Προσωπικά θεωρώ σχιζοφρενικό γιατί αυτός ο άνθρωπος (Στρατηγός Κωσταράκος) ο οποίος γνωρίζει τόσα πολλά, δεν αξιοποιήθηκε ακόμα ή δεν αξιοποιείται πολιτικά απ’ αυτήν την ανίκανη στα εθνικά θέματα κυβέρνηση -μια από τα ίδια του Σύριζα- και γιατί ο Κούλης που ανοίγει βλακωδώς και ανοήτως τα σύνορα στον κορωνοϊό, ενώ μας είχε δυόμιση μήνες σε καραντίνα και “φυλακή” να κάνουν οι “Ευρωπέοι”, και προπαντός οι Ναζο-βρωμο-γερμανοί τις διακοπές τους ξοδεύοντας, το πολύ 10 ευρώ στη διάρκεια της διαμονής τους, εξακολουθεί να τον αγνοεί και να μην ξέρει ούτε τη... φωτογραφία του!
Γιατί έγραψα “το πολύ 10 ευρώ”; Θα σας πω. Αφού σας υπενθυμίσω ότι έκανα τουριστικό ρεπορτάζ στα έντυπα που δημοσιογραφούσα της Χαλκιδικής, από το 1995, έως το 2012.
Και συνεχίζω να κάνω στις ιστοσελίδες μου, αλλά όχι τόσο “φανατικά” πλέον, γιατί κατάλαβα ότι η δήθεν “βαριά βιομηχανία” του τουρισμού στην Ελλάδα, είναι μία μεγαλόπρεπη και βρωμερή μπούρδα! Κουράδα!
Αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτή την αθλιότητα, να “μετρούμε διανυκτερεύσεις” και σκατά στους βιολογικούς σταθμούς των ξενοδοχείων, είναι αυτοί οι ίδιοι που κατέστρεψαν επί σκοπού τον πρωτογενή μας τομέα παραγωγής -λέγε με γεωργία κτηνοτροφία- χρεοκόπησαν και πάλι επί σκοπού τα εργοστάσιά μας, και μας έστειλαν στα τάρταρα των “Διεθνών Ταμείων” να... σωθούμε, δηλαδή, να αφανιστούμε πλήρως!
Ευτυχώς, ο πανάγαθος Ζευς, μας έστειλε τον κορωνοϊό να μας (τους) ξυπνήσει, ΌΛΟΥΣ! Γιατί από τούδε και στο εξής, όπως λέει παρακάτω και ο κ. Κωσταράκος, δεν νομίζουμε να υπάρχει άνθρωπος με σώας τας φρένας στην Ελλάδα, που να μην νομίζει ότι η Ελλάς πρέπει να ξανά φτιάξει τον πρωτογενή της τομέα, την βιομηχανία της, και ν’ αφήσουν τις βρωμερές αηδίες των “λοτζίστικς” και των άλλων αρλουμποφράγκικων παπαριών, ο τουρισμός ήταν, είναι, και θα είναι ότι χειρότερο για τη χώρα μας, όταν μάλιστα αυτός ξεπερνάει, και τον έλεγχο, αλλά και τις δυνατότητές μας.
Είμαστε 11,0 εκατομ. άνθρωποι. Και δεν θέλουμε να δεχτούμε ούτε 11, ούτε 30 εκατομ. Βρωμο-τουρίστες. Με τίποτα, και με καμιά κυβέρνηση! Γιατί θα σκλυλοβρωμίσουμε άπαντες, όπως ήδη σκυλοβρωμίσαμε με τους λαθροεισβολείς-λαθροπρόσφυγες, που κανένας δεν τους κάλεσε, και ούτε τους έχουμε καμιά εκτίμηση ή ανάγκη. Δεν μας συνδέει τίποτα, μ’ αυτούς τους κανιβάλους-ανθρωποφάγους που το αποδεικνύουν καθημερινώς με τις εγκληματικές πράξεις τους, ούτε ηθικά, ούτε πολιτισμικά, ούτε θρησκευτικά, ούτε κοινωνικά! Αυτοί είναι στην εποχή του Χόμο Ερέχθους, κι εμείς βαδίζουμε εδώ και χιλιετίες την εποχή του Χόμο Σάπιενς! Για να μην γράψω ότι εμείς, οι Έλληνες, είμαστε οι Χόμο Σάπιενς, και όχι τα δυτικά λιμοκοντόρικα τσογλάνια, οι ωμοφάγοι-ποντικοφάγοι μέχρι πρόσφατα, Ευρωπέοι της βρωμο-ΕΕ.
