 | ||
| Σμηναγός Ιπτάμενος Νίκος Αναγνωστόπουλος. Η ΨΥΧΆΡΑ!.. "Ελα να σε πάρω στο γραφείο μου, ρε αλήτη... Γιατί με την φυλακή που έχεις, δεν πρόκειται να απολυθείς ποτέ!.. Να σου κάνω και καμιά 100νταημερία...". Αλλά κι εδώ ατύχησα! Ο Νίκος μόλις λίγες εβδομάδες μετά, έφυγε απ' τη ζωή μέσα στο αεροπλάνο, που τόσο πολύ αγαπούσε! |
Φαίνεται ότι η “Παραγωγική Εταιρεία Ημετέρων – ΣΥΡΙΖΑ”, για τέσσερα χρόνια κρατούσε στις τάξεις των Ενόπλων μας δυνάμεων ανθρώπους ανωτάτους αξιωματικούς, έτσι για τους έχει! Ώρα ανάγκης!.. Μη συμβεί κάνα κακό, και μας “αρπάξουν” την εξουσία μεσ’ απ’ τα χέρια; Στον ύπνο;
Το παράδοξο και μυστήριο με τις πρόσφατες αποστρατείες των ανωτάτων αξιωματικών του στρατού μας είναι, όχι με τους “ναυάρχους” των “ελιγμών” (τακίμια του Αποστολάκη;), αλλά περισσότερο με τους “πτεράρχους”, των οποίων τα “φτερά”, μάλλον, πρέπει, να βρέθηκαν... ξεπουπουλιασμένα πολύ καιρό πριν!
Ούτε ένας ούτε δύο ούτε τρεις, αλλά 8(!) σε σύνολο 18, “πτέραρχοι” βρέθηκαν... υπεράριθμοι στο σώμα, οι οποίοι δεν ξέρουμε και που στο διάολο “υπηρετούσαν”; Σε ποια γραφεία; Ή, αν σ’ αυτά τα γραφεία κάθονταν στην καρέκλα δυο-δυο ή τρεις-τρεις! Ή, αν έκαναν διακοπές όλα πληρωμένα σε κάποια προξενική ή πρεσβειακή αρχή μας στο εξωτερικό, ως “στρατιωτικοί ακόλουθοι”, πιάνοντας και τα μπόσ’κα του πρέσβη ή του προξένου; Αν βάλεις και τους ταξιάρχους, η Πολεμική μας Αεροπορία πρέπει να είχε πάνω από 30 τέτοιους “γαλονάδες”, αργόμισθους αργόσχολους, και αεριτζήδες κοπανατζήδες!
Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι στις Πολεμικές Πτέρυγες, τις μεγαλύτερες μονάδες της Πολεμικής μας Αεροπορίας, διοικητές είναι σμήναρχοι και αντισμήναρχοι, φανταστείτε, πραγματικά, που υπηρετούσε; σε ποιες “νευραλγικές θέσεις” όλη αυτή η σαβούρα; και τι προσέφερε στο Σώμα; Πέρα από το να καλοτρώει, να καλοπίνει με μηδενικό κόστος, στις λέσχες και τα παραλιακά κέντρα αναψυχής του!
Μεθ’ εγγονών, και όλων των άλλων παρατρεχαμένων της οικογενείας, φυσικά.
