Φανταστείτε τώρα, αυτόν τον “άντρακλα τον πελαγίσιο”, ο οποίος πριν αναρριχηθεί στον υπέρτατο θώκο που μπορούσε να αναρριχηθεί, αφού γυάλιζε και τα παπούτσια του πίτουρα για χρόνια, να κάθεται ομοτράπεζος στο ΝΑΤΟ, με τον ομόλογό του των γύφτων, και να τον ακούει να αναλύει τις μακεδονικές στρατηγικές και αμυντικές πολιτικές, να μαθαίνει δηλαδή τα κατορθώματα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου... από πρώτο χέρι!..
Θεέ μου!.. Τι ξευτίλα!.. Τι ξευτίλα!.. Για την ένδοξη Πολεμική μας Αεροπορία!..
[Αλήθεια; Πώς μπόρεσε αυτό το σώμα, και έβγαλε τέτοιους γελοίους χαρτογιακάδες, ρε παιδιά... Πως;]...
Και τι περηφάνια για το ΝΑΤΟ, τώρα που απέκτησε τον πιο ισχυρό, τον πιο σοβαρό, και τον πιο ετοιμοπόλεμο στρατό της Ευρώπης στις τάξεις του!
Αρχίζω τελικά να ντρέπομαι -γιατί μέχρι τώρα το είχα καμάρι- που κάποτε υπηρέτησα τον Ελληνικό στρατό! Του έδωσα 2,5 από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου!