Το έχω γράψει πολλές φορές φορές, δεν βαριέμαι να το ξαναγράψω, κάθε φορά που βλέπω τον λωτό στον κήπο μου να απογυμνώνεται από τα φύλλα του νωρίς-νωρίς, και να μένουν καρφιτσωμένοι οι καρποί στα κλαδιά του, αρνούμενοι να πέσουν, παρά μόνον όταν γίνουν... μαρμελάδα! Ο λωτός δε αποχωρίζεται εύκολα από το κοτσάνι του, και όταν ωριμάσει πάρα πολύ, πέφτει το φρούτο, αλλά ο σύνδεσμος με το δένδρο, το κοτσάνι, παραμένει στο κλαδί!
Χρόνια πολλά, δεν μπορούσα να καταλάβω την αιτία των συντρόφων του Οδυσσέα, πως έχασαν τα λογικά τους (μυαλά), τρώγοντας ένα τόσο όμορφο και γλυκό φρούτο; (Εξηγήσεις απέδιδαν το περιστατικό σ' αυτό, είναι πολύ γλυκό που σου παίρνει τα μυαλά), ώσπου πριν κάποια χρόνια, έκοψα έναν λωτό από το δένδρο του σπιτιού μου ολίγον άγουρο, και προσπάθησα να τον φάω.
Στη δεύτερη μπουκιά, το στόμα μου παρέλυσε, ήταν τόσο στυφή η γεύση του, η γλώσσα μου κόλλησε, και στάθηκε αδύνατο για αρκετά λεπτά, να αρθρώσω λέξη! Να μιλήσω!
Η απορία μου λύθηκε στη στιγμή, κεραυνός εν αιθρία, από τότε την λέω, την γράφω, είναι η άποψή μου, κυρίως για τους γεωπόνους, αλλά και όλους όσους έχουν σχέση με τον Όμηρο, το περιστατικό, οι σύντροφοι του Οδυσσέα, έφαγαν άγουρους λωτούς, το πιο σίγουρο, και δεν έχασαν τα λογικά τους (μυαλά τους), όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά τις ομιλίες τους! Τις λαλιές τους! Αφού η λογική, το “λογικό”, δεν ταυτίζεται στα αρχαία κείμενα μόνο με το “μυαλό”, αλλά και με την ομιλία. Την λαλιά.
Για την ιστορία, η χώρα των λωτοφάγων είναι το νησί της Τζέρμπας, παραλιακά στον νότο της Τυνησίας, το οποίο σήμερα συνδέεται με την ξηρά με μια γήινη, χωμάτινη μακρυά γέφυρα, και κάθε χρόνο το καλοκαίρι εκεί, γίνεται από τους Τυνησίους ένα φεστιβάλ, ολόκληρη παράσταση, Η Έξοδος του Οδυσσέα από την θάλασσα, με τους συντρόφους του".
Προσωπικά, έχω περάσει δυο φορές από την Τζέρμπα χειμώνα (Χριστούγεννα), αλλά δεν σταματήσαμε, δεν κατεβήκαμε, λόγω του ότι η πορεία μας ήταν βαθειά στον νότο, και στο Φεστιβάλ Σαχάρας της Ντουζ, η “Πύρλη της Ερήμου”, στο οποίο συμμετέχουν κάθε χρόνο όλες οι παρασαχάρειες χώρες, περίπου είκοσι πέντε τον αριθμό (25).