 |
| Σμηναγός Ιπτάμενος Χρίστος Τριανταφυλλίδης. Το ανακοινωθέν της ΠΑ έχει ως εξής: Στις 18 Μαρτίου 1969, ο Σμηναγός (Ι) Χρήστος Τριανταφυλλίδης και ο Σμηναγός (Ι) Νικόλαος Αναγνωστόπουλος έχασαν τη ζωή τους όταν το αεροσκάφος τους F-5A της 337 κατέπεσε και συνετρίβη, λόγω χαμηλής νεφώσεως, στη Χορεύτρα Μαγνησίας (Πήλιον όρος). |
Τον Παναγιώτη Διακουμάκο, ή τον “Παναγιώτη απ’ τη Μάνη” που του άρεσε να του τραγουδούμε στους χορούς της Λέσχης, έναν άνθρωπο γεννημένο για να διοικεί, και στου οποίου διοίκηση στην "111" δεν άνοιξε ούτε μύτη, τον Ιωάννη Λυμπουσάκη, έναν εσωστρεφή μυξιάρη και ξιπασμένο γόη, ανίκανο πέρα για πέρα για διοίκηση, στο χέρι του χάσαμε 5 χειριστές και 5 αεροσκάφη, ενώ είχαμε και δυο απόπειρες αυτοκτονίας σμηνιτών, η μία κατέληξε σε ακρωτηριασμό, όπως και ένα αμόκ τρέλας με έναν έφεδρο σμηνία, πτυχιούχο μαθηματικό, ο οποίος με το “τόμσον” στο χέρι και βολή κατά ριπάς, ένα πρωί γυρνώντας από σκοπιά στη Μοίρα μεταφορών, έκανε “πηδηματάκια” έν-δυο-κάτω έναν χτικιάρη σμηναγό καραβανά, ο οποίος του είχε κάνει τη ζωή ποδήλατο!
Και τον Φραγκοράφτη, έναν βετεράνο χειριστή ιπτάμενο της Κορέας που δεν τον έζησα πολύ, γιατί απολύθηκα.
Ενώ στην πτέρυγα υπήρχε και άλλος ένας αντισμήναρχος. Όλοι οι άλλοι αξιωματικοί μας ήταν κάτω του βαθμού του αντισμηνάρχου, και περιττό να πω ότι όλοι ήταν επιχειρησιακά πανέτοιμοι! Πετούσαν τα αεροπλάνα καθημερινώς, όπως τα στραβάδια που μας έρχονταν ανθυποσμηναγοί από τη σχολή Ικάρων!
Στο οργανόγραμμα της Πτέρυγος υπήρχαν τρεις Πολεμικές Μοίρες Αεροσκαφών, η 341 και η 337-ενώ η 343 είχε ως βάση την σημερινή 113 ΠΜ- μια Σμηναρχία Βάσεως (“Το χριστό μου την παναγία μου κ. Σινάπη... Έλα στο σπίτι μου!.. Και αν κάτσεις με ομπρέλα και παλτό περισσότερο από πέντε λεπτά, εμένα.... Το χριστό μου την παναγία μου...”. Αθάνατε αητέ Νίκο Αναγνωστόπουλε), και τέσσερις μοίρες. Την Μοίρα Διοικήσεως, την "ΜΣΑ", την Μοίρα Μεταφορών (Σμηναγός Ραζής: Σκοπέ, έρχομαι εκ δεξιών σου... Πρόσεχε, έχω γυναίκα και παιδιά!..), και τους Μπατζίδες, Μοίρα Προστασίας Αεροδρομίου.
