Απόθανε και ο Θεοδωράκης που το προσπαθούσε τόσα χρόνια σαν τον πατέρα μου (96 χρονών και οι δυο) αλλά δεν τα κατάφερνε, ο... μονόλιθος του λαϊκού μουσικού μας πενταγράμμου, ο άνθρωπος που μελοποίησε Ρίτσο...
"Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει / Με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο"...
Ό,τι πιο απαίσιοι και προσβλητικοί στίχοι έχουν γραφτεί ποτέ για την Ελλαδίτσα μας... Ενός Ρίτσου που το 1953 θρηνούσε και οδύρονταν για τον θάνατο του μεγαλυτέρου αιμοσταγούς και ανθρωποφάγου δικτάτορος που έβγαλε διαχρονικά αυτή η Οικουμένη, του "Γιόζεφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν"!
Παραθέτω παρακάτω αυτούσιο το ποίημα-αίσχος από Έλληνα ποιητή και μια χώρα που έχει πάρει στη λογοτεχνία δύο βραβεία νόμπελ παρακαλώ, γέννησε την Δημοκρατία, γιατί μπορεί να βγει κανείς και να μας πει ότι όλα αυτά που γράφω γι' αυτούς τους "ειρηνιστές", άμωμους, άσπιλους ανθρωπιστές ντεμέκ, τα γράφω, τα βγάζω απ' την κεφάλα μου!Λέει λοιπόν ο Ρίτσος, αλήστου μνήμης το όνομά του, για τον... Βησαριόνοβιτς:
Όχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες, Σταματήστε τις.
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.
Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων
τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου
ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες Σταματήστε τις.
όσο κι αν τα μονόφθαλμα κανόνια
στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους
ίσα κατά την υψικάμινο της ελπίδας μας
Ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.
[Σ.σ.: Ακολουθεί το πιο ανόητο, το πιο ηλίθιο, και το πιο δουλικό από "κομματικό οπαδό" σε άνθρωπο, αγαπητέ και φίλε αναγνώστη, θέλω να το προσέξεις όλως ιδιαιτέρως!..]
Σώπα, γιαγιά, και σκούπισε με το μαύρο τσεμπέρι σου τα μάτια σου
Όταν σβύνει η φωτιά σου κάτου από το τσουκάλι σου
είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν’ ανάψει.
Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ’ όνειρο
κι απ’ το δώμα μας το λυχνάρι, είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά
στον ορίζοντα, κι ακούμε κάτου απ’ τα τούνελ της νύχτας τη βουή των τραίνων
που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.
Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων
κι ο Στάλιν είναι κι ο πατέρας τους.
Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας
είναι γιομάτος απ’ τους σωλήνες του φωτός.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορφή της ψυχής του ν’ ανασάνουν
Μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε.
Κυττάχτε, Κάθε ήλιος και σελίδα- μέρα την ημέρα-
με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι
και τ’ ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου.
Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν. Το έργο του: Λευτεριά
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε
Πάνου από την Κόκκινη Πλατεία στην εξέδρα του ήλιου
ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει:
«Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη».
Όση σχέση έχω εγώ με τα νησιά του... αγίου Φούφουτου, άλλη τόση σχέση είχε και ο Βησαριόνοβιτς Γιόζεφ με την ειρήνη! Εκτός, και αν είχε καμιά μουζίκα γκόμενα-Παλακίδα Ειρήνη, από τις τόσες πολλές του χαρεμιού του, και ξεθύμαινε σ' αυτήν την καύλα του για την... ειρήνη!
Να σημειώσουμε ακόμα ότι αυτόν τον μέγα "ειρηνοποιό" που εξύμνησε ο (γελοίος) Ρίτσος με το ποίημά του, τον απαρνήθηκε και δεν τον ξανά είδε ΠΟΤΕ αυτομολώντας στην Δύση (ΗΠΑ), από την κουμμουνιστική Ρωσία στην οποία έρεε το μέλι και το γάλα, και η μονάκριβη κόρη του Σβετλάνα (Φωτεινή ελληνιστί), γιατί ο ειρηνοποιός πατήρ, είχε δολοφονήσει πριν, την αγαπημένη της θεία και τα αδέρφια της!
«Σιχαίνομαι τον κομμουνισμό, αγαπώ τον Θεό και την Αμερική». Θα πει αργότερα η θυγατέρα του Στάλιν.
Τι κρίμα, λοιπόν, που αυτός ο... μονόλιθος της μουσικής δεν θα ζήσει καμιά... 50ριά χρόνια ακόμα, να μελοποιήσει κι αυτό το τεράστιο ποίημα του αγαπημένου του Ρίτσου!
Στα πολιτικά τώρα, ακόμα μια μεγάλη πατάτα έκανε πάλι σήμερα η αριστερή (κι αριστερότερη) κυβέρνηση της ΝΔ, με την κήρυξη "3μερου Εθνικού πένθους" (για τον θάνατο του μονόλιθου)... Αλήθεια; Ξέρουν τι σημαίνει εκεί στο κάτεργο της ΝουΔού η λέξη "Εθνικό";
Και που την είδαν στο σύνολο των Ελλήνων, του Έθνους, του Γένους δηλαδή, όταν οι μισοί Έλληνες δεν θέλουν ούτε να ακούσουν το όνομά του, και οι άλλοι μισοί, είναι από ελαφρώς ενεργοί "οπαδοί", έως τελείως ανενεργοί-αδιάφοροι κομματικοί;
Θέλω να ακούσω ή να δω να τον θάβουν και δημοσία δαπάνη, ή, αν, τον πάνε και σε καμιά εκκλησιά, του ψάλλουν και την "εξώδικο" ακολουθία που έγραψε κάποιος νεοσύλλεκτος δημοσιογράφος κάποτε, για να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι! Ο Θεοδωράκης τεζαρισμένος, μπροστά στην Ωραία Πύλη!
Μίκη...
Αλήθεια; Ποιο ήταν το πραγματικό του όνομα; Το ξέρει κανένας να μας το πει;
Ευτυχώς που έγραψες και κάνα-δυο τραγουδάκια καλούτσικα στην αρχή της καριέρας σου, μελωδικά, θα σε θυμόμαστε γι αυτά ρε μπαγάσα, κάπου-κάπου, γιατί στη συνέχεια, απ' όταν άρχισες να κουνιέσαι και να λυγιέσαι αρκούδα στα πάλκα των σταδίων και των γηπέδων, να τραγουδάς ο ίδιος μ' εκείνη την αγριοφωνάρα σου φάλτσα, κατάφαλτσα και να γκαρίζεις, έγινες για τα πανηγύρια!
Καλό κατευόδιο λοιπόν, "ογκόλιθε"... Να μας γράφεις συχνά... Αλά εκεί που θα πας, στον "Άγριο Πέτρο", πρόσεξε μην του πεις ότι είσαι κουμμουνιστής, ή άλλες τέτοιες αηδίες αδερφάκι μου, γιατί θα σε γυρίσει πίσω!..
Και τότε, αλίμονό μας!
