Το κατωτέρω κείμενο στα Ελληνικά παρακαλώ, που θα διαβάστε, πλην γεμάτο ξενικές χυδαιότητες, το έχει γράψει κάποιος παπαρο-Δημοσιογράφος, από αυτούς που ασελγούν, αποπατούν, ξερνούν. και καταριούνται καθημερινώς και αδιαλείπτως, την Ελληνική γλώσσα. Με την Ελληνική Πολιτεία, το “α-Παιδείας και Αχρηστευμάτων”, το “Υπουργείο Εκμαυλισμού”, να τραβούν τα βυζιά τους, ή το λιγότερο, να γίνονται συνένοχα και σφόδρα ανεκτικά, στην διάλυση και κατακρεούργηση της σημερινής μας καθομιλουμένης!
Κάποιος πρέπει να πει σ' αυτά τα τσόκαρα της δημοσιογραφίας, κυρίως τα φυντάνια, πως κάποια εποχή στο πολύ μακρινό παρελθόν, απ' ότι φαίνεται, όταν κάποιος ήθελε να γίνει δημοσιογράφος (σ.σ. Τότε δεν υπήρχαν πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας να παριστάνουν τους καθηγητάδες οι “αυτιάδες” και εκείνη με το άσπρο τσουλούφι στο μέτωπο, πως διάολο την έλεγαν; ξέχασα το όνομά της), πήγαινε στα γραφεία μιας εφημερίδος στον Διευθυντή συντάξεως ή τον Αρχισυντάκτη, να του πει τα καθέκαστα, οι τελευταίοι του έδιναν μία κόλλα χαρτί κι ένα μολύβι, του έλεγαν να γράψει πέντε κλούτσες λέξεις στα Ελληνικά, από αυτές που ξέρει. Και, εάν έκανε, έστω και μια υπογεγραμμένη λάθος, του έδειχναν την πόρτα και του έλεγαν: Να ψάξει να βρει αλλού δουλειά, η δημοσιογραφία θα κάνει και χωρίς αυτόν!
Όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες μας, από τον Παπαδιαμάντη έως τον Ξενόπουλο, και από τον Μυριβήλη έως τον Καζαντζάκη, υπήρξαν πρώτα δημοσιογράφοι.
Μνημειώδες παραμένει το περιστατικό με τον Παπαδιαμάντη, όταν πήγε στην εφημερίδα "Ακρόπολη" να ζητήσει δουλειά, αφού από κάπου έπρεπε να βγάλει το ενοίκιο του σπιτιού του στην Αθήνα, ο Γαβριηλίδης μόλις είδε το γραπτό του, πέρα από κωλοτούμπες που έκανε, του λέει: "Προσλαμβάνεσαι με μισθό 30 δραχμές τον μήνα". Αλλά επειδή ο Παπαδιαμάντης δεν απαντούσε, και φοβούμενος ο Γαβριηλίδης ότι θα τον χάσει, του λέει ευθύς αμέσως: "Μήπως θέλεις 50;" Και ο Παπαδιαμάντης συνεχίζοντες σκεφτικός, του απαντάει, επιτέλους: "Μου αρκούσει οι τριάκοντα".
Το δημοσιογραφικό τσόκαρο που έγραψε το παρακάτω κείμενο λοιπόν, εάν έρχονταν σε μένα και μου ζητούσε δουλειά ως δημοσιογράφος, θα εισέπραττε, πέρα από κλωτσιές στα πισινά, και την ευχή να μην βρει δουλειά, να μην σταυρώσει μεροκάματο, ούτε χαμάλης σε λιμάνι! Όχι σε εφημερίδα και έντυπο!
Το άρθρο έχει τίτλο “Το YouTube κρύβει τον αριθμό των dislikes”. Κι εγώ κατά παράβαση των αρχών της στήλης, θα δημοσιεύσω τις αρλουμποφράγκικες αηδίες που έχει το κείμενο, γιατί αλλιώς, δεν γίνεται; Πως θα πάρτε κι εσείς μία γεύση από τις ασυναρτησίες του, ή τις ξενικές αηδίες που μας υποχρεώνει αυτός ο, και ολίγον μεγαλομανής, τενεκές περί των Ελληνικών και της Ελληνικής γλώσσης:
“Ο αριθμός των dislikes σε ένα video μας δείχνει συνήθως πόσο δημοφιλές είναι ένα video ή πόσο χρήσιμο. Για παράδειγμα αν κάποιος αναζητά ένα tutorial video στο YouTube και ο αριθμός των dislikes είναι μεγαλύτερος από αυτός των likes, είναι μία καλή ένδειξη για το πόσο χρήσιμο είναι πραγματικά το video χωρίς να χρειαστεί να το παρακολουθήσει κανείς...
[Παρεμπιπτόντως, θα σας δώσω μόνον της ερμηνεία της λέξεως “Γιουτούμπ” στα Ελληνικά, κατά λέξη θα πει "Ο Σωλήνας Σου”, και κατ' έννοια, “Ο Δίαυλός Σου”].
Ωστόσο πολλές φορές το dislike button γίνεται εργαλείο στα χέρια των trolls και μετά από εκτεταμένες δοκιμές νωρίτερα μέσα στη χρονιά, το YouTube αποφάσισε να κρύψει τον αριθμό των dislikes από όλα τα videos].
Ο δημιουργός του video θα μπορεί να βλέπει πόσα άτομα έχουν πατήσει dislike, αλλά οι viewers ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να πατήσουν dislike θα βλέπουν μόνο τον αριθμό των likes.
Βάσει των όσων μάθαμε, κάνουμε τον αριθμό των dislikes κρυφό σε όλο το YouTube, αλλά το dislike button θα παραμείνει. Αυτή η αλλαγή ξεκινά σταδιακά από σήμερα. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων μας μάθαμε πως μερικοί από εσάς χρησιμοποιείτε το νούμερο των dislikes για να αποφασίσετε αν θα δείτε ένα video ή όχι. Ξέρουμε πως μπορεί να μη συμφωνείτε με αυτήν την απόφαση, αλλά πιστεύουμε πως είναι η σωστή απόφαση για την πλατφόρμα.
Τα πειράματα του YouTube έδειξαν πως κρύβοντας τον αριθμό των dislikes, σημειώθηκε μία σημαντική μείωση στις επιθέσεις ομάδων σε μικρότερα κανάλια με βομβαρδισμό από dislikes.
Αυτό είναι το κείμενο, αγαπητοί και φίλοι αναγνώστες, οι κοκκινίλες δικές μου, τα συμπεράσματα δικά σας. Ρίξτε και μια ματιά στη φωτογραφία, να δείτε την Ελληνική γραφή και γλώσσα των εφημερίδων και ιστοσελίδων, του... 2050!
Υ.Γ.: Υπάρχει Ελληνική νομοθεσία, που προστατεύει τη γλώσσα μας από τέτοια γαμήσια!
