Καλλιτέχνης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Και δημοσιογράφος, “γράφεις για τα δημόσια" τα κοινά. Αν η γκλάβα σου φυσικά, μπορεί να ξεχωρίσει τον λιμό από τον λοιμό, και την πίτσα από την πούτσα.
Κάποιοι καλλιτέχνες (της μύξας), και κάποιοι δημοσιογράφοι (της χλέμπας, της αφάνειας και της λησμονιάς), βάλθηκαν να διδάξουν στη νέα γενιά ύφος, ήθος, διαγωγή, ανθρώπινες αξίες παπαγαλίσματα γνωστών και αγνώστων πριν από αυτούς, διαστρεβλωμένα όμως, και κατά το πως μπορούν αυτά να προκαλέσουν, να διεγείρουν, και το χειρότερο, να προσβάλλουν!
Έτσι φθάσαμε στο σημείο όποιος καλλιτέχνης πεθαίνει, να “φεύγει”, (κατά το “εκοιμήθη” των τρισκατάρατων Τράγων της Εβραιοχριστιανικής μασονίας), την υπόμνηση ότι "ήταν κουμμουνιστής", με μεγάλη συμμετοχή… στο “αντάρτικο των βουνών”, στο οποίο οι περισσότεροι, δεν είχαν ακόμα… γεννηθεί! Αλήθεια; Έμεινε κανείς σ’ αυτόν τον χώρο που να μην είναι, ή πούστης ή κουμμουνιστής; Ή και τα δυο μαζί; Είμαστε οριακά στο, να “πεθαίνουν” οι σκύλοι, και να “ψοφούν” οι άνθρωποι! Μιλάμε για τέτοια μόρφωση και για τέτοιο επίπεδο παιδείας ή εξυπνάδας, αγαπητοί αναγνώστες και Έλληνες συμπολίτες!
Και σήμερα, όσο πιο λίγα καταλαβαίνει το αναγνωστικό ή φιλοθεάμων κοινό, τόσο το καλύτερο για όλα αυτά τα τσόκαρα που επαγγέλλονται, είτε τους καλλιτέχνες, είτε τους δημοσιογράφους!
Και, για να γίνει αυτό αντιληπτό, θα πρέπει να ξανά πούμε ότι μόνον η Ελληνική γλώσσα (και η Λατινική αρκετά λιγότερο), σύμφωνα με πολλές γνώμες διακεκριμένων ξένων γλωσσολόγων, ανήκουν στις “νοηματικές” γλώσσες, δηλαδή σ’ αυτές που οι λέξεις έχουν πραγματικό νόημα και ρίζα, αμετάβλητη πραγματική ερμηνεία, δεν επιδέχονται καμία άλλη έννοια, γιατί, ακριβώς, δεν την έχουν και ανάγκη.
Παράδειγμα χιλιοειπωμένο, και με λαϊκή εξήγηση, η λέξη “μήτρα”, το νόημα είναι κατά δικό της, έχει την συγκεκριμένη σημασία, δεν είναι ακρωνύμιο ή πρόταση ή σύνθετη, και δεν επιδέχεται καμιά, απολύτως, περαιτέρω ερμηνείας ή επεξηγήσεως! Είναι η μήτρα, είναι η πρώτη, τελεία και παύλα.
Όλες οι άλλες γλώσσες, δυτικές κυρίως, με λατινικό αλφάβητο είναι μαϊμούνια-θυγατρικές της Ελληνικής και Λατινικής (αφού και η Λατινική είναι θυγατρική της Ελληνικής), βεβαίως θ’ ακούστε και από διακεκριμένους “επιστήμονες” (της μύξας), τα “περί σανσκριτικής και ινδοευρωπαϊκής καταγωγής ή προελεύσεως”, γράψτε τα όμως εκεί που δεν πιάνει μελάνι, γιατί αυτοί που τα ισχυρίζονται αυτά, ή πολύ έξυπνοι είναι; ή πολύ βλάκες! Εξ’ άλλου, όλοι ξέρουμε ότι η βλακεία και η εξυπνάδα στον κύκλο, κάπου στο τέλος-στην αρχή του, συναντώνται!
Είχα πει κάποτε, στον μοναδικό και σπουδαίο καθηγητή-ανθρωπολόγο που είχε η Ελλάδα μας για δεκαετίες, Άρι Πουλιανό.
-Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση σε σένα κύριε Άρι; Και μ’ αρέσει πάρα πολύ;
-Τι; Θέλει να μάθει χαμογελώντας.
-Ότι ένα “κουμμούνι” όπως εσύ, μιλάει μια γλώσσα (ελληνική) απλή καθαρεύουσα, τόσο στρωτή, τόσο κατανοητή, τόσο εύηχη, που ούτε ένας καθαρός καθαρευουσιάνος ίσως, δε θα μπορούσε να το πετύχει!
Και ο κ. Άρις με καμάρι, υπέρμετρη υπερηφάνια, μου απαντά.
-Είχα πολύ καλούς δασκάλους!.. Πάρα πολύ καλούς!.. Εννοώντας Δημοτικό σχολείο και Γυμνάσιο, το Λύκειο στην ηλικία μας δεν είχε εφευρεθεί.
Και πράγματι, είχαμε πολύ καλούς δασκάλους! Δασκάλους οι οποίοι μας μάθαιναν πραγματικά γράμματα, και όχι τα σημερινά μαϊμουνοδασκαλούδια του Βελιγραδίου και των Σκοπίων, της Σόφιας και του Μπλαγκόεβγκραντ, των ευκόλων σπουδών δηλαδή, και επ’ αμοιβή -αν αγόραζες τα “συγγράμματα” των καθηγητών των προαναφερθέντων “Πανεπιστημίων”, τα οποία σημειωτέον για τους εμιγκρέδες “πλουσίους” Έλληνες μαθητές που τα επέλεγαν, είχαν ιδιαίτερα ακριβότερη τιμή, έπαιρνες πτυχίο χωρίς να παρουσιαστείς ή να φοιτήσεις καθόλου στη Σχολή σου!
