Αυτοί θα σκοτώσουν πλέον, αυτό το αλαζονικό υπερφίαλο αναχρονιστικό και δικατορικό-φασιστικό Ντογάνι, (για την ηλίθια και στρουθοκαμηλική “Δύση” όμως, “Ηγέτης”, δηλαδή, ο Ντούτσε, ο Χίτλερ, και ο Στάλιν ήταν φασίστες, αλλά όχι ηγέτες), κι αυτό, όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί, όσους τούρκους και να εξορίσει αυτή η ύαινα, όσους τούρκους και να στείλει στα κάτεργα, στη φυλακή, κάποια εκατομμύρια θα κυκλοφορούν έξω, και θα τον περιμένουν σε κάθε γωνιά του δρόμου, κι αυτόν και τον βλ-Ακάρ, αφού αυτός χωρίς, επιστροφή, τους στερεί τον κοσμικό και πολιτισμένο τρόπο ζωής που είχαν συνηθίσει για πάνω από 80 χρόνια!
Δείτε παρακάτω αυτό το ωραίο που ψάρεψα στο διαδίκτυο, και θα καταλάβετε επίσης, ΓΙΑΤΙ;
ΑΝΤΝΑΝ ΜΕΝΤΕΡΕΣ
Ο Αλί Αντνάν Ερτεκί Μεντερές. 1899 - 17 Σεπτεμβρίου 1961. Ήταν Τούρκος πολιτικός, 13ος πρωθυπουργός της Τουρκίας.
Γεννήθηκε το 1899 στις (ελληνικές) Τράλλεις. Φοίτησε στο Αμερικανικό Κολέγιο της Σμύρνης και στη συνέχεια στη Νομική Σχολή της Άγκυρας. Κατά τη διάρκεια της ελληνικής κατοχής της Μικράς Ασίας (1919 - 1922) ήταν επικεφαλής ομάδας ατάκτων (τσέτες), βαρυνόμενος με τη σφαγή των 31 νεαρών χριστιανών προσκόπων του Αϊδινίου, τον Ιούνιο του 1919[1]. Το επίθετό του προέρχεται από την ελληνική λέξη Μαίανδρος[εκκρεμεί παραπομπή] και τo έλαβε μετά την υπό του Κεμάλ Ατατούρκ επιβολή της υποχρεωτικής πατρογονικής επωνυμίας, από τον ποταμό Μαίανδρο, όπου και διατηρούσε πολλά πατρικά κτήματα.
Ασχολούμενος με την πολιτική, εκλέχθηκε στην αρχή βουλευτής Αϊδινίου και υπήρξε πρόεδρος και εισηγητής διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Το 1945 ίδρυσε το Δημοκρατικό Κόμμα. Μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές της 14 Μαΐου 1950, ανέλαβε την προεδρία της τουρκικής κυβέρνησης. Τότε ως Πρωθυπουργός συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Φουάτ Κιοπρουλού επισκέφθηκε την Αθήνα κατά τον Απρίλιο του 1952, όπου είχε σοβαρές συνεννοήσεις με την ελληνική κυβέρνηση επί κοινού αμυντικού δόγματος (οργάνωση κοινής άμυνας με συντονισμό κοινής πολιτικής) για την είσοδο αμφοτέρων των Χωρών στο ΝΑΤΟ. Τον Οκτώβριο του 1952 μετέβη με τον ίδιο υπουργό Εξωτερικών στο Λονδίνο, μετά από πρόσκληση της Αγγλικής Κυβέρνησης, για συνεννόηση σχετικά με την οργάνωση της άμυνας στη Μέση Ανατολή. Ανέλαβε πέντε φορές Πρωθυπουργός της Τουρκίας.
Το 1960 συνελήφθη μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα και μαζί με τον τέως Πρόεδρο Τζελάλ Μπαγιάρ και άλλους υπουργούς οδηγήθηκε σε πολύμηνη δίκη κατηγορούμενος για πλείστα αδικήματα, μεταξύ των οποίων και για τους διωγμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, γεγονότα που έμειναν γνωστά ως «Σεπτεμβριανά». Τελικά από τις εκδοθείσες κατά κεφάλαια της όλης κατηγορίας αποφάσεις καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο δι' απαγχονισμού, καταδίκη η οποία εκτελέστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1961 στη νήσο Ιμραλί στη θάλασσα του Μαρμαρά.
