Διαμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἐαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον…ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΛΑ!
Οἱ Πωλήσεις
Πωλεῖται τὸ «Πόρτο Καρρά». Πωλεῖται ὁ «Ἀϊ Γιάννης» Νικήτης. Πωλεῖται ὁ «Γλαρόκαβος» μὲ τὸ Ξενία στὸ Πευκοχώρι. Τὸ πρῶτο ἀνήκει σὲ ἰδιώτη ἐπιχειρηματία, τὰ ἀλλὰ δύο στὰ «ΕΤΑ» - Ἑλληνικὰ Τουριστικὰ Ἀκίνητα του πρώην «ΕΟΤ». Ποιὸς θὰ εἶναι ὁ ἀγοραστής; «Ἐδῶ σὲ θέλω κάβουρα, νὰ περπατᾶς στὰ κάρβουνα»!..
Τὸ μεγαλύτερο Γραφεῖο ἀγοραπωλήσεως ἀκινήτων στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἔχει στηθεῖ -μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων τὸ ὁποῖο ξεπούλησε τὰ «τάματα» (κτήματα), τῶν Παλαιστινίων στὴν Ἰσραηλινὴ Ἑβραϊκὴ μασονία κάτω ἀπ’ τὸ τραπέζι- βρίσκεται στὸ ἄντρο τῆς Ἑλληνικῆς Ἐβραιοχριστιανικῆς μασονίας, τὴ μονὴ χωρὶς καμιὰ απολύτως, ἱερότητα, σκέτο μονή, μὴ βάλουμε καὶ τίποτα ἄλλο ἀνάμεσα, τή μονή Βατοπαιδίου, τῆς χερσονήσου τοῦ Ἂθω. Καὶ οἱ «Ἂγ(ρ)ιοι» ἐκεῖ, τοῦ Ἀγ(ρ)ίου Ὅρους», ἔχουν ρίξει ὅλες τὶς μάσκες, ἂν καὶ ποτὲ δὲν τὶς φοροῦσαν γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς, αὐτὲς τὶς εἶχαν καὶ τὶς ἔχουν, μόνο γιὰ τὸ χριστεπώνυμο καὶ Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ πλῆθος. Αγοράζουν και πωλούν, κτήματα, ψυχές, συνειδήσεις, καί ὅτι ἂλλο φανταστεί κανείς, ὅτι μπορεί νά πουλήσει μιά θρησκεία χωρίς κανένα ηθικό υπόβαθρο, σέ αφελείς καί σέ βλάκες!
Ἀλήθεια, ἔχετε δεῖ ποτὲ τὸν Ἀρσένιο ἢ τὸν Ἐφραίμ; Καὶ μὲ τί σᾶς μοιάζουν αὐτοὶ οἱ κύριοι; Μ’ ἐκεῖνες τὶς ποντικίσιες φάτσες τους, τά μυτερὰ αὐτιά τους, τὰ φιδίσια μάτια τους, καὶ τὶς κόκκινες πεταγμένες μυτοῦλες τους! «Ἔβαλε ὁ διαβολάκος, τὴν οὐρὰ του πάλι»… Και ὁ δίσκος τοῦ Μιχαλόπουλου, χρόνια μετὰ τὸ θάνατό του, ἀκόμα εἶν’ ἐπίκαιρος, καί καλὰ κρατεῖ.
Ὁ γράφων ἔχει προσωπικὴ ἐμπειρία ἀπὸ δαύτους, στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, ὅταν αὐτοὶ ἔψαχναν νὰ βροῦν καὶ νὰ κατασκευάσουν ἱστορικὰ πιεστήρια, στοιχεῖα περὶ τῶν κληρονομιῶν τῆς μονῆς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, καὶ κυρίως, τὴν λίμνη Βιστονίδα.
Συγκεκριμένα, τὸ μοναστήρι εἶχε ζητήσει ἀπὸ ἔγκυρο καὶ δυνατὸ Ἕλληνα ἱστορικὸ, ἀρχαιολόγο -ὁ ὁποῖος γιὰ κάποιες καινοτόμες καὶ σωστὲς προτάσεις του πρὸς ὄφε- λος τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας καὶ τοῦ Κράτους, στὰ ἁρμόδια ὄργανα ὅσο ἦταν ἐν ὑπηρεσία, ὑπῆρξε «περσόνα νὸν γκράτα», γιὰ τοὺς «ἁγίους» τοῦ Ἄθω, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἁγιοσύνης- νὰ συντάξει πόνημα, ἱστορικό, στὸ ὁποῖο θὰ ἰσχυρίζονταν ὅτι οἱ γεωγραφικὲς ἐκτάσεις περὶ τὴν Βιστονίδα λίμνη, καὶ ἡ Βιστονίς, ἀνῆκαν, ἦταν ἰδιοκτησία τῆς μονῆς Βατοπαιδίου.