 | |
| Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γη τονε τρομάσσει. Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σείετ’ ο απάνω κόσμος, κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια, κι η πλάκα τον ανατριχιά, πως θα τονε σκεπάσει, πως θα σκεπάσει τον αϊτό, τση γης τον αντρειωμένο. σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπηλιό δεν τον εχώρει, τα όρη εδρασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα, χαρά κι’ αμαδολόγανε και ριζιμιά ξεκούνειε. στο βίτσιμα 'πιανε πουλιά, στο πέταμα γεράκια, στο γλάκιο και στο πήδημα τα λάφια και τ' αγρίμια. ζηλεύει ο Χάρος, με χωσιά μακρά τονε βιγλίζει, κι ελάβωσε του την καρδιά και την ψυχή του πήρε. Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει. Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους. νάρθει ο Μηνάς κι ο Μαυραϊλής, νάρθει κι γιος του Δράκου, νάρθει κι ο Τρεμαντάχειλος, που τρέμει η γη κι ο κόσμος. κι επήγαν και τον ήβρανε στον κάμπο ξαπλωμένο. βογκάει, τρέμουν τα βουνά, βογκάει, τρέμουν οι κάμποι. "σαν τι να σ’ ήβρε, Διγενή, και θέλεις να πεθάνεις;" "φίλοι, καλώς ορίσατε, φίλοι κι αγαπημένοι, συχάσατε, καθίσατε, κι εγώ σας αφηγιέμαι. της Αραβίνας τα βουνά, της Σύρας τα λαγκάδια, που εκεί συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν, παρά πενήντα κι εκατό, και πάλε φόβον έχουν, κι εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος, με τετραπίθαμο σπαθί, με τρείς οργιές κοντάρι. βουνά καί κάμπους έδειρα, βουνά και καταράχια, νυχτιές χωρίς αστροφεγγιά, νυχτιές χωρίς φεγγάρι. και τόσα χρόνια πούζησα δω στον απάνω κόσμο, κανέναν δεν φοβήθηκα από τους αντρειωμένους. τώρα είδα έναν ξυπόλητο καὶ λαμπροφορεμένο, πούχει του ρίσου τα πλουμιά, της αστραπής τα μάτια, με κράζει να παλέψουμε σε μαρμαρένια αλώνια, κι όποιος νικήσει από τους δυο να παίρνει την ψυχή του". Κι επήγαν και παλέψανε στα μαρμαρένια αλώνια, κι όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει, κι όθε χτυπάει ο Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.
Σ.Σ.: Από μένα για σένα αθάνατε "αητέ" Νίκο
Αναγνωστόπουλε, εγώ πήρα απολυτήριο και χωρίς 100νταημερία, γέρασα!.. Αλλά εσύ μπαγάσα, τα κατάφερες,
θα μείνεις πάντα νέος!..
|
Συν κάτι φυλάκια έξω από την Μονάδα, “Τακάν” στον Αλμυρό, “ΟΤΕ” ένα χιλιόμετρο πριν από την πύλη, “καύσιμα" στο Βόλο και Ράχες, και μεγάλο φυλάκιο στα πυρομαχικά, Καράμπα-Μικροθήβες.Το 2007 που πήγα μετά από δεκαετίες ξανά στη μονάδα αυτή νοσταλγός να γιορτάσω τη γιορτή της Αεροπορίας στις 8 Νοεμβρίου, ολόκληρη την “111” επάνδρωναν, όπως μου είπε ο σμηνίτης του Καψιμί, 68 στρατεύσιμοι-σμηνίτες όλοι κι όλοι!
Κι εσύ λαέ βασανισμένε...
Άντε...
Και σταματήστε την καραμέλα “κατά πάγια τακτική τα τουρκικά αεροπλάνα αναχαιτίστηκαν και... αναγνωρίστηκαν”, δεν σας πιστεύει κανένας!
Αλλού τα σάπια και οι τσαρλατανισμοί, πάρτε καμιά “πρωτιά” ακόμα σε καμιά επίδειξη του ΝΑΤΟ να σας φύγει η καύλα, στο οποίο υπηρετείτε και “φιλιππινέζες” στον ανύπαρκτο “στόλτεμπεργκ” της τουρκιάς, για να σας φτύνει και να σας ξευτελίζει καθημερινά!
 |
| Παναγιώτης Διακουμάκος. Το '67 στα "Δεκεμβριανά" με τον βασιλιά Κωνσταντίνο συνελήφθη στη μονάδα από την στρατονομία που μπήκε απρόσκλητη, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό, και φυσικά "αποστρατεύτηκε". Επανήλθε μετά το 1974, και διετέλεσε όπως του άξιζε Α/ΓΕΑ, από 14/5/80 έως 7/1/82. |