Αλλά να έρθω, στο “το πολύ 10 ευρώ”, γιατί πλάτειασα, πράγματι, κάπως.
Ήταν γύρω στο 2010. Καθόμασταν ένα απόγευμα στο μπαρ του κήπου του “Φιλππείου” στα Ψακούδια, και δίπλα μας δυο Γερμανοί έπιναν κάτι νεροπλύματα μπύρες, τζίρο για τα γουρούνια, που τους σέρβιρε αχόρταγα ο μπάρμαν στο “ολινκλούσιβ” (σ.σ.: το “ολινκλούσιβ” είναι το πιο βρωμερό τουριστικό προϊόν που έχει παραχθεί), όταν ο φίλος μου που μιλούσε γερμανικά στήνοντας αυτί, μου λέει:
-Ξέρεις τι λεν αυτά τα καθάρματα οι ναζί δίπλα μας;
-Όχι. Γιατί να ξέρω; Μήπως μιλάω γερμανικά;
-Αυτοί φεύγουν αύριο... Και υπερηφανεύεται ο ένας στον άλλον, ότι στις δέκα (10) μέρες που έμειναν στα Ψακούδια, ο ένας ξόδεψε 10 ευρώ και ο άλλος 7!..
Τελειώνοντας, να σας πω και το άλλο, γι’ αυτούς τους βαρβάρους, που συνεχίζουν να είναι, Ούννους, ένα απόγευμα λίγο πιο πέρα στη Γερακινή, συζητώντας με έναν φίλο μου τον Χρίστο Σαραντίδη που ζει και εργάζεται στην Ελβετία, του έλεγα ότι οι Γερμανοί που έρχονται στην Ελλάδα τουρίστες, είναι κατηγορίας και επαγγέλματος, το πολύ, αρχισερβιτόρου στη Γερμανία και προϊσταμένης αδελφής σε νοσοκομείο.
Ο Χρίστος άνοιξε τα μάτια διάπλατα από έκπληξη και αντέδρασε.
-Πως το ξέρεις; Ακριβώς τέτοιοι είναι!..
-Δε χρειάζεται να το ξέρω... Το βλέπω.
Κι ακόμα ένα, γιατί δεν νομίζω να ξαναγράψω κάτι γι αυτά τα φρόκαλα-τουρίστες όλο το καλοκαίρι, απαξιώ περιφρονητικά πλέον να ασχοληθώ μαζί τους.
Σε ξενοδοχείο της Κασσάνδρας -τρομάρα του που υπερηφανεύονταν ότι είχε υψηλό και καλό τουρισμό, επιπέδου- μια ρακένδυτη Αγγλίδα έχοντας αγκαλιά ένα βρωμερό μωρό και άπλυτο, ενώ ακριβώς το ίδιο άλλα δυο ενοχλούσαν κακομαθημένα και ανάγωγα τα διπλανά τραπέζια των θαμώνων, στέκονταν πάνω απ’ το κεφάλι του άντρα της ο οποίος αν και 11 η ώρα το πρωί, δεν έβλεπε τη μύτη του απ’ το μεθύσι (ολινκλούσιβ, γαρ). Του έλεγε.
-Τι θέλεις τελικά; Τι κάνουμε εδώ; Όλη μέρα κάθεσαι σ’ αυτή την καρέκλα και πίνεις!.. Διακοπές τις λες αυτές; Έχουμε μια βδομάδα εδώ, και δεν πήγαμε ούτε στην παραλία!.. Είσαι συνεχώς μεθυσμένος και σε πηγαίνουν στο δωμάτιο οι σερβιτόροι!.. Πατέρας και άνδρας είσ’ εσύ;
Ο Εγγλέζαρος όμως, την είχε γραμμένη στους όρχεις του, και ο τουρισμός που κάνανε, πρέπει να ήταν με κουπόνια της Πρόνοιας, γιατί στην Αγγλία, έμοιαζαν να είναι συνεχώς, άεργοι!