Ἐπειδὴ στὴν ἀρχὴ ὁ ἀρχαιολόγος, δὲν κατάλαβε τὸ αἴτιον τῆς ἐπιμονῆς τοῦ «Σπὸκ» τοῦ Βατοπαιδίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, συναίνεσε μὲ σκεπτικισμό. ἀλλὰ ὅταν οἱ προθέσεις τῶν «ἀγρίων» ἀποκαλύφθηκαν πλήρως (νὰ ἐκδιώξουν δηλαδή, τοὺς πέντε-δέκα ψαράδες τῆς λίμνης Βιστονίδος ἀπὸ τὸ χῶρο τῆς ἐργασίας τους, καὶ τὰ σπίτια τους, τὰ χωριά τους), ἀμφότεροι ἀπομακρυνθήκαμε, ἔκπληκτοι μέν, ἀηδιασμένοι δέ!
Ὅλα τὰ πειστήρια ποὺ κατέθεσαν στὴ συνέχεια, στὰ Ἑλληνικὰ δικαστήρια προκειμένου νὰ ἀποδείξουν μὲ αὐτὰ οἱ ἄνθρωποι τοῦ μοναστηριοῦ ὅτι τὸ Ἀθωνίτικο μοναστήρι εἶχε περιουσιακὰ δικαιώματα, καὶ κεκτημένα ἐπὶ τῆς λίμνης Βιστονίδος, ἦταν, υποθέτουμε με σιγουριά, ὅλα κατασκευασμένα!
Το τουριστικό παρόν και μέλλον της Χαλκιδικής
Κάποτε, ὁ τότε Πρόεδρος τῆς «Ε- ΞΧ» κ. Μάκης Ἀθανασόπουλος, εἶχε πεῖ σὲ μιά συνέντευξη τύπου τῆς Ἑνώσεως στὸ «Ἠλέκτρα Παλλὰς» τῆς Θεσσαλονίκης, ὅτι «εἴμαστε ἡ μόνη περιοχὴ τῆς Ἑλλάδος, ἡ Χαλκιδική, στὴν ὁποία ὑπερηφανευόμαστε ὅτι δὲν λειτουργεῖ καμία ξενοδοχειακή, πολυεθνικὴ μονάδα. Ἢ ἁλυσίδα. Γι’ αὐτὸ πονοῦμε τὸν τόπο μας, καὶ ἐνδιαφερόμαστε ἄμεσα γι’ αὐτόν. Κι ἐμεῖς καὶ τὰ ξενοδοχεῖα μας». Σήμερα, ποιὸς πονάει αὐτὸν τὸν τόπο, καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ ὑπερηφανεύεται, ἢ θὰ ὑπερηφανεύεται γι’ αὐτόν, μετὰ ἀπὸ 50 χρόνια;
Καὶ λέμε μετὰ ἀπὸ 50 χρόνια, γιατί ὅλο τὸ τουριστικὸ ὅραμα τῆς Χαλκιδικῆς τῶν τελευταίων 50 χρόνων, οἰκοδομήθηκε καὶ κρατήθηκε ζωντανό, χάρη στὸ παράτολμο, καὶ ἐξωπραγματικό, ἴσως, σχέδιο τοῦ πρώτου διδάξαντα στὸ χῶρο, ἂν καὶ πλοιοκτήτου στὸ ἐπάγγελμα, τοῦ ἀειμνήστου καὶ ἀτιμήτου, ἀπὸ κανέναν φορέα ἀκόμα, τῆς Χαλκιδικῆς, μετὰ θάνατον, τοῦ «Μπάρμπα-Γιάννη Καρρᾶ».