Άλλων αυτοεξορίστων κομμουνιστών του “Παραπετάσματος” και του “Παιδομαζώματος”, το οποίο εκείνη η γνωστή τσάτσα των “Ελληνικών (α)Γραμμάτων” που μας προέκυψε εκ Τασκένδης, ονόμασε αισχρά και αηδιαστικά, σιχαμερά “Παιδοφύλαγμα”!
Το λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη ο οποίος εξεμάνη για την... βρωμερή λέξη “τέικ αγουάι” προ ημερών που τείνει να καθιερωθεί συστηματικά και επί σκοπού ολεθρίου, βρίθει τέτοιων βρωμο-λέξεων ελληνοποιημένων, είναι ακατάλληλο ακόμα και για τα “σκολιαρούδια”, όχι για ακαδημαϊκούς ή σπουδαστές ανωτέρων και ανωτάτων σχολών, δολοφονεί την γλώσσα μας με το δικό του τρόπο, και δικαίως η κ. Μάνου, τον αποκάλεσε όπως τον αποκάλεσε, μην αντιγράφω τα λόγια της, δεν έχει καμιά σημασία, γίνομαι και βαρετός!
Υπάρχει κι ένας συνθέτης-τραγουδοποιός, ονόματι “Καραμουρατίδης” (το επίθετό του στα τούρκικα σημαίνει “μαύρος Μουράτ”, κολλημένης της ελληνικής καταλήξεως των ονομάτων, “-ίδης” -τουρκική καταγωγή με τα σημερινά δεδομένα), ο οποίος αφού δεν… πουλάει με τα τραγούδια του (προσωπικά ασχολούμαι με την μουσική συστηματικά εδώ και δεκαετίες, αλλά ΔΕΝ ξέρω κανένα δικό του τραγούδι!), αποφάσισε να διαφημίσει τον εαυτό του στο διαδίκτυο δι’ άλλης οδού, δηλαδή της προκλήσεως, της αφηγήσεως παιδικών βιωμάτων και ακουσμάτων του, αναμεμειγμένων με πατριωτικές ή όχι, κορώνες θέσεις, με διδασκαλία γνώσεως ή ήθους, “Περί ανέμων και υδάτων… Περί ποντικών και γάτων!”.
Προσωπικά, ποσώς μ’ ενδιαφέρουν, και οι γνώμες και οι θέσεις του κ. “Καρά-Μουράτ”, μπορεί να τις λέει, έχει αυτό το δικαίωμα από την ελευθερία λόγου και τη δημοκρατία, η ξευτίλα είναι δικιά του, ότι θέλει την κάνει!.. Εξ’ άλλου, η κ. Μάνου τον έβαλε στη θέση της, δεν θα παπαγαλίσω κι εγώ τα ίδια… Αλλά…
Εκείνη η σταφιδιασμένη γίδα και “διανοούμενη τσάτσα”, ρε παιδιά… Η γεροντομούνα… Με τα σίβα μαλλιά και τα σκελετωμένα χέρια… Η “δημοσιογράφα”!.. Τι σκατά γυρεύει και πετάγεται πάντα αυτόκλητος δικηγόρος-τσουτσού, στους “αδικημένους” και τους “κατατρεγμένους”; Θεωρεί τον εαυτό της τόσο μεγάλη προσωπικότητα και επεμβαίνει; Θεωρεί τη φάτσα της τόσο ωραία που εντυπωσιάζει ακόμα το κοινό; Θεωρεί τα κείμενά της (το πιο πιθανόν), τόσο λογοτεχνικά και υψηλών νοημάτων, περιεχομένου; Θεωρεί την μόρφωσή της και τις γνώσεις της, εξ’ ορισμού σωστές και αναντίρρητες; Θεωρεί…
Ρε, δε πάει στο διάολο, το... “Κάτω παρτάλι” που μας έπρηξε τα ούμπαλα και μας τα πρήζει κάθε τρεις και μία επεμβαίνοντας… Φταίμε εμείς αν περνάει καθυστερημένη κλιμακτήριο; Ή, αν δεν μπορεί να βρει ικανό επιβήτορα πλέον, να “ξε@#$&^%ει, τρώγεται με τα ρούχα της;
Συνήθως, σε τέτοια ηλικία οι σωστοί άνθρωποι της συγγραφής και του στοχασμού, εν γένει της σοφίας, λόγω ηλικίας ασχολούνται με άλλα πράγματα, και όχι με τα “χωνιά” ανά χείρας στις βρωμερές ιστοσελίδες όπως το “προσωποβιβλίο” και το “τσίου-τσίου”, να βγάζουν κατινίστικα τα απωθημένα τους τόσο, όσο και την τύφλα τους τη μαύρη!
Φτάνει, μωρή κότα!.. Άντε μπες στην κουζίνα σου και τηγάνισε καν’ αυγό να φαν τα εγγόνια και τ’ ανίψια που θα σ’ ανοίξουν την πόρτα… Περισσότερο θα προσφέρεις έτσι στην ανθρωπότητα, παρά με τις ηλίθιες θέσεις-επεμβάσεις σου, και καμώματά σου!
Ουουούστ, μωρή!.. Ουουούστ παλιό'ιδα του κερατά!.. Ουουούστ!!..