«Το στρατηγικό λάθος του κ. Ερντογάν»
«Έχουν γραφεί πολλά για την αποτυχημένη τουρκική ενέργεια στον Έβρο το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Επιχειρώντας μία ανάλυση από διαφορετική γωνία θεωρώ ότι η ενέργεια αυτή και τα αποτελέσματα της συνιστούν ένα σοβαρό στρατηγικό σφάλμα του κ. Ερντογάν και της πρόσφατης πολιτικής του. Θεωρώ ότι ενδεχομένως δεν είχε γίνει σωστά η «ανάλυση κινδύνου» πριν από τη λήψη απόφασης στην Άγκυρα, γιατί αυτά που έχασαν οι γείτονες μας από την αποτυχημένη ενέργεια τους είναι κατά τη γνώμη μου πολλά.
Το στρατηγικό σφάλμα είναι ότι με την «υβριδική εισβολή» τους οι γείτονες μας ενεργοποίησαν τα εθνικά αντανακλαστικά των Ελλήνων για την διασφάλιση της εθνικής ακεραιότητας της χώρας.
Μέχρι πρόσφατα πολιτικοί και ακαδημαϊκοί κύκλοι στην Ελλάδα θεωρούσαν ότι η κυριότερη (και ίσως η μοναδικά αποδεκτή) από τις υφιστάμενες επιλογές για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν η συνεργασία με την Τουρκία, η επίλυση των διαφορών μας με συνεννόηση και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και η συνδιαχείριση και ενδεχομένως «μια μοιρασιά» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Παράλληλα, κατανόηση των Τουρκικών θέσεων, απαιτήσεων και ευαισθησιών, και προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια για εύρεση συνολικών λύσεων στα πλαίσια ενός ειλικρινούς Ελληνοτουρκικού διαλόγου που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα των χωρών και την ειρήνη και ηρεμία στη περιοχή.
Η προσέγγιση αυτή, έχει τεράστιες προεκτάσεις. Κατ αρχήν τίθεται σε δεύτερη μοίρα η ανάγκη ύπαρξης ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων (και όχι τυπικών δυνάμεων διεθνούς παρουσίας όπως στην κεντρική και νότια Ευρώπη), η ανάγκη διάθεσης κονδυλίων για την Άμυνα και η υποχρεωτική συμμετοχή σε αυτή μέσω της στράτευσης.
Αμφισβητείται επίσης η σκοπιμότητα δυναμικών αντιδράσεων για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας αν αυτή απειληθεί από τους γείτονες.
Οι τελικές λύσεις σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, θα δοθούν σε αίθουσες συνομιλιών ή διεθνών δικαστηρίων στην Ουάσινγκτον ή τις Βρυξέλλες από έμπειρους διπλωμάτες και νομομαθείς και κατά συνέπεια οι Ένοπλες Δυνάμεις, μικρή ή καθόλου συμμετοχή έχουν στη εθνική ισχύ που πρέπει να διαθέτει και να προβάλλει η χώρα.
Όλα αυτά κατά τη γνώμη μου σαρώθηκαν και εξαφανίστηκαν με την πρόσφατη τουρκική κατάφωρη εργαλειοποίηση το μεταναστευτικού. Έγινε αντιληπτό σε όλους ότι το διεθνές δίκαιο, η συνεννόηση, η μη καταφυγή στη βία, η αποφυγή χρήσεως στρατιωτικής ισχύος, η καλή γειτονία και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων δεν απασχολούν την παρούσα τουρκική ηγεσία.
Οι λύσεις αμοιβαίου κέρδους είναι διαχρονικά άγνωστες στις τουρκικές ηγεσίες, ενώ αντίθετα οι λύσεις όπου η Τουρκία κερδίζει τα πάντα σε βάρος ενός αντιπάλου που έχει συντριβεί, ή υποχωρήσει είναι πάντα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Ο κ. Ερντογάν έχει συγκεκριμένους επεκτατικούς εθνικούς αλλά και προσωπικούς στόχους και θα προσπαθήσει να τους υλοποιήσει πάση θυσία ακόμα και με χρήση οποιουδήποτε διαθέσιμου μέσου.