Αὐτὸς «κάρφωσε» στοὺς διεθνεῖς τουριστικοὺς χάρτες τη σημαία-τουριστικὸ προορισμὸ «Χαλκιδική», καὶ αὐτὸς πάλεψε μὲ τὰ μεγαθήρια τῆς ἐποχῆς, κέρδισε τὸν ἀγώνα, ἀσχέτως ἂν ἀτύχησε στὴ διαδοχή, αὐτὸς ἐξυγίανε ἰδίοις δαπάναις τὸ βρομοέλος τοῦ Μαρμαρά, καὶ ἐξοστράκισε τὶς ἐλονοσίες, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἀπὸ τὸν σημερινὸ πληθυσμὸ ποὺ τὸν μάστιζαν, τοῦ… «Ἐπινείου τοῦ Μουνούχου»! Αὐτός, ποὺ ἀκόμα καὶ μὲ κλονισμένη, ἂν ὄχι ἐντελῶς κατεστραμμένη ὑγεία στὸ τέλος, δὲν ἤθελε ἐπ’ οὐδενί, νὰ φύγει ἀπὸ τὸ «Κάστρο» του, ἤθελε σ’ αὐτό, νὰ ἀφήσει καὶ τὴν τελευταία του πνοή. Ἄνθρωποι μὲ φαντασία, ἄνθρωποι μὲ μυαλό, ἄνθρωποι μὲ τσαγανό. Ἄνθρωποι, μὲ μία ἁπλή, καὶ πέρα γιὰ πέρα κατανοητὴ λέξη, δημιουργικοί. Δημιουργοί.
Σήμερα, τὸ πρῶτο-πρῶτο ποὺ κάναμε, ἦταν νὰ καταργήσουμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἁπλὲς λέξεις. Μὲ τὶς ὁποῖες συνεννοούμασταν, συνεννοοῦνται καὶ καταλαβαίνονται ὅλοι οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, μεταξύ τους, ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καὶ ὄχι οἱ ξιπασμένοι, πολλὲς φορὲς καὶ μωροφιλόδοξοι, διανοούμενοι. Εἰσαγάγαμε τὰ ἀρλουμποφράγκικα στοὺς διαλόγους μας, ἢ στὶς δηλώσεις μας, ὄχι γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι κατέχουμε ξένες γλῶσσες, καὶ ἄλλα φαιδρὰ εὐρωπαϊκά, ἀλλὰ γιὰ νὰ μπερδέψουμε τὸν συνομιλητή μας, νὰ τὸν κάνουμε σκοπίμως, νὰ μὴ μᾶς καταλαβαίνει! Νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συνεννοηθεῖ μαζί μας! Ἀκοῦστε τὸν λόγο ἢ τὶς δηλώσεις κάποιου πολιτικοῦ, καὶ ἂν καταλάβετε γρί, ἐμᾶς νὰ μᾶς τρυπήσετε τὴ μύτη. Μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς μαϊμουδίστικες, καὶ χωρὶς ἔννοια φράσεις, λέξεις ποὺ χρησιμοποιεῖ. Ἀκοῦστε καί τὸ λόγο τοῦ Γιωργάκη! Ὁ ὁποῖος καθημερινῶς, κατρακυλάει ὅλο καὶ πιὸ βαθειὰ στὸν πολιτικὸ κατήφορο ποὺ διάλεξε. Καὶ ἂν βγάλτε ἐπίσης γρί, ἀπὸ τὶς δύο κλοῦτσες ἑλληνικὰ γράμματα ποὺ κατέχει, νὰ μᾶς τρυπήσετε, ἀκόμα μία φορὰ τὴ μύτη!
Σ’ αὐτὸν τὸν, ἀρλουμποκυκεώνα τῶν λέξεων, λοιπόν, ποὺ χρησιμοποιοῦμε γιὰ συνεννόηση, διαβάζουμε πράγματα ποὺ μᾶς βάζουν σὲ σκέψεις, καὶ προοιωνίζουν ἕνα μέλλον στὸ ὁποῖο τὸ πιὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι κανεὶς ἀπὸ ἐμᾶς, δὲν θὰ έχει σέ λίγα χρόνια, κανένα, ἀπολύτως, μέλλον!
Σὲ μία ἄλλη ἐποχή, ὅπου τὸν πλοῦτο τὸν εἶχαν 5-10 ἐπώνυμοι ἄνθρωποι στὰ χέρια τους, δημιουργικοί, καὶ στὰ καλὰ καὶ στὰ κακά, ξέραμε ποιοὺς νὰ καταδείξουμε, ἢ σὲ ποιοὺς νὰ στρέψουμε τὰ πυρά μας, ὅταν κάτι θὰ πήγαινε στού διαόλου. Σήμερα, μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς «ὀφσὸρ» ἑταιρεῖες (νὰτο, τὸ ἀρλουμποφράγκικο, “ὀφσὸρ” θὰ πεῖ φάντασμα, φρικιό, καλικάντζαρος), οὐδεὶς γνωρίζει ποιὸς; κρύβεται ἀπὸ πίσω, ὁ ἐ- πιχειρηματίας, ἢ ἀντ’ αὐτοῦ, ἡ σύζυγος τοῦ βουλευτοῦ, ἢ ὁ κουμπάρος τοῦ... κουμπάρου, τοῦ ὑπουργοῦ, τοῦ νονοῦ, καὶ πάει λέγοντας. Ή, ὁ «χί» βαρόνος τῆς κοκαΐνης ἀπὸ τὴν Κολομβία, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ γιὰ τὰ πολιτικὰ καὶ τὰ πολιτειακὰ συμφέροντα τῶν «ΗΠΑ», κάποιας ἄλλης ὑπερδυνάμεως τοῦ πλανήτη.
Ἔτσι λοιπόν, φθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ ἀκοῦμε γιὰ ἀγοραστὲς τῶν παραπάνω ἀκινήτων ἑταιρεῖες φαντάσματα, σεΐχηδες ἢ ἐμίρηδες οἱ ὁποῖοι κάθονται πάνω καὶ σὲ βουνὰ ἀπὸ χρήματα, ζοῦν ὅμως στὶς πιὸ ὑποβαθμισμένες, τὶς πιὸ ἄνυδρες περιοχὲς τοῦ κόσμου! Ἐκεῖ ποὺ λόγω κλιματολογικῶν συνθηκῶν, μόνον ἑρπετὰ τῆς ἐρήμου ἢ σκορπιοί, ἢ ἄλλα δηλητηριώδη ἔντονα καὶ φίδια, εἶναι ἱκανὰ νὰ ἐπιζήσουν. Γιὰ σταλινικοὺς, κρυμμένους κομμουνιστικοὺς θησαυρούς, ποὺ αἴφνης ἔβγαλαν φτερὰ ἢ πόδια καὶ ἀγοραπωλοῦν τὰ πάντα, ἀνὰ τὴν ὑφήλιο. Γιὰ ζάπλουτους ἐπιχειρηματίες οἰκονομικοῦ ἐγκλήματος, οἱ ὁποῖοι πίσω καὶ ἀπὸ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ ὀμπρέλα (γι’ αὐτὴν δουλεύουν), κάνουν ἐν τῷ φανερῶ, καὶ ἄνευ ἴχνους τσίπας ἢ ἀναστολῆς, ὅτι στὰ χρόνια ἠθικῆς, δὲν θα μποροῦσαν, οὔτε νὰ τὸ διανοηθοῦν, ὄχι νὰ πράξουν.
Κάποτε αὐτὴ ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε ἱστορικά, ἴσως χρειαστεῖ νὰ διαχωριστεῖ σὲ περίοδο ἠθικῆς, καὶ σὲ περίοδο ἀνήθικης πολιτικῆς κυριαρχίας.
Μ’ αὐτὸ, θέλουμε νὰ ποῦμε ὅτι στὰ σημερινὰ ἀκίνητα ποὺ ἀλλάζουν χέρια δύο ἢ καὶ τρεῖς φορὲς τὸ... 24ωρο, δὲν ὑπάρχει κανένα ἐργασιακὸ ἢ ἐπιχειρηματικὸ μέλλον, κανεὶς δὲν ἐνδιαφέρεται νὰ δουλέψει γιὰ κανέναν, σοβαρά, ἀφοῦ ὅτι ἀγοράζε- ται, ἀγοράζεται γιὰ νὰ πουληθεῖ, καὶ ὄχι γιὰ νά… σταδιοδρομήσει!
Ὅλες οἱ ἐπιχειρήσεις στὴ χώρα μας κάποια στιγμὴ θὰ καταντήσουν ὅπως ὁ Ὀλυμπιακός, ἢ πιὸ πλούσια ποδοσφαιρικὴ ὁμάδα τῆς Ἑλλάδος, νὰ ἀποκλείεται ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ πρωτάθλημα (σούπερλιγκ, ἄλλο ἕνα ἀρλουμποφράγκικο δεῖγμα λεκτικῆς ἐπικοινωνίας), ἀπὸ μία ὁμάδα Μεσογειακῆς ἐπαρχίας, ἢ ὁποία μάλιστα, ἀκόμα δὲν ἔχει πατήσει, καί γερὰ στὰ πόδια της.
