Α.- Δεν αναγνωρίζει Μακεδονική γλώσσα (πολύ ορθά, τα “μακεντόνσκι” είναι καθαρά βουλγάρικα, μάλιστα και ολίγον γύφτικα βουλγάρικα θα λέγαμε μετριοπαθώς), και
Β.- Δεν αναγνωρίζει, επίσης, Μακεδονικό Έθνος (και πάλι πολύ σωστά, αφού οι πεινασμένοι και ξυπόλητοι των Βαλκανίων είναι ατόφιοι Βούλγαροι, πλην Ελλήνων, Τούρκων, Σέρβων και Αλβανών, ζήτημα να έμειναν καμιά κατοστή χιλιάδες από αυτούς), τα οποία εμείς μέσω της προδοτικής και σιχαμερής βρωμο-κυβερνήσεως “Σύριζα” της παρέας του προέδρου του 15μελούς της Γ΄ Γυμνασίου, προδώσαμε, ξεπουλήσαμε, και χαρίσαμε σ’ αυτούς τους γελοίους απάτριδες και τσαντιροβίους απατεώνες. Εν ολίγοις, η Βουλγαρία ξελάσπωσε για... μας!
Η Ελλάδα πως αντέδρασε;
Η Ελλάδα αγαπητοί φίλοι, “εκπαιδεύει” τον “μακεδονικό στρατό”! (Χα, χα, χα)! Για να την πολεμήσει μια μέρα (σ.σ. το έκανε ανεκτικά με τους τούρκους από αναλήψεως της κυβερνήσεως το 1981, με το αλήστου εκείνου μνήμης κακουργηματικού χαρακτήρα κόμματος του πασόκ).
Κάνει διακρατικές συμφωνίες, τεράστιες, μ’ αυτόν τον γίγαντα της οικονομίας στην Ευρώπη, σκέφτεται μάλιστα να συνάψει και συμφωνία μαμούθ με εξοπλιστικά προγράμματα (αγορά αεροσκαφών, φρεγατών και άλλα παιδικά παιχνίδια), και, σκέπτεται ακόμα, να βάλει ως τέταρτη (4η) γλώσσα μετά τα βρωμο-αγγλικά ρωσικά κινεζικά, τα “μακεντόνσκι”, στην… πρώτη τάξη του Νηπιαγωγείου, για να πάρουν έτσι τα ελληνόπουλα μια πλήρη και εμπεριστατωμένη από όλες τις απόψεις… ελληνική παιδεία, να μάθουν για τους μεγάλους “ήρωες μακεδόνες” των κομιτάτων, τον Γκότσε Ντέλτσεφ, τον Χατζηντίμοφ, τον Ιβάνοφ και τον Κοπρίβλεν, όλοι αυτοί οι… Έλληνες, μαζί με τους εδώ μπολσεβίκους-κουκουέδες δικούς μας εμιγκρέδες, επί σειρά ετών πολέμησαν σθεναρά για να γίνει η Ελλάς “Μπολσεβία-Σοβιετοβουλγαρία”, αλλά τελικώς, κάτι έγινε στο τέλος, ρε γαμώ το, κλώτσησε, και δεν τα κατάφεραν!
Αυτό έχει στο μυαλό του και ως… καινοτομία στην παιδεία, το Υπουργείο “(Α)παιδείας και Αχρηστευμάτων” με κείνη την χαζοχαρούμενη τρυγόνα στο κεφάλι του!
Πως αντέδρασαν οι Έλληνες Μακεδόνες;
Ααααα, αυτοί!.. Αυτοί!… Και λόγω κορωνοϊού… Πήραν τα φραπεδάκια τους, τα κανατάκια τους, τα καλαθάκια τους, και βγήκαν “πικ-νικ” που πάει ασορτί και με την αγγλοσαξονική τους μόρφωση στο Παραλιακό Μέτωπο της πόλεως της Θεσσαλονίκης (σ.σ.: θα πρέπει να αρχίσουμε να συνηθίζουμε την λέξη, γιατί η Θεσσαλονίκη δεν έχει “Παραλία” πλέον, αλλά “Παραλιακό Μέτωπο”), θαυμάζοντας απέναντι στον Όλυμπο και το μοναδικό ηλιοβασίλεμα που προσφέρει το Όρος των Θεών και των Ημιθέων, όλα τα άλλα, δεν πα’ να γίνουν στάχτη τσιμέντο!.. Μ’ αυτά θ’ ασχολούμαστε τώρα; Εμάς τι μας νοιάζει; Δικά μας είναι;
Δεν είναι κι εκείνος ο Σλαυοβούλγαρος κοτζάμπασης από το Κρούσοβο που στέγνωσε από την πρέζα και το ποτό, να μας διδάξει νεώτερη ελληνική ιστορία… Τι τα θέλετε; Αφήστε τα να παν!..
Ας είναι καλά ο κουνιστός Δένδιας που ηγείται της διπλωματίας μας με το τάσι στο κεφάλι, και δρέπει… σφαλιάρες από παντού, όπου πάει και όπου βρεθεί! Θα μου πείτε, κάτι είναι κι αυτό, αφού η σφαλιάρα είναι πολύ καλύτερη απ’ την κλωτσιά;
Ναι... ΄Έτσι είναι... Σφαλιάρα αντί κλωτσιάς και, συμφωνία σε όλα!