Θα μπορούσε πολλά να επιτύχει και μάλιστα σχετικά εύκολα αν προλάβαινε να εκμεταλλευτεί αιφνιδιαστικά τον μέχρι τώρα ειρηνικό εφησυχασμό των Ελλήνων, και τις επικοινωνιακού ή ακαδημαϊκού τύπου προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων που κυριαρχούσαν στην Αθήνα μέχρι πρόσφατα, με αμφισβήτηση της απειλής, «πολιτισμένη» περιορισμένη αποτροπή και τελικά κατευνασμό.
Ο κ. Ερντογάν λοιπόν ευτυχώς για μας βιάστηκε, δυστυχώς γι’ αυτόν υποτίμησε την παρούσα ελληνική κυβέρνηση και τη δυναμική της αντίδραση, και έτσι γκρέμισε μόνος του όλο αυτό το εικονικό θεωρητικό «οικοδόμημα» που είχαμε κτίσει μόνοι μας για να κρυφτούμε μέσα του και να αποφύγουμε τις ενδεχομένως δυσάρεστες δυναμικές επιλογές και αποφάσεις για τη διασφάλιση της εθνικής μας ακεραιότητες και κυριαρχίας.
Το στρατηγικό σφάλμα του κ. Ερντογάν φέρνει αναπόφευκτα στη μνήμη μας, (ίσως και στη δική του) ένα παρόμοιο στρατηγικό σφάλμα του Ιταλού δικτάτορα Μουσολίνι που αφύπνισε τα εθνικά αντανακλαστικά των Ελλήνων με τον αναίτιο και εγκληματικό τορπιλισμό του καταδρομικού ΕΛΛΗ στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο του 1940.
Τα αποτελέσματα τότε ήταν τελικά εξαιρετικά δυσάρεστα για την Ιταλία. Η άγνοια της Ιστορίας και των εθνικών χαρακτηριστικών των δυνητικών αντιπάλων είναι μια παράλειψη που συνήθως τιμωρείται.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πλέον Έλληνες πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι ή και απλοί πολίτες που να θεωρούν ότι με την παρούσα τουρκική ηγεσία μπορούμε την παρούσα χρονική στιγμή και δυστυχώς στο ορατό μέλλον να πετύχουμε οτιδήποτε που δεν θα στηρίζεται σε ισχυρή αποτροπή και άμυνα, παράλληλα με ισχυρή και δυναμική διπλωματία και ισχυρές δυνάμεις φύλαξης των συνόρων και επιβολής της τάξης.
Η ενίσχυση των ξεχωριστών αυτών πυλώνων της εθνικής μας ισχύος είναι πλέον μονόδρομος, αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την εθνική μας ακεραιότητα και ασφάλεια».
Γιατί έγραψα “το πολύ 10 ευρώ”; Θα σας πω. Αφού σας υπενθυμίσω ότι έκανα τουριστικό ρεπορτάζ στα έντυπα που δημοσιογραφούσα της Χαλκιδικής, από το 1995, έως το 2012.
Και συνεχίζω να κάνω στις ιστοσελίδες μου, αλλά όχι τόσο “φανατικά” πλέον, γιατί κατάλαβα ότι η δήθεν “βαριά βιομηχανία” του τουρισμού στην Ελλάδα, είναι μία μεγαλόπρεπη και βρωμερή μπούρδα! Κουράδα!
Αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτή την αθλιότητα, να “μετρούμε διανυκτερεύσεις” και σκατά στους βιολογικούς σταθμούς των ξενοδοχείων, είναι αυτοί οι ίδιοι που κατέστρεψαν επί σκοπού τον πρωτογενή μας τομέα παραγωγής -λέγε με γεωργία κτηνοτροφία- χρεοκόπησαν και πάλι επί σκοπού τα εργοστάσιά μας, και μας έστειλαν στα τάρταρα των “Διεθνών Ταμείων” να... σωθούμε, δηλαδή, να αφανιστούμε πλήρως!
Ευτυχώς, ο πανάγαθος Ζευς, μας έστειλε τον κορωνοϊό να μας (τους) ξυπνήσει, ΌΛΟΥΣ! Γιατί από τούδε και στο εξής, όπως λέει παρακάτω και ο κ. Κωσταράκος, δεν νομίζουμε να υπάρχει άνθρωπος με σώας τας φρένας στην Ελλάδα, που να μην νομίζει ότι η Ελλάς πρέπει να ξανά φτιάξει τον πρωτογενή της τομέα, την βιομηχανία της, και ν’ αφήσουν τις βρωμερές αηδίες των “λοτζίστικς” και των άλλων αρλουμποφράγκικων παπαριών, ο τουρισμός ήταν, είναι, και θα είναι ότι χειρότερο για τη χώρα μας, όταν μάλιστα αυτός ξεπερνάει, και τον έλεγχο, αλλά και τις δυνατότητές μας.
Είμαστε 11,0 εκατομ. άνθρωποι. Και δεν θέλουμε να δεχτούμε ούτε 11, ούτε 30 εκατομ. Βρωμο-τουρίστες. Με τίποτα, και με καμιά κυβέρνηση! Γιατί θα σκλυλοβρωμίσουμε άπαντες, όπως ήδη σκυλοβρωμίσαμε με τους λαθροεισβολείς-λαθροπρόσφυγες, που κανένας δεν τους κάλεσε, και ούτε τους έχουμε καμιά εκτίμηση ή ανάγκη. Δεν μας συνδέει τίποτα, μ’ αυτούς τους κανιβάλους-ανθρωποφάγους που το αποδεικνύουν καθημερινώς με τις εγκληματικές πράξεις τους, ούτε ηθικά, ούτε πολιτισμικά, ούτε θρησκευτικά, ούτε κοινωνικά! Αυτοί είναι στην εποχή του Χόμο Ερέχθους, κι εμείς βαδίζουμε εδώ και χιλιετίες την εποχή του Χόμο Σάπιενς! Για να μην γράψω ότι εμείς, οι Έλληνες, είμαστε οι Χόμο Σάπιενς, και όχι τα δυτικά λιμοκοντόρικα τσογλάνια, οι ωμοφάγοι-ποντικοφάγοι μέχρι πρόσφατα, Ευρωπέοι της βρωμο-ΕΕ.
Αλλά να έρθω, στο “το πολύ 10 ευρώ”, γιατί πλάτειασα, πράγματι, κάπως.
Ήταν γύρω στο 2010. Καθόμασταν ένα απόγευμα στο μπαρ του κήπου του “Φιλππείου” στα Ψακούδια, και δίπλα μας δυο Γερμανοί έπιναν κάτι νεροπλύματα μπύρες, τζίρο για τα γουρούνια, που τους σέρβιρε αχόρταγα ο μπάρμαν στο “ολινκλούσιβ” (σ.σ.: το “ολινκλούσιβ” είναι το πιο βρωμερό τουριστικό προϊόν που έχει παραχθεί), όταν ο φίλος μου που μιλούσε γερμανικά στήνοντας αυτί, μου λέει:
-Ξέρεις τι λεν αυτά τα καθάρματα οι ναζί δίπλα μας;
-Όχι. Γιατί να ξέρω; Μήπως μιλάω γερμανικά;
-Αυτοί φεύγουν αύριο... Και υπερηφανεύεται ο ένας στον άλλον, ότι στις δέκα (10) μέρες που έμειναν στα Ψακούδια, ο ένας ξόδεψε 10 ευρώ και ο άλλος 7!..
Τελειώνοντας, να σας πω και το άλλο, γι’ αυτούς τους βαρβάρους, που συνεχίζουν να είναι, Ούννους, ένα απόγευμα λίγο πιο πέρα στη Γερακινή, συζητώντας με έναν φίλο μου τον Χρίστο Σαραντίδη που ζει και εργάζεται στην Ελβετία, του έλεγα ότι οι Γερμανοί που έρχονται στην Ελλάδα τουρίστες, είναι κατηγορίας και επαγγέλματος, το πολύ, αρχισερβιτόρου στη Γερμανία και προϊσταμένης αδελφής σε νοσοκομείο.
Ο Χρίστος άνοιξε τα μάτια διάπλατα από έκπληξη και αντέδρασε.
-Πως το ξέρεις; Ακριβώς τέτοιοι είναι!..
-Δε χρειάζεται να το ξέρω... Το βλέπω.
Κι ακόμα ένα, γιατί δεν νομίζω να ξαναγράψω κάτι γι αυτά τα φρόκαλα-τουρίστες όλο το καλοκαίρι, απαξιώ περιφρονητικά πλέον να ασχοληθώ μαζί τους.
Σε ξενοδοχείο της Κασσάνδρας -τρομάρα του που υπερηφανεύονταν ότι είχε υψηλό και καλό τουρισμό, επιπέδου- μια ρακένδυτη Αγγλίδα έχοντας αγκαλιά ένα βρωμερό μωρό και άπλυτο, ενώ ακριβώς το ίδιο άλλα δυο ενοχλούσαν κακομαθημένα και ανάγωγα τα διπλανά τραπέζια των θαμώνων, στέκονταν πάνω απ’ το κεφάλι του άντρα της ο οποίος αν και 11 η ώρα το πρωί, δεν έβλεπε τη μύτη του απ’ το μεθύσι (ολινκλούσιβ, γαρ). Του έλεγε.
-Τι θέλεις τελικά; Τι κάνουμε εδώ; Όλη μέρα κάθεσαι σ’ αυτή την καρέκλα και πίνεις!.. Διακοπές τις λες αυτές; Έχουμε μια βδομάδα εδώ, και δεν πήγαμε ούτε στην παραλία!.. Είσαι συνεχώς μεθυσμένος και σε πηγαίνουν στο δωμάτιο οι σερβιτόροι!.. Πατέρας και άνδρας είσ’ εσύ;
Ο Εγγλέζαρος όμως, την είχε γραμμένη στους όρχεις του, και ο τουρισμός που κάνανε, πρέπει να ήταν με κουπόνια της Πρόνοιας, γιατί στην Αγγλία, έμοιαζαν να είναι συνεχώς, άεργοι!
*/*
«Το στρατηγικό λάθος του κ. Ερντογάν»
«Έχουν γραφεί πολλά για την αποτυχημένη τουρκική ενέργεια στον Έβρο το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Επιχειρώντας μία ανάλυση από διαφορετική γωνία θεωρώ ότι η ενέργεια αυτή και τα αποτελέσματα της συνιστούν ένα σοβαρό στρατηγικό σφάλμα του κ. Ερντογάν και της πρόσφατης πολιτικής του. Θεωρώ ότι ενδεχομένως δεν είχε γίνει σωστά η «ανάλυση κινδύνου» πριν από τη λήψη απόφασης στην Άγκυρα, γιατί αυτά που έχασαν οι γείτονες μας από την αποτυχημένη ενέργεια τους είναι κατά τη γνώμη μου πολλά.
Το στρατηγικό σφάλμα είναι ότι με την «υβριδική εισβολή» τους οι γείτονες μας ενεργοποίησαν τα εθνικά αντανακλαστικά των Ελλήνων για την διασφάλιση της εθνικής ακεραιότητας της χώρας.
Μέχρι πρόσφατα πολιτικοί και ακαδημαϊκοί κύκλοι στην Ελλάδα θεωρούσαν ότι η κυριότερη (και ίσως η μοναδικά αποδεκτή) από τις υφιστάμενες επιλογές για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν η συνεργασία με την Τουρκία, η επίλυση των διαφορών μας με συνεννόηση και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και η συνδιαχείριση και ενδεχομένως «μια μοιρασιά» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Παράλληλα, κατανόηση των Τουρκικών θέσεων, απαιτήσεων και ευαισθησιών, και προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια για εύρεση συνολικών λύσεων στα πλαίσια ενός ειλικρινούς Ελληνοτουρκικού διαλόγου που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα των χωρών και την ειρήνη και ηρεμία στη περιοχή.
Η προσέγγιση αυτή, έχει τεράστιες προεκτάσεις. Κατ αρχήν τίθεται σε δεύτερη μοίρα η ανάγκη ύπαρξης ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων (και όχι τυπικών δυνάμεων διεθνούς παρουσίας όπως στην κεντρική και νότια Ευρώπη), η ανάγκη διάθεσης κονδυλίων για την Άμυνα και η υποχρεωτική συμμετοχή σε αυτή μέσω της στράτευσης.
Αμφισβητείται επίσης η σκοπιμότητα δυναμικών αντιδράσεων για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας αν αυτή απειληθεί από τους γείτονες.
Οι τελικές λύσεις σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, θα δοθούν σε αίθουσες συνομιλιών ή διεθνών δικαστηρίων στην Ουάσινγκτον ή τις Βρυξέλλες από έμπειρους διπλωμάτες και νομομαθείς και κατά συνέπεια οι Ένοπλες Δυνάμεις, μικρή ή καθόλου συμμετοχή έχουν στη εθνική ισχύ που πρέπει να διαθέτει και να προβάλλει η χώρα.
Όλα αυτά κατά τη γνώμη μου σαρώθηκαν και εξαφανίστηκαν με την πρόσφατη τουρκική κατάφωρη εργαλειοποίηση το μεταναστευτικού. Έγινε αντιληπτό σε όλους ότι το διεθνές δίκαιο, η συνεννόηση, η μη καταφυγή στη βία, η αποφυγή χρήσεως στρατιωτικής ισχύος, η καλή γειτονία και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων δεν απασχολούν την παρούσα τουρκική ηγεσία.
Οι λύσεις αμοιβαίου κέρδους είναι διαχρονικά άγνωστες στις τουρκικές ηγεσίες, ενώ αντίθετα οι λύσεις όπου η Τουρκία κερδίζει τα πάντα σε βάρος ενός αντιπάλου που έχει συντριβεί, ή υποχωρήσει είναι πάντα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Ο κ. Ερντογάν έχει συγκεκριμένους επεκτατικούς εθνικούς αλλά και προσωπικούς στόχους και θα προσπαθήσει να τους υλοποιήσει πάση θυσία ακόμα και με χρήση οποιουδήποτε διαθέσιμου μέσου.
Θα μπορούσε πολλά να επιτύχει και μάλιστα σχετικά εύκολα αν προλάβαινε να εκμεταλλευτεί αιφνιδιαστικά τον μέχρι τώρα ειρηνικό εφησυχασμό των Ελλήνων, και τις επικοινωνιακού ή ακαδημαϊκού τύπου προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων που κυριαρχούσαν στην Αθήνα μέχρι πρόσφατα, με αμφισβήτηση της απειλής, «πολιτισμένη» περιορισμένη αποτροπή και τελικά κατευνασμό.
Ο κ. Ερντογάν λοιπόν ευτυχώς για μας βιάστηκε, δυστυχώς γι’ αυτόν υποτίμησε την παρούσα ελληνική κυβέρνηση και τη δυναμική της αντίδραση, και έτσι γκρέμισε μόνος του όλο αυτό το εικονικό θεωρητικό «οικοδόμημα» που είχαμε κτίσει μόνοι μας για να κρυφτούμε μέσα του και να αποφύγουμε τις ενδεχομένως δυσάρεστες δυναμικές επιλογές και αποφάσεις για τη διασφάλιση της εθνικής μας ακεραιότητες και κυριαρχίας.
Το στρατηγικό σφάλμα του κ. Ερντογάν φέρνει αναπόφευκτα στη μνήμη μας, (ίσως και στη δική του) ένα παρόμοιο στρατηγικό σφάλμα του Ιταλού δικτάτορα Μουσολίνι που αφύπνισε τα εθνικά αντανακλαστικά των Ελλήνων με τον αναίτιο και εγκληματικό τορπιλισμό του καταδρομικού ΕΛΛΗ στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο του 1940.
Τα αποτελέσματα τότε ήταν τελικά εξαιρετικά δυσάρεστα για την Ιταλία. Η άγνοια της Ιστορίας και των εθνικών χαρακτηριστικών των δυνητικών αντιπάλων είναι μια παράλειψη που συνήθως τιμωρείται.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πλέον Έλληνες πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι ή και απλοί πολίτες που να θεωρούν ότι με την παρούσα τουρκική ηγεσία μπορούμε την παρούσα χρονική στιγμή και δυστυχώς στο ορατό μέλλον να πετύχουμε οτιδήποτε που δεν θα στηρίζεται σε ισχυρή αποτροπή και άμυνα, παράλληλα με ισχυρή και δυναμική διπλωματία και ισχυρές δυνάμεις φύλαξης των συνόρων και επιβολής της τάξης.
Η ενίσχυση των ξεχωριστών αυτών πυλώνων της εθνικής μας ισχύος είναι πλέον μονόδρομος, αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την εθνική μας ακεραιότητα και ασφάλεια».
Στρατηγός, Μιχάλης Κωσταράκος