H Πρόταση του «Χάους»
Κοντὸς ψαλμός, ἀλληλούια. Ἀντὶ νὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε, ποιὸς ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς μεγαλοεπιχειρηματίες-φαντάσματα, ξένους, θὰ μᾶς φέρει τὴν τουριστικὴ ἄνοι- ξη, στὸν βαρὺ χειμώνα τῆς Χαλκιδικῆς ποὺ διανύουμε, εἴτε ἐπενδύοντας, εἴτε ἀγοράζοντας…
Καὶ ἂν πέσουμε στὰ νύχια αὐτῶν, ἡ ἄποψη τῆς ἐφημερίδος εἶναι ὅτι ὁ τουρισμὸς στὴ Χαλκιδική, θὰ εἶναι καὶ κλινικὰ νεκρός…
Οἱ ξενοδόχοι μας, αὐτοὶ ποὺ εἶναι οἰκονομικὰ εὔρωστοι ἀκόμα, καὶ μποροῦν… Ἀλλὰ καὶ οἱ ἀδύνατοι μὲ μικρομετοχές… Γιατί δὲν συστήνουν μια κοινοπραξία, νὰ βάλουν τὰ χρήματα ΟΛΟΙ μαζί, καὶ νὰ ἀγοράσουν αὐτὰ τὰ τρία μεγάλα ἀκίνητα ποὺ πωλοῦνται; Τὸ μέλλον, ἢ τὸ τέλος τοῦ τουρισμοῦ μας. Στὰ ὁποῖα εἴμαστε ἀπολύτως σίγουροι, ὅτι θὰ ἐπενδύσουν, ἀφοῦ σήμερα, καὶ μὲ τὴν ἀνόητη λογικὴ τῶν ἐπεκτάσε- ων ποὺ κάνουν, νὰ προσθέτουν δηλαδὴ, κάθε χρόνο ὁ καθείς, καὶ ἀπὸ ἕνα ἄλλο, παθητικὸ «κουτόσπιρτο», στὰ ἄθλια ἐνδεχομένως, «κουτόσπιρτά» τους ποὺ λειτουργοῦν, δὲν ἐξυφαίνουν τίποτα ἄλλο, παρὰ τὸν, καὶ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια, ξενοδοχειακὸ ἀφανισμό τους!.. Οι μεθοδεύσεις του Υπουργείου, του Κράτους Ἔγκυρες δημοσιογραφικὲς πηγές, πληροφορίες μας, λένε ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο Τουρισμοῦ, καὶ ἐν ὄψει τοῦ ἀνασχηματισμοῦ τῆς Κυβερνήσεως -ἐμεῖς τὸν θεωροῦμε βέβαιο, παρὰ τίς διαβεβαιώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ προσφάτως στὴ «ΔΕΘ»- βιάζεται νὰ ἐκχωρήσει (πωλήσει), κάτω ἀπ’ τὸ τραπέζι, τὴν κυριότητα τῶν δύο παραπάνω ἀκινήτων ἰδιοκτησίας του, σὲ ἡμετέρους ἡμεδαποὺς ἢ ἀλλοδαπούς. ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ εἰσπράξει ἡ τωρινὴ ἡγεσία του, ίσως, τὰ «λύτρα» μέ τα οποία καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός παραδέχθηκε τιμίως, πλὴν σαφῶς, ὅτι οἱ Ὑπουργοὶ του κάνουν ἔκλυτον, καὶ ἀνεπίτρεπτα χλιδάτον βίον! Ἡ ὑπόθεση βρίσκεται στὶς ὑπογραφές.
Ἂν ὄντως, συμβαίνει κάτι τέτοιο. Προχωρεῖ αὐτὴ ἡ ἄθλια καὶ παράνομη ἐργασία κάτω ἀπ’ τὸ τραπέζι. ἡ ἐφημερίδα μας καὶ οἱ ὑγιεῖς τουριστικοὶ ἐπιχειρηματίες τῆς Χαλκιδικῆς. Ρωτοῦμε τό σεβαστὸ κατά τα ἂλλα, ὑπουργεῖο Τουρισμοῦ:
►Πότε προκηρύχθηκαν αὐτοὶ οἱ διαγωνισμοὶ πωλήσεως τῆς δημοσίας περιουσίας, ἂν προκηρύχθηκαν γιὰ αὐτὰ τὰ ἀκίνητα;
►Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήρια, ἢ οἱ προδιαγραφὲς τῶν ἑταιρειῶν ποῦ θὰ τὰ ἀγοράσουν;
►Καὶ ποιὲς οἱ ἀσφαλιστικὲς δικλεῖδες, που θά ὑπάρχουν, ὥστε νὰ μὴν πέσουμε σὲ ἑταιρεῖες φαντάσματα, σὲ ἑταιρεῖες «ὀφσόρ», οἱ ὁποῖες θὰ ἀγοράσουν αὐτὰ τὰ ἀκίνητα, ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήσουν πρὸς τὸ κοινὸ ὄφελος τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ «κλειδώσουν»!
