερή άλωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας απο τους οπαδούς της εθνοκτόνου ιουδαϊκής αίρεσης των Ναζωραίων.
[Σ.Σ.: Το 350, οι χριστιανοί δεν ήταν παρά μία Ιουδαϊκή αίρεσις στην αχανή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
350 χρόνια μετά, θα ακολουθήσουν και άλλα 40, μέχρις ότου εκείνος ο μπεκρούλιακας Ίβηρας (Ισπανοί Γότθοι Βησιγότθοι) Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος σφάξει τους 15.000 ανυποψιάστους Έλληνες Εθνικούς στον Ιππόδρομο της Θεσσαλωννίκης, το 390, και κηρύξει το 392 την "χριστιανική" αίρεση των Ναζωραίων επίσημη, και μόνη θρησκεία της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Θεοδόσιος (ναι, αυτός ο "μέγας" - οι ιμιτασιόν "μεγάλοι", δίνουν και παίρνουν μετά τον Αλέξανδρο), γι' αυτή την θεάρεστη και και καθόλα χριστιανική πράξη του, θα πεθάνει άρρωστος και νέος, σε ηλικία 48 ετών].