Ὅπως ἔκαναν ἐκεῖνοι οἱ ἀχρεῖοι στὸν Μπάρμπα-Γιάννη Καρρά, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὅμως, τότε, ἀμέσως μετὰ τὴν πρόθεσή τους, εἰσέπραξαν καὶ τὴν ἀνάλογη ἀπάντηση. Τώρα, ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει νὰ δώσει μία τέτοια ἀπάντηση; ἐφόσον προκύψει -καὶ θὰ προκύψει- κάτι τέτοιο.
O Λόγος της Νομαρχίας Χαλκιδικης
Μηδενικὸς καὶ δουλικός. Σὰ νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικὸ ποὺ διαγράφεται πάνω καὶ κά- τω ἀπ’ τὰ τραπέζια, ἔχουμε καὶ μιά Νομαρχία Χαλκιδικῆς τελείως ἀνύπαρκτη, τελείως ἀνίκανη να χειριστεί κάτι τέτοιο, μιά στρογγυλὴ σφραγίδα μὲ τὸ ἐθνόσημο ἔχει καταντήσει ἡ ὑπηρεσία αὐτή… Ἡ λέξη «Ἐπαρχεῖο», ἴσως, θὰ τῆς ταιρίαζε πολύ καλύτερα! Νὰ καπελώνεται καί ἀπὸ τὴν Περιφέρεια, ἄλλη ἄχρηστη μὲ τὴ σειρά της, ἀφοῦ ἀκόμα δὲν ἀνακάλυψε, ούτε αυτή, ὅτι ἡ ἀνατολικὴ εἴσοδος (Χαλκιδική), πύλη πρὸς τὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, καὶ συμπρω- τεύουσα ποὺ ἀρέσκονται κάποιοι νὰ την ἀποκαλοῦν, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Μπορεῖ νὰ ἀσφαλτοστρώσει καὶ τὸν τελευταῖο ἀτραπό, στὸ τελευταῖο ἐξωκκλή- σι, τῆς τελευταίας ἐνορίας. Τοῦ τελευταίου δραχμολάτρη παπᾶ, γιὰ τὴν τελευταί- α γριὰ ποὺ πηγαίνει καὶ ἀνάβει τὰ καντήλια στὸν ἅγιο. ἀλλὰ τὸ δρόμο «Γαλάτιστα - Θεσσαλονίκη», ἡ «Περιφέρεια τοῦ Μέλλοντος», χαρακτηρισμὸς ποὺ κατέκτησε γιὰ γέλια ἡ “ΠΚΜ”, δὲν τὸν διανοήθηκε ἀκόμα! Παρότι ὁ «Γιορίκας», πρὶν ἀπό 6 χρόνια, “ἔστειλε” γιὰ τοὺς ἀφελεῖς τῆς Ν.Δ. Γαλατσάνους ποὺ τὸν ὑποδέχθηκαν μὲ «ὡσαννὰ» καὶ «ἀλληλούια», τὶς μπουλντόζες του τὴν ἄλλη μέρα νὰ σκάβουν!..
Το μέλλον το δικό μας, αλλά κυρίως των παιδιών μας
Τὸ μέλλον ὅμως, τοῦ «Πόρτο Καρρά», τοῦ «Γλαρόκαβου» καὶ τοῦ «Ἀϊ Γιάννη» Νικήτης, εἶναι ἡ τουριστικὴ ἐπένδυση ὑψίστης σημασίας, γιὰ τὸ τουριστικὸ μέλλον τῆς Χαλκιδικῆς τῆς ἑπομένης 50ετίας, καὶ μ’ αὐτό οἱ πάντες, νὰ καταλάβουν, καὶ νὰ βάλουν καλὰ στὸ ἄδειο τσερβέλο τους, κανείς, μὰ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ παίξει, ἢ ἀκόμα περισσότερο, νὰ πειραματισθεῖ!..
<Χ>
